Συμπτώματα αυτής της κατάστασης είναι και οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από το ζήτημα του λεγόμενου Ευρωστρατού, της κατάρτισης από τους Αμερικανούς των νέων ψηφιακών χαρτών για το Αιγαίο χωρίς θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας, της έκδοσης ΝΟΤΑΜ από την Τουρκία, με την οποία ζητάει για τα αεροσκάφη που πετάνε Αθήνα και Χίο προς Ρόδο και Κύπρο να υποβάλουν στις τουρκικές αρχές σχέδια πτήσης.

Το καθεστώς αυτό της θεσμοθέτησης της αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακολουθεί μια διαδικασία συνεχούς συσσώρευσης, εδώ και αρκετό διάστημα και αναμένεται να τροφοδοτήσει νέες εντάσεις, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε παραπέρα εδραίωση της αμερικανοΝΑΤΟικής επικυριαρχίας στην περιοχή, σε βάρος πάντα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η διαδικασία του εθνικού αποχρωματισμού του Αιγαίου και της υποβάθμισης - κατάργησης των υφισταμένων θαλασσίων συνόρων, τα οποία στηρίζονται σε διεθνείς συνθήκες (Λοζάνης, Μοντρέ, Δίκαιο της Θάλασσας) αλλά και διμερείς (Τουρκίας - Ιταλίας για τα Δωδεκάνησα), έχει ήδη δρομολογηθεί με την αποδοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Η λειτουργία, ωστόσο, της νέας δομής όρισε το πλαίσιο, καθόρισε τις παραμέτρους της ΝΑΤΟικής «νομιμότητας». Είχε προηγηθεί η Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997, όπου η Ελλάδα, μετά τα νέα τετελεσμένα που δημιουργήθηκαν στα Ιμια, αναγνωρίζει - πέραν των νομίμων - και τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Στην πορεία δε το έδαφος προετοιμάστηκε με τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στο Αιγαίο, όπου είτε εξαιρούνταν ολόκληρες περιοχές ελληνικής επικράτειας (νησιά, θάλασσα, αέρας) ως «γκρίζες ζώνες» είτε η ευθύνη της άσκησης και μαζί περιοχών ελληνικής κυριαρχίας ανατιθόταν στην Τουρκία.

Ειδικότερα, όσον αφορά τις ΝΑΤΟικές ρυθμίσεις για το Αιγαίο, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι μόνο η αρχή, όμως αποτελούν τη βάση, τα θεμέλια του νέου καθεστώτος που διαμορφώνεται.

Πάνω σε αυτά πατάνε και οι ρυθμίσεις που προωθούνται για το λεγόμενο Ευρωστρατό, με βάση τις οποίες Αιγαίο και Κύπρος μένουν εκτός πεδίου δράσης του και δίνεται στην Τουρκία αποφασιστικός λόγος, αν και δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επεται και συνέχεια. Τις μέρες αυτές βγήκαν στη δημοσιότητα οι νέοι ψηφιακοί χάρτες που σχεδιάζει το αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών στους οποίους δε συμπεριλαμβάνονται η θαλάσσια συνοριακή γραμμή στο Αιγαίο, λόγω των «διαφορετικών απόψεων» Ελλάδας και Τουρκίας επ' αυτών. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι χάρτες αυτοί προορίζονται για χρήση από όλα τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ.

Στα παραπάνω να προστεθεί και η τελευταία εξέλιξη, της έκδοσης τουρκικής ΝΟΤΑΜ, με βάση την οποία απαιτεί την υποβολή σχεδίων πτήσης στις τουρκικές αρχές της Κωνσταντινούπολης από κάθε αεροσκάφος που κινείται προς Ρόδο και Λευκωσία, επικαλούμενη λόγους ασφαλείας, που συνοδεύεται με την προειδοποίηση ότι όσα αεροσκάφη δε συμμορφώνονται με τις παραπάνω υποδείξεις θα αναχαιτίζονται από τα μαχητικά της αεροσκάφη.

Οσον αφορά τον έλεγχο του Αιγαίου τα ΝΑΤΟικά επιτελεία διαθέτουν και την τεχνική υποδομή για να το κάνουν αυτό, αφού η εικόνα που συγκεντρώνουν τα ραντάρ της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας μεταφέρεται «on line» στο αεροπορικό στρατηγείου της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ στη Νάπολη, σύμφωνα με ένα από τα ΝΑΤΟικά ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) για το Αιγαίο που έχουν μπει σε εφαρμογή. Μάλιστα το ΝΑΤΟ, δηλαδή και η Τουρκία, έχει λόγο ακόμα και για τις ελληνικές ασκήσεις (Ναυτικού και Αεροπορίας) που προγραμματίζονται για το Αιγαίο. Ο προγραμματισμός τους υποβάλλεται κάθε χρόνο το Φθινόπωρο στην αρμόδια στρατιωτική επιτροπή.

Και όλα αυτά για μια περιοχή διάσπαρτη από χιλιάδες ελληνικά και μόνο νησιά (πλην δύο τουρκικών) που διασχίζεται από τους θαλάσσιους και εναέριους δρόμους επικοινωνίας των νησιών αυτών με την ηπειρωτική Ελλάδα και επίσης μια περιοχή με στρατηγική σημασία για την άμυνα συνολικά του Ελλαδικού χώρου. Ομως ο νεοταξικός μεγαλοϊδεατισμός της κυβέρνησης, που εκφράζεται με τη διεκδίκηση αυξημένου ρόλου στα πλαίσια της «νέας τάξης», βάζει «ταφόπλακα» σε κάθε έννοια κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και εθνικής άμυνας, και τη θέση τους παίρνει το ιμπεριαλιστικό δόγμα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή.

Αποφασιστικό βήμα «νομιμοποίησης» αυτού του νέου καθεστώτος περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο αποτέλεσε η κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης που καθιερώθηκε με την εφαρμογή της νέας δομής του ΝΑΤΟ και τη λειτουργία του ΝΑΤΟικού περιφερειακού στρατηγείου της Λάρισας. Οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν για το Αιγαίο τη μεγαλύτερη ανατροπή στο «στάτους κβο», που έφεραν η Συνθήκη της Λοζάνης και άλλες συμφωνίες, οι οποίες διαμόρφωσαν το υπάρχον καθεστώς. Οι επιπτώσεις στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι οι... αναγκαίες συνέπειες οι «παράπλευρες απώλειες» για την επίτευξη των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Πρόκειται για απώλειες που τις έχει αποδεχτεί η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ως το αναγκαίο τίμημα, για να εντάξει την Ελλάδα ενεργά στο νέο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Μόλις δύο χρόνια έχουν συμπληρωθεί από την έναρξη της επίσημης λειτουργίας του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Λάρισας, ιδιαίτερα του αεροπορικού του σκέλους, και επιβεβαιώνονται πανηγυρικά όλες οι εκτιμήσεις για το ρόλο του και τι αυτό θα σηματοδοτήσει για την έκπτωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Πρόκειται για ένα «Δούρειο Ιππο» από τον οποίο βγήκε το νέο καθεστώς του Αιγαίου, του εθνικού του αποχρωματισμού, που, σε τελική ανάλυση, οδηγεί σταθερά στη διχοτόμησή του μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπό την επικυριαρχία των Αμερικανών. Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι μέσω της συμμετοχής της Ελλάδας στη νέα δομή του ΝΑΤΟ έχει δρομολογηθεί η διχοτόμηση του Αιγαίου και ο περιορισμός των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η λειτουργία της νέας δομής του ΝΑΤΟ αποτελεί την πύλη μέσα από την οποία περνάνε και γίνονται, ακόμα και από την Ελλάδα, αποδεκτές οι τουρκικές διεκδικήσεις. Εξάλλου, πάγια επιδίωξη της Τουρκίας, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι να αλλάξει το καθεστώς στο Αιγαίο με τελικό σκοπό τη διχοτόμησή του. Η όλη συζήτηση, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, για τις «λεπτομέρειες» των ρυθμίσεων που αφορούν στη νέα δομή του και στην εφαρμογή της στο Αιγαίο, αποτελεί έναν άτυπο ελληνοτουρκικό διάλογο, με τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών, επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και ο διάλογος αυτός ανοίγει κάθε φορά που πρόκειται ζήτημα για το Αιγαίο. Το σημαντικότερο είναι ότι οι ρυθμίσεις αυτές, που υποτίθεται ότι αφορούν μόνο στην εσωτερική λειτουργία του ΝΑΤΟ, είναι ο πρόδρομος του νέου καθεστώτος στο Αιγαίο.

Βρήκαν τρόπο έκφρασης αλλά και εφαρμογής οι βασικότερες τουρκικές απαιτήσεις, ενάντια στο δικαίωμα επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια από τα 6 που είναι σήμερα, για περιορισμό του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου στα 6 από τα 10 μίλια που είναι σήμερα, η μη αναγνώριση από την Τουρκία της ελληνικής αρμοδιότητας ελέγχου των πτήσεων πάνω από το Αιγαίο (FIR Αθηνών), η απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Λήμνου.

Ολα αυτά δρομολογήθηκαν με την εφαρμογή της νέας δομής του ΝΑΤΟ. Τα όσα σημειώθηκαν έκτοτε στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών ασκήσεων, που έγιναν από το 1999 και μετά, εκατέρωθεν του Αιγαίου είναι ενδεικτικά του πού οδηγούνται τα πράγματα. Ετσι, στα πλαίσια της «Dynamic Mix», που διεξήχθη στην Ελλάδα υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Λάρισας, εξαιρέθηκε το Αιγαίο, ενώ στη διάρκεια της άσκησης «Destined Glory», που έγινε στην Τουρκία υπό τη διοίκηση του στρατηγείου της Σμύρνης, οι Τούρκοι απαγόρευσαν στα ελληνικά μαχητικά, που κατευθύνονταν στο χώρο της άσκησης επί τουρκικού εδάφους, να πετάξουν πάνω από τα ελληνικά νησιά, γιατί δήθεν είναι αποστρατιωτικοποιημένα και επιχείρησαν την αναχαίτισή τους.

Με τις «διοικητικές» ρυθμίσεις που καθιέρωσε το ΝΑΤΟ καταργώντας τα όρια επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο, η κυβέρνηση Σημίτη έκανε πράξη ό,τι δεν είχε τολμήσει καμία άλλη ελληνική κυβέρνηση, τουλάχιστον από το 1974 και μετά. Εγκαταλείπει το δικαίωμα άμυνας του Αιγαίου και το υποκαθιστά με ένα εξευτελιστικό «βέτο» που, υποτίθεται, όπως υποστηρίζει, ότι θα ασκήσει στα όργανα του ΝΑΤΟ αν και όποτε κρίνει ότι θίγονται κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή, αυτά δηλαδή που προηγουμένως θα έχουν εγκαταλειφθεί.

Η λειτουργία του στρατηγείου της Λάρισας χωρίς προκαθορισμένα όρια επιχειρησιακής ευθύνης οδήγησε σε αυτό που από πολλούς είχε επισημανθεί, ότι δηλαδή το Αιγαίο, θαλάσσιος και εναέριος χώρος, θα μετατραπεί σε μια «γκρίζα περιοχή» και θα τεθεί εκτός ελληνικής αρμοδιότητας. Βέβαια, δε θα άλλαζε ο χαρακτήρας του ΝΑΤΟ, αν η Ελλάδα διατηρούσε την επιχειρησιακή ευθύνη του Αιγαίου. Θα παρέμενε το ίδιο επιθετικός και επικίνδυνος μηχανισμός και η χώρα μας δε θα έπαυε να είναι πολεμικό ορμητήριο σε βάρος των λαών της περιοχής.