Την κυριαρχία της «ευέλικτης» εργασίας και τη συνεχή επέκταση της προσωρινής απασχόλησης, σε βάρος της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» και για το Γενάρη του 2020.

Επιπλέον, στον μήνα αυτό καταγράφεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά αρνητικό ισοζύγιο, δηλαδή περισσότερες απολύσεις από προσλήψεις.

Συγκεκριμένα:

Το Γενάρη του 2020 οι προσλήψεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης αποτελούν το 53,62% του συνόλου των προσλήψεων (έναντι 53,24% το Γενάρη του 2019). Αναλυτικότερα, οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης ήταν 41,88% και της εκ περιτροπής απασχόλησης 11,74%.

Το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων ήταν και πάλι αρνητικό (-17.318), αφού έγιναν 177.632 προσλήψεις και 194.950 απολύσεις. Ξανά οι «οικειοθελείς αποχωρήσεις» ήταν ο δεύτερος βασικότερος λόγος απόλυσης, στοιχείο ενδεικτικό της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αφού σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας η «εθελούσια» αποχώρηση φαντάζει σαν σύντομο ανέκδοτο.

Ο βασικότερος λόγος των απολύσεων ήταν η λήξη συμβάσεων εργασίας, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται διαρκώς, δείχνοντας ότι η επίθεση κυβερνήσεων - κεφαλαίου έχει χτυπήσει αποφασιστικά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Χαρακτηριστικό είναι ότι το Γενάρη του 2014 (τον πρώτο Γενάρη με στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη») οι λήξεις συμβάσεων ήταν 26.226, ενώ το Γενάρη του 2020 έχουν φτάσει τις 82.373, αύξηση 214%!

Συνεχίζοντας την παράδοση που θέλει τους εκάστοτε υπουργούς Εργασίας να πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», ο Γ. Βρούτσης, χωρίς ντροπή, ισχυρίστηκε ότι το αρνητικό ισοζύγιο του Γενάρη του 2020 είναι καλύτερο από το αρνητικό ισοζύγιο του Γενάρη του 2019 και γι' αυτό... είναι «βελτιωμένη εικόνα»!

Ο υπουργός περιορίζει τη σύγκριση στα έτη που τον βολεύουν για να αποφύγει την αλήθεια, η οποία λέει πως από το 2015 μέχρι σήμερα ο Γενάρης καταγράφει συνεχώς αρνητικά ισοζύγια και πως το αρνητικό ισοζύγιο του Γενάρη 2020 είναι το τρίτο μεγαλύτερο αυτής της περιόδου. Ακόμα ο υπουργός κάνει πως δεν βλέπει ότι παρά τα σκαμπανεβάσματα η τάση του αρνητικού ισοζυγίου δείχνει να είναι αυξητική.

Την ίδια ώρα ο ΣΕΒ, «διαβάζοντας» τα στοιχεία της απασχόλησης υπό το πρίσμα των ταξικών επιδιώξεων του κεφαλαίου, αξιώνει την παγίωση των μισθών στα σημερινά άθλια επίπεδα. Στο Οικονομικό Δελτίο του σημειώνει πως «πρέπει να επιδειχθεί σύνεση από την πολιτεία στην αύξηση του κατώτατου μισθού το 2020», χαρακτηρίζοντας... «μαξιμαλιστική πολιτική» (!) τα ψίχουλα που δόθηκαν πέρυσι στον κατώτατο μισθό, μετά την τεράστια μείωσή του το 2012 και το πάγωμά του σε αυτά τα άθλια επίπεδα για 7 ολόκληρα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Οπως αναφέρουν οι βιομήχανοι, «μια επανάληψη της μαξιμαλιστικής πολιτικής του 2019 θα έχει αρνητικές συνέπειες για την οικονομία»...

«Παρά την εντεινόμενη, πάντως, οικονομική δραστηριότητα, η αύξηση της απασχόλησης των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχει αρχίσει να επιβραδύνεται», σημειώνει ο ΣΕΒ, για να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι υπεύθυνες για την επιβράδυνση της απασχόλησης είναι οι «μεγάλες» αυξήσεις στους μισθούς. «Οι μισθολογικές αυτές αυξήσεις φαίνεται να έχουν οδηγήσει σε επιβράδυνση της απασχόλησης», αναφέρει, όταν στην πραγματικότητα αυτό που αξιώνουν οι βιομήχανοι και το κεφάλαιο είναι η πάγια επιδίωξή τους να παγιωθεί η καταβαράθρωση των μισθών, πάνω στην οποία χτίζεται η ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.