Να εξωραΐσει τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών στα μάτια του λαού επιχειρεί η κυβέρνηση, προσπαθώντας παράλληλα να παραστήσει ότι δήθεν νοιάζεται για την «αντικειμενική» ενημέρωση των εργαζομένων. Γι' αυτό και το ΥΠΕΞ μοιράζει μέσω του Τύπου το κείμενο της συμφωνίας, την ίδια στιγμή που όλα τα κυβερνητικά στελέχη κλιμακώνουν την εκστρατεία αποπροσανατολισμού, παρουσιάζοντας το μαύρο ως άσπρο, ως προς το περιεχόμενό της.

Γιατί μπορεί να είναι θεμιτό το να διαβάσουν όσο περισσότεροι γίνεται τη συμφωνία, αλλά όταν αυτή η «ανάγνωση» αποσπάται από το «πώς φτάσαμε ως εδώ», από το τι μεσολάβησε τα τελευταία δύο χρόνια, πώς επιταχύνθηκαν οι εξελίξεις π.χ. από τις ταραχές στα Σκόπια τον Απρίλη του 2017 και πώς κλιμακώθηκαν οι παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην περιοχή, τότε ακόμα κι αν κάποιος αποστηθίσει γραμμή προς γραμμή το κείμενο, εύκολα επικρατεί η σύγχυση για τον πραγματικό του στόχο.

Πέρα από την ιστορική αναδρομή στους τελευταίους μήνες, ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει να διακρίνει ο λαός τα κρίσιμα διακυβεύματα που καθοδήγησαν τους εμπνευστές της συμφωνίας. Δηλαδή, να δει τους οξυμένους ανταγωνισμούς στην περιοχή ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία, που βάζουν τα Βαλκάνια στο επίκεντρο επικίνδυνων εξελίξεων για όλους τους λαούς της περιοχής. Και ότι αυτή η συμφωνία είναι μέρος των επικίνδυνων εξελίξεων και όχι πλευρά της αντιμετώπισής τους.

Το κυριότερο από όλα, όμως, είναι να συνειδητοποιήσουν ευρύτερα τμήματα εργαζομένων ότι πρόκειται για συμφωνία που μαντρώνει και τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ (αυτό καταγράφεται άλλωστε στο άρθρο 2) κι αυτό είναι αρνητική εξέλιξη και για τον ελληνικό και για το γειτονικό λαό. Μια εξέλιξη που φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο των ρόλων που αναλαμβάνει στην περιοχή, υπηρετώντας τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης. Μια «αναβάθμιση» που πληρώνουν ακριβά οι εργαζόμενοι αφού τους φορτώνει εκτός από αβάσταχτα βάρη και μεγάλους κινδύνους στο φόντο της κλιμακούμενης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Στην ανάγκη, λοιπόν, να γίνει σαφές το παραπάνω πλαίσιο στο οποίο υπογράφτηκε η συμφωνία και έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή ανταποκρίνεται η πλούσια αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου». Το πλούσιο αφιέρωμα σχετικά με τη συμφωνία μπορεί και πρέπει να γίνει εργαλείο, να φτάσει πλατιά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να αποτελέσει μαχητική απάντηση στον αποπροσανατολισμό που επιχειρεί η κυβέρνηση, ειδικά ενόψει της έναρξης της συζήτησης στη Βουλή.

Και όσο περισσότερο αφομοιώνονται αυτές οι κρίσιμες για τους εργαζόμενους πλευρές, τόσο καλύτερα κατανοείται το πόσο κάλπικη είναι η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ γύρω από την κύρωση ή μη της συμφωνίας. Γιατί το αμερικανοΝΑΤΟικό πλαίσιο που διέπει τη συμφωνία είναι αδιαπραγμάτευτο και για την κυβέρνηση και για τη ΝΔ, όπως και για τις υπόλοιπες δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος που εμφανίζονται να καταψηφίζουν τη συμφωνία. Ο λαός μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος ότι όποια αστική κυβέρνηση κι αν αναλάμβανε να διευθετήσει το ζήτημα με την ΠΓΔΜ υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σίγουρα θα έφερνε μια αντιδραστική συμφωνία, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είτε λιγότερο είτε περισσότερο, θα άφηνε άθικτα τα σπέρματα του αλυτρωτισμού, που αξιοποιούνται κατά το δοκούν από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Είναι χαρακτηριστική η επιμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ π.χ. να κατηγορεί τη ΝΔ ότι «δεν έχει επιχειρήματα», ότι ψάχνει «αφορμές για να διαφωνήσει» με τη συμφωνία των Πρεσπών. Στην ουσία αποτυπώνεται η αμηχανία της ΝΔ, το γεγονός ότι δεν διαφωνεί επί της ουσίας με την κυβέρνηση, αλλά συμφωνεί με τον πυρήνα της διευθέτησης. Πρόκειται για έμμεση ομολογία ότι η κυβέρνηση και η ΝΔ τσακώνονται για το πάπλωμα, ενώ συγκλίνουν στο πραγματικό ΝΑΤΟικό περιεχόμενο της διευθέτησης. Από την άλλη, το ψάρεμα που κάνει η ΝΔ στα θολά νερά του εθνικισμού, δίνει στην κυβέρνηση το άλλοθι να παρουσιάζεται με το μανδύα του ψευτοπροοδευτισμού, να παριστάνει το αντίπαλο δέος στη μισαλλοδοξία.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο λαός πρέπει να απορρίψει την επαίσχυντη συμφωνία, να πει ένα μεγάλο «ΟΧΙ», με περιεχόμενο αντιΝΑΤΟικό, αντιιμπεριαλιστικό, να εναντιωθεί στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Μέσα από την κινητοποίησή του να καταγγείλει τόσο την κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που τον εμπλέκουν σε ανταγωνισμούς οι οποίοι μυρίζουν μπαρούτι. Να «υποδεχθεί» αγωνιστικά τη συμφωνία και να στείλει μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης με τους γείτονες λαούς. Να απορρίψει μαχητικά τα κηρύγματα κυβέρνησης και αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε «ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια», δηλαδή σε βαποράκι των ματωμένων αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, και να αναπτύξει την κοινή πάλη με τους λαούς της περιοχής.

Η ίδια η συζήτηση στη Βουλή για τη συμφωνία, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει έναν δεύτερο γύρο μετακομίσεων, «ανακατέματος της τράπουλας» ανάμεσα στα αστικά κόμματα, ως άλλη μια ένδειξη της κοινής συνισταμένης πάνω στην οποία κινούνται. Μια διαδικασία που επιταχύνθηκε μετά το «διαζύγιο» Τσίπρα - Καμμένου ενόψει της συζήτησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αναδιάταξη αυτή στο αστικό πολιτικό σκηνικό, η διαμόρφωση συσχετισμών προς πάσα χρήση, με διαθέσιμα τα διάφορα «κόμματα - συμπληρώματα», μπορεί να τροφοδοτήσει με σημαντική πείρα το λαό, και μάλιστα ιδιαίτερα αναγκαία μπροστά στις νέες εκλογικές αναμετρήσεις. Να απορρίψει τη νεκρανάσταση του κάλπικου δίπολου «πρόοδος - συντήρηση», που επιχειρούν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, ώστε να κρατούν εγκλωβισμένες λαϊκές δυνάμεις στη λογική του «μικρότερου κακού» και του μονόδρομου της πολιτικής τους.

Ο λαός, που μπουχτίζει βλέποντας αυτήν τη φαρσοκωμωδία στα βουλευτικά έδρανα, έχει διέξοδο. Μπορεί να εκτιμήσει τη σταθερότητα του ΚΚΕ, να κάνει κριτήριό του ότι είναι το μοναδικό κόμμα που στέκεται με συνέπεια με την πλευρά των εργαζομένων. Που οι πράξεις του δεν απέχουν από τα λόγια του.

Οι κάλπες που θα στηθούν για την Τοπική Διοίκηση και για τις ευρωεκλογές, αλλά και για το Κοινοβούλιο, όποτε γίνουν βουλευτικές εκλογές, θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ενισχύοντας το ΚΚΕ, σε δήμους και περιφέρειες, μπορούν να ορθωθούν περισσότερα εμπόδια στην εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής από το γρανάζι της Τοπικής Διοίκησης, να εκλεγούν πιο πολλοί αταλάντευτοι αγωνιστές στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, που θα αφαιρούν αντιπάλους από το λαό και θα του προσθέτουν συμμάχους στον δίκαιο αγώνα του. Στις ευρωεκλογές, με την ενίσχυση του ΚΚΕ, να απορριφθούν από όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους οι αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ για το χαρακτήρα της ΕΕ, να δυναμώσει η παρουσία του Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε από καλύτερες θέσεις να ενημερώνει τους εργαζόμενους για τα βρώμικα σχέδια σε βάρος τους.

Κυρίως, να ενισχυθεί το ΚΚΕ παντού, ώστε να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης αυτής της πολιτικής, να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη, να μετρηθούν νέα βήματα στην αλλαγή των συσχετισμών.

Η πλούσια δράση που ήδη αναπτύσσει το Κόμμα ενόψει των τοπικών - περιφερειακών εκλογών δείχνει τις δυνατότητες να εκφραστεί στην πράξη η συμπόρευση νέων δυνάμεων από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα μαζί του στην καθημερινή πάλη αλλά και στις κάλπες.