ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 3 Φλεβάρη 2018 - Κυριακή 4 Φλεβάρη 2018
Σελ. /40

Με στόχο να συμβάλει στην κωδικοποίηση της πείρας και των συμπερασμάτων από τη δράση για την οργάνωση της πάλης καθώς και από την ιδεολογικο-πολιτική διαπάλη σε χώρους δουλειάς και κλάδους, στη ζωντανή συζήτηση των συμπερασμάτων αυτών σε άμεση σύνδεση και ως εφόδιο για την οργάνωση της αγωνιστικής συνέχειας, ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει την προσπάθεια ανάδειξης πλευρών από αυτήν τη σημαντική πείρα.

Υπενθυμίζουμε ότι στη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ στις 27/1, υπογραμμίστηκε η ανάγκη να συνεχιστεί πλατιά συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς για τα συμπεράσματα από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, δεμένα με τη συζήτηση και την υλοποίηση του νέου αγωνιστικού προγράμματος που αποφασίστηκε στη συνεδρίαση.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει στο τρέχον φύλλο μια σειρά από άρθρα, από διαφορετικούς κλάδους και περιοχές, για τη θετική πείρα από την οργάνωση της πάλης σε μια σειρά από χώρους, για τα συμπεράσματα από την αποτελεσματική αξιοποίηση αιχμών όπως ο αγώνας για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για ζητήματα διαπάλης με βάση την πείρα από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πείρα από την παρέμβαση στο έργο του μετρό

MotionTeam

Η απεργιακή μάχη στον κλάδο των κατασκευών στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε συνέχεια όλης της προηγούμενης δραστηριότητας του Σωματείου Οικοδόμων, επικεντρώνοντας στο μεγαλύτερο έργο στο νομό, την κατασκευή του μετρό.

Ενα έργο που αυτήν τη στιγμή απασχολεί περίπου 600 εργαζόμενους, με πλήθος εργασιακών σχέσεων, με νέους αλλά και παλιότερους ηλικιακά εργάτες. Μεγάλο κομμάτι είναι ειδικευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο γυρνοβολάει σε διάφορα μεγάλα έργα στην περιοχή. Για παράδειγμα, κάποιοι εργάτες από τον αγωγό TAP που έληξε η σύμβασή τους, βρήκαν δουλειά στο μετρό.

Η δράση του σωματείου όλο το προηγούμενο διάστημα ξεδιπλώθηκε με περιοδείες εργοτάξιο το εργοτάξιο, με ενημέρωση για τα νέα μέτρα και την ανάγκη οι εργαζόμενοι να απαντήσουν οργανωμένα σε αυτά. Με συνδυασμένη δράση, πετύχαμε τη μέρα της απεργίας να μη χτυπηθεί ούτε καρφί στο έργο. Η συμμετοχή στην απεργία άγγιξε το 100% και οι απεργιακές φρουρές στα εργοτάξια συνάντησαν μόνο τους φύλακες.

Βοήθησε ότι έγκαιρα το συνδικάτο συζήτησε για την κατάσταση στο έργο, διαμόρφωσε συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης, μπήκε μπροστά στη διαφώτιση των εργαζομένων σε αυτό.

Η προσπάθεια όλου του προηγούμενου διαστήματος, με ενημερώσεις - περιοδείες, με δράση για τα προβλήματα των υπερωριών, της απλήρωτης εργασίας, των «κλεμμένων ενσήμων», με κινητοποιήσεις για τα μέτρα ασφάλειας στο έργο, αύξανε το κύρος του Συνδικάτου Οικοδόμων, προβλημάτιζε εργαζόμενους, έθετε τους όρους να κινητοποιούνται στο πλευρό του.

Η σταθερή σύσκεψη, ως μορφή που καθιέρωσε το συνδικάτο για τους εργάτες του έργου, ενίσχυσε τη διάθεση για αγώνα μιας σειράς κόσμου, έλυσε απορίες και δισταγμούς που υπήρχαν σε κάποιους, τροφοδότησε με επιχειρήματα. Βοήθησε αρκετά όταν στη διαφώτιση δεν μέναμε μόνο στο ότι καταργούν το δικαίωμα στην απεργία, αλλά όταν καλύτερα ανοίγαμε ποιος είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, τι σημαίνει η «δίκαιη ανάπτυξη», γιατί τώρα θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Η πιο συχνή και συστηματική επαφή με εργάτες του έργου συνέβαλλε ώστε να επεξεργαστούμε μαζί τους ακόμα καλύτερα το πλαίσιο πάλης για το χώρο.

Το πλαίσιο πάλης διεκδικεί αυξήσεις στα μεροκάματα για όλους τους εργαζομένους, χωρίς κανένα διαχωρισμό σε εργολαβικούς και εργαζόμενους της κοινοπραξίας, μέτρα ασφάλειας στα εργοτάξια, 8ωρο - 5ήμερο και όχι δουλειά ήλιο με ήλιο, κανένα ένσημο χαμένο, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά και όχι υπαλλήλων γραφείου, άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων από υπεργολάβους σε χρήμα και όχι σε διατακτικές επιταγές.

Βαδίζοντας σε αυτόν το δρόμο, το Συνδικάτο Οικοδόμων και η Επιτροπή Αγώνα έδωσαν αποφασιστικά την απεργιακή μάχη, κόντρα στις φωνές της εργοδοσίας που επιχειρούσε να σπείρει σύγχυση στους εργαζόμενους λέγοντας ότι «υπάρχουν φήμες για απεργία», που απαιτούσε από τους εργαζόμενους «μέχρι το τέλος της βάρδιας όσοι θέλουν να απεργήσουν να το δηλώσουν...».

Χέρι βοήθειας στη - χωρίς αποτέλεσμα - προσπάθεια της εργοδοσίας να περάσει η απεργία χωρίς να κουνηθεί φύλλο στα εργοτάξια του μετρό έδωσε η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στην κατασκευή του μετρό, η οποία στο πλαίσιο της «εργασιακής ειρήνης» εφάρμοσε για άλλη μια φορά το «άκρα του τάφου σιωπή...».

Η αγανάκτηση των εργατών για τα νέα μέτρα, το «δεν πάει άλλο, μας έχουν κάνει δούλους», βρήκαν έκφραση στην οργανωμένη απάντηση, στην οργανωμένη διεκδίκηση, με όπλο μας την απεργία.

Οι επόμενες μέρες της απεργίας μας, μας βρήκαν να συζητάμε με τους συναδέλφους συμπεράσματα από αυτήν τη μάχη, αλλά και για τις νέες που έρχονται με τη νέα Σύμβαση Εργασίας και τις αυξήσεις που υπέγραψε η Ομοσπονδία Οικοδόμων για τους εργαζόμενους στον όμιλο του «Ακτωρα», θέτοντας τις βάσεις για νέες διεκδικήσεις στο έργο.

Γιώργος ΠΑΠΑΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ

Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Θετικές διεργασίες και δυνατότητες που μπορούν να μπολιαστούν

Από την πρόσφατη κινητοποίηση των εργαζομένων στο «Ερρίκος Ντυνάν»
Από την πρόσφατη κινητοποίηση των εργαζομένων στο «Ερρίκος Ντυνάν»
Η δουλειά των ταξικών δυνάμεων για την οργάνωση της πάλης στην ιδιωτική Υγεία ξεδιπλώνεται σε έναν κλάδο όπου οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στους ομίλους, βιώνουν από καιρό τις «συνέπειες» της ανάπτυξης, των επενδύσεων, των εξαγορών.

Η εξαντλητική δουλειά αναδεικνύεται σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των εργαζομένων, με άμεσες συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία τους. Οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για μειωμένους μισθούς, για κατάργηση δικαιωμάτων και συνολικά για εμβάθυνση της εκμετάλλευσης, γίνονται σήμερα αντιληπτές από όλο και περισσότερους εργαζόμενους ως προϋπόθεση για την αύξηση της κερδοφορίας των ομίλων και λιγότερο ως σύμπτωμα κακοδιαχείρισης ή συγκυρίας. Μπορούμε να πούμε ότι αποκτιέται συλλογική εμπειρία, η οποία αφορά σε ένα βαθμό πλέον και τις νεότερες ηλικίες. Στους νέους συναδέλφους αρχίζει να υποχωρεί η λογική «αρκεί να έχουμε δουλειά» και υπάρχει όλο και μεγαλύτερη αναζήτηση για τους όρους εργασίας.

Μπροστά στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 14 Δεκέμβρη και στις 12 Γενάρη, τα ταξικά κλαδικά σωματεία, οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έκαναν προσπάθεια να αναδείξουν τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, για υποχρεωτικές Συλλογικές Συμβάσεις, για κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού νεοπροσλαμβανόμενων και παλιών εργαζομένων, ως ζωτικά ζητήματα για τους όρους ζωής των εργαζομένων. Παλέψαμε να αναδειχτεί ως μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την ικανοποίησή τους, ο δρόμος του συλλογικού αγώνα, η σύγκρουση με την εργοδοσία, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Οι εξορμήσεις, η συζήτηση με αυτό το περιεχόμενο με τους εργαζόμενους στους χώρους των μεγάλων ομίλων, όπως το «Ιατρικό Κέντρο», το «Υγεία», το «Ντυνάν» κ.ά., αύξησαν την επιρροή του κλαδικού συνδικάτου στην Αττική.

Απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που βάζει η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου, η οποία και για την απεργία στις 12 Γενάρη αρνήθηκε να πάρει απόφαση, υιοθετώντας πλήρως την επιχειρηματολογία της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Παρά τα εμπόδια αυτά που βάζουν αυτές οι δυνάμεις και παρά τις υπαρκτές δυσκολίες, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν για να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, στην άνοδο των αγώνων.

Ενα τέτοιο σημαντικό βήμα αγωνιστικής ανάτασης αποτέλεσε η στάση εργασίας και η συγκέντρωση που πραγματοποίησαν στις 31/1 οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν». Είναι σημαντικό βήμα γιατί η απόφαση για τη στάση εργασίας προήλθε από μαζική Γενική Συνέλευση. Υιοθετήθηκαν αιτήματα, όπως μόνιμη και σταθερή δουλειά, κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, κατάργηση του διαχωρισμού νέων - παλιών εργαζομένων. Η στάση εργασίας συνδυάστηκε με μαζική συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία της Τράπεζας Πειραιώς (εργοδότρια στο «Ντυνάν»), συμβάλλοντας στον απεγκλωβισμό από τις λογικές της ανάθεσης της διεκδίκησης αιτημάτων σε δικηγορικά γραφεία. Καθοριστική συμβολή σε αυτές τις εξελίξεις είχαν οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Δημήτρης ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αττικής

«ΝΗΡΕΑΣ» ΕΥΒΟΙΑΣ
Ο αγώνας για τη ΣΣΕ βασικός παράγοντας συσπείρωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων

Το Σωματείο Εργαζομένων «Νηρέα» νομού Εύβοιας από τον Οκτώβρη του 2017 οργάνωσε τη μάχη για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), γιατί αυτή περιλαμβάνει τη διεκδίκηση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν συνολικά οι εργαζόμενοι, στοχεύοντας ταυτόχρονα στη διεκδίκηση αιτημάτων σε κάθε τμήμα ή ειδικότητα.

Το ίδιο το περιεχόμενο του προτεινόμενου σχεδίου ΣΣΕ έχει καταρτιστεί με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους, λαμβάνοντας υπόψη και τις ανάγκες που προκύπτουν από τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών εργασίας σε κάθε τμήμα.

Η ίδια η κατάρτιση του σχεδίου ΣΣΕ δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, καθώς στον υποκλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών δεν υπήρχε μέχρι τώρα Σύμβαση. Η δυσκολία αυτή ξεπεράστηκε με τη στήριξη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, στην οποία είναι ενταγμένο το σωματείο, και με καθοριστικό στοιχείο την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, αναπτύχθηκε με πρωτοβουλία του Διοικητικού Συμβουλίου του σωματείου συζήτηση με όλους τους εργαζόμενους, προκειμένου ο αγώνας για την υπογραφή ΣΣΕ να γίνει δική τους υπόθεση. Το σωματείο απευθύνθηκε σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που, κυρίως λόγω φόβου, δεν είναι μέλη του, για να συνεισφέρουν σε αυτήν την προσπάθεια. Γι' αυτό η συγκεκριμένη διαδικασία βοήθησε στη συσπείρωση των εργαζομένων στο σωματείο, στην αύξηση βαθμού οργάνωσης στο σωματείο, με νέες εγγραφές που μέρα με τη μέρα αυξάνονται. Εγινε καλύτερα κατανοητό στον καθένα το γιατί πρέπει να οργανωθεί στο σωματείο.

Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να ξεπεραστούν μεγάλες δυσκολίες, όπως η μεγάλη γεωγραφική διασπορά των εργαζομένων, σε πάνω από δέκα χώρους διάσπαρτους σε ολόκληρη την Εύβοια, από το βορειότερο σημείο της, τα Γιάλτρα μέχρι και το Αλιβέρι.

Για να γίνει ουσιαστική συζήτηση με όλους τους εργαζόμενους, το σωματείο τύπωσε το κείμενο της σύμβασης σε εκατοντάδες αντίτυπα προκειμένου κάθε εργαζόμενος να έχει το δικό του για να το μελετήσει. Πραγματοποίησε συσκέψεις και συνελεύσεις κατά χώρο, περιοχή, ακόμα και μεμονωμένες συζητήσεις. Μοίρασε το κείμενο και σε εργαζόμενους του κλάδου από άλλες επιχειρήσεις. Αυτή η δράση συνέβαλε να πέσει στο κενό η προσπάθεια της εργοδοσίας να πάρει στον έλεγχό της το σωματείο στις πρόσφατες αρχαιρεσίες του.

Μέσα από τη μάχη για την υπογραφή ΣΣΕ, το σωματείο απέκτησε έτσι μπούσουλα, προσανατολισμό, αναπτύχθηκαν καλύτερα οι διεκδικήσεις στα τμήματα και τις μονάδες.

Το σχέδιο ΣΣΕ συνέβαλε στο συντονισμό της δράσης με τα άλλα επιχειρησιακά σωματεία του ομίλου, που δραστηριοποιούνται σε άλλους νομούς της χώρας. Ο συντονισμός αυτός βοήθησε σημαντικά και στη βελτίωση του περιεχομένου της σύμβασης. Εκδηλώθηκε με την πρωτοβουλία κατάθεσης του σχεδίου της ΣΣΕ στην εργοδοσία και την πραγματοποίηση συνάντησης εκπροσώπων των 4 επιχειρησιακών σωματείων με την εταιρεία.

Η πρώτη αντίδραση της εργοδοσίας ήταν πως αφού η εταιρεία αναζητεί επενδυτή (βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η πώληση σε άλλους ιδιοκτήτες), δεν μπορεί να υπογράψει σύμβαση, με το σκεπτικό «ποιος τρελός θα επενδύσει σε μια επιχείρηση όπου υπάρχει ΣΣΕ;»... Και σε κάθε περίπτωση, έλεγαν, αν είναι να υπογραφεί σύμβαση, δεν μπορεί να είναι με τόσα πολλά, αλλά με «λίγο πάνω από τα 586, γιατί είμαστε και καλοί εργοδότες». Ετσι αποκαλύπτεται και ποιος είναι ο χαρακτήρας των επενδύσεων και της ανάπτυξης που μας υπόσχονται οι εκμεταλλευτές της δουλειάς και του ιδρώτα μας και οι κυβερνήσεις τους.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναδείχθηκαν διαθέσεις, έγινε καλύτερα κατανοητή η ανάγκη συμμετοχής στις γενικές απεργίες, αφού συνδέθηκε η πάλη για τα ζητήματα του χώρου δουλειάς με την πάλη ενάντια στη συνολικότερη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη.

Ετσι αυξήθηκε και η συμμετοχή στις τελευταίες γενικές απεργίες και κινητοποιήσεις. Είναι χαρακτηριστική η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στις απεργιακές φρουρές, όπως και το γεγονός ότι σε κάποια τμήματα, που απαιτούν προσωπικό ασφαλείας, όλοι ζητούσαν να μην περιλαμβάνονται σε αυτό. Η αντίδραση της εργοδοσίας στην απεργία της 14ης Δεκέμβρη ήταν να καλέσει την αστυνομία για να αντιμετωπίσει την απεργιακή φρουρά σε ένα τμήμα, να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, προσπάθεια που έπεσε στο κενό, καθώς πείσμωσε πιο πολύ τους εργαζόμενους.

Η προσπάθεια αυτή του επιχειρησιακού σωματείου μπορεί να γίνει βάση για διεκδίκηση κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, να συμβάλει στην οργάνωση των εργαζομένων συνολικά στον κλάδο, που μέχρι τώρα ήταν πολύ χαμηλή. Φυσικά, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μπροστά μας και πολλές αδυναμίες ακόμα για να αναμετρηθούμε, όπως η απειρία, οι ελιγμοί της εργοδοσίας και οι συνεχείς προσπάθειες να διασπά τους εργαζόμενους, όμως η πείρα που έχει αποκτηθεί είναι σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχιση και κλιμάκωση της πάλης, για την επιτυχία του αγώνα που έχει ξεκινήσει.

Σπύρος ΛΟΞΟΣ

Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων «Νηρέα» Ν. Εύβοιας, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Η δράση των μελών του σωματείου μέσα στους χώρους δουλειάς ανοίγει δρόμους

Από τις παρεμβάσεις του Συλλόγου στο «εκπτωτικό χωριό» στα Σπάτα

FOTIS KARABETSOS

Από τις παρεμβάσεις του Συλλόγου στο «εκπτωτικό χωριό» στα Σπάτα
Οργανώνοντας την παρέμβασή μας στον κλάδο, μπροστά στις μάχες του προηγούμενου διαστήματος συζήτησε έγκαιρα το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας, θέσαμε ως στόχο μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις να φτάσουμε με το πλαίσιό μας, με τις ανακοινώσεις μας πιο πλατιά, να συζητήσουμε με τους εργαζόμενους, ιεραρχώντας κυρίως σούπερ μάρκετ, εμπορικά κέντρα, αποθήκες.

Απευθυνθήκαμε σε όλα τα σωματεία του κλάδου και στα εργοδοτικά, σε μεμονωμένους συνδικαλιστές, με αιχμή τα ζητήματα των Συλλογικών Συμβάσεων και το απεργιακό δικαίωμα.

Σε μεγάλο βαθμό έγινε προσπάθεια να αποκαλύψουμε τη στάση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τους στριμώξαμε, γι' αυτό και η αντιΠΑΜΕ προπαγάνδα τους δυνάμωσε.

Παρεμβήκαμε για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου, για τα ζητήματα ωραρίου, της κυριακάτικης αργίας, τις απολύσεις, την απληρωσιά.

Από την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, μέσα από τη δράση μας καταγράψαμε θετικά βήματα, μετρήσαμε ένα σημαντικό αριθμό εγγραφών στο σωματείο.

Προφανώς, βέβαια, δεν χωράει καμιά επανάπαυση: Εχουμε να αναμετρηθούμε με πολλές ακόμα δυσκολίες και καθυστερήσεις, σε ζητήματα που έχουμε εντοπίσει και προηγούμενα.

Είναι για παράδειγμα σημαντικό ζήτημα η πείρα απ' όλη αυτήν την παρέμβαση να γίνεται συλλογικό κτήμα, όχι μόνο στα μέλη του ΔΣ, αλλά και σε μέλη του σωματείου. Μπροστά στο σχεδιασμό της αγωνιστικής συνέχειας, έχει σημασία να συζητήσουμε τα συμπεράσματα από τη δράση μας.

Πέρα από τη δουλειά με βάση τις εξελίξεις και τα κεντρικά μέτωπα, είναι ανάγκη να περπατήσει πιο αποτελεσματικά ένα σταθερό σχέδιο που θα παίρνει υπόψη τον κλάδο, θα έχει στραμμένο το βλέμμα μέσα στους εργασιακούς χώρους, στα μέλη του σωματείου.

Θέτουμε, για παράδειγμα, στόχο για συσπείρωση νέων δυνάμεων και έτσι πρέπει, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια στη δουλειά με τους εργαζόμενους που είναι ήδη μέλη του σωματείου, που μπορούν να πολλαπλασιάσουν τη δυνατότητα να φτάσουμε πιο πλατιά.

Μια τέτοια πείρα από το προηγούμενο διάστημα βγαίνει από την παρέμβασή μας στο «εκπτωτικό χωριό» στα Σπάτα. Ηταν τα μέλη του σωματείου μας στο χώρο αυτά που αποτέλεσαν το μάτι και το αυτί του σωματείου, που μας έκαναν να καταλάβουμε έγκαιρα την ανάγκη και τις δυνατότητες μιας τέτοιας παρέμβασης, μέσα από την οποία μετρήσαμε και πολλές εγγραφές στο σωματείο. Με αντίστοιχο τρόπο πρέπει να δούμε τη δουλειά μας από 'δώ και πέρα και στο συγκεκριμένο χώρο και συνολικότερα. Για να μιλάμε για οργανωμένη - συλλογική δράση, για ανασύνταξη του κινήματος, πρέπει ο σχεδιασμός του σωματείου να στοχεύει στην αξιοποίηση όλων των μελών του.

Λαμβάνουμε υπόψη ότι απευθυνόμαστε σε έναν κλάδο όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι νέοι ηλικιακά. Εχουν άγνοια ή ακόμα και αρνητική στάση απέναντι στα σωματεία, επηρεασμένοι από τη συστηματική παρέμβαση του συστήματος. Πολλοί δεν γνωρίζουν π.χ. τι είναι απεργία. Με αυτήν την έννοια, η προπαγάνδα μας πρέπει να δουλευτεί πιο εύστοχα, αν θέλουμε να ακουμπάμε σε αυτό το σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων.

Υπάρχουν πολλές αναξιοποίητες δυνατότητες που αν τις δουλέψουμε κι εμείς οι ίδιοι, θα τρίβουμε τα μάτια μας. Π.χ. έχουμε το παράδειγμα εργαζομένων σε κάποιο από τα εμπορικά που εμείς με κόπο προσπαθούμε να παρέμβουμε, να θέσουμε πλαίσιο πάλης, οι οποίοι συζήτησαν με μέλος μας και έβαλαν αίτημα (ρεπό σε όλους), αποφάσισαν παρέμβαση στην εργοδοσία. Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι στο «εκπτωτικό χωριό» εντοπίζουν ως κύριο πρόβλημα τη μεταφορά και την εντατικοποίηση. Είναι στο χέρι μας να πιάσουμε και να ενισχύσουμε, να «γονιμοποιήσουμε» την όποια διάθεση υπάρχει.

Το επόμενο διάστημα πέφτει μεγάλο βάρος στις πλάτες. Μπορούμε με πιο σταθερά και αποφασιστικά βήματα να υλοποιήσουμε το σχεδιασμό μας. Το σωματείο μας έχει πάρει απόφαση από την προηγούμενη Γενική Συνέλευση να πάμε στα τέλη Φλεβάρη σε νέα συνέλευση για το σχέδιο ΣΣΕ στον κλάδο. Εχουμε αποφασίσει να ανοίξουμε πιο έντονα τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, να αναδείξουμε το μέγεθος του προβλήματος. Στοχεύουμε ακόμα να πάρουμε πολλές πρωτοβουλίες που θα πιάνουν κάθε πτυχή της ζωής του εργαζόμενου.

Το σχέδιο και η δράση μας δεν επιδιώκουν μόνο την αναγνώριση του ΠΑΜΕ, των σωματείων μας. Εχουμε καθήκον να παλέψουμε για την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, κόντρα στις δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν.

Ντίνα ΓΚΟΓΚΑΚΗ

Πρόεδρος Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ