ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή

Αγαπητοί σύντροφοι

Η προετοιμασία μας για το 16ο Συνέδριο βρίσκει τόσο το Κόμμα όσο και την ελληνική κοινωνία σε μια κρίσιμη καμπή, καθώς η εργατική τάξη (ε.τ.) δέχεται μια διαρκώς εντεινόμενη επίθεση και το καθεστώς ΝΑΤΟφροσύνης και υποτέλειας ενισχύει τα χαρακτηριστικά του, σε συνδυασμό με την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης στις διαταγές και αξιώσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου. Καλούμαστε να ορθώσουμε μια νέα γραμμή αντίστασης και αγώνα, μια γραμμή υπεράσπισης των δικαιωμάτων του λαού και της αξιοπρέπειας του κινήματος, σε μια περίοδο που ακόμα και στοιχειώδη αστικοδημοκρατικά δικαιώματα αμφισβητούνται από την ιερή συμμαχία κυβερνήσεων και μονοπωλίων που δε διστάζει με κάθε μέσο να στηρίζει τα συμφέροντά της. Θέσαμε ήδη από το 15ο Συνέδριο κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Με βάση τα όσα τότε αποφασίσαμε, θα κρίνουμε το τι πετύχαμε και το πόσο προχωρήσαμε όχι σε σχέση με τη μιζέρια και τις αδυναμίες μας, αλλά σε σχέση με τις απαιτήσεις των καιρών, σε σχέση με τις παρακαταθήκες του Κόμματος και του κινήματος, σε σχέση με τις ανάγκες του λαού και του τόπου και τις πραγματικές μας δυνατότητες και ικανότητες, που πολλές φορές κρύβονται πίσω από την κουρτίνα του βολέματος, της καθημερινότητας, της δεύτερης δουλιάς, του ατομισμού και του οχαδελφισμού, πίσω από την έλλειψη φιλότιμου και αγωνίας για το μέλλον του ίδιου του Κόμματος και την ποιότητα της δικής μας παρουσίας μέσα στις γραμμές του. Οι Θέσεις της ΚΕ εύστοχα κάνουν κάποιες επισημάνσεις και διακρίνουν τα αίτια της σημερινής κατάστασης, βάζοντας - πιστεύω - καθήκοντα που μπορούν να υλοποιηθούν από το κομματικό και στελεχικό δυναμικό και σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως συμφωνώ τόσο στις γενικές όσο και στις ειδικές τους επισημάνσεις, όμως θα ήθελα να καταγράψω κάποιες αγωνίες σε ζητήματα όπως τα παρακάτω:

1) ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΗ ΔΟΥΛΙΑ. Η οργάνωσή της με βασικές ευθύνες των στελεχών είναι ίσως η πιο αδύναμη πλευρά της δουλιάς μας. Οι Θέσεις δε διαβάστηκαν όσο θα 'πρεπε - πολλοί σ/φοι δεν ενδιαφέρθηκαν για την ενδεδειγμένη λειτουργία των ΚΟ και η συμμετοχή στη συζήτηση ήταν ελλιπέστατη. Αδυναμία παρουσιάζεται στην οργάνωση του ανοίγματός μας στον κόσμο με τις Θέσεις και το υλικό του Κόμματος για διάφορα ζητήματα. Σε κάποιες ΚΟΒ η συζήτηση ούτε καν άνοιξε και οι σ/φοι δεν ενδιαφέρθηκαν για το περιεχόμενο των Θέσεων, αλλά για το να ψηφίσουμε και να τελειώνουμε. Ποτέ ίσως άλλοτε τα τελευταία χρόνια η συζήτηση στις γραμμές μας δεν ήταν τόσο φτωχή και αυτό ίσως οφείλεται στην απουσία κάθε διάθεσης να στύψουμε το μυαλό μας, σε προσωρινές ή μόνιμες αποθαρρύνσεις και απογοητεύσεις και στο χαμηλό ιδεολογικό - πολιτικό μας επίπεδο. Παρατήρησα με λύπη τη σχεδόν απόλυτη ομοφωνία σε κάθε περιοχή μέσα από τις συνεντεύξεις των σ. γραμματέων πάνω σε ένα κείμενο που δόθηκε για εποικοδομητική συζήτηση και συμπλήρωση στα μέλη του Κόμματος και τους οπαδούς μας.

2) ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΒ: Η κατάσταση που αντιμετωπίσαμε σε ορισμένες ΚΟ δεν μπορεί να συνεχιστεί εάν μιλάμε για κόμμα νέου τύπου και όχι για σύλλογο ή αθλητική λέσχη. Ελλειψη ελέγχου από τα όργανα και τους γραμματείς, αδιαφορία για τη μεστή λειτουργία, το διάβασμα του κομματικού Τύπου, τη συντροφικότητα, την αυτοκριτική, την κριτική, τα οικονομικά, τη συνδικαλιστική μας δουλιά και παρέμβαση, τη ζωή και τη δράση της ΚΟ γενικά. Παρατηρούμε συχνά μερικούς σ/φους να νιώθουν ξεκομμένοι και ανεξέλεγκτοι, να λειτουργούν αυτόβουλα, συχνά χωρίς καθοδήγηση ή να απουσιάζουν συνεχώς από τη ζωή της ΚΟ με διάφορες προφάσεις και αστείες συχνά δικαιολογίες.

3) ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΟΥΛΙΑ: Τα ίδια τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος εμφανίζουμε σημαντικές αδυναμίες, τις οποίες δε νοιαζόμαστε να διορθώσουμε είτε σε ατομική βάση με την αυτομόρφωση, είτε με μαθήματα, που θα πρέπει όμως να μη μετατρέπονται σε τυπικές μαζώξεις σε ώρες και μέρες ακατάλληλες χωρίς συνεννόηση με κάθε ΚΟΒ και με τους καθοδηγητές. Να σταματήσουμε να το βλέπουμε από εδώ και πέρα μηχανικά, χωρίς ενθουσιασμό και διάθεση και να στρέψουμε την προσοχή μας στον κομματικό Τύπο, ιδιαίτερα στο «Ρ» και την ΚΟΜΕΠ, της οποίας συνδρομητές πρέπει να είναι αν όχι όλοι οι σ/φοι, τουλάχιστον τα μέλη των γραφείων και της κάθε ΝΕ. Προσωπικά αδυνατώ να καθοδηγήσω σωστά ή να λειτουργήσω σωστά σαν κ.μ., όταν αγνοώ ή δεν κατανοώ την πολιτική του Κόμματος. Να ελέγχεται η καθημερινή αγορά και μελέτη του «Ρ» από όλους και να φροντίσουν όλα τα στελέχη να είναι συνδρομητές στην ΚΟΜΕΠ και σε άλλα κομματικά έντυπα. Προσωπικά πιστεύω ότι η πολιτική που χάραξε το 15ο Συνέδριο σε γενικές γραμμές δεν περπάτησε όπως ελπίζαμε μέσα στην ελληνική κοινωνία και αυτό μερικοί δείκτες το αποδεικνύουν περίτρανα, αν θέλουμε να μη στρουθοκαμηλίζουμε. Ας κοιτάξουμε την οργανωτική μας ανάπτυξη, ας ελέγξουμε τη δουλιά μας στο μαζικό και λαϊκό κίνημα, ας σκύψουμε το κεφάλι στο πώς και με ποιους πήγαμε στις δημοτικές, νομαρχιακές και εθνικές εκλογές, ας ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα σε μαζικούς φορείς, ας δούμε ποιοι στήνουν το αυτί με θετική διάθεση στην πρότασή μας και ποιοι τελικά την αποδέχονται και μετά να κοιταχτούμε και στον καθρέφτη, υπάρχει ένα σχήμα οξύμωρο, καθώς σε μια περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων και της επίθεσης στην ε.τ. και το λαό το Κόμμα και η πρότασή του δε συγκίνησε και δε γοήτευσε όσο θα περιμέναμε και το ακροατήριό μας περιορίστηκε. Να κοιτάξουμε επίσης πόσοι και ποιοι από εμάς τους ίδιους καταλάβαμε τι είναι τελικά το Μέτωπο που προτείνουμε στον κάθε χώρο, πόσοι και ποιοι από εμάς είμαστε ικανοποιημένοι από τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες που πήρε το Κόμμα σε μία σειρά από ζητήματα, από τα κομματικά σώματα που συγκάλεσε η ΚΕ, από την ποιότητα του εσωκομματικού διαλόγου, από το φτωχό και μίζερο λόγο μας, που αδυνατούμε και εμείς συχνά να κατανοήσουμε. Να δούμε σ/φοι τι και ποιοι έφταιξαν για το χαστούκι των εθνικών εκλογών - γιατί ο κόσμος μάς γύρισε την πλάτη και υποτάχθηκε στους εκβιασμούς του δικομματισμού, γιατί τελικά η πρότασή μας δεν επιδοκιμάστηκε. Μήπως η πολιτική μας δεν ήταν η σωστή, αυτή που θα απαντούσε στα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες του κοσμάκη; Ακούσαμε και αστείες δικαιολογίες του στιλ ότι «ο κόσμος είναι ανώριμος, ότι δε χάσαμε το ποσοστό μας, ότι δεν περιμένουμε και τίποτα από τις εκλογές» τραγελαφικά, αστήρικτα, επικίνδυνα επιχειρήματα, που μας θύμισαν την περίφημη φράση του σ/φου Χαρίλαου, ο οποίος το Σεπτέμβριο του 1989 όταν ο ενιαίος τότε ΣΥΝ πήγε από το 13% στο 9% είχε πει ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών μας ενέκρινε την πολιτική μας» (!!!). Αλήθεια, ποιον θα πείσουμε ότι αλλιώς ψηφίζει ο λαός σε εθνικές και σε ευρωεκλογές, όταν 9 μήνες πριν το Κόμμα έλεγε για το υψηλό ποσοστό των ευρωεκλογών ότι είναι μια ώριμη, βαθιά πολιτική ψήφος αντίστασης και ότι το ποσοστό δεν το πήραμε επειδή έγινε ο πόλεμος; Να προσέχουμε σ/φοι τι λέμε και να μη θέλουμε να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα. Για το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών κανείς δε δικαιούται να είναι υπερήφανος. Υπάρχουν πιστεύω αρκετά ερωτηματικά για την ορθότητα της πολιτικής του Κόμματος και την επιστημονικότητά της και στο ίδιο το κεντρικό ζήτημα του μετώπου και περιμένω από το 16ο Συνέδριο να πάρει κάποιες αποφάσεις σημαντικές - περιμένω να μην αναλωθεί σε επιστημοσύνες και θεωρητικολογίες για το τι θα αντιμετωπίσουμε στο απώτατο αύριο - στο τάδε ή στο δείνα ιστορικό στάδιο, σε αναζητήσεις μαγισσών στα 1956, σε καταδίκες του διαβόλου που γκρέμισε τη ΣΕ, λες και όλα λειτουργούσαν ρολόι και ένα κόμμα με 18 εκατομμύρια μέλη κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, με μεταφυσικές αγωνίες και αναζητήσεις που εντοπίζουν τελικά το δέντρο, αλλά χάνουν το δάσος.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς και ολόψυχες ευχές για την επιτυχία του Συνεδρίου του Κόμματός μας, του ηρωικού ΚΚΕ.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος της ΝΕ Αρτας

Σκέψεις και προτάσεις

Αγαπητοί σύντροφοι,

Με την ευκαιρία του προσυνεδριακού διαλόγου, σας στέλνω κι εγώ κάποιες σκέψεις και προτάσεις.

Για το ΑΑΔΜ

Από τη στιγμή που μιλάμε για λαϊκή οικονομία, λαϊκή εξουσία, λαϊκό κίνημα κλπ., βρίσκω πιο λογικό - ως σύνθημα - το «Λαϊκό Μέτωπο». Τα συνθήματά μας πρέπει να είναι προσιτά, «ζουμερά», για να πιάσουν. Μην μπερδεύουμε το σύνθημα με την επιστημονική ανάλυση. Ας μιλάμε για «Λαϊκό Μέτωπο» και όταν θα χρειάζεται να το αναλύουμε, θα εξηγούμε πώς το βλέπουμε, εμείς, οι κομμουνιστές, αυτό το Μέτωπο: αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό.

Για την πολιτική στελεχών

Πρόταση για το καταστατικό και σε συνθήκες νόμιμης δράσης του Κόμματος.

1. Προϋπόθεση για τη θητεία σε κάποιο καθοδηγητικό όργανο, η προηγούμενη θητεία στο κατώτερο όργανο.

Εξηγώ, σύντροφος που δεν πέρασε από το γραφείο της ΚΟΒ του, να μην μπορεί να βρεθεί «αλεξιπτωτιστής» στο Γραφείο Περιοχής ή στην ΚΕ. Με λίγα λόγια, η ανάδειξη των στελεχών μας να γίνεται σκαλοπάτι σκαλοπάτι (ΚΟΒ-Νομός-Περιοχή-ΚΕ). Ζήτημα σωστής διαπαιδαγώγησης και «ατσαλώματος» του στελεχικού μας δυναμικού.

2. Από την ΚΟΒ μέχρι την ΚΕ, ο γραμματέας να μπορεί να εκλέγεται πολλές φορές, όχι όμως συνεχόμενες.

Π.χ., 13ο Συνέδριο ναι, 14ο όχι, 15ο ναι, κλπ. για την ΚΕ - 1996 ναι, 1997 όχι, 1998 ναι, κλπ. για την ΚΟΒ.

Το σκεπτικό είναι να δυναμώσει προς τα έξω η εικόνα της συλλογικής καθοδήγησης στο Κόμμα (από το τοπικό επίπεδο, μέχρι την ΚΕ). Εχουμε την τάση, μόλις βρούμε «ταλαντούχο» σύντροφο να τον φορτώνουμε, κι όσο πάει. Η εικόνα που πρέπει να δίνουμε προς τα έξω πρέπει να είναι αυτή ενός συλλογικού κόμματος, με συλλογική καθοδήγηση. Και η ανάδειξη διαφορετικών καθοδηγητών μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο. Χώρια που μας ενισχύει από τα χτυπήματα του ταξικού εχθρού. Να μη φτάνει, δηλαδή, ένα χτύπημα στο «κεφάλι» για να παραλύσει το Κόμμα.

Για την ιδεολογική κατάρτιση

Να συνεχιστεί και ενισχυθεί η δουλιά που γίνεται στο «Ριζοσπάστη» και στην ΚΟΜΕΠ, σχετικά με τη μελέτη της Ιστορίας μας (Αντίσταση, Εμφύλιος, Χούντα κλπ.) και των κειμένων των θεωρητικών (Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν κλπ.). Ο αντίπαλος με το όπλο της παραπληροφόρησης προσπαθεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής.

Να ανέβει ο ρόλος του ΚΜΕ, η βοήθειά του είναι πολύτιμη. Η ιδεολογική αντιπαράθεση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έχει φτάσει στα ύψη (Ιστορία των σοσιαλιστικών χωρών, μαρξισμός, τρόπος λειτουργίας ενός κομμουνιστικού κόμματος, σύμβολα κλπ.). Θέλει μεγάλη προσοχή.

Θα μπορούσε η «Σύγχρονη Εποχή» να εκδώσει σειρά μικρών βιβλίων, προσιτών, με τη μορφή Ερωτήσεων/Απαντήσεων, τα επιχειρήματα της αντίδρασης από τη μια, οι απαντήσεις μας από την άλλη.

Για τη διεθνή δραστηριότητα

Ο ρόλος που παίζει το Κόμμα μας σε διεθνές επίπεδο, όλο και μεγαλώνει. Συγχαρητήρια στους συντρόφους που εδώ και χρόνια δουλεύουν ακούραστα σε αυτό τον τομέα. Νομίζω πως πρέπει να επωφεληθούμε από τη διεθνή αναγνώριση που κατέκτησε το ΚΚΕ, για να προωθήσουμε τη δημιουργία ενός τακτικού διεθνούς συντονιστικού οργάνου των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. Πρέπει να ξαναστήσουμε στα πόδια της τη Διεθνή, τη δική μας Διεθνή. Είναι επιταγή των καιρών.

Κλείνοντας, σύντροφοι, θα ήθελα να σας ευχηθώ κάθε επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου.

Και όσο κι αν το κύριο βάρος πέφτει στην πλάτη των συντρόφων που αγωνίζονται στην Ελλάδα, ξέρετε ότι εμείς οι Ελληνες κομμουνιστές που ζούμε στο εξωτερικό αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα του λαϊκού μας κινήματος.

Σας χαιρετώ συντροφικά

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΓΚΑΛΗΣ

Βέλγιο

Ας μη βασανίζονται όσοι... το μέλλον είναι σοσιαλιστικό

Από τα πιο πολύτιμα διδάγματα είναι ότι η σοσιαλιστική επανάσταση, όπως και το δημιουργικό της έργο, η οικοδόμηση της αρχικής φάσης της κομμουνιστικής κοινωνίας, της σοσιαλιστικής, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, χωρίς την αυτοτελή ιστορική δημιουργικότητα της πλειοψηφίας του πληθυσμού και πρώτα απ' όλα της πλειοψηφίας των εργαζομένων».

(Από τα κείμενα της ΚΕ του ΚΚΕ, για τα αίτια της ανατροπής του σοσιαλισμού)

Θα ήθελα, με την ευκαιρία του προσυνεδριακού διαλόγου για τις Θέσεις του 16ου Συνεδρίου να αναφερθώ σε ορισμένα σχετικά με το σοσιαλισμό. Γι' αυτό που πρόσφερε στους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ενωσης, κάνοντας αυτά τα τεράστια βήματα, σαν σύστημα, μέσα στο άγνωστο, ενώ έσερνε στην πλάτη του πρώτα απ' όλα τη δυναμική αντιπαράθεση και πίεση του διεθνούς ιμπεριαλισμού και ταυτόχρονα το διεθνιστικό του χρέος προς τους αγωνιζόμενους λαούς. Θα λέγαμε ότι το μεγαλύτερο σαράκι ήταν ο ψυχρός πόλεμος που αφαιρούσε από τους προϋπολογισμούς αυτών των χωρών ένα μεγάλος μέρος, για να μην πούμε το μεγαλύτερο.

Παρ' όλα αυτά ας δούμε τι έδωσε ο σοσιαλισμός σ' αυτούς τους λαούς και ας αναφέρουμε εδώ τον τομέα της υγείας, στη Σοβιετική Ενωση. - Με το παραμικρό συμβάν καλούσαμε το «Πρώτων Βοηθειών» που κατέφθανε το συντομότερο και μάλιστα με γιατρό και νοσοκόμο, ανάλογα από τι υπόφερε ο ασθενής, με όλα τα σύνεργά τους, μέχρι και ορούς, πιεσόμετρο κ.ά. Ο γιατρός που θα εξέταζε τον ασθενή θα καθόριζε αν έπρεπε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο ή θα έμενε στο σπίτι οπότε θα του γίνονταν υποδείξεις, τι να προσέχει και ποια φάρμακα θα πάρει έως το επόμενο ραντεβού ή στο σπίτι του ασθενή ή στα εξωτερικά ιατρεία. Δε θα αναφερθούμε για τις επιστημονικές επιτεύξεις στον τομέα της υγείας, είναι εξάλλου γνωστά. Θα πω όμως ότι εδώ στην Ελλάδα στο σπίτι του ασθενή έρχονται μόνον δυο μεταφορείς, για να τον μετακομίσουν στο νοσοκομείο χωρίς καμιά ευθύνη για το ότι μπορεί να συμβεί κατά τη μεταφορά του. Αυτό σαν μια μικρή σύγκριση μεγάλης όμως σημασίας.

- Εκεί ο κόσμος δεν ήξερε τι θα πει ανεργία και φυσικά ούτε τις συνέπειές της. Ορεξη να είχες για δουλιά, όπως λέμε. Ούτε εφορίες, ούτε πληθωρισμούς, ούτε ακρίβεια τούς ήταν περίσσια έγνοια. Αυτά τα «φρούτα» τα τρώμε άθελά μας εδώ στον καπιταλισμό.

Σ' όλες τις επιχειρήσεις γίνοταν τεχνικά μαθήματα, διαλέξεις σε διάφορα θέματα, ενημερώσεις για τη διεθνή κατάσταση κλπ. Τα εργοστάσια είχαν δικές τους υγειονομικές υπηρεσίες, παιδικούς σταθμούς και άσυλα παιδικά, σχολεία ημερήσια και βραδινά, τεχνικές - επαγγελματικές σχολές, κατασκηνώσεις για τα παιδιά, οίκους ανάπαυσης για τους εργάτες κατά την άδειά τους, θέρετρα, λέσχες για την εκπολιτιστική κίνηση και τον αθλητισμό. Με λίγα λόγια ένα μικρό κράτος.

Αν πούμε και για τα ενοίκια ο νόμος έχει ψηφιστεί το 1929 και οι επιβαρύνσεις δεν άλλαξαν. Οταν επαναπατρίστηκα, τα πρώτα ερωτήματα που μου έκαναν ήταν για τα παραπάνω προβλήματα και φυσικά δεν μπορούσαν να τα διανοηθούν. Τότε ενοικίασα (τριάρι) διαμέρισμα με 5,5 χιλιάδες (1977) ενώ το μεροκάματό μου, σαν έπιασα δουλειά ήταν 7 χιλιάδες και τα συγκρίναμε με όσους ενδιαφέρονταν να μάθουν. Εκεί πλήρωνα 700 δρχ. (ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ κλπ.) και η αμοιβή μου (συγκριτικά) ήταν 14 χιλ. δρχ. Οσο για το ψωμί, τα φάρμακα, τα βιβλία, τα εισιτήρια στις συγκοινωνίες ήταν ψευτοδεκάρες καθώς και τα παιδικά είδη (ενδύματα, υποδήματα κλπ.).

- Για την παιδεία εκεί δεν υπήρχε αυτή η ντροπή που ο κάθε υπουργός Παιδείας να επιβάλλει τις αντιλήψεις του για την παιδεία. Ολα καθορίζονταν από την ανάπτυξη και εξέλιξη του σοσιαλισμού πράγμα που αφορούσε όλο το λαό. Ηταν δωρεάν και ο καθένας που θα έπαιρνε το δίπλωμα την ίδια ώρα έπαιρνε και το διορισμό του. Οι φοιτητές είχαν και επίδομα. Καμιά καταπίεση δεν ένιωθαν οι απόφοιτοι Δεκαταξίου για τις επιλογές τους που θα σπουδάσουν, γιατί όλοι οι δρόμοι για το μέλλον τους ήταν ανοιχτοί. Αυτά τα ολίγα που νομίζω ότι όσο λίγα κι αν φανούν εδώ στον καπιταλιστικό κόσμο, στον κόσμο του κέρδους που εν ονόματί του όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται, δεν μπορούν να γίνουν. Για να γίνουν χρειάζονται χρήματα και αυτοί που τα 'χουν προτιμούν τη δυστυχία των εργαζομένων και όχι την ευημερία τους. Ζωντανό παράδειγμα η επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων μετά την απουσία του αντίπαλου δέους (σοσ. χώρες), για να φθάσουν στη σημερινή «ευελιξία» και την άγρια εκμετάλλευση.

Γράφοντας τα παραπάνω, θέλω να τονίσω ότι υπάρχει μεγάλη η ανάγκη να μάθουμε τι είχαμε και τι χάσαμε, αλλά και γενικά να μάθουμε τα πλαίσια και τα όρια του σοσιαλισμού, τη δυναμική του. Μακριά από τις σειρήνες της δημαγωγίας και της παραπληροφόρησης που συστηματικά επαγγέλλονται όλα τα ΜΜΕ της ιδιωτικής «περιουσίας». Ο σοσιαλισμός είναι επιστήμη και όχι κουτσομπολιά σύμμεικτα με τη δημαγωγία και την απάτη. Εμείς, όσοι πιστεύουμε στον επιστημονικό σοσιαλισμό πρέπει να ξέρουμε, να μαθαίνουμε συνεχώς το σοσιαλισμό και να είμαστε έτοιμοι σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση να τον υπερασπιζόμαστε. Ο σοσιαλισμός μαθαίνεται μέσα από τις δυνατότητες που δίνει η ίδια η επιστήμη για το σοσιαλισμό όπως αυτή επεξεργάστηκαν οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού, δυνατότητες που επαληθεύονται στην καθημερινή πάλη όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή η πάλη. Οσο για τα κουρασμένα παλικάρια τους λέω πως η πάλη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής απολύτρωσης γενικά δε γίνεται με συναλλαγές διότι το ΚΚΕ δεν είναι μισθοφορικός στρατός. «Μου δίνεις καλώς, δε μου δίνεις θα σε κατηγορήσω ότι η ηγεσία σου ΚΚΕ και η πολιτική σου είναι λαθεμένη».

Με σ.χ.

ΤΟΛΗΣ ΚΑΛΑΜΑΣ

Χαλάνδρι