Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε βάρος του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας
Με αφορμή τις αντιλαϊκές προτάσεις Μητσοτάκη για γενίκευση της 7ήμερης εργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ... επιχειρεί να ξαναφορέσει το κουστούμι του υπέρμαχου τάχα των εργατικών δικαιωμάτων, του 8ωρου και της 5ήμερης εργασίας, να συσκοτίσει το γεγονός ότι όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο όλους τους αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά ενίσχυσε παραπέρα το σμπαράλιασμα του σταθερού εργάσιμου χρόνου, έδωσε νέα όπλα στην εργοδοσία για τη γενίκευση της δουλειάς - «λάστιχο».
Μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε όλο το πλαίσιο για τη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου, διατήρησε τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, επέβαλε με δικό της νόμο τη 12ωρη δουλειά στους νοσοκομειακούς γιατρούς, επέβαλε δουλειά 32 Κυριακές το χρόνο, στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις και αποτελεί συνδιαμορφωτή των ευρωενωσιακών πολιτικών που επιτρέπουν και προωθούν τις 12 και 13 ώρες εργασίας τη μέρα, όπως και τη δουλειά για έως και 12 συνεχόμενες μέρες.
Πάνω ακριβώς σε αυτήν τη συνέχεια της επίθεσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ υπερθεματίζει σήμερα σε αντιλαϊκές προτάσεις, επιχειρώντας να ξαναγίνει αυτή η εκλεκτή του κεφαλαίου... Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει!
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όλα τα αστικά κόμματα, στήριξαν και στηρίζουν την εργασιακή ζούγκλα της ΕΕ, η οποία γενικεύεται σε όλα τα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, από όλες τις αστικές κυβερνήσεις (φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, «δεξιές», «αριστερές», «προοδευτικές» κ.ά.), με μνημόνια και χωρίς μνημόνια, για τη στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Ο νόμος ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με βάση Οδηγίες της ΕΕ, και προβλέπει μέχρι και 10 ώρες εργασία τη μέρα, για ένα διάστημα αυξημένης απασχόλησης τριών μηνών. Με συνδυασμό μάλιστα των αντεργατικών νόμων για τη «διευθέτηση», την υπερεργασία και την υπερωρία, τους οποίους διατηρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο εργοδότης μπορεί να αναγκάσει τον εργάτη να δουλεύει 48 ώρες τη βδομάδα κατά μέσο όρο για έξι μήνες, ενώ οι ώρες εργασίας μπορούν να φτάσουν μέχρι και τις 60 τη βδομάδα.
Ετσι, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.τ.λ., σμπαραλιάζουν τη ζωή του εργάτη με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, αφού η ανάπαυση και η αναπλήρωση της εργατικής δύναμης διασφαλίζονται μόνο σε ημερήσια βάση και όχι με «περιόδους αναφοράς» μερικών μηνών. Μηδενίζουν τον ελεύθερο χρόνο του, καθώς οι εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα προγραμματισμού, με τσακισμένο το δικαίωμα στην κοινωνική και προσωπική δράση τους.
Τη μεγάλη υποκρισία που διακρίνει τον ψευτοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το χρόνο εργασίας αναδεικνύει η ίδια η ευρωενωσιακή Οδηγία 2003/88, την οποία στηρίζουν και οι δύο και αποτελεί τον «μπούσουλα» στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στο ωράριο των εργαζομένων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Με βάση αυτή, η εργοδοσία μπορεί να αναγκάσει τους εργαζόμενους να δουλεύουν όχι μόνο 7, αλλά μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενα χωρίς ξεκούραση. Συγκεκριμένα, η Οδηγία προβλέπει ότι «τα κράτη - μέλη θεσπίζουν αναγκαία μέτρα ώστε κάθε εργαζόμενος να διαθέτει, ανά περίοδο επτά ημερών, μια ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης 24 ωρών», ωστόσο ως περίοδο αναφοράς ορίζει στην πραγματικότητα τις 14 μέρες.
Πάνω σε αυτήν την Οδηγία πάτησε το Δικαστήριο της ΕΕ για να βγάλει το 2017 απόφαση που επιτρέπει τη συνεχόμενη εργασία ακόμα και για 12 μέρες χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα ή για 10 μέρες χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 5 μέρες τη βδομάδα.
Τα αντεργατικά όπλα που της δίνουν οι Οδηγίες της ΕΕ και οι νόμοι των αστικών κυβερνήσεων αξιοποιεί η εργοδοσία, με τη στήριξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και τις «ευλογίες» και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Εργοδότες και συνδικαλιστικά τους τσιράκια συνυπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις που επιτρέπουν παραπάνω και από τις επτά μέρες συνεχόμενης εργασίας, ακόμα και το «κάθε μέρα δουλειά» με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Το δόλωμα για να πείσουν τους εργαζόμενους είναι οι αυξημένες αποζημιώσεις, που όμως σε καμιά περίπτωση δεν αναπληρώνουν την ανάγκη για ξεκούραση και ελεύθερο χρόνο, την επιβάρυνση της υγείας τους, τον αυξημένο κίνδυνο εργατικών «ατυχημάτων» κ.ο.κ.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι:
Στην κλαδική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων ορίστηκε ότι η εργοδοσία μπορεί να τους υποχρεώνει να δουλεύουν ακατάπαυστα και ότι τις μέρες που πρέπει να ξεκουράζονται δεν θα τις παίρνουν ρεπό, αλλά θα τις πληρώνονται.
Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Με την παρούσα Σ.Σ.Ε. και εφόσον απαιτείται παρέκκλιση από τις κείμενες διατάξεις λόγω εποχικότητας και του εντεύθεν προκαλούμενου αυξημένου φόρτου εργασίας, ως τέτοιου νοούμενου άνω του 70% (...). Οι μισθωτοί που υπάγονται στην παρούσα εάν εργαστούν σε ημέρες ανάπαυσής τους, λαμβάνουν πρόσθετη αμοιβή και συγκεκριμένη αποζημίωση...».
Απόλυτο κριτήριο του ξεζουμίσματος δηλαδή είναι οι εκάστοτε ανάγκες των ξενοδόχων, χωρίς κανέναν περιορισμό: Εφόσον η πληρότητα είναι πάνω από 70%, οι μεγαλοξενοδόχοι μπορούν να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν κάθε μέρα «τους θερινούς μήνες για την περίοδο από 1η Ιουνίου έως 30 Σεπτεμβρίου και τους χειμερινούς μήνες από 15 Δεκεμβρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου».
Η επιχειρησιακή ΣΣΕ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ προβλέπει μέχρι 7 και 9 μέρες συνεχόμενης εργασίας.
Το προοίμιό της αποτυπώνει καθαρά ότι η σύναψή της έγινε με αποκλειστικό κριτήριο τις ανάγκες της εργοδοσίας, την αύξηση του κύκλου εργασιών και των κερδών: «Η παρούσα ΣΣΕ», αναφέρεται, «έχει ως στόχο να δημιουργήσει τις συνθήκες για τη βελτίωση και την ενίσχυση των δημόσιων σιδηροδρομικών μεταφορών (σ.σ. η ΤΡΑΙΝΟΣΕ βέβαια έχει ιδιωτικοποιηθεί), καθώς και για την αύξηση της αποτελεσματικότητας και του επιπέδου ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών, ώστε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να αυξήσει τον αριθμό των μεταφερόμενων επιβατών και φορτίων».
Και εδώ με «το τυρί» της αυξημένης αποζημίωσης προβλέπεται ότι «οι μηχανοδηγοί δύνανται να εργαστούν πέραν του πενθημέρου για 2 επιπλέον ημέρες (7 συνεχόμενες ημέρες)», αλλά και «όταν προκύπτει υπηρεσιακή ανάγκη (...) επιτρέπεται να εργάζονται πέρα του πενθημέρου για άλλες 4 μέρες (μέγιστο μέχρι 9 συνεχόμενες ημέρες) (...). Στην περίπτωση της υπέρβασης των 7 συνεχόμενων ημερών θα πρέπει να υπάρχει συναίνεση του εργαζόμενου».
Και εδώ ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός θεωρεί εύλογο να δουλεύουν οι μηχανοδηγοί 7 και 9 μέρες, γιατί υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Αντί να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, την ώρα που οι κενές θέσεις εργασίας, με βάση το οργανόγραμμα, είναι περίπου 50%, υπογράφουν κατάπτυστες συμβάσεις!
Να σημειωθεί μάλιστα ότι ενώ αυτές τις μέρες συνδικαλιστές της ΠΕΠΕ γράφουν άρθρα για να υπερασπιστούν την επιχειρησιακή ΣΣΕ, μόλις ένα μήνα πριν, τον Απρίλη του 2019, η ΠΕΠΕ αναγκάστηκε να στείλει εξώδικο στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ λόγων των άθλιων συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη βάση της σύμβασης αυτής.
Σε αυτό, οι εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές διαμαρτύρονται... στους «εταίρους» τους, γιατί ενώ, όπως λένε, «επέδειξαν καλοπιστία» για την υπογραφή της άθλιας σύμβασης, η εργοδοσία παραβιάζει ακόμα και αυτή: «Υποχρεώνετε τους εργαζομένους σε απασχόληση άνω των 7 συνεχόμενων ημερών εργασίας. Ομοίως δεν χορηγείτε τις μισές αναπαύσεις κάθε μήνα ως οφείλετε, δεν χορηγείτε τις αναπαύσεις σε όσους τις έχουν αιτηθεί και τέλος δεν εκδίδετε μηνιαίο πρόγραμμα εργασίας. Τα παραπάνω εγκυμονούν σοβαρότατους κινδύνους και για την ασφάλεια των επιβατών και επιδεινώνουν σοβαρά τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων»... Στην πραγματικότητα, βέβαια, η όρεξη της εργοδοσίας άνοιξε με την τζίφρα των εργατοπατέρων!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκρίνει και τις δύο παραπάνω απαράδεκτες ΣΣΕ.
Εβγαινε και πανηγύριζε μάλιστα ότι κήρυξε υποχρεωτική για όλο τον κλάδο τη ΣΣΕ που προβλέπει ακατάπαυστη εργασία των ξενοδοχοϋπαλλήλων, ενώ τώρα που αποκαλύπτεται ακόμα πιο πλατιά το άθλιο περιεχόμενό της, κυβέρνηση και υπουργείο ισχυρίζονται ότι... «δεν είναι αρμόδια για να το κρίνουν»!
Ομως, η καλύτερη απάντηση σε αυτά που λέει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας είναι η θέση του ίδιου του υπουργείου Εργασίας, που έχει καταγραφεί σε πρακτικό τριμερούς σύσκεψης στις 8/3/2018, με αντικείμενο το σχέδιο που αργότερα έγινε η επιχειρησιακή ΣΣΕ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Στο πρακτικό της σύσκεψης σημειώνεται: «Κατά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, το υπουργείο διά του Γενικού του Γραμματέα (σ.σ. εννοεί τον Ανδ. Νεφελούδη) διαπίστωσε τα παρακάτω σημεία: (...) 3. Για το συγκεκριμένο θέμα δεν παρατηρείται καμία παραβίαση της νομοθεσίας καθόσον τίθενται σε εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 του πΔ 88/99»...