Γ. Κ.: Τι υποστήριξε ο Σικελιανός;

Α. Α.: Οι Δελφικές Γιορτές πραγματοποιήθηκαν το 1927, όπου ο Σικελιανός υποστηρίζει συγγενικές αξίες με την Αρχαία Ελλάδα, με πενιχρά όμως αποτελέσματα. Τόσο οι Ελληνες διανοούμενοι όσο και οι Ευρωπαίοι αδιαφορούν... Την ίδια εποχή - του Μεσοπολέμου - κάνει την εμφάνισή της με την επωνυμία «Γενιά του '30» μια ομάδα νέων καλλιεργημένων ανθρώπων, που ακολουθεί μια παράλληλη προς τον Σικελιανό πορεία επεξεργασίας και αφομοίωσης στα καθ' ημάς, των πιο πρωτοπόρων ευρωπαϊκών πολιτικών ιδεολογικών ρευμάτων, με κύριο στόχο, εδώ, τον καθορισμό της νεοελληνικής ταυτότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η προσπάθεια δεν περιοριζόταν σε απλή ανατύπωση των ιδεών που κυριαρχούσαν στη Δύση, αλλά αντιθέτως ελάμβανε υπόψη της όλες τις ελληνικές παραδόσεις.

Γ. Κ.: Ποια ήταν τότε η μοίρα των Δελφών;

Α. Α.: Οι Δελφοί δεν είχαν τον παραμικρότερο ρόλο στην ιστορία αυτή. Και εθεωρούντο βεβαίως αρχαιολογικός χώρος και μαντείο νεκρό.

Γ. Κ.: Ζει ο Απόλλωνας σήμερα;

Α. Α.: Γνωρίζοντας ότι «οι Ελληνες είναι ελεύθεροι, αλλά όχι υπό την οποιαδήποτε έννοια» και ότι, όπως έλεγε ο Τόμας Μαν, «η ελευθερία συχνά είναι η έκσταση της φρίκης», τόσο αυτοί όσο και άλλοι πριν απ' αυτούς έλεγχαν τον Διόνυσο με την ύπαρξη του θεού της Μορφής. Διότι αυτό ενσάρκωνε κατά βάθος ο Απόλλων. Οπως η δικαιοσύνη έδινε μορφή στις αξίες της φρόνησης, της σωφροσύνης, της τόλμης, της ελευθερίας, ακόμη και της οσιότητας, έτσι κι αυτός έδινε μορφή στον Διόνυσο κρατώντας απ' αυτόν όλα τα πάθη. Ηταν αυτός που έδινε μοίρα στην πόλη. Ηταν αυτός που απέφευγε συνήθως την υπερβολή και προσπαθούσε να ζεύξει σαν τον Ηνίοχο την ελληνική φιλοσοφία, την Αττική Τραγωδία και την Αθηναϊκή Δημοκρατία, μέσα στα 147 «ρητά» των Δελφών που αφορούν το ανθρώπινο πρόσωπο.