«Η συζήτηση στους κόλπους της ΕΕ για την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου διεξάγεται προς το αντιδραστικότερο. Τα περί επιμερισμού προκειμένου να ολοκληρώνεται η διαδικασία ασύλου και σε άλλα κράτη της ΕΕ πλην των κρατών πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα, κρύβουντην ουσία: Οτι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της με την ενίσχυση και γενίκευση των απελάσεων, που εύηχα αποκαλούν "επιστροφές", με τη θεώρηση κρατών όπως η Τουρκία ως "ασφαλών τρίτων χωρών", ακόμα και περιοχών στη Συρία ως "ασφαλών περιοχών", καθώς και με τον δραστικό περιορισμό της ίδιας της έννοιας του πρόσφυγα, αυτό που βασικά θα διαμοιράζει η ΕΕ ανάμεσα στα κράτη - μέλη της είναι τις αποφάσεις απέλασης χιλιάδων αιτούντων άσυλο. Αλλωστε και η κυβέρνησή σας έχει ήδη θέσει αριθμητικό στόχο 10.000 απελάσεων έως το 2020, μαζί με την ενίσχυση των κλειστών κέντρων κράτησης.

Πώς τοποθετείστε στο γεγονός ότι ο νέος νόμος της κυβέρνησής σας, σε συνέχεια της προηγούμενης, δεν αποτελεί εξαίρεση ή παρανυχίδα της πολιτικής της ΕΕ, αλλά κινείται σε αυτούς τους αντιδραστικούς άξονές της; Αυτή η πολιτική σας είναι που με βάση τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας προωθεί τον εγκλωβισμό σε άθλιες συνθήκες (τώρα πλέον και με γεωγραφικό περιορισμό σε όλη τη χώρα), την καταστολή και με στρατιωτικές δυνάμεις, τις απελάσεις και τον δραστικό περιορισμό των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών, ακόμα και με τιμωρητικές διατάξεις. Αυτή η πολιτική είναι που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του εθνικισμού και ρατσισμού».