Αυτό είναι το εφιαλτικό σκηνικό που βιώνουν και αποκαλύπτουν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι στη τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ στο εργοστάσιό της στην περιοχή Καμάρι στα σύνορα των νομών Αττικής και Βοιωτίας. Σε μια βιομηχανία έτσι κι αλλιώς βλαπτική από τη φύση της για την υγεία των εργαζομένων βρίσκονται εκτεθειμένοι σε επικίνδυνες και βλαπτικές ουσίες και άγνωστο για τις ασθένειες που μπορεί να προκαλέσουν. Πληρώνουν με αυτό τον τρόπο την επιδίωξη της επιχείρησης να πετύχει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα με το λιγότερο δυνατό κόστος. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά μέσα στους χώρους του εργοστασίου στο Καμάρι, έξω από αυτό, η επιχείρηση προβάλλει μια βιτρίνα με βάση ότι το εργοστάσιο είναι «πρότυπο» με πιστοποιημένο ISO 14001 - βραβεία και για προσφορά στην προστασία του περιβάλλοντος.

Η επιχείρηση από τη μία φροντίζει και εμφανίζεται νομότυπη με γιατρό Εργασίας, τεχνικό Ασφάλειας και Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, από την άλλη όμως οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να γεμίζουν τους πνεύμονές τους με τη σκόνη του τσιμέντου και οποιαδήποτε άλλη ουσία χρησιμοποιείται στο εργοστάσιο. Ενδεικτικό το μηχάνημα του προθερμαντή του ΠΚ1, ο φούρνος δηλαδή του τσιμέντου, το οποίο εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια έχει βλάβη και η σκόνη πνίγει τους εργαζόμενους. Κάτι που διαπιστώθηκε και από το ΚΕΠΕΚ Λιβαδειάς, μετά από έλεγχο που έκανε στις 16 Ιούνη, αν και έγινε προσπάθεια από την επιχείρηση να περιοριστεί η βλάβη καθώς αρνήθηκε να σταματήσει η λειτουργία του Μύλου του άνθρακα για μικρό διάστημα που ήταν απαραίτητο για τον έλεγχο. Παρ' όλα αυτά, στην έκθεσή της, η Επιθεώρηση Εργασίας μετά τον έλεγχο των υπαλλήλων, αφού διαπιστώνει το πρόβλημα καλεί την επιχείρηση να καθαρίσει το μηχάνημα από τη σκόνη και της δίνει προθεσμία ενός έτους όχι απλά να το επισκευάσει αλλά να το αντικαταστήσει με νέας τεχνολογίας. Οι εργαζόμενοι, όμως, μέχρι σήμερα συνεχίζουν να είναι εκτεθειμένοι στη σκόνη.

Η αναστάτωση στο εργοστάσιο, όμως, έχει κορυφωθεί με τις ποσότητες της αποδεδειγμένης καρκινογόνου ουσίας του Χρωμίου που περιέχεται στο τσιμέντο. Τα στοιχεία των αναλύσεων που έχουν διαρρεύσει το τελευταίο διάστημα στο εργοστάσιο, κάνουν λόγο ότι οι τιμές του χρωμίου στα δείγματα κυμαίνονται μεταξύ 80 με 83 PPM (μονάδα μέτρησης των αέριων ρύπων) σε ξηρό τσιμέντο, όταν η ντιρεκτίβα 53/2003 της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθορίζει ότι οι οριακές τιμές του χρωμίου δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 2 PPM. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ως γεγονός την εντολή που πήραν και χρησιμοποιούσαν επί οκτώ ημέρες επταϊδρικό χημικό στοιχείο για να μειωθούν οι τιμές του χρωμίου σε συγκεκριμένη παραγγελία για την Αγγλία. Ακόμα και αυτήν την ουσία όμως με άγνωστες επιπτώσεις για τους ίδιους τη χρησιμοποίησαν με πρωτόγονο τρόπο αφού έρχονταν σε επαφή ακόμα και το πρόσωπό τους με μοναδικό μέτρο προστασίας κάποιες φόρμες.

Πλήρη άγνοια υπάρχει όμως και για τα εναλλακτικά καύσιμα (ουσιαστικά απόβλητα) που χρησιμοποιεί το εργοστάσιο στους κλιβάνους του. Η μοναδική χημική ανάλυση που γίνεται στα απόβλητα είναι για το αν τελικά καίγονται. Κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς απόβλητα είναι. Αν είναι τοξικά ή ραδιενεργά, αν και ο νόμος 1568/85 για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων προβλέπει την υποχρέωση της πλήρους καταγραφής και ανάλυσης όλων των ουσιών που χρησιμοποιούνται. Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι στους κλιβάνους που τα χρησιμοποιούν αλλά και οι χημικοί που τα αναλύουν έρχονται σε επαφή χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς καμία ιατρική εξέταση και ενημέρωση.

Ακρως επικίνδυνη είναι και η κατάσταση στο ερευνητικό εργαστήριο, καθώς οι αγωγοί εξαερισμού δε λειτουργούν και δε γίνεται κανένας καθαρισμός ή συντήρησή τους, με αποτέλεσμα όσοι εργάζονται εκεί να εισπνέουν τις ουσίες που βγαίνουν από τα χημικά αντιδραστήρια. Οι επιπτώσεις είναι εμφανείς και με γυμνό μάτι πρώτα και κύρια στον ίδιο το χώρο, καθώς έχει διαβρωθεί κάθε αντικείμενο που υπάρχει.

Καθώς όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε έναν πολυεθνικό όμιλο όπως είναι ο «ΤΙΤΑΝ» με τεράστια κέρδη ένα πρέπει να είναι καθαρό: Οσο οι εργαζόμενοι παραμένουν απαθείς, δε συσπειρώνονται και δεν απαιτούν οι ίδιοι να γνωρίζουν τι αναπνέουν και τις επιπτώσεις για να αντιδράσουν, όσο δε διεκδικούν απλά μέτρα όπως να εφαρμοστεί ατομικό βιβλιάριο επαγγελματικού κινδύνου, διενέργεια όλων των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων και καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών, η επιχείρηση θα συνεχίζει το κυνήγι του κέρδους θυσιάζοντας σήμερα την υγεία τους, μακροπρόθεσμα την ίδια τη ζωή τους.

Σειρά παρεμβάσεων για την υγιεινή και ασφάλεια στις δεκάδες βιομηχανίες και εργοστάσια του Θριάσιου θα ξεδιπλώσουν το αμέσως επόμενο διάστημα οι δυνάμεις της Γραμματείας Θριάσιου του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Με σχετική προκήρυξη - ανακοίνωση βάζουν άμεσο στόχο να φτάσει σε κάθε τόπο δουλιάς, σε κάθε εργαζόμενο της περιοχής το κάλεσμα να οργανωθούν και να αντιπαλέψουν την τραγική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στους χώρους εργασίας, με τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, τις επαγγελματικές ασθένειες που τσακίζουν και άλλα και να διεκδικήσουν συγκεκριμένα μέτρα.

«Οι "ευχές" των εργοδοτών και των εκπροσώπων τους για να είναι υγιής ένας εργάτης παραγωγής μιας βαριάς βιομηχανίας, όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτίθεται σε βλαπτικούς παράγοντες (σκόνη, χημικά κλπ.) στην εργασία τους δεν αρκεί», σημειώνει η Γραμματεία στην ανακοίνωσή της. Στη χώρα μας, συνεχίζει, δε γίνεται καμία καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών και ταυτόχρονα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τη δεκαετία του 1990 στην Ελλάδα συμβαίνει κάθε 15 λεπτά ένα εργατικό ατύχημα και κάθε τρεις ημέρες ένα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα. Ειδικότερα, αναφέρει, στην περιοχή του Θριάσιου, στα δεκάδες μικρά και μεγάλα εργοστάσια συμβαίνουν συχνά εργατικά ατυχήματα για τα οποία η εργοδοσία καταβάλλει συστηματική προσπάθεια να μη δηλώνονται.

«Η κατάσταση αυτή δεν είναι επακόλουθο της φύσης της εργασίας στους κλάδους της βιομηχανίας, επισημαίνει η Γραμματεία, οι επαγγελματικοί κίνδυνοι και οι συνέπειες που προκαλούν θα μπορούσαν να εξαλειφθούν ή να περιοριστούν, εάν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Η εφαρμογή των μέτρων έχει επιβληθεί νομοθετικά από το 1985, κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος. Δεν εφαρμόζονται όμως συνειδητά από τους εργοδότες, με την πλήρη κάλυψη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γιατί εξοικονομούν τα χρήματα που θα έδιναν για τα μέτρα για να αυξάνουν τα κέρδη τους».

Περιγράφοντας την κατάσταση στη συνέχεια η Γραμματεία σημειώνει ότι: Ακόμα και όταν φαινομενικά εφαρμόζουν τη νομοθεσία, επιλέγουν όσα μέτρα δεν κοστίζουν πολύ και δε θίγουν τα κέρδη τους. Ακόμα και στα εργοστάσια που υπάρχει γιατρός Εργασίας και τεχνικός Ασφάλειας, δεν τηρείται ατομικό βιβλιάριο επαγγελματικού κινδύνου, δε γίνεται γραπτή εκτίμηση των βλαπτικών παραγόντων και δε γίνονται οι ειδικές ιατρικές εξετάσεις που προβλέπονται από τη νομοθεσία για τους εργαζόμενους που εκτίθενται σε βλαπτικούς παράγοντες π.χ. νευρολογικές και δερματολογικές εξετάσεις για έκθεση σε γλυκόλες, ακετόνες, οξικό και θειικό οξύ. Οι Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, όπου υπάρχουν, υπολειτουργούν γιατί τις περισσότερες φορές ελέγχονται από τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Ταυτόχρονα γίνεται συστηματική προσπάθεια να μη δηλώνονται τα εργατικά ατυχήματα και καλλιεργείται η αντίληψη στους εργαζόμενους ότι τα ατυχήματα, οι ακρωτηριασμοί και οι θάνατοι εργατών είναι το αναπόφευκτο, κάτι το συνηθισμένο και όχι αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας και της ασυδοσίας και απληστίας των εργοδοτών.

Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ στην περιοχή καλεί τους εργαζόμενους να συμπαραταχτούν με το ΠΑΜΕ και να διεκδικήσουν:

• Εκλογή επιτροπών Υγιεινής και Ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλιάς.
• Εφαρμογή του ατομικού βιβλιαρίου επαγγελματικού κινδύνου και διενέργεια όλων των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων.
• Αμεση πρόσληψη γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας και ένταξή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας. Να πάψουν να είναι υπάλληλοι της εργοδοσίας.
• Κατάργηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων, που προσφέρουν υπηρεσίες υγιεινής και ασφάλειας.
• Λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Οριστική λύση όμως, σημειώνει καταλήγοντας, μπορεί να υπάρξει μόνο με τη συγκρότηση κρατικών υπηρεσιών προστασίας και πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου, στα πλαίσια κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής υγείας, όπου προτεραιότητα θα έχουν οι λαϊκές ανάγκες, σε αντίθεση με το σημερινό προσανατολισμό όπου οι εργαζόμενοι γίνονται θυσία στο βωμό του κέρδους.