Το «σχέδιο για την Ευρώπη», που περιέγραψε σε άρθρο του σε ευρωπαϊκές εφημερίδες ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, την περασμένη Τρίτη, περιλαμβάνει προτάσεις που προβάλλει πρωτίστως ο γαλλογερμανικός «άξονας» για μεγαλύτερη σύγκλιση και ενίσχυση του οικονομικού και γεωπολιτικού ρόλου της ΕΕ, δηλαδή του ευρωενωσιακού κεφαλαίου έναντι παγκόσμιων ανταγωνιστών (ΗΠΑ, Κίνα κ.ά.). Από την άλλη, χωρίς να αρνούνται την ανάγκη ενίσχυσης της ΕΕ, αστικές εθνικιστικές δυνάμεις ζητούν σε ορισμένους τομείς περισσότερες αρμοδιότητες στα κράτη - μέλη (στις εθνικές αστικές τάξεις), στο έδαφος των οξυμένων αντιθέσεων, της ανισομετρίας, των ιδιαίτερων συμφερόντων.
Ακόμα και οι ευρωσκεπτικιστές ηγέτες της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπαν, και της Πολωνίας, Ματέους Μοραβιέτσκι, αντιμετώπισαν θετικά τις προτάσεις του «μεταρρυθμιστή» Μακρόν. Ο Ορμπαν τις χαρακτήρισε «έναρξη μιας σοβαρής ευρωπαϊκής συζήτησης», σημειώνοντας ότι «στις λεπτομέρειες έχουμε διαφορετικές απόψεις» - ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει πόσο ψεύτικα είναι για τους λαούς της Ευρώπης τα διλήμματα «πρόοδος - συντήρηση», τα περίφημα «προοδευτικά» μέτωπα «ενάντια στον εθνικισμό και τον νεοφιλελευθερισμό» κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόμμα του Ορμπαν ετοιμάζεται να αποκλειστεί ως αντιευρωπαϊκό από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπου συμμετέχουν συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης (Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας, ΝΔ στην Ελλάδα κ.ά.), τα οποία επίσης συμφωνούν με τις «μεταρρυθμιστικές προτάσεις» Μακρόν, ο οποίος χαρακτηρίζεται «κεντρώος», «ανανεωτής» και εντάσσεται στα ευρωπαϊκά «προοδευτικά μέτωπα» που επικαλούνται ΣΥΡΙΖΑ, σοσιαλδημοκράτες, ευρωαριστεροί, Πράσινοι. Πίσω απ' αυτά βρίσκονται η στρατηγική τους συμφωνία για ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και μείωση του εργατικού «κόστους», ο τσακωμός τους για τα επιχειρηματικά συμφέροντα κάθε χώρας, η συμφωνία τους στην πιο ενεργό συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ο ανταγωνισμός για καλύτερα «πόστα».
Ενδεικτικά, ο Μακρόν προτείνει για καλύτερη προσαρμογή της μετανάστευσης στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων πιο ελεγχόμενες μεταναστευτικές ροές: Επανεξέταση της ζώνης Σένγκεν ώστε όσα κράτη θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή να συμμορφώνονται με αυστηρούς συνοριακούς ελέγχους και με ενιαία πολιτική χορήγησης ασύλου, κοινή αστυνομία συνόρων, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εσωτερικής Ασφάλειας.
Επαναφέρει την ανάγκη στρατιωτικής αυτάρκειας της ΕΕ ώστε να μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμιο «παίκτη» στις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ανακατατάξεις (βλέπε και πρόταση για δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού). «Μία συνθήκη άμυνας και ασφάλειας πρέπει να καθορίζει τις αναγκαίες υποχρεώσεις μας, σε σχέση με το ΝΑΤΟ και τους Ευρωπαίους συμμάχους μας: Αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, ρήτρα αμοιβαίας άμυνας με διασφαλισμένη αποτελεσματικότητα, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου θα συμμετέχει και το Ηνωμένο Βασίλειο, για την προετοιμασία των συλλογικών μας αποφάσεων», σημειώνει.
Καλεί σε μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής πολιτικής ανταγωνισμού, δηλαδή μεταξύ άλλων να επιτρέπονται μεγαλύτερης κλίμακας ευρωπαϊκές συγχωνεύσεις και μονοπώλια. Ακόμα, προτείνει μέτρα αντίστοιχα με αυτά που παίρνουν οι ΗΠΑ στο όνομα της «εθνικής τους ασφάλειας» και κατηγορούνται για απομονωτισμό και εθνικισμό! Πρέπει «να αναμορφώσουμε την εμπορική πολιτική μας: Τιμωρώντας ή απαγορεύοντας στην Ευρώπη τις επιχειρήσεις που θίγουν τα στρατηγικά μας συμφέροντα και τις θεμελιώδεις αξίες μας (π.χ. περιβαλλοντικά πρότυπα, προστασία των δεδομένων, δίκαιη πληρωμή φόρων)» .Και για τις στρατηγικές βιομηχανίες και τις δημόσιες προμήθειες πρέπει «να προτιμάμε τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όπως κάνουν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι ανταγωνιστές μας», τονίζει.
Επίσης, προτάσσει «έναν ελάχιστο ευρωπαϊκό μισθό που θα προσαρμόζεται σε κάθε χώρα και θα αποτελεί αντικείμενο συλλογικής συζήτησης σε ετήσια βάση». Πρόκειται για σύγκλιση των μισθών προς τα κάτω με ευρωπαϊκή απόφαση, που αδυνατίζει έως και καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ενδεικτικά, η πρόταση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας είναι για ευρωπαϊκό ελάχιστο μισθό στο 60% του μέσου μισθού της κάθε χώρας, δηλαδή ακριβώς στο όριο της φτώχειας.