Με αφορμή την επανέναρξη από σήμερα της συζήτησης του νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο «Ριζοσπάστης» κωδικοποιεί και σχολιάζει τα βασικά επιχειρήματα που ανέπτυξαν η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι των άλλων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, στον πρώτο γύρο των συνεδριάσεων της Επιτροπής, που ολοκληρώθηκε πριν από το Πάσχα. Στα υπόλοιπα θέματα του σημερινού τετρασέλιδου «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», περιλαμβάνονται ακόμα το ρεπορτάζ από τις προετοιμασίες για τον ταξικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, την Κυριακή 8 Μάη και μια συνέντευξη για την Οικονομική Εξόρμηση του ΠΑΜΕ, που ξεκίνησε από την 1η Μάη.

Eurokinissi

Από την πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής για το Ασφαλιστικό στη Βουλή

Τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση που προωθεί, όχι βέβαια για τον ταξικό της χαρακτήρα, αλλά από τη δημοσιονομική και τη λογιστική σκοπιά του Ασφαλιστικού, επιμερίζοντας ανάλογα τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση των Ταμείων στους ασφαλισμένους και την «πελατειακή λογική» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ας δούμε ορισμένα βασικά σημεία από τις τοποθετήσεις που έγιναν στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής.

Προσπαθώντας να βρει διαφορές ανάμεσα στο νόμο Κατρούγκαλου και στον προηγούμενο νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη, που δεν εφαρμόστηκε, ο εισηγητής της ΝΔ Βασίλης Οικονόμου κατέφυγε σε παιχνίδια με τις λέξεις, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«(...) Αλλη η λειτουργία της εθνικής σύνταξης ακόμα και στο δικό σας πόνημα, άλλη η λειτουργία της βασικής σύνταξη στη δική μας πρόταση, άλλη της ανταποδοτικής συντάξεως που συμπληρώνει την κύρια σύνταξη, άλλο η επικουρική, άλλο το επαγγελματικό ταμείο που λέμε εμείς, άλλο η ιδιωτική ασφάλιση, που όποιος θέλει πηγαίνει και την κάνει. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αν τα μπερδεύετε και τα συγχέετε, μόνο πολιτική κουτοπονηριά μπορούμε να ονοματίσουμε αυτήν τη σύγχυση».

Βέβαια, τα επαγγελματικά ταμεία είναι μορφή ιδιωτικής ασφάλισης, όπως κι αν τα ονομάσει κανείς. Οπως και ο διαχωρισμός της σύνταξης σε «εθνική» ή «βασική» και «ανταποδοτική», ένα και μόνο στόχο υπηρετεί: Να εγγυάται το κράτος στο εξής ένα μικρό μέρος και όχι ολόκληρη τη σύνταξη και να αποσύρεται έτσι ολοένα και περισσότερο από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Από αυτή την άποψη και παρά τις όποιες διαφορές ανάμεσα στους δυο νόμους, το «όχι Γιάννης, Γιαννάκης» ταιριάζει «γάντι» σε ό,τι αφορά το χτύπημα που επιχειρείται σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Αυτό επιβεβαίωσε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και η Εύη Χριστοφιλοπούλου, μιλώντας στην Επιτροπή ως ειδική αγορήτρια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Οπως είπε, «αυτό το Ασφαλιστικό ήταν αχρείαστο Ασφαλιστικό», επειδή ακριβώς «η αρχιτεκτονική του νόμου είναι η αρχιτεκτονική του νόμου Λοβέρδου - Κουτρουμάνη. Ο,τι και να λέτε, όποιος ξέρει πέντε νομικά και διαβάζει τις διατάξεις, είναι η ίδια αρχιτεκτονική».

Μετά από αυτή τη βασική διαπίστωση, προσπάθησε και αυτή να διακρίνει διαφορές ανάμεσα στους δυο νόμους, απαριθμώντας μια σειρά από περιπτώσεις όπου, πράγματι, ο νόμος Κατρούγκαλου επιφέρει μεγαλύτερες ανατροπές ακόμα και από αυτές που προβλέπονταν στο νόμο Λοβέρδου - Κουτρουμάνη.

Στην πραγματικότητα, η εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έβαλε στο ζύγι τα ψίχουλα που δίνουν ο ένας και ο άλλος νόμος, για να πείσει ότι τα δικά τους ήταν περισσότερα απ' αυτά των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Είπε για παράδειγμα: «Στον ν. 3863 η βασική σύνταξη ήταν 360 ευρώ για 15 χρόνια ασφάλισης (...) Με 15 χρόνια ασφάλισης με το δικό σας νομοσχέδιο, η σύνταξη είναι 345 ευρώ».

Ολοκληρώνοντας, μάλιστα, την τοποθέτησή της, προανήγγειλε τον επόμενο γύρο των ανατροπών από οποιαδήποτε κυβέρνηση ακολουθήσει, λέγοντας: «(...) Αυτό το Ασφαλιστικό, έτσι όπως πάμε, έτσι όπως πάει η οικονομία και με όλα αυτά που έχει συσσωρεύσει, δεν βγαίνει. Θα αναγκαστούμε στο μέλλον, όποιοι είναι στο μέλλον, θα αναγκαστούν να φέρουν καινούργιο και γρήγορα, το λέω αυτό».

Σε ό,τι αφορά την αντιασφαλιστική επίθεση που θα συνεχιστεί και μετά το νόμο της σημερινής κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος «λαγός» από τον ειδικό αγορητή του Ποταμιού, Κώστα Μπαργιώτα.

Με μια ακραιφνώς λογιστική θεώρηση του Ασφαλιστικού, είπε ανάμεσα σε άλλα ότι «το σύστημα είναι προβληματικό και δεν μπορεί να επιβιώσει», ότι «μιλώντας για το Ασφαλιστικό στην Ελλάδα, ουσιαστικά μιλάμε για την καρδιά της κρίσης χρέους, για έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η χώρα εξόκειλε το 2006 - 2009» και ότι «χωρίς ελλειμματικό Ασφαλιστικό ή με ένα καλύτερο Ασφαλιστικό είτε δεν θα είχαμε μπει σε μνημόνια (...) Εχουμε το χειρότερο Ασφαλιστικό, το οποίο κατόρθωσε ταυτόχρονα να τορπιλίσει την οικονομία της χώρας».

Με άλλα λόγια, το Ασφαλιστικό, δηλαδή τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη σύνταξη, ήταν αυτά που προκάλεσαν την κρίση. Επομένως, αυτονόητα, σύμφωνα με το Ποτάμι, αυτοί είναι που πρέπει να πληρώσουν με νέες περικοπές και βάρη.

Κατά τ' άλλα, στους ένοχους για τη σημερινή κατάσταση του Ασφαλιστικού συμπεριλαμβάνεται το «αναποτελεσματικό πολιτικό σύστημα, το οποίο αποδείχθηκε και κοντόφθαλμο και ρουσφετολογικό και ανεύθυνο», επειδή «ομονοούσε διακομματικά και σε όλες τις πτέρυγες διαχρονικά (...) στη συνεχή διεύρυνση των προνομίων και των εξαιρέσεων, στην συνεχή διεύρυνση των πρόωρων, των πλασματικών, των αναπηρικών συντάξεων». Εμμεσα, δηλαδή, οι ευθύνες καταλήγουν και πάλι στο λαό, την ίδια ώρα που αθωώνεται το κεφάλαιο και η διαχρονική πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του, απ' όλα ανεξαιρέτως τα αστικά κόμματα.

Για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για το πού πρέπει να κατευθυνθούν τα πράγματα, ο Κ. Μπαργιώτας εκθείασε τους Σπράο - Γιαννίτση, που «βρήκαν απέναντί τους τεράστια αντιπολίτευση, τεράστια αντίδραση», κάλεσε σε «ενεργητικές συμπράξεις όλων των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών εταίρων» για την ισοπέδωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει και σε συναίνεση του λαού στις ανατροπές, καθώς «δεν υπάρχει δυνατότητα να εφαρμοστεί ασφαλιστική μεταρρύθμιση στη χώρα μέσα σε κλίμα συγκρουσιακό και με όρους πολεμικής αντιπαράθεσης».

Απ' αυτή τη σκοπιά, κατηγόρησε την κυβέρνηση για άρνηση διαλόγου και έδωσε χωρίς περιστροφές το στίγμα για τον πυρήνα των μελλοντικών ανατροπών: «Το Ποτάμι έχει επεξεργαστεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή λύση βασισμένη στις πολιτικές των τριών πυλώνων. Ολη η Ευρώπη πηγαίνει ή έχει πάει, από τη δεκαετία του '90 ακόμα, σε συστήματα τριών πυλώνων. Αυτή ήταν και η πρόταση της Επιτροπής σοφών, η οποία αγνοήθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο τον Νοέμβριο. Αυτή είναι μια λύση για το ασφαλιστικό πρόβλημα που πρέπει να συζητηθεί. Χρειάζεται χρόνος και χρειάζεται καλή διάθεση». Κάθε σχόλιο περιττεύει...

Και μιας και μιλάμε για «λαγούς», δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συζήτηση η Ενωση Κεντρώων. Ο ειδικός αγορητής Μάριος Γεωργιάδης επανέλαβε την πρόταση για «γενικό ενιαίο πλαφόν ανώτατη σύνταξη στα 1.500 ευρώ», δίνοντας πάτημα στην κυβέρνηση να παρουσιάσει σαν αυτονόητες τις μειώσεις που κάνει στις σημερινές συντάξεις, βάζοντας ακόμα πιο κάτω το δικό της πλαφόν.

Ενδιαφέρον όμως έχει και ο λόγος για τον οποίο η Ενωση Κεντρώων ζητάει μείωση όλων των συντάξεων. Οπως είπε ο ειδικός αγορητής της, με τον τρόπο αυτό «μπορούν να εξοικονομηθούν πόροι, για να αυξηθεί η κατώτατη εγγυημένη σύνταξη για τους φτωχούς συνταξιούχους συμπολίτες μας και όχι μόνο αυτό, έχουμε υπολογίσει ότι με αυτή μας την πρόταση, μπορούν να εξοικονομηθούν πόροι ακόμη και για αναπτυξιακές ενέργειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων αναπτυξιακών ενεργειών θα ήταν η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών και εργαζομένων, ώστε αφενός να μειωθεί η ανεργία και αφετέρου να αυξηθεί το εισόδημα του μέσου Ελληνα που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα».

Επομένως, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και εξασφαλίζεται από το κράτος ένα μίνιμουμ δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση για τους πιο φτωχούς, τραβώντας τον πήχη προς τα κάτω για όλους και την ίδια ώρα το κράτος εξοικονομεί λεφτά για να τα «σπρώξει» σε εισφοροαπαλλαγές του κεφαλαίου! Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία της ταξικής πολιτικής που υπηρετεί και η Ενωση Κεντρώων, με το πρόσχημα μάλιστα ότι έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Για τη φορολογία των ελευθεροεπαγγελματιών, η Ενωση Κεντρώων κόπτεται για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι, ο ειδικός αγορητής κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «δίνει ένα τεράστιο πλήγμα στην ανάπτυξη της χώρας», αναρωτώμενος «ποιος νέος επιχειρηματίας θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα υπό αυτές τις συνθήκες;».

Τέλος, μίλησε κι αυτός για το ζουμί μιας «ουσιαστικής», κατά την άποψή τους, μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού, λέγοντας: «Η Ενωση Κεντρώων είναι το μόνο κόμμα στη Βουλή που προτείνει να συνδράμουν ιδιωτικές εταιρείες στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (...) Με τις κατάλληλες ρυθμιστικές παρεμβάσεις και την αξιόπιστη κρατική εποπτεία, αρκετές μεγάλες αξιόπιστες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μπορούν να επωμισθούν μέρος του συνταξιοδοτικού ζητήματος της χώρας (...) Τολμήστε να φέρετε ένα πρόγραμμα που, πραγματικά, να εξυπηρετεί το σύνολο των πολιτών μας και θα μας βρείτε αρωγούς σε αυτήν την προσπάθεια». Τα κοράκια των ασφαλιστικών εταιρειών θα χειροκροτούσαν με χέρια και με πόδια τον εκπρόσωπο της Ενωσης Κεντρώων.

Σε ό,τι αφορά τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ο ειδικός αγορητής τους, Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ανέλαβε να κινδυνολογήσει αναφορικά με το μέλλον των Ταμείων, κρύβοντας βέβαια ότι για την κατάστασή τους φταίνε η εργοδοσία και το κράτος και ότι αυτοί και μόνο αυτοί πρέπει να πληρώσουν. Οπως είπε, «δεν θα πληρωνόταν καμία σύνταξη σε δύο χρόνια, αν αυτή η κυβέρνηση σφύραγε στον αέρα» και εναπόθεσε τις ελπίδες ασφαλισμένων και συνταξιούχων στο «πακέτο Γιούνκερ», στα «πλεονάσματα», στο ΕΣΠΑ και στη «νομισματική χαλάρωση».

Τέλος, από τη Χρυσή Αυγή, ο ειδικός αγορητής Βαγγέλης Καρακώστας, αφού έπλεξε το εγκώμιο του δικτάτορα Μεταξά, φέρνοντας την Ιστορία στα μέτρα της φασιστικής τους προπαγάνδας, κατέληξε να κάνει κριτική στην κυβέρνηση από τη σκοπιά της «αντισυνταγματικότητας» του νόμου. Οπως είπε, «η προχειρότητα με την οποία συνετάχθη το παρόν σχέδιο νόμου, οδήγησε το Ελεγκτικό Συνέδριο σε μια γνωμοδότηση, η οποία αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση και εγείρει θέματα αντισυνταγματικότητας όχι μόνο συγκεκριμένων διατάξεων, αλλά και του συνόλου του προτεινόμενου σχεδίου νόμου»...