Για τη δράση που ξεδιπλώνουν σωματεία με αφορμή την 8η Μάρτη και τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Κυριακή, μιλούν στον «Ριζοσπάστη» γυναίκες εργαζόμενες, συνδικαλίστριες από διάφορους κλάδους.

Οι εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», η παρέμβαση της εργοδοσίας και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων βρίσκονται στο επίκεντρο των εξορμήσεων και περιοδειών που οργανώνει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Αττικής (ΣΕΤΗΠ).

«Στα τηλεφωνικά κέντρα τα 4ωρα και τα 6ωρα δίνουν και παίρνουν. Σε τμήματα της πληροφορικής οι εργαζόμενες αντιμετωπίζουν την "ευελιξία" στο ωράριο και τη δουλειά από το σπίτι. Στα καταστήματα οι συναδέλφισσες δουλεύουν με σπαστά ωράρια», σημειώνει η αντιπρόεδρος του ΣΕΤΗΠ, Κατερίνα Τζίμα. Οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις παρουσιάζονται από την εργοδοσία ως «προνομιακές» για τις γυναίκες, στην πραγματικότητα όμως μετατρέπουν την καθημερινότητα και τη ζωή τους σε «λάστιχο», εξηγεί.

Από την παρέμβαση της εργοδοσίας δεν γλιτώνει ούτε η 8η Μάρτη, αφού επιχειρηματικοί όμιλοι διοργανώνουν κάθε χρόνο «event» για να «τιμήσουν» τη γυναίκα, προβάλλοντας τα «πρότυπα» της γυναίκας - manager, της γυναίκας - στελέχους της επιχείρησης, «την ίδια ώρα που αξιολογούν, τρομοκρατούν, απολύουν τις εργαζόμενες».

«Δεν έχουμε τίποτα κοινό με τις γυναίκες μεγαλοστελέχη των επιχειρηματικών ομίλων, που εφαρμόζουν όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν δημιουργήσει οι εκάστοτε κυβερνήσεις», ξεκαθαρίζει και προσθέτει πως «εχθρός» για τις εργαζόμενες είναι «η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τις ιδιαιτερότητες της γυναικείας φύσης για την κερδοφορία των επιχειρήσεων».

Απέναντι σε εργοδοσία και κυβερνήσεις, το Συνδικάτο διεκδικεί την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης και έχει συμπεριλάβει στο σχέδιο ΣΣΕ αιτήματα που αφορούν την υγεία, τη λοχεία, τις βάρδιες, τα διαλείμματα, «παροχές που σήμερα, με βάση την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να απολαμβάνουμε», καταλήγει.

Πρωτοβουλίες συζήτησης με τις εργαζόμενες στο αεροδρόμιο της Αθήνας εντάσσουν στο σχεδιασμό τους σωματεία εργαζομένων μαζί με την ΟΓΕ.

Οπως εξηγεί η Αγάπη Καρούση, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση «ΣΕΛΕΚΤ ΣΕΡΒΙΣ ΠΑΡΤΝΕΡ» (SSP), εταιρεία που λειτουργεί σχεδόν όλα τα επισιτιστικά καταστήματα στο αεροδρόμιο, ανάμεσα στους 13,5 χιλιάδες εργαζόμενους στο συγκεκριμένο χώρο περιλαμβάνονται πολλές γυναίκες. Στις επισιτιστικές επιχειρήσεις, στην καθαριότητα, στις εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης, οι εργαζόμενες δουλεύουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία χωρίς ΣΣΕ, με χαμηλούς μισθούς, με δύσκολα ωράρια και χωρίς μέτρα προστασίας της μητρότητας.

Σοβαρό πρόβλημα για όλους αποτελούν τα ωράρια εργασίας, τα οποία διαμορφώνονται με βάση το πρόγραμμα των πτήσεων και απλώνονται σε όλο το 24ωρο. Ετσι, εργαζόμενες και εργαζόμενοι καλούνται να πιάσουν δουλειά «στις 2, στις 3 ή στις 4 τα ξημερώματα», πράγμα που δημιουργεί ιδιαίτερες δυσκολίες στις μητέρες. «Το γεγονός ότι σήμερα η ανατροφή του παιδιού αποτελεί ατομική υπόθεση των γονιών», σχολιάζει η Αγ. Καρούση, μεταφράζεται για τα ζευγάρια εργαζομένων στο αεροδρόμιο σε μια διαρκή «σκυταλοδρομία», «με τον έναν γονιό να δουλεύει το πρωί και τον άλλο το βράδυ».

Οσον αφορά τη μητρότητα, οι εργαζόμενες δεν έχουν την παραμικρή προστασία. Οπως επισημαίνει η Αγ. Καρούση, κυριαρχούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Μάλιστα οι αντεργατικοί νόμοι δίνουν τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις του αεροδρομίου να απασχολούν τους εργαζόμενους με τέτοιες συμβάσεις χωρίς κανέναν περιορισμό. Το αποτέλεσμα είναι η εγκυμοσύνη να οδηγεί στη μη ανανέωση της σύμβασης της εργαζόμενης, δηλαδή στην απόλυση και την ανεργία.

Στο έδαφος αυτό, το κλαδικό και το επιχειρησιακό σωματείο επιδιώκουν με αφορμή την 8η Μάρτη να απευθυνθούν σε περισσότερες εργαζόμενες, προβάλλοντας μια σειρά αιτημάτων που έχουν επεξεργαστεί με βάση την κατάσταση που αντιμετωπίζουν.

Με τις εργαζόμενες στην καθαριότητα που αντιμετωπίζουν την απληρωσιά, την τρομοκρατία και την εντατικοποίηση συζητά το Συνδικάτο Καθαριστριών Πειραιά, με εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς.

«Στην COSCO ο προηγούμενος εργολάβος "φέσωσε" τις εργαζόμενες με δεδουλευμένα επτά μηνών. Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά οι ατομικές συμβάσεις "κόβουν" τις τριετίες, τα ρεπό και τις άδειες. Στα σχολεία οι εργαζόμενες τσακίζονται από την εντατικοποίηση και το άθλιο καθεστώς των συμβάσεων έργου», σημειώνει η πρόεδρος του Σωματείου, Χριστίνα Καραμαλίκη.

Σε έναν κλάδο όπου δουλεύουν στην πλειοψηφία τους γυναίκες, πολλές από τις οποίες μετανάστριες, τονίζει τη σημασία της προσπάθειας να φτάσει η συζήτηση για την 8η Μάρτη, για το μήνυμα της συγκεκριμένης μέρας και το κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση, όσο πιο πλατιά γίνεται.

Στη σημερινή συγκυρία, προσθέτει, οι αυξημένες ανάγκες καθαριότητας λόγω των απαραίτητων μέτρων προφύλαξης από τον κορονοϊό έχουν φέρει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο προσκήνιο τα προβλήματα: Οι ελλείψεις προσωπικού καθαριότητας σε σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες έχουν πολλαπλασιάσει το φόρτο της δουλειάς, η εντατικοποίηση χτυπάει «κόκκινο», ενώ οι εργαζόμενες συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, χωρίς μέτρα για την υγεία και την ασφάλειά τους.