Το 1979 η 20thCentury Fox χτυπάει μια ακόμα φλέβα. Βγάζει το πρώτο «Αλιεν». Ακολουθεί δεύτερο, τρίτο, τέταρτο... Το 1987, στο πέμπτο κατά σειρά «Αλιεν», στον «Κυνηγό», το πλάσμα από το διάστημα - για να μην πλήττουμε - αλλάζει φάτσα! Αμέσως μετά έχουμε τον «Κυνηγό 2». Και φτάνουμε ...ευτυχισμένοι στην έκτη ταινία με το ίδιο ή σχετικό θέμα! Πάντα, όμως, με τον ίδιο σκοπό. Το εισιτήριο!

Φέτος, η Fox στρέφει το «Αλιεν» εναντίον (του) Κυνηγού» (τι πρωτοτυπία;)! Η εφημερίδα μας, χωρίς καμία τύψη, θα μπορούσε - άνετα - να αγνοήσει την ταινία. Ομως, η σιωπή μας θα ήταν σε κέρδος των ταμείων και σε βάρος των απληροφόρητων (κυρίως νέων) θεατών. Το νέο «Αλιεν», λοιπόν, είναι ένα άνοστο, βίαιο και αντιαισθητικό φιλμ για προβληματικούς! Γι' αυτούς που διψάνε για ανοησίες και αίμα! Μια ταινία που προσβάλλει την όραση και το νου.

Ωστόσο, για όσους θα βρουν κάποια δικαιολογία για να μπούνε στην αίθουσα, θα πρέπει να τους πούμε πως με το εισιτήριό τους θα ενθαρρύνουν το επόμενο «Αλιεν». Και το επόμενο, όπως είναι φυσικό, θα είναι πιο βίαιο, πιο χυδαίο, πιο άρρωστο. Αφού, όπως αντιλαμβάνεστε, οι παραγωγοί, για να είναι ελκυστικοί, θα πρέπει να προσφέρουν ακόμα πιο «πρωτότυπα» ξεκοιλιάσματα. Ακόμα πιο βίαιες καταστάσεις.

Είμαστε αναγκασμένοι να θυμίσουμε, κι ας γινόμαστε δυσάρεστοι: Ο θεατής είναι συνυπεύθυνος, είναι δρων στοιχείο στην κινηματογραφική διαδικασία. Η παρουσία του ενθαρρύνει ή αποθαρρύνει την καλλιτεχνική δημιουργία. Πάρτε, λοιπόν, τα καλλιτεχνικά πράγματα στα χέρια σας. Αρνηθείτε το εισιτήριό σας στο χυδαίο, συμπαρασταθείτε και ενισχύσετε το ωραίο και το χρήσιμο!

Παίζουν (πληροφοριακά): Σανάα Λέιθαν, Ραούλ Μπόβα, Λανς Χένρικσεν, Γιούεν Μπρέμνερ.