Πολλή κουβέντα γίνεται για τις προτάσεις της ΝΔ που παρουσίασε ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, σχετικά με τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Οι προτάσεις αυτές παρουσιάζονται ως τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν και θεσμικά τη «σταθερότητα», που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, είναι αναγκαία για τη χώρα, προκειμένου να «ολοκληρωθεί η έξοδος από την κρίση». Αν και αυτές οι προτάσεις δεν είναι το μείζον ζήτημα που απασχολεί σήμερα την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι γεγονός ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ανησυχήσουν.

Πρέπει να ανησυχήσουν, γιατί οι προτάσεις αυτές, που γίνονται στο όνομα της διαφάνειας και της δήθεν ενίσχυσης της λαϊκής κυριαρχίας, στην πραγματικότητα έχουν ως στόχο να κάνουν το σάπιο αστικό κράτος ακόμη πιο εχθρικό απέναντι στο λαό και τα συμφέροντά του. Σε αυτό αποσκοπούν η δημιουργία θεσμών και η στελέχωσή τους με πρόσωπα τα οποία με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και ικανότητα θα υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική. Τα μέτρα ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας και των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας με την άμεση εκλογή του. Η ενίσχυση της δράσης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου στους τομείς των Παιδείας, Υγείας και αλλού, ακυρώνοντας διατάξεις που έβαζαν ορισμένους περιορισμούς. Αλλά και μέτρα, όπως η ανοικτή παρέμβαση στη λειτουργία των κομμάτων, ο περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και η ενίσχυση της καταστολής για την αντιμετώπιση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ολα αυτά, που συζητιούνται εδώ και πολύν καιρό στο πλαίσιο των αστικών κομμάτων αλλά και άλλων επιτελείων του κεφαλαίου, ενσωματώνουν κατευθύνσεις της ΕΕ και εκφράζουν ανάγκες του πολιτικού συστήματος, ειδικά σε συνθήκες που το κλασικό δικομματικό σύστημα εναλλαγής κυβερνήσεων, το οποίο κυριάρχησε μετά το 1974, έπαψε να υφίσταται.

Η επιδίωξη, να προωθηθούν τέτοια μέτρα και ίσως με μεγαλύτερη ταχύτητα, θα βρίσκεται εδώ και την επόμενη μέρα των εκλογών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, καλεί την κυβέρνηση να εναρμονιστούν οι αλλαγές που σχεδιάζονται με την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και να κατοχυρωθεί η συνταγματική προστασία της «ελεύθερης οικονομίας».

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας τα μέτρα, «πιάνεται» κυρίως από το ζήτημα του αποπροσανατολισμού και αλλαγής της ατζέντας και της διαδικασίας, ενώ για την ουσία ψελλίζει μόνο τα περί «συνταγματοποίησης των μνημονίων». Είναι φυσικό, όμως, να κρατάει αυτήν τη στάση, όχι μόνο για λόγους εκλογών, αλλά γιατί ορισμένες από αυτές τις προτάσεις δε βρίσκονται έξω από τη λογική του, όπως άλλωστε και κάθε κόμματος αστικής διαχείρισης. Για παράδειγμα, παρουσιάζοντας τις δικές του θέσεις πέρσι τέτοια εποχή, τόνιζε ότι η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας (που σημαίνει ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του) δεν είναι έξω από τη στρατηγική του.

Οι εξελίξεις, λοιπόν, αυτές θα πρέπει να γίνουν κριτήριο για τις εκλογές του Μάη. Η ενίσχυση του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συμμαχίας θα συμβάλει στο να μπουν εμπόδια στην προώθηση τέτοιων μέτρων, να συναντήσουν ισχυρή λαϊκή αντίσταση. Ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο, για να γίνει πραγματικά κυρίαρχος ο λαός με τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια του.