Με συνθήματα όπως «Καλύτερα να πετάμε το γάλα παρά να το δωρίζουμε στους βιομηχάνους που κερδοσκοπούν» και «Δεν είμαστε σκλάβοι τους», οι κτηνοτρόφοι της Σαρδηνίας βρίσκονται τις τελευταίες μέρες σε πολύμορφες κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν μπλόκα σε κεντρικούς δρόμους, μη παράδοση του γάλακτος στις βιομηχανίες, δωρεάν διανομή του ή ρίψη του σε δρόμους, σε πλατείες και έξω από κυβερνητικά κτίρια. Μεγάλη είναι η συμπαράσταση του λαού της Σαρδηνίας, με χαρακτηριστική τη συμμετοχή χιλιάδων μαθητών σε συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στο Κάλιαρι την Τετάρτη 13/2.

Η «απεργία των ποιμένων», όπως αποκαλούν την κινητοποίησή τους οι κτηνοτρόφοι, πυροδοτήθηκε από την κάθετη πτώση της τιμής του πρόβειου γάλακτος, από 85 λεπτά πέρυσι στα 60 φέτος. Με τη διολίσθηση της τιμής θησαυρίζουν οι γαλακτοβιομήχανοι, που αξιοποιούν το γάλα για την παραγωγή του ιταλικού τυριού ΠΟΠ Pecorino Romano. Το συγκεκριμένο τυρί αποτελεί το πιο διαδεδομένο στην ΕΕ τυρί ΠΟΠ από πρόβειο γάλα, παράγεται από 41 μόλις γαλακτοβιομηχανίες σε όλο το εύρος της ιταλικής επικράτειας, ενώ η παραγωγή και η εμπορία του αποφέρουν τεράστια κέρδη, με δεδομένο ότι το 70% της παραγόμενης ποσότητας εξάγεται, με βασικότερη αγορά αυτή των ΗΠΑ.

Αν και η Σαρδηνία, με 3 εκατομμύρια πρόβατα, αποτελεί τη βασικότερη περιοχή παραγωγής του απαραίτητου για το Pecorino Romano πρόβειου γάλακτος, με μερίδιο πάνω από 40% της συνολικής παραγωγής στην Ιταλία, οι 12.000 περίπου - μικρομεσαίοι κυρίως - προβατοτρόφοι που δραστηριοποιούνται εκεί δεν μπορούν να επιβιώσουν. Οτι δηλαδή συμβαίνει και στην Ελλάδα με τη φέτα, από την οποία θησαυρίζουν μια χούφτα μονοπώλια, την ώρα που οι μικρομεσαίοι αιγοπροβατοτρόφοι δεν μπορούν να συντηρήσουν το βιος τους, ενώ τα λαϊκά στρώματα περιμένουν τις «προσφορές» των σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν τυροκομικά προϊόντα.

Οι εικόνες που καταφθάνουν από τις κινητοποιήσεις των Ιταλών κτηνοτρόφων στη Σαρδηνία, αποτυπώνοντας τις μορφές που αυτές παίρνουν και τα συνθήματα που κυριαρχούν, δίνουν αποστομωτικές απαντήσεις σε επιχειρήματα που ακούστηκαν από διάφορες πλευρές κατά τη διάρκεια των μπλόκων που έστησαν και στη χώρα μας οι αγροτοκτηνοτρόφοι, που δίνουν αγώνα επιβίωσης. Συγκεκριμένα, δίνουν απαντήσεις στην κυβέρνηση, στα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης αλλά και στους «ενσωματωμένους» αγροτοσυνδικαλιστές, που:

• Εναγωνίως αναζητούν την αιτία για το κατρακύλισμα των τιμών με τις οποίες αγοράζουν οι εμποροβιομήχανοι τα αγροτικά προϊόντα σε διάφορους παράγοντες (π.χ. «ελληνοποιήσεις», αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, ελλιπείς ελέγχους κ.λπ.) αποκρύπτοντας τον βασικό, που είναι η μονοπώληση μεταποίησης και εμπορίας των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, 8 μονοπώλια κάνουν κουμάντο στην αγορά γάλακτος, 4 στην αγορά βάμβακος κ.ο.κ., καθορίζοντας τους όρους παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας με κριτήριο τα μονοπωλιακά υπερκέρδη τους.
• Προτείνουν μέτρα για το πρόβλημα των χαμηλών τιμών τα οποία ουσιαστικά ενισχύουν τον έλεγχο της παραγωγής από τα μονοπώλια. Τέτοιο μέτρο είναι οι διεπαγγελματικές οργανώσεις που συστήνονται βάσει κανονισμού της ΚΑΠ, εποπτεύονται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, περιλαμβάνουν εκπροσώπους αγροτοκτηνοτρόφων, βιομηχάνων και εμπόρων και αποτελούν μηχανισμό για την προώθηση των προτεραιοτήτων των μονοπωλίων στην αγροτική παραγωγή.
• Επί χρόνια προέβαλλαν την πολιτική προϊόντων «Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης» (ΠΟΠ), που θεσπίστηκε στο πλαίσιο της ΚΑΠ, ως μηχανισμό προστασίας της παραγωγής των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Τόσο το παράδειγμα της φέτας όσο και αυτό του Pecorino Romano αναδεικνύουν ότι η προστασία αφορά αποκλειστικά τους εμποροβιομήχανους, που βελτιώνουν τη θέση τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, κάτι που αποτυπώνεται στην εκτίναξη των εξαγωγών των συγκεκριμένων προϊόντων.
• Χαρακτήρισαν «ξεπερασμένες» τις μορφές που αξιοποίησαν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι στη χώρα μας κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις, με το κλείσιμο εθνικών οδών, τις διάφορες συγκεντρώσεις και την αλληλεγγύη που εκφράστηκε σε αυτές από εργαζόμενους, άλλα λαϊκά στρώματα κ.λπ. Η ίδια η ζωή δείχνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την πληττόμενη αγροτιά από το να βγει στο δρόμο να διεκδικήσει τα δίκια της με πολύμορφους αγώνες, μαζί με τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα στρώματα που συνθλίβονται από τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους.

Οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις αποτελούν πηγή χρήσιμων συμπερασμάτων. «Είναι με τους λύκους» έγραφε ένα από τα πλακάτ των κτηνοτρόφων στη Σαρδηνία, αναφερόμενο στην ιταλική κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για την ελληνική, που όπως και κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι αποφασισμένη να περάσει διά πυρός και σιδήρου την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων.

Αυτό φάνηκε και κατά την πεντάωρη συνάντηση των εκπροσώπων της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων με το κλιμάκιο υπουργών, από το οποίο εκφράστηκε με όλους τους τόνους η βούληση της κυβέρνησης να τα δώσει όλα για τη στήριξη της κερδοφορίας και της «εξωστρέφειας» των μονοπωλιακών ομίλων.

Αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά ότι οι δηλώσεις των υπουργών περί «διάθεσης για επίλυση των προβλημάτων» της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι μια κοροϊδία που πάει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό της κυβέρνησης. Οι αυτοαπασχολούμενοι αγροτοπαραγωγοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Ακόμα και ορισμένες κατακτήσεις, που αποσπώνται μετά από μεγάλους αγώνες, εύκολα μπορεί να αναιρεθούν.

Πραγματική προοπτική μπορεί να ανοίξει μόνο με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, που θα πρέπει να εκφραστεί και στις κάλπες. Οσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ στο Κοινοβούλιο, στις βουλευτικές εκλογές, όσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όσο πιο ισχυρό και πιο ψηλά είναι το ΚΚΕ στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, τόσο πιο δυνατός θα νιώσει και θα γίνει στην πραγματικότητα ο λαός.