Πριν από έξι χρόνια, τον Αύγουστο του 1995, μια κουστωδία μαύρων μερσεντές έκανε την είσοδό της στη Μήθυμνα, το τουριστικό θέρετρο της Λέσβου, προκαλώντας την περιέργεια των ευρισκόμενων παραθεριστών και αναστατώνοντας το ήδη προβληματικό κυκλοφοριακό. Ο τότε υπουργός Γεωργίας Γ. Μωραΐτης συνοδευόμενος από τους τοπικούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τις πράσινες αρχές του νησιού εγκαινίασε ένα φιλόδοξο -στ' αλήθεια- έργο, υποσχόμενος ότι σε δύο - τρία χρόνια θα έχει λυθεί το αρδευτικό πρόβλημα της περιοχής και παράλληλα θα εξασφάλιζε την ύδρευση του άξονα Μήθυμνας - Πέτρας, που αποτελεί τον πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών τους θερινούς μήνες και εξασφαλίζει την εισροή συναλλάγματος και μεγάλο ποσοστό θέσεων εργασίας στους κατοίκους. Η λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι», νομίζουμε ότι ταιριάζει απόλυτα μ' αυτά που ακολούθησαν και για τα οποία είχαμε αναφερθεί κάμποσες φορές στο παρελθόν.

Το έργο θα γινόταν με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και απορρόφησε το τεράστιο κονδύλι του 1.200.000.000 δρχ., για τα δεδομένα της περιοχής, που είναι εγκαταλειμμένη στο έλεος των εκάστοτε υπουργών, που προεκλογικά μοιράζουν υποσχέσεις, χωρίς να τις υλοποιούν ποτέ και ξοδεύουν με το «τσουβάλι» χρήματα σε εκλεκτούς τους δημάρχους, που τους εξασφαλίζουν ψήφους και υποστήριξη, σε έργα βιτρίνας. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα στο νομό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Μετά τις απαραίτητες απαλλοτριώσεις και τα χωματουργικά έργα και την κάλυψη της λεκάνης με μια μεμβράνη, που όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια έγινε με λανθασμένο τρόπο κατασκευάστηκε μια «χαβούζα», γιατί περί αυτού πρόκειται και επακολούθησε στάση εργασιών. Βασικότερη αιτία η ανυπαρξία περιβαλλοντικής μελέτης, που μπλόκαρε το έργο και η μη αποδοχή από τους «κουτόφραγκους», της εκ των υστέρων παρουσιαζόμενης μελέτης. Αποτέλεσμα, τα νερά να παραμένουν στάσιμα και η περιοχή να γεμίσει με σμήνη κουνουπιών, δημιουργώντας συνθήκες Αμαζονίου!

Το «νέο» ΠΑΣΟΚ είχε διαδεχτεί πλέον το «παλαιό» ΠΑΣΟΚ και το «νέο» δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για το «παλαιό». Αν συνυπολογίσουμε την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των τοπικών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τις κόντρες μεταξύ Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και υπουργείου Αιγαίου και την αδυναμία της δημοτικής αρχής να παρέμβει δυναμικά μπορούμε να αντιληφθούμε το παζλ που συνθέτει το αλαλούμ με τη λιμνοδεξαμενή. Το 1999 καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της μεμβράνης, αφού επιλέχτηκε (αλήθεια από ποιον, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε) να είναι ανεπένδυτη και τα νερά μάς άφησαν γεια, μαζί με τα κουνούπια. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Κι αυτό το λέμε, γιατί όταν μαζεύτηκαν οι τεράστιες ποσότητες του νερού (σ.σ. η χωρητικότητα φτάνει τα 600.000 κυβικά μέτρα νερού) δεν είχε φτιαχτεί (μάλλον και σχεδιαστεί) το δίκτυο, που θα οδηγούσε τα νερά στα παρακείμενα κτήματα και κυρίως δεν είχε γίνει το παραμικρό για τα ταχυδιυλιστήρια, που θα τροφοδοτούσαν τις δεξαμενές των δυο δήμων με πόσιμο νερό!

Οι «αρμόδιοι» φέτος (επειδή πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές) υποσχέθηκαν ότι οι ζημιές (θα στοιχίσουν 200 εκατ.) θα επιδιορθωθούν, μέχρι το 2003, και οι μελέτες είναι υπό ανάθεση. Ομως τα έργα θα καλύψουν μόνο τις αρδευτικές ανάγκες της περιοχής. Φυσικά, ούτε κουβέντα για την εκμετάλλευση των νερών για πόσιμο που παραμένει το μέγα ζητούμενο, μια και τα περισσότερα κτήματα αποτελούνται από ελιές που δε χρειάζονται νερό. Επί αιώνες καλύπτουν τις ανάγκες τους με το βρόχινο. Μια ιστορία που θα μπορούσε να τίθεται ως πρόβλημα στους σπουδαστές των περιβαλλοντικών επιστημών με τίτλο «πώς μπορείτε να ξοδεύεται 1,2 δισ. κάνοντας μια τρύπα για νερό» ή «μέθοδοι συγκέντρωσης κουνουπιών με ευρωπαϊκή επιδότηση». Τα έργα και οι μέρες του ΠΑΣΟΚ, όπως βλέπετε, δεν έχουν τελειωμό, απ' άκρου εις άκρον της χώρας. Και μια πληροφορία παρηγορητική προς Λεσβίους. Τα ίδια ακριβώς καμώματα μπορούν να συναντήσουν στην Τήνο, μόνο που εκεί τα εγκαίνια προηγήθηκαν κατά τρία χρόνια.