Ποιος δε θα ήθελε να βρίσκει θετικά στοιχεία και γεγονότα κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει; Γίνονται και όμορφα, σημαντικά πράγματα στο θέατρο, αλλά τα πιο αξιομνημόνευτα αφορούν σε προβλήματα, αγωνίες, περιπέτειες κλπ.

Οι περιβόητες επιχορηγήσεις θιάσων του Ελεύθερου Θεάτρου, από το ΥΠΠΟ, με τις γνωστές υποκειμενικές κρίσεις στα ποσά - μεγαλύτερα ή μικρότερα - σε πιο ευνοούμενους θιάσους και το 2001 άφησαν πικρή γεύση, με καθυστερήσεις των κονδυλίων και την παγίωση των παιδικών σκηνών στους «φτωχούς συγγενείς»... Τα ποσά και η απαξίωση στο σκεπτικό της Επιτροπής για το Παιδικό Θέατρο, καταμαρτυρούν την έλλειψη καλής πρόθεσης του ΥΠΠΟ για ενίσχυση και αναβάθμισή του.

Στο ΚΘΒΕ, το 2001, οι ηθοποιοί αγωνίστηκαν, επί διεύθυνσης Διαγόρα Χρονόπουλου, και πέτυχαν την άμεση εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και την προσαρμογή των αποδοχών τους (από 1/10/ 2000), την άμεση εφαρμογή του νόμου για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους εργασίας και επέκτασή του στις περιοδείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και την τήρηση του ωραρίου (παρατηρήθηκε καταστρατήγηση του ωραρίου των προβών).

Το φθινόπωρο, ο υπουργός Πολιτισμού διορίζει νέο διευθυντή του ΚΘΒΕ, τον Βίκτωρα Αρδίτη, ενώ ο Διαγόρας Χρονόπουλος μετακινείται στην προεδρία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, καθώς ο μέχρι τότε πρόεδρός του Μάνος Ευστρατιάδης μετακόμισε στην ΕΤ1.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα συναντάμε την αθέτηση των λόγων του Δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Αβραμόπουλου, για παραχώρηση του παλιού εργοστασίου στα Κάτω Πατήσια, για το «Σπίτι του Ηθοποιού». Ευτυχώς το «Σπίτι του Ηθοποιού» δε θα χαθεί. Βρήκε νέα στέγη.

Χορός εξώσεων στο εξαώροφο κτίριο των οδών Πανεπιστημίου - Αμερικής - Σταδίου - Βουκουρεστίου, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, καθώς η «Picar» (Τράπεζα Πειραιώς, Καρούζος ΑΕ) για να ανακαινίσει το κτίριο έκλεισε τα θέατρα «Αλίκη», «Μελίνα», «Αυλωνίτη», «Παλλάς» και τα ιστορικά καφενεία «zonar's» και «Brazilian». Ο «εκσυγχρονισμός» δεν έχει ευαισθησίες, πολιτιστικές ανησυχίες, ούτε βέβαια γνωρίζει την αξία της μνήμης. Μόνη σταθερή αξία του, το κέρδος.

Ανακαίνιση, αναγκαία για το Εθνικό Θέατρο, είχε σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο της Κεντρικής Σκηνής και τη ματαίωση δύο προγραμματισμένων παραστάσεών του για την περίοδο 2001 - 2002.

Το 2001 σημαδεύτηκε και από ανθρώπινες απώλειες στο θέατρο. «Εφυγαν» μεγάλοι ηθοποιοί- Κώστας Ρηγόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Χατζηχρήστος, Μαρία Φωκά - ο συγγραφέας Βασίλης Ζιώγας, ο χορογράφος Γιάννης Φλερύ, οι σκηνογράφοι -ενδυματολόγοι Νικόλας Γεωργιάδης και Γιάννης Στεφανέλλης.