Η Μαρία Ξενίδου, δημοτική σύμβουλος Κορδελιού - Ευόσμου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αναφέρθηκε στους πυρήνες διεκδίκησης που δημιούργησε ο λαός της περιοχής τις προηγούμενες δεκαετίες, για τον κατευνασμό των οποίων η εταιρεία ανέπτυξε ένα σύστημα «χορηγιών», επιχειρώντας να εξαγοράσει τη συνείδηση του λαού, σε τομείς που κράτος και Τοπική Διοίκηση δεν καλύπτουν επαρκώς, στο όνομα της ελλιπούς χρηματοδότησης, όπως του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και της Παιδείας. Σημείωσε πως μόνο αφότου πρωτοστάτησε η «Λαϊκή Συσπείρωση» αναγκάστηκε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει την παύση αποδοχής τους, κάτι που όμως «δεν αθωώνει τις προηγούμενες και τη νυν διοίκηση, που φέρουν διαχρονικές ευθύνες. Κι αυτό γιατί επικαλούμενες την έλλειψη χρηματοδότησης, άνοιξαν την κερκόπορτα για την είσοδο ιδιωτών και πολυεθνικών εταιρειών στον ευαίσθητο τομέα του δημόσιου σχολείου και των νομικών προσώπων του δήμου γενικά».

Σημείωσε ακόμη πως «φέρουν ευθύνες όσοι καλλιεργούν λογικές αναμονής, όπως ο δήμαρχος, τη στιγμή που τα τέσσερα μέτρα για ελάφρυνση των προβλημάτων που αποφάσισαν τα ΕΛΠΕ δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά απλώς το "φτιασιδώνουν"», αναδεικνύοντας πως και τα μέτρα αυτά επιβεβαιώνουν τη λογική κόστους - οφέλους που εφαρμόζει κάθε επιχείρηση. Κι αυτό γιατί από τα τέσσερα μέτρα έχει προωθηθεί μόνο αυτό της ανάκτησης απαερίων πυρσού, που θα επιστρέφει τα αέρια προς καύση για τις ενεργειακές ανάγκες του διυλιστηρίου, από την οποία δηλαδή θα υπάρξει κέρδος για την επιχείρηση, ενώ τα υπόλοιπα (για το πρόβλημα στη μονάδα κατεργασίας υγρών αποβλήτων και επεξεργασίας ελαιώδους λάσπης), από τα οποία δεν προκύπτει άμεσο όφελος, βρίσκονται ακόμα στο στάδιο μελέτης.

Ακολούθησε παρέμβαση από τον ειδικευόμενο γιατρό πνευμονολόγο στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» και γραμματέα της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης, Χρήστο Καραχρήστο. Στάθηκε στις μακροπρόθεσμες επιδράσεις της ρύπανσης στην υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων, στην υπαρκτή πιθανότητα βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης καθώς και στην κατάσταση που επικρατεί στο υποστελεχωμένο Κέντρο Υγείας Ευόσμου.

Αναφορικά με τα αποτελέσματα της έρευνας που εκπόνησε το ΑΠΘ και η οποία εντόπισε την πηγή της έντονης δυσοσμίας σε μερκαπτάνες που εκλύονται από τη διαδικασία αποξήρανσης της λάσπης σε ανοιχτό χώρο των εγκαταστάσεων των ΕΛΠΕ εντός του αστικού ιστού, είπε: «Αυτές οι θειούχες ενώσεις που εντοπίστηκαν, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία δεν αποτελούν καρκινογόνες ουσίες για τον άνθρωπο. Βέβαια, η καθεμιά από αυτές σε υψηλές συγκεντρώσεις είναι ερεθιστικές για τον ανθρώπινο οργανισμό (...) ενώ σε δηλητηρίαση από αυτές τις ενώσεις οι επιπτώσεις μπορεί να είναι και θανατηφόρες». Το ερώτημα παραμένει «για την τυχόν ύπαρξη άλλων χημικών ενώσεων, που είναι αποδεδειγμένα καρκινογόνες (π.χ. βενζόλιο), και μικροσωματιδίων που δεν μετρήθηκαν αλλά που υπάρχουν πάντα γύρω από διυλιστήρια και έχουν σοβαρές και επικίνδυνες επιπτώσεις στην υγεία», πρόσθεσε.

Σημείωσε ακόμα πως είναι κρίσιμο «άμεσα να ελεγχθούν το νερό και το έδαφος της περιοχής, καθώς πολλές ουσίες δεν είναι πτητικές αλλά μπορούν μέσω των λυμάτων να μολύνουν το νερό και το υπέδαφος (...) Πρέπει άμεσα να υπάρξουν επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωση των δημόσιων δομών και εργαστηρίων που ασχολούνται με τον έλεγχο της ρύπανσης του περιβάλλοντος και την επίδρασή της στον άνθρωπο», ζητήματα που όπως είπε δεν αποτελούν αποκλειστικό πρόβλημα μόνο ορισμένων κατοίκων της περιοχής, ούτε μόνο υγειονομικών, αλλά «ζήτημα που αφορά όλους τους εργαζόμενους της περιοχής και ως τέτοιο πρέπει να αποτελέσει ζήτημα πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος».

Στη ζωντανή συζήτηση που ακολούθησε, ο Ευστράτιος Καλαϊτζής, χειρούργος, υποστήριξε πως οι μερκαπτάνες, οι οποίες παρατηρήθηκαν σε 20πλάσια ποσότητα εντός του διυλιστηρίου, σε αντίθεση με την έκθεση του ΑΠΘ, που τις χαρακτήρισε μη τοξικές, είναι εντέλει τοξικές. Ως παράδειγμα ανέφερε το θάνατο τριών εργαζομένων σιδηροδρομικών στη Γαλλία το 1970 από διαφυγή μερκαπτάνης. «Την περίοδο 1988 - 2012 έχουμε 50 ατυχήματα μερκαπτανών στη Γαλλία», πρόσθεσε, ενώ αναφορικά με την τοξικότητα των διυλιστηρίων γενικά, παρέπεμψε στην έρευνα του καθηγητή αιματολογίας κ. Μακρή. Από αυτήν προκύπτει πως ενώ το 1950 τα ποσοστά καρκίνου σε Ανατολική και Δυτική Θεσσαλονίκη ήταν τα ίδια, οι μετρήσεις της περιόδου 1993 - 2003 δείχνουν 6% διαφορά. Στην ίδια έρευνα τα θρομβοεμβολικά επεισόδια είναι κατά 10% μεγαλύτερα εις βάρος του λαού της Δυτικής Θεσσαλονίκης.

Για τις μερκαπτάνες, ο Γιάννης Ζιώγας, συνταξιούχος καθηγητής του Τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, είπε πως αυτές μπορεί να μην είναι άμεσα καρκινογόνες, αλλά σε συνέργεια με άλλες ενώσεις, οι επιπτώσεις τους είναι ιδιαίτερα αρνητικές. Επίσης έθεσε ζήτημα ελέγχου στο υπέδαφος, καθώς όπως είπε «το γεγονός πως εδώ και μισό αιώνα δεν υπήρχε κανένας έλεγχος μας επιτρέπει να υποθέσουμε το πώς διαχειριζόταν τα απόβλητά της η εταιρεία».