ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με ποια κριτήρια

«Στις εθνικές εκλογές -και μόνον- κρίνονται οι κυβερνήσεις. Η επιλογή της εκάστοτε αντιπολίτευσης να θεωρεί τις ευρωεκλογές ή τις αυτοδιοικητικές εκλογές ως "δημοψήφισμα", με στόχο να εκμεταλλευθεί τη "χαλαρή ψήφο", είναι βεβαίως θεμιτή - αλλά σε κάθε περίπτωση διαστρεβλώνει το νόημα της ψήφου των πολιτών. Το ίδιο ισχύει και όταν η συμπολίτευση βάζει στο στοίχημα την κυβερνητική σταθερότητα, προκειμένου να διεκδικήσει ένα καλύτερο αποτέλεσμα στην Αυτοδιοίκηση ή στην ευρωκάλπη». (Από «Τα Νέα»). Βεβαίως, η ίδια εφημερίδα άλλα έγραφε προχτές ότι: Οποιος θέλει να υπάρχει κυβέρνηση στις 26 Μάη ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αρα κρίνεται και η κυβέρνηση, τα κόμματα που τη συναπαρτίζουν. Ο λαός όμως πρέπει να επιλέξει με κριτήριο τη ζωή του, τις ανάγκες του, τα δικαιώματά του, έχοντας καθαρό τον αντίπαλό του που τα τσακίζει, δηλαδή τα μονοπώλια, την εξουσία τους, την ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που τους υπηρετούν. Επομένως, ο λαός με την ψήφο του, και στην ευρωκάλπη και στην Τοπική Διοίκηση, να καταδικάσει την πολιτική που τον τσακίζει υπηρετώντας τον αντίπαλό του, καταδικάζοντας τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.

Τα τείχη και ο ΣΥΡΙΖΑ

«Παρακολουθώ την πολιτική του Ρέντσι. Προσπαθεί να κάνει κάποιες κινήσεις για την αύξηση της ζήτησης, ή με στόχο τη μείωση των φόρων. Αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί να απομακρυνθεί από την πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση, από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, από τις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (...) Μια πολιτική που δημιουργεί ένα τείχος ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις». Αυτά, μεταξύ άλλων, δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας στην ιταλική δημόσια τηλεόραση. Βεβαίως, «τείχη ανάμεσα στις τάξεις» υπάρχουν ούτως ή άλλως στον καπιταλισμό. Ο Ρέντσι δεν μπορεί να απομακρυνθεί απ' αυτή την πολιτική, γιατί υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, γιατί έχει διαλέξει τάξη, αυτή του κεφαλαίου, στην οποία ανήκει πραγματικά η εξουσία. Αυτό που κρύβει ο Τσίπρας είναι ότι το ίδιο ακριβώς θα κάνει κάθε κυβέρνηση που αποδέχεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ, είτε αλλάξει το μείγμα διαχείρισης είτε όχι...

Περί ήθους και τσίπας

Διαμαρτύρεται η κ. Κυρίτση, υποψήφια περιφερειάρχης Β. Αιγαίου με τον ΣΥΡΙΖΑ, για την καταγγελία της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ ότι η ίδια και η αντιπεριφεριάρχης της γυρνάνε τα χωριά δηλώνοντας ΚΚΕ. Είναι λέει ανυπόστατες φήμες. Αν καταλαβαίνουμε καλά, αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσει να επιδίδεται σε αυτή την άθλια τακτική. Δηλαδή, θα δηλώνει ανοιχτά και παντού ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ, ότι στρατεύτηκε μαζί του στην προοπτική της ανάδειξής του σε κυβέρνηση, ότι παζάρευε εδώ και πολύ καιρό την υποψηφιότητά της με τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαργυρώνοντας έτσι τους αγώνες των εργαζομένων της ΕΡΤ. Για τα περί «ήθους» και «τσίπας», ας κοιταχτεί καλύτερα στον καθρέφτη...

Αισχρός αντικομμουνισμός

Η ιστοσελίδα «Εργατικός Αγώνας», ως ένα από τα κέντρα που πολεμούν το ΚΚΕ, ξεπερνάει πια τα συνηθισμένα όρια συκοφαντίας, διαστρέβλωσης και χυδαιότητας. Εξελίσσεται σε κέντρο κατασκευής προβοκατόρικων και ασφαλίτικων δημοσιευμάτων.

Γράφουν, ανάμεσα σε άλλα: «Πολλά λέγονται για την ηγεσία του ΚΚΕ. Ισως το βαρύτερο απ' όσα ακούγονται, είναι ότι η αστική τάξη έχει βάλει στο χέρι το ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης».

Τι σημαίνει αυτή η χαφιέδικη βολή; Σηματοδοτεί την προετοιμασία νέου σκηνικού για το ανέβασμα νέου έργου σε βάρος του ΚΚΕ, αμέσως μετά τις εκλογές.

Οι «στωικοί» του «Εργατικού Αγώνα» σήκωσαν τα μανίκια.

Να το νέο σκηνικό:

«Στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι επιδόσεις που θα φέρει, μοιραία θα συγκριθούν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα των εκλογών του 2010 και η σύγκριση αυτή δεν προμηνύει τίποτα το καλό».

Ρε λεβέντες, δεν ξεκινάμε καλύτερα τις συγκρίσεις με τα ποσοστά του 1983... Η καλύτερα του 1991, του 1985, του 1958, του 1945, του 1930 και πάει λέγοντας.

Τα ποσοστά άλλων κομμάτων πώς ακριβώς θα τα μετρήσετε;

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια της Αττικής το 2010 είχε πάρει 6%. Δηλαδή τώρα, αν πάρει 10% ή 12%, θα είναι διπλασιασμός και ιστορική νίκη; Μήπως πρέπει να σκεφτείτε ότι μάλλον πρέπει να υπολογίσετε ότι τον Ιούνη του 2012 είχε 27% και, όπως ο ίδιος λέει, ετοιμάζεται για κυβέρνηση; Λέμε τώρα...

1929 Το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι) παίρνει απόφαση «Για τη σοσιαλιστική άμιλλα ανάμεσα στις φάμπρικες και στα εργοστάσια».

1936 Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα. Το απεργιακό κύμα που ξεκίνησε στις 29/4 από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, επεκτάθηκε και στους υπόλοιπους κλάδους. Στις 8/5 οι απεργοί καπνεργάτες και κλωστοϋφαντουργοί δέχονται άγρια δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής προκαλώντας πραγματικό παλλαϊκό ξεσηκωμό. Στις 9/5, η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης διαδηλώνει μαζικά την αγανάκτησή της για τη βίαιη καταστολή των απεργών. Το αστικό κράτος, όμως, απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα: 10 εργάτες βάφουν με το αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου, Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά, Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες. Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη και καταστέλλει τους απεργούς. Στις 13 Μάη, μέσα σε ατμόσφαιρα οργής και αγανάκτησης για το αιματοκύλισμα του λαού της Θεσσαλονίκης και με το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά, γίνεται 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη επιτυχία. Οι απεργοί υπολογίζονται σε πάνω από 300.000.

1945 Ωρα 0:43 π.μ. Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης, στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων: Από μέρους της ΕΣΣΔ ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Λατρ ντε Τασινί. Η 9 του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.

1947 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας σταματούν το τρένο Τρίπολης - Καλαμάτας και απελευθερώνουν 28 κρατούμενους αγωνιστές. Αλλα τμήματα του ΔΣΕ μπαίνουν στη Βέροια.

1947 Στους Φούρνους Ικαρίας, όπου ήταν εξόριστος, βρέθηκε νεκρός με σφαίρα στο στήθος ο στρατηγός του ΕΛΑΣ και πρώτος Πρόεδρος της ΠΕΕΑ, Ευριπίδης Μπακιρτζής.

1956 Η κυβέρνηση της ΕΡΕ, του Κ. Καραμανλή, ματοκυλά το λαό της Αθήνας, που διαδήλωνε με αφορμή την απόφαση του Βρετανού κυβερνήτη της Κύπρου Χάρντινγκ να εκτελέσει τους Κύπριους αγωνιστές Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Η αστυνομία χτυπά αδιάκριτα, με αποτέλεσμα 6 νεκρούς και 200 τραυματίες διαδηλωτές.

1958 Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης».

1967 Εκθεση του Ζήση Ζωγράφου καταγράφει τη θετική άποψη που είχε για τη στάση του Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου ο Γερμανός Οσκαρ Χίνκελ, συγκρατούμενος του Ζαχαριάδη.

1968 Ο Γιώργης Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονείται από τα όργανα της χούντας στα κρατητήρια του Γ' Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

1978 Δολοφονείται από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες», από τις οποίες είχε απαχθεί, ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Αλντο Μόρο, που το 1963 - 1968 και το 1974 - 1976 διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ηταν υπέρ του λεγόμενου «Ιστορικού Συμβιβασμού», δηλαδή της προσέγγισης με το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (πρόταση που είχε κάνει το ίδιο) για συγκυβέρνηση.

2009 Πεθαίνει ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης.