Αλλά ο πρωθυπουργός δεν είναι ο μόνος που ακούει τα καλέσματα αυτά για «συνεννόηση» γύρω (και) από τον ενεργειακό πλούτο. Κατά τον Τούρκο υπουργό Αμυνας και «η Τουρκία υποστηρίζει ότι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, η προάσπιση των ισότιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων και ο δίκαιος διαμοιρασμός των πηγών Ενέργειας πρέπει να γίνουν κατόπιν συνεννόησης όλων των παράκτιων χωρών», αλλά όλα αυτά χωρίς «τετελεσμένα» και καταπάτηση των «δικαιωμάτων» της, τις πάγιες δηλαδή διεκδικήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Κι αν μάλιστα - κατά τον Ακάρ πάντα - «το καταλάβουν μια ώρα αρχύτερα όλες οι πλευρές και προσαρμόσουν αναλόγως τις ενέργειές τους», τόσο το καλύτερο για όλους...

Αν πλάι σε αυτά βάλει κανείς και δηλώσεις όπως π.χ. της πρέσβειρας του Ισραήλ πως «η Τουρκία είναι ένας σημαντικός παίκτης και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Και θα πρέπει κάπως να βρούμε ένα σχήμα μέσω του οποίου θα συνεργαζόμαστε...» ή του Προέδρου της Κύπρου Ν. Αναστασιάδη ότι «το δίκτυο συνεργασιών που έχουμε αναπτύξει δεν στρέφεται εναντίον κανενός και δεν αποκλείει καμιά των γειτονικών μας χωρών. Τουναντίον, θεσμοθετεί τη συνεργασία», ε, τότε δεν θέλει και πολλή φαντασία: Τα σχέδια των επικίνδυνων «διευθετήσεων» σε βάρος των λαών είναι έτοιμα και περιμένουν τις «υπογραφές»...