Μπορεί ο κινηματογράφος να κάνει ιστορία; Και βέβαια μπορεί, αρκεί να θέλει! Στην περίπτωση του Λούθηρου δεν ήθελε. Ετσι περιορίστηκε στο «μύθο», στην περιπέτεια, αφήνοντας πίσω όλο το «ζουμί» της υπόθεσης. Την αλήθεια! Με το ξεκίνημα της ταινίας ο θεατής βλέπει μια καταιγίδα, έναν κατακλυσμό και έναν άνθρωπο να τρέχει μέσα στα έρημα χωράφια, παρακαλώντας το «Θεό» και τους «Αγίους» να τον γλιτώσουν από τους κεραυνούς που πέφτουν ασταμάτητα. Ο «θεός» άκουσε τα παρακάλια του και ο Λούθηρος σώθηκε! Και εμείς πονηρευτήκαμε από το ξεκίνημα της ταινίας, ακόμα, πως θα παρακολουθήσουμε μια φανταστική (φτιαχτή) ιστορία, μια περιπέτεια, μια μεταφυσική εξήγηση της περίπτωσης «Λούθηρος». Πράγματι...