Η κυβερνητική προπαγάνδα για το «ευρώ» έχει ξεπεράσει κάθε όριο αποπροσανατολισμού του λαού. Με κυνισμό ο πρωθυπουργός Σημίτης - εντολοδόχος των ευρωπαϊκών κέντρων - προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι τους βάζει στον... παράδεισο, ενώ στην πραγματικότητα ξημερώνουν μαύρες μέρες, αφού αυτοί που κυρίως πλήττονται απ' αυτήν την ιστορία είναι η μεσαία τάξη, οι μισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι. Με άλλα λόγια, πλήττεται η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση είπαν την αλήθεια στο λαό. Δεν του είπαν ότι το κόστος των βασικών αγαθών στη χώρα μας τώρα θα φθάσει 7,5% πιο πάνω, και ο Ελληνας πολίτης, που τα εισοδήματά του είναι από τα τελευταία σε σύγκριση με τους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, θα έχει περίπου τη μισή αγοραστική δύναμη από το μέσο Ευρωπαίο. Η εισαγωγή του ευρώ θα αυξήσει την πίεση στις επιχειρήσεις -κυρίως στις μικρές - ενώ οι τρέχουσες ανατιμήσεις θα δημιουργήσουν φοβερό πρόβλημα. Η ανεργία θα αυξηθεί σε επίπεδα άκρως ανησυχητικά, και ήδη το κύμα των απολύσεων είναι ενδεικτικό του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Η Ελλάδα δεν έχει την υποδομή που απαιτείται για τέτοιες «αλλαγές». Τώρα αποκαλύπτονται οι ψευδοσοσιαλιστές, που δεν είναι παρά το καμουφλάζ του ακραίου συντηρητισμού! Τους χρησιμοποίησε το μεγάλο κεφάλαιο για να περάσει τα σχέδιά του, να αυξήσει τα κέρδη του και να φέρει τη μεγάλη μάζα στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το ΠΑΣΟΚ της συμφοράς και της πολιτικής απάτης, για να φανεί αρεστό στα αφεντικά των Βρυξελλών, αδιαφορεί για τις επιπτώσεις απ' αυτή τη θύελλα. Θέλει να κρύψει ο κ. Σημίτης την αλήθεια. Δέστε γύρω μας τι γίνεται. Εξέγερση, με τη συγκλονιστική κραυγή του πλήθους «Πεινάμε», προκάλεσε στην Αργεντινή η «δολαριοποίηση» της οικονομίας της, η κατάργηση δηλαδή του εθνικού της νομίσματος και η υποκατάστασή του από το αμερικάνικο δολάριο. Κι αυτά, λίγες μέρες προτού πάψει να ισχύει η δραχμή, λόγω του ευρώ. Και δεν είναι μόνο αυτά...

Επέρχονται κι άλλα δεινά: Πορεία οδοστρωτήρα προσλαμβάνει η ενίσχυση του ολοκληρωτικού χαρακτήρα του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού κέντρου. Ταυτόχρονα εντείνεται η επιθετικότητά του με την προετοιμασία ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων εναντίον χωρών εκτός Ευρώπης. Παράλληλα, η αποκάλυψη του «Ριζοσπάστη» (της Κυριακής) φέρνει στο φως το νεοταξικό «διεθνές δίκαιο»: Προετοιμάζεται, στα πλαίσια του ΟΗΕ πλέον, και η τυπική κατάργηση θεμελιωδών διατάξεων του διεθνούς δικαίου, όπως το δικαίωμα της εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοκυριαρχίας των χωρών! Ο διαβόητος ευρωστρατός, όχι μόνο απειλεί τα λαϊκά κινήματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες των κρατών, αλλά υπονομεύει και την εθνική μας ανεξαρτησία. Το «κείμενο της Κωνσταντινουπόλεως» φωτογράφισε τις κατοχυρωμένες - πλέον - απαιτήσεις της Τουρκίας. Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τόμας Μίλερ δηλώνει κυνικά για το πρόβλημα του ευρωστρατού, ότι πρέπει να συζητείται...«πίσω από κλειστές πόρτες», προφανώς για να μην ξυπνήσει ο κόσμος και ξεσπάσει η λαϊκή κατακραυγή. Ερχεται όμως και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και μας προϊδεάζει για το τι μας περιμένει με την είσοδο του 2002: Με μια πρωτοφανή απόφασή του, αρνείται να σηματοδοτήσει τις γνωστές μέχρι σήμερα γραμμές, τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας στους χάρτες του ΝΑΤΟ, και με κυνισμό οι αυθέντες του πλανήτη, δηλώνουν: «Τα σημερινά όρια, μπορεί να είναι και... λάθος...»! Ενώ λοιπόν, προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ειρήνη στο Αιγαίο, η Ουάσιγκτον ανάβει τους δαυλούς του πολέμου... Αυτό το ιδιότυπο... «σπορ» στο οποίο η αμερικανική κυβέρνηση επιδίδεται εσχάτως με ξεχωριστή ζέση, να αλλάζει δηλαδή κατά το κέφι της τα σύνορα των κρατών και να δημιουργεί εστίες πολέμου, φαίνεται ότι προτίθεται να το μεταφέρει στη γειτονιά μας...

Η κυβέρνηση Σημίτη δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα τεράστια αυτά προβλήματα. Κάτι παραπάνω: Η παραμονή της στην εξουσία, εγκυμονεί κινδύνους. Με την πρόφαση για τις φιέστες της «Ολυμπιάδας», προσπαθεί να πείσει ότι «είναι αναγκαίο» να μείνει στη θέση της. Ο Σημίτης που αποτελεί το «ηχείο» των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ, πρέπει να φύγει. Βάζει τη χώρα σε μέγιστες περιπέτειες, χωρίς να έχει την έγκριση της λαϊκής πλειοψηφίας, αφού όχι μόνο δεν είπε τίποτε για όλα αυτά στις τελευταίες (αμφισβητούμενες σοβαρά για τη γνησιότητά τους) εκλογές, αλλά αντίθετα παραπλάνησε και τους ίδιους τους ψηφοφόρους του, που τώρα έχουν γίνει...«κοψοχέρηδες»... Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, που άλλοτε παραληρούσαν από φιλοπασοκικό μένος, γαλβανισμένο από κρουνούς υποσχέσεων και αντικατοπτρισμούς «μεγάλων προσδοκιών». Η κυβέρνηση Σημίτη δεν έχασε απλώς τη λαϊκή βάση της. Οι οπαδοί της έχασαν την πίστη τους σ' αυτήν. Ακόμα πιο κακό για τον πρωθυπουργό θα είναι, αν προσπαθήσει να μη δει το «φαινόμενο», τη λαϊκή οργή, ανησυχία και αποδοκιμασία. Οι εργαζόμενοι βροντοφωνάζουν κατά της κυβέρνησης. Μονάχα αστόχαστοι μπορούν ν' αψηφήσουν αυτή την οργή, να μην ξεκρίνουν πόσο «βαριά είναι του λαού η φωνή, θυμό γιομάτη», όπως έλεγε ο Αισχύλος.

Η οικονομική κρίση και η ανεργία μπορεί να είναι στις μέρες μας πιο εμφανής από άλλοτε, αλλά δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Πάμπολλες φορές είδαμε τα ίδια προβλήματα στο πέρασμα του χρόνου μέσα στις κεφαλαιοκρατικές χώρες.

Αυτό το κείμενο, γραμμένο το 1935, θα νόμιζε κανείς πως γράφτηκε σήμερα! Ο καπιταλισμός παραμένει το ίδιο ανάλγητος στο διάβα των καιρών. Και να μη φανεί απίστευτο, εάν με τους νέους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φθάσουμε να μας επαναφέρουν την «υπηρεσιακή εγκύκλιο» του...1899, που κοινοποιήθηκε από κάποια μεγάλη ασφαλιστική εταιρία στους υπαλλήλους της, και μεταξύ άλλων όριζε: «Κάθε υπάλληλος οφείλει να φροντίζει την υγεία του. Ο μισθός δε θα καταβάλλεται σε περίπτωση αρρώστιας και, γι' αυτό, γίνεται σύσταση στο προσωπικό να αποταμιεύει ένα μέρος του μισθού, για τις μέρες της αρρώστιας...»! Η κυβέρνηση Σημίτη, υπηρέτης των κέντρων των Βρυξελλών, βήμα - βήμα μας οδηγεί στα μέτρα που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και αναπόφευκτα θα πλήξουν και την ασφάλιση των εργαζομένων.

Αλλά κι ο ευρωστρατός και οι ευρωαστυνομίες, στοχεύουν κυρίως στο πώς θα χτυπήσουν τα λαϊκά κινήματα σε διάφορες χώρες. Και θα φθάσουμε στο περιστατικό που ανέφερε σε κάποιο κείμενό του ο Ζορές, όταν σε μια απεργία εργατών, οι αρχές αφού έδωσαν φρούδες υποσχέσεις, μετά καταδίκασαν απεργούς σε αυστηρές ποινές, ακόμα κι επειδή χειροκρότησαν την ανατροπή ενός... τραμ! Η παγκοσμιοποίηση είναι ο νέος φασισμός. Οταν το Μάρτη του 1936 μας χώριζαν μόνο λίγοι μήνες από το φασισμό της «4ης Αυγούστου», οι δρόμοι της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων αντηχούσαν από τις κραυγές των διαδηλωτών που διεκδικούσαν δουλιά και ψωμί. Εγραφε τότε σε κύριο άρθρο του ο «Ριζοσπάστης»: «Ο εχθρός δεν καταθέτει τα όπλα. Σηκώνεται απειλητικός, έτοιμος να πνίξει κάθε λαϊκό δικαίωμα και κατάχτηση, να πατήσει τα λαϊκά στήθια με τη ματοβαμμένη μπότα της φασιστικής δικτατορίας. Πλουτοκρατία, στρατοκρατία, καθαρά μελετημένα, σφυρηλατούν τα φασιστικά αυτά δεσμά. Και απειλούν άμεσα, θανάσιμα! Δεν πρέπει να χάνουμε λεπτό. Ο,τι υπάρχει τίμιο, προοδευτικό, δημοκρατικό - αντιφασιστικό στον τόπο αυτό, πρέπει να ενωθεί σ' ένα ορμητικό χείμαρρο, σ' ένα ακατανίκητο δημοκρατικό - αντιφασιστικό Παλλαϊκό Μέτωπο. Ο τεράστιος όγκος των λαϊκών αγώνων για το ψωμί και τη λευτεριά, πρέπει να ενωθεί σ' ένα συνειδητό πολιτικό κίνημα. Ξεσπάνε κι έρχονται ακόμα πιο μεγάλες κοινωνικές μπόρες. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μεγάλες και αποφασιστικές μάχες. Το πανελλαδικό λαϊκό ξεσήκωμα, οι απεργίες και οι άλλοι λαϊκοί αγώνες που συγκλονίζουν όλη τη χώρα, δείχνουν πεντακάθαρα ότι ωριμάζουν γρήγορα οι συνθήκες για αποφασιστικές λαϊκές νίκες! Η πορεία της Ελλάδας πρέπει να στραφεί γερά προς τ' αριστερά, προς τη λαϊκή δημοκρατική ολοκλήρωση. Αυτή είναι η έννοια και η εντολή των μεγάλων κοινωνικών αγώνων που τραντάζουν πέρα για πέρα τη χώρα...». Το άρθρο αυτό, θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σήμερα για το «Ριζοσπάστη»! Το αίτημα για Παλλαϊκό - δημοκρατικό μέτωπο κατά του σημερινού ολοκληρωτισμού της παγκοσμιοποίησης, της «νέας τάξης πραγμάτων» των Βρυξελλών, κατά των ολετήρων της εποχής μας, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, είναι άμεσο. Το «πνεύμα» του άρθρου του «Ριζοσπάστη» του 1936, είναι διαχρονικό, επίκαιρο και δείχνει τη συνέπεια εκείνων που εξακολουθούν στους χαλεπούς καιρούς μας να κρατάνε πάντα ψηλά τα κόκκινα λάβαρα...