ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ το μεγάλο ερώτημα για όσους ξεκίνησαν χτες το νέο χρόνο σε ουρά τραπεζικού υποκαταστήματος: «Οταν θα τελειώσω θα είμαστε ακόμα στο 2002 ή θα έχουμε φτάσει στο 2003»;

Ο πρωθυπουργός, πάντως, διάλεξε να επισκεφτεί χτες μάλλον λάθος τράπεζες, για να ελέγξει πώς τα πάμε οι Ελληνες με το ευρώ. Σε όσες τον είδαμε να πηγαίνει είχε «ουρές» των δυο και τριών ατόμων.

Γιατί δε δοκίμασε, για παράδειγμα, στα υποκαταστήματα της Εθνικής, όπου, λόγω και των συντάξεων, η αναμονή έφτανε αισίως τις 3 με 4 ώρες; Θα είχε εισπράξει με σαφήνεια την «ευαρέσκεια» του κόσμου για την κατάσταση, να είναι βέβαιος.

Φαίνεται ότι οι «επικοινωνιολόγοι» του Μαξίμου εκτίμησαν πως η υπερβολική επαφή με τον λαό βλάπτει σοβαρά...

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ «Γολγοθά» των συνταξιούχων που έπρεπε να εξοικειωθούν με τις νέες συνθήκες τι να πει κανείς; Φαντάζεστε τι έγινε στα γκισέ των τραπεζών. Υπάλληλοι και συνταξιούχοι κατανόησαν πλήρως την αξία της «πρακτικής αριθμητικής».

Βεβαίως, το χειρότερο είναι πως είτε σε δραχμές είτε σε ευρώ, οι συντάξεις δε μεγάλωσαν! Ιδιες κι απαράλλακτες είναι και μόνο προς το καλύτερο δε θα τις οδηγήσουν οι «διάλογοι» για το Ασφαλιστικό που θα ξεκινήσουν σε λίγες μέρες.

Πάλι καλά δηλαδή που υπάρχει και η Αργεντινή. Ετσι για να λέμε πως δεν αντιμετωπίζουμε τα περισσότερα προβλήματα νομισματικής αλλαγής στον κόσμο. Εχουν κι εκεί βλέπετε νέο νόμισμα το «Αρτζεντίνο». Θεωρητικά όμως, γιατί πρακτικά δεν έχουν τίποτε.

Α, ΝΑ ΜΗΝ παραλείψουμε να καταγγείλουμε το απαράδεκτο δίλημμα, στο οποίο έθεσαν τον ελληνικό λαό οι καναλάρχες στη διάρκεια της αλλαγής του χρόνου, την Πρωτοχρονιά. Από τη μια ο «Μπιγκ Μπράδερ» από την άλλη ο Σημίτης με το ευρώ. Σαν να λέμε από τη ...Σκύλλα στη Χάρυβδη! Καντεμιά σε κάθε περίπτωση.