Το γνωστό πρόβλημα των ελλείψεων φαρμάκων (ειδικά εξειδικευμένων εισαγόμενων) έρχεται και πάλι στο προσκήνιο αυτές τις μέρες.

Τόσο η ιστοσελίδα του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, όπου καταγράφεται ένας μακρύς κατάλογος φαρμάκων σε έλλειψη, ακόμα και εμβολίων, όσο και η αναζήτηση στα φαρμακεία, επιβεβαιώνουν ότι οι ασθενείς, και μάλιστα ευαίσθητων κατηγοριών, όπως οι καρκινοπαθείς, βρίσκονται για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με την τραγική πραγματικότητα να μην μπορούν να κάνουν την απαραίτητη για την ποιότητα ζωής τους - ή ακόμα και την ίδια τους τη ζωή - θεραπεία.

Και η εφημερίδα μας γίνεται καθημερινά δέκτης της αγωνίας πολλών ανθρώπων και συγγενών ασθενών που απεγνωσμένα αναζητούν το φάρμακό τους.

Τελευταία ενδεικτική και μόνο περίπτωση η καταγγελία για την έλλειψη του φαρμάκου Chlorambucil 2 mgr (εμπορική ονομασία «Leukaran»), που είναι φάρμακο χημειοθεραπείας απαραίτητο για τη θεραπεία νεοπλασματικών παθήσεων, δηλαδή διαφόρων μορφών καρκίνου.

Το εν λόγω φάρμακο εισάγεται από την Ανώνυμη Εταιρεία «Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας» (ΙΦΕΤ), μετά από απόφαση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, σύμφωνα με το άρθρο 29 του Ν. 1316/1983. Το γεγονός ότι η εταιρεία ASPEN, που παράγει αυτό το φάρμακο στο εξωτερικό, έχει κλείσει τη «στρόφιγγα» της αποστολής του στην Ελλάδα - για λόγους που δεν γνωρίζουμε - έχει δημιουργήσει το σημερινό οξυμένο πρόβλημα.

Αυτό που τελικά επιβεβαιώνεται είναι ότι οι ασθενείς «κρέμονται» από ιδιωτικές εταιρείες και είναι τεράστιες διαχρονικά οι ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), που μεταχειρίζονται το Φάρμακο, τη θεραπεία και την περίθαλψη των εργαζομένων ως εμπόρευμα.

Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ πανηγυρίζει ότι θα διευκολύνει τους καρκινοπαθείς με αποστολές των φαρμάκων στο σπίτι τους, την ίδια ώρα που συγκεκριμένα αυτή η κατηγορία ευαίσθητων ασθενών δεν μπορεί καν να βρει τα φάρμακά της.

Και ρωτάμε: Το υπουργείο Υγείας, που σαφώς γνωρίζει το πρόβλημα με τις ελλείψεις φαρμάκων, πρόκειται να κάνει κάποια παρέμβαση ώστε να αντιμετωπιστεί, για να μπορέσουν οι ασθενείς να κάνουν το αυτονόητο, να συνεχίσουν τη θεραπεία τους;