Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει παράνομη στρατιωτική εισβολή στη βόρεια Συρία, με την ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επομένως και της ελληνικής κυβέρνησης, που είναι μπλεγμένη μέχρι το λαιμό στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη συζήτηση στο ΝΑΤΟ για την έκδοση κοινής δήλωσης στήριξης των τουρκικών επιχειρήσεων στο Ιντλίμπ, ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε άλλη αντίρρηση, πέρα από το γεγονός ότι δεν συμπεριλήφθηκε δήλωση αναγνώρισης από την Τουρκία της Συμφωνίας με την ΕΕ για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού. Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εισβολή της «συμμάχου» Τουρκίας στη Συρία, αναγνωρίζοντας ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή, και συμμετέχει συνολικά σε διευθετήσεις με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, για να παραμείνει η Τουρκία ενεργός πυλώνας της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Μετά απ' όλα αυτά, έχει το θράσος να παρουσιάζει το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό περίπου ως φυσικό φαινόμενο, τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως «σωτήρες» και τον εαυτό της ως «αθώα» τάχα του αίματος για τις εξελίξεις στην περιοχή και την αξιοποίηση του Προσφυγικού στους ανταγωνισμούς μεταξύ ...«συμμάχων».

Η κυβέρνηση του «μεταρρυθμιστή» Μακρόν βρήκε τελικά τη λύση για το πώς να παρακάμψει τις πιέσεις από τις μεγάλες λαϊκές διαμαρτυρίες και να επιβάλει τις νέες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, που εδώ και μήνες προκαλούν διαδηλώσεις και απεργίες. Σχεδιάζει λοιπόν να μην ψηφίσει στη Βουλή το νομοσχέδιο, αλλά να το θέσει σε ισχύ με Προεδρικό Διάταγμα, με συνοπτικές δηλαδή διαδικασίες και χωρίς καμία συζήτηση! Ο πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε μάλιστα απροκάλυπτα ότι το κάνει για «να βάλει τέλος σε μια περίοδο μη διαλόγου»! Για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνεται ότι η αστική δημοκρατία δεν έχει ...αδιέξοδα, όταν είναι να επιβάλει μέτρα για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αφού οι απεργοί δεν πήγαν σπίτι τους με την καταστολή, τη συκοφαντία και την υποδαύλιση του «κοινωνικού αυτοματισμού», η κυβέρνηση «ξεκλειδώνει» τώρα μία από τις προβλέψεις του γαλλικού Συντάγματος που της δίνει τη δυνατότητα να παρακάμπτει ακόμα και το Κοινοβούλιο. Στην Ελλάδα, βέβαια, καμία έκπληξη δεν προκαλούν τέτοιες ειδήσεις, δεδομένης της εμπειρίας από τους δεκάδες μνημονιακούς νόμους που πέρασαν με Προεδρικά Διατάγματα ή με τις διαδικασίες του «κατεπείγοντος» από τη Βουλή. Σήμερα, με το παράδειγμα της Γαλλίας, αποδεικνύεται ότι τέτοιες «αποκλίσεις» - όπως βαφτίζονταν τότε - δεν είναι παρά μία ακόμα πλευρά της αντιλαϊκής «κανονικότητας» που επιβάλλει η εξουσία του κεφαλαίου.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του νόμου Κατρούγκαλου - Βρούτση και ήδη τα κυβερνητικά επιτελεία ετοιμάζονται για το επόμενο χτύπημα στο Ασφαλιστικό. Με άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο Α. Σκέρτσος, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ξεκαθαρίζει ότι «σχεδιάζουμε προσεκτικά το επόμενο βήμα, την εμβληματική μεταρρύθμιση, την εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού πυλώνα ασφάλισης». Πρόκειται για το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, για το οποίο υπάρχει ήδη έτοιμη η μελέτη της Επιτροπής Μηταράκη. Απαντώντας μάλιστα στους «βιαστικούς» και «αδημονούντες», το κυβερνητικό στέλεχος τους μέμφεται για «μαξιμαλιστική λογική», η οποία δεν παίρνει υπόψη της «τη δημοσιονομική πραγματικότητα», αλλά και τον κίνδυνο να δημιουργηθούν «νέα κοινωνικά μέτωπα»... Γίνεται επομένως φανερό ότι ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και τους ελιγμούς της κυβέρνησης, η ιδιωτικοποίηση και η εισαγωγή του λεγόμενου «κεφαλαιοποιητικού πυλώνα» στην Ασφάλιση ήταν και παραμένει στρατηγικός της στόχος, από τον οποίο δεν κάνει βήμα πίσω, προωθώντας τη στρατηγική της ΕΕ, όπως αποτυπώθηκε και σε πρόσφατη απάντηση της Κομισιόν σε Ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ: «Η δίκαιη κατανομή των κινδύνων και των πόρων μεταξύ των εργοδοτών, των εργαζομένων και του κράτους, καθώς και μεταξύ των διαφόρων ομάδων εργαζομένων, βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών συνταξιοδοτικών συστημάτων»! Δηλαδή, Ασφάλιση και σύνταξη - ατομική ευθύνη, με τις εισφορές των εργαζομένων στη χοάνη του τζόγου και της λοταρίας.

1871 Γεννιέται η Γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ.

1918 Γεννιέται ο Τζέιμς Τόμπιν, Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος, γνωστός για τον «Φόρο Τόμπιν» (έναν φόρο στις βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές ροές κεφαλαίου με σκοπό, όπως ο ίδιος το έθεσε, «να ρίξει άμμο στον τροχό των χρηματαγορών»).

1922 Γεννιέται ο Ιταλός συγγραφέας και σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι.

1929 Σχεδόν 2.500 εργάτες της Ελευσίνας κατεβαίνουν σε απεργία ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς, καθιέρωση του 8ωρου, αναγνώριση του σωματείου τους και επαναπρόσληψη των εργατών που είχαν απολυθεί.

1933 Στον απόηχο του εμπρησμού του γερμανικού Κοινοβουλίου - Ράιχσταγκ (προβοκάτσια των ναζί που αποδόθηκε στους κομμουνιστές) και μέσα σε ένα όργιο αίματος, διωγμών, βασανισμών και συκοφαντικής εκστρατείας κατά των κομμουνιστών, διεξάγονται εκλογές στη Γερμανία. Παρ' όλα αυτά, στις εκλογές της 5ης Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν σημείωσε ιδιαίτερη πτώση, λαμβάνοντας 4.848.000 ψήφους και εκλέγοντας 81 βουλευτές. Τέσσερις μέρες μετά οι ναζί συλλαμβάνουν τους κομμουνιστές βουλευτές και το ΚΚ Γερμανίας τίθεται και επίσημα πια εκτός νόμου.

1943 Μεγάλες απεργίες των εργαζομένων στην Αθήνα και τον Πειραιά. Πάνω από 200.000 λαού διαδηλώνουν στους δρόμους της πρωτεύουσας ενάντια στην πολιτική επιστράτευση που κήρυξαν οι δυνάμεις κατοχής.

1946 Ο Ου. Τσόρτσιλ εκφωνεί στο Φούλτον των ΗΠΑ τον περιβόητο λόγο του περί «σιδηρού παραπετάσματος», κηρύσσοντας επίσημα το λεγόμενο «ψυχρό πόλεμο».

1949 Συνέρχεται η 2η Κομματική Σύσκεψη των καθοδηγητικών στρατιωτικών και πολιτικών στελεχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η Σύσκεψη μελέτησε τη στρατιωτικοπολιτική δράση του ΔΣΕ από τη Σύσκεψη του Γενάρη του 1948 μέχρι το Μάρτη του 1949 και με βάση την πρόσφατη πείρα επεξεργάστηκε τα θέματα που είχε θέσει η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Γενάρης 1949).

1951 Πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ εκτελούνται ο ΕΠΟΝίτης Νίκος Νικηφορίδης και οι σύντροφοί του Θεόδωρος Ορφανίδης, Μόσχος Στογιάννης, Κώστας Σπρίντζος, Μήτσος Κωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Ρήγας Παραθυράς.

1953 Πεθαίνει ο Ιωσήφ Στάλιν (Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι), ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) και ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης. Το όνομα και η δράση του Ι. Β. Στάλιν συνδέθηκαν τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά από χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολα αυτά αποτέλεσαν βασικό λόγο που ως ηγέτης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος, τόσο από τον ταξικό αντίπαλο όσο και από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

1953 Πεθαίνει ο μεγάλος Σοβιετικός συνθέτης Σεργκέι Προκόφιεφ.

1962 Σε συγκέντρωση της Νεολαίας του «Κέντρου» στο θέατρο «Χατζηχρήστου» φωνάζεται για πρώτη φορά το σύνθημα «1-1-4», με το οποίο ονομάστηκε τελικά το κίνημα ολόκληρης περιόδου. Ξεκίνησε με αφορμή τις εκλογές της «βίας και νοθείας» του Κ. Καραμανλή το 1961 και είχε να κάνει με το αίτημα για εκδημοκρατισμό. Πήρε το όνομά του από το άρθρο 114 του Συντάγματος, το οποίο όριζε πως η τήρηση των άρθρων του επαφίονταν στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

2013 Πεθαίνει ο Ούγκο Τσάβες Φρίας, πρώην στρατιωτικός και Πρόεδρος της Βενεζουέλας από το 1999 έως το 2013.