«Το Πολυτεχνείο, που σήμερα τιμάμε, έχει τη δική του Ιστορία, τη δική του ξεχωριστή θέση στους σύγχρονους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Το εξεγερτικό του πνεύμα είναι πάντα επίκαιρο.

Δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας, όπως θέλουν οι κυρίαρχες οικονομικά, ιδεολογικά και πολιτικά δυνάμεις, παρότι δεν έπαψε ποτέ να "βιάζεται" από διάφορους άμεσους και έμμεσους υποστηρικτές του καπιταλιστικού μονόδρομου.

Η άρχουσα τάξη λυσσομανά, με τη δύναμη της βίας και του ψέματος, να καταστήσει το Πολυτεχνείο έναν "μουσειακό θεσμό", που άρχισε και τελείωσε με την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Ο φόβος τους είναι να μη φωτιστούν μια σειρά συμπεράσματα από τον ηρωικό αγώνα εκείνων των ημερών, που μπορούν να δυναμώσουν τη φλόγα της αμφισβήτησης στην κυριαρχία της αστικής τάξης, να δώσουν νέα εφόδια στη μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την ομιλία του στη χτεσινή εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας για το Πολυτεχνείο ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, στο κατάμεστο αμφιθέατρο Παπαρρηγοπούλου της Νομικής.

Ο Ν. Αμπατιέλος αναφέρθηκε στο ξεκάθαρα αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου και την επικαιρότητά του, μίλησε ακόμα για τον αντικομμουνισμό, που ήταν βασικό συστατικό της χούντας, και το πώς αυτός αξιοποιείται και σήμερα, ενώ έκανε αναφορές και στην ένταση της καταστολής και στα πρόσφατα γεγονότα καταπάτησης του ασύλου και επίθεσης από τα ΜΑΤ σε φοιτητές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.

Στη συνέχεια της ομιλίας του τόνισε:

«Με τη σημερινή μας εκδήλωση θέλουμε να σταθούμε περισσότερο στο ποια είναι τα στοιχεία του αγώνα του Νοέμβρη και όλης εκείνης της περιόδου που μπορούν σήμερα να μπολιάσουν με νέα ορμή και δύναμη τον αγώνα που δίνουν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες σήμερα.

Και δεν μπορούμε να μην ξεκινήσουμε από τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν το Κόμμα μας και η ΚΝΕ, που σήκωσαν ψηλά τη σημαία της σύγκρουσης με τη στρατιωτική δικτατορία. Το ΚΚΕ ανασυγκρότησε τις παράνομες Οργανώσεις του, το 1968 ίδρυσε την ΚΝΕ, έδωσε πνοή και κουράγιο στο λαό και την πάλη του, πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα, του έδωσε ανατρεπτικό περιεχόμενο.

Φαίνεται επίσης η ανάγκη σε κάθε φάση του αγώνα να δυναμώνουν η οργάνωση και η συζήτηση μέσα στις σχολές και στα Τμήματα, να διαμορφώνονται πλαίσια πάλης που βοηθούν στη μαζικοποίηση του κινήματος, στην πολιτικοποίηση του αγώνα, να επιλέγονται οι κατάλληλες μορφές».

Πρόσθεσε ότι «το καθεστώς της χούντας από την αρχή προσπάθησε να χτυπήσει και το φοιτητικό κίνημα, έχοντας διορίσει βαλτούς στα ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων», με τους φοιτητές ν' απαντούν με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα, τους τοπικούς επαρχιακούς φοιτητικούς συλλόγους, την ίδρυση - με πρωτοβουλία της ΚΝΕ - της Αντι-ΕΦΕΕ κ.ο.κ.

«Τις μέρες της κατάληψης του Πολυτεχνείου γινόταν έντονη αντιπαράθεση για τα αιτήματα που έπρεπε να υιοθετηθούν, πάρθηκαν μια σειρά από πρωτοβουλίες ώστε να μπορέσει να αποτελέσει πραγματικό "κέντρο" της αντιδικτατορικής πάλης εργατικών - λαϊκών μαζών από όλη την Αθήνα.

Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις που πραγματοποιούνταν στις σχολές εξελέγη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, οργανώθηκε ο ραδιοφωνικός σταθμός, δημιουργήθηκαν επιτροπές για όλα τα ζητήματα οργάνωσης του αγώνα. Γενικά κυριάρχησαν συνθήματα της Συντονιστικής Επιτροπής, όπως τα γνωστά "Εξω το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ - Κάτω η χούντα", "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" κ.ά.

Τονίζουμε όλα τα παραπάνω γιατί αποτυπώνουν τη σημασία που έχει μπροστά σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε διεκδίκηση οι φοιτητές να συζητούν μαζικά, να αναπτύσσεται διαπάλη, να δυναμώνει η οργάνωση. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται η λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις, έτσι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να αποφασίζει τη γραμμή που θα χαράξει», είπε χαρακτηριστικά.

Υπογράμμισε ακόμη: «Το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να αντλήσει δύναμη κοιτώντας προς τα εμπρός, αξιοποιώντας την πείρα του προηγούμενου διαστήματος. Μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή μέτρων που έχουν περάσει, να καθυστερήσει άλλα που θα έρθουν, να αποσπάσει κατακτήσεις.

Ο αγώνας αποκτά μεγαλύτερη αντοχή και διάρκεια όταν εδραιώνεται σε όλο και περισσότερους η πεποίθηση ότι κανένας "σωτήρας" δεν θα λύσει τα προβλήματα, ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που δεν είναι χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί αυτό επιβάλλει η στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας με κάθε τρόπο. Το να δυναμώνουν η οργάνωση και η συσπείρωση που έχουν στον πυρήνα τους το παραπάνω κάνει πιο δυνατή τη διεκδίκηση για τα όνειρα που ο καθένας ξεχωριστά έχει για τη ζωή και το μέλλον του.

Είναι πραγματικά ελπιδοφόρο ότι την προηγούμενη Κυριακή πραγματοποιήθηκε η 10η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ στην οποία συμμετείχαν 68 Σύλλογοι από όλη την Ελλάδα, Επιτροπές Αγώνα και εκλεγμένοι συνδικαλιστές.

Η αύξηση της συσπείρωσης του ΜΑΣ τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλο βήμα στην πορεία ανασύνταξης του φοιτητικού κινήματος. Με μια πλούσια και πολύ ζωντανή συζήτηση, δόθηκε νέα ώθηση στον κοινό βηματισμό των Συλλόγων, στην προσπάθεια που γίνεται να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης, να διαμορφωθούν αιτήματα και διεκδικήσεις που απαντούν στην αγωνία και το άγχος που έχει ο κάθε νέος για το μέλλον του.

Το να κερδίσει έδαφος, σε κάθε βήμα εξέλιξης του αγώνα, η γραμμή της σύγκρουσης συνολικά με τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων - δηλαδή τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση τόσο σε αυτούς που θέλουν το φοιτητικό κίνημα ενεργό υποστηρικτή της κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί με θράσος να καπηλευτεί τους αγώνες των φοιτητών αυτής της περιόδου».

Ο Ν. Αμπατιέλος επισήμανε ότι τα εξεγερτικά χαρακτηριστικά του Νοέμβρη πηγάζουν από τη δυναμική που έδωσε και στην κατάληψη η συμπόρευση με πλατιές εργατικές μάζες: «Το φοιτητικό κίνημα θα μπορεί να αναμετρηθεί με τον πιο σκληρό αντίπαλο, την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, στο βαθμό που είναι σε συμπόρευση με το εργατικό κίνημα.

Δεν γίνεται η σπίθα της αμφισβήτησης, που πρέπει να καίει στην καρδιά της νεολαίας για την κοινωνία που ζούμε, να γίνει φωτιά, αν δεν συντονίσει την πάλη της με το κίνημα της εργατικής τάξης, με τη μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις σε αυτό.

Θα αντλεί δύναμη από τη δυνατότητα που έχει μόνο ο εργαζόμενος λαός να οξύνει την σύγκρουση εκεί που παράγεται όλος ο πλούτος. Θα διαπαιδαγωγείται και θα ατσαλώνεται απέναντι σε δυσκολίες που έχει ο αγώνας, στο βαθμό που κάνει δική του πείρα τα συμπεράσματα που βγαίνουν από μια σειρά μάχες σε κλάδους και χώρους δουλειάς απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στεκόμαστε σήμερα με συναίσθηση ευθύνης απέναντι σε όσους ηρωικά αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους στα μαύρα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας, σε αυτούς που εξορίστηκαν, σε αυτούς που δολοφονήθηκαν από τους ελεύθερους σκοπευτές, σε αυτούς που δεν λύγισαν στα κολαστήρια της ΕΑΤ - ΕΣΑ.

Σε όλους όσοι κράτησαν τη φλόγα αναμμένη όταν επικρατούσε το πιο βαθύ σκοτάδι και αγωνίστηκαν για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων τους. Τους λέμε ότι οι θυσίες τους δεν πήγαν χαμένες.

Τα γεγονότα των ημερών του Πολυτεχνείου επιβεβαιώνουν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι γίνονται διεργασίες στη συνείδηση του κόσμου, που πολλές φορές δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Η οργή και η αγανάκτηση φουντώνουν ακόμα κι αν δεν εκφράζονται με άμεση συμμετοχή στον αγώνα. Ακόμα και με ένα φαινομενικά τυχαίο γεγονός μπορεί να εκφράζονται διαθέσεις που μπορούν να μετατραπούν σε λαϊκό ξεσηκωμό. Η έκβαση, η διάρκεια και ο χαρακτήρας που θα έχει η λαϊκή πάλη σε αυτές τις συνθήκες θα εξαρτηθούν από πολλούς παράγοντες. Σημαντικότερος όλων είναι η προετοιμασία και η καθοδήγηση των μαζών από το Κομμουνιστικό Κόμμα και τη Νεολαία του».