«Αμα δεις πώς ζούμε, θα πεις: Καλύτερα να πεθάνουμε νωρίς. Κι εμείς αυτό λέμε. Χάνουμε τα χρόνια μας εδώ, από δουλειά σε δουλειά, από χάλι σε χάλι, κυνηγητό... Αλλά και πού να πάμε;». Αυτά είναι τα λόγια του Αμπ., μετανάστη από το Πακιστάν. Μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφει ανάγλυφα τη ζωή, στην οποία έχουν καταδικάσει χιλιάδες μετανάστες: Φτώχεια, εξαθλίωση, κυνηγητό, «παρανομία», απελπισία. Ζει στα Μέγαρα, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες του, αλλά και μετανάστες από άλλες χώρες. Δουλεύουν στα εργοστάσια, στις βιοτεχνίες και στα χωράφια της περιοχής. Δουλειά, μία μέρα έχουν, δύο δεν έχουν. Στα χωράφια για 12 και 14 ώρες δουλειάς τα μεροκάματα δεν ξεπερνούν τα 23 ή 25 ευρώ. Χωρίς «χαρτιά»...