Οπως φαίνεται στην τελευταία στήλη της σειράς 7 του Πίνακα που δημοσιεύουμε, το 2005 οι δημόσιες δαπάνες Υγείας ανήλθαν σε 42,8% των συνολικών δαπανών. Δηλαδή, οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας ανήλθαν σε 57,2%, ενώ, σύμφωνα με τις μετρήσεις πριν την αναθεώρηση, η αναλογία ήταν περίπου αντίστροφη. Λόγου χάρη, το 2004 οι ιδιωτικές δαπάνες ήταν 46,1% και οι δημόσιες 53,9% (βλέπε τις στήλες της σειράς 7 του Πίνακα), ενώ η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανέφερε ότι ήταν 48,3%.

Οπως εκτιμούν οι ειδικοί, όταν γίνει η τελική στάθμιση των στοιχείων θα διαμορφωθεί η αναλογία ιδιωτικές 55% και δημόσιες 45% επί των συνολικών δαπανών Υγείας την τελευταία δεκαετία.

Αυτό μεταφράζεται σε 2,5 φορές μεγαλύτερο ποσοστό απ' το μέσο ποσοστό των ιδιωτικών δαπανών των 15 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είναι 22,8% επί των συνολικών δαπανών Υγείας, αλλά και του ΟΟΣΑ, όπου ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι 25,6%.

Με βάση την Ερευνα των Οικογενειακών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ), το ποσοστό των μηνιαίων δαπανών από 4,75% το 1974 έφτασε στο 7,15% το 2004/ 05. Προκύπτει ακόμα ότι το 2004/ 05 η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών έφτασε σε 128,17 ευρώ το μήνα έναντι 94,3 ευρώ των ΕΟΠ 1998/ 99. Πρόκειται, δηλαδή, για μια αύξηση κατά 35,9% μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Η μέση μηνιαία δαπάνη των 128,2 ευρώ κατανέμεται ως εξής: Τα νοικοκυριά, με εισόδημα μέχρι 760 ευρώ ξοδεύουν το 9,8% για υπηρεσίες Υγείας. Με εισόδημα 751 - 1.100 ευρώ το 10,1%. Με εισόδημα από 1.101 - 1.450 ευρώ το 8,2%. Με εισόδημα 1.451 - 1.800 ευρώ το 7,3%. Με εισόδημα 1.801 - 2.200 ευρώ το 6,6%. Με εισόδημα 2.201 - 2.800 ευρώ το 6,6%. Με εισόδημα 2.801 - 3.600 το 6,5% και από 3.601 ευρώ και πάνω διαθέτουν το 6,4%.

Δηλαδή, τα φτωχότερα στρώματα πληρώνουν πιο ακριβά για την Υγεία ή αποκλείονται εντελώς απ' τις υπηρεσίες Υγείας. Σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) για τη «Διερεύνηση και Αξιολόγηση των Υπηρεσιών Υγείας» (Σεπτέμβρης του 2006) το 34,5% του πληθυσμού δε χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες Υγείας, παρότι αντιμετώπιζε προβλήματα - και σε ορισμένες περιπτώσεις σοβαρά. Για το 5,9% ο λόγος που δε χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες Υγείας ήταν η έλλειψη χρημάτων.

Υπάρχουν οικογένειες που κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε πτώχευση, εξαιτίας κάποιας επείγουσας δαπάνης για την Υγεία. Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό «καταστροφικών δαπανών» για πολλά χρόνια τώρα, όπως το σημείωνε και η ΝΔ στο πρόγραμμά της. Τα τελευταία χρόνια, μετρήθηκε ότι 2,5% των νοικοκυριών στην Ελλάδα απειλούνται απ' τις καταστροφικές δαπάνες έναντι 0,4% στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ποσοστό 2,5% - με βάση την απογραφή του 2001 στην οποία καταγράφηκαν 3.664.392 νοικοκυριά - αντιστοιχεί σε 91.610 νοικοκυριά.

Την ίδια ώρα που η λαϊκή οικογένεια πληρώνει το τίμημα της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών Υγείας απ' τις πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο χώρος της Υγείας μετατράπηκε σε παράδεισο για την επιχειρηματική δραστηριότητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP, την περίοδο 1997 - 2004 ο τζίρος των επιχειρήσεων αυξήθηκε κατά 134,2%. Το μέγεθος της συνολικής «εγχώριας αγοράς» εκτιμάται σε 1.189.000.000 ευρώ για το 2004, έναντι 508.000.000 ευρώ το 1997, παρουσιάζοντας μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 12,9%, αναφέρεται στη μελέτη. Το μεγαλύτερο τζίρο έκαναν οι ιδιωτικές κλινικές με 730.000.000 ευρώ (61,4% του συνολικού τζίρου) και ακολουθούν τα διαγνωστικά κέντρα με 275.000.000 ευρώ (23,1%) και οι μαιευτικές κλινικές με 173.000.000 ευρώ (15,5%).

Ετσι, λόγου χάρη, το 2004 που ο Ελληνας πολίτης πλήρωνε απ' την τσέπη το 53,9% (ή το 44,6% πριν την αναθεώρηση) των συνολικών δαπανών Υγείας, οι επιχειρηματίες που είχαν κάνει επενδύσεις στο χώρο της Υγείας είχαν απόδοση των ιδίων κεφαλαίων 24,4%, που είναι τετραπλάσια της μέσης απόδοσης της Ελληνικής Οικονομίας (Βλέπε έρευνα της Hellastat, που επεξεργάστηκε τα στοιχεία 292 επιχειρήσεων του χώρου και έδωσε στη δημοσιότητα το Γενάρη του 2006).

Την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Ηδη, η Κυβερνητική Επιτροπή ενέκρινε την κατασκευή τριών νοσοκομείων (παιδιατρικό και ογκολογικό στη Θεσσαλονίκη και νοσοκομείο Πρέβεζας) και προσανατολίζεται για την κατασκευή, μέσω ΣΔΙΤ, νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική. Στα απώτερα σχέδια της κυβέρνησης είναι η παράδοση - μέσω των ΣΔΙΤ - και του τομέα της αποκατάστασης με την κατασκευή τεσσάρων κέντρων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Θεσσαλία και Κρήτη).

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν μετατρέψει τα ασφαλιστικά ταμεία σε βασικά υποζύγια της χρηματοδότησης των νοσοκομείων, αλλά και της πληρωμής μέρους των εσόδων των ελεύθερων επαγγελματιών γιατρών με συνεχόμενες αποφάσεις.

Μια τέτοια πρακτική έρχεται να εφαρμόσει και η κυβέρνηση της ΝΔ με την ανακοστολόγηση 100 - σε σύνολο 5.000 - ιατρικών πράξεων που το τιμολόγιό τους είχε να αυξηθεί απ' το 1991. Την ανακοστολόγηση αυτή δεν έπρεπε σε καμιά περίπτωση να την επωμιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά ο κρατικός προϋπολογισμός, στην προοπτική της ανάπτυξης ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος με αναπτυγμένη την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Αποκαλυπτικές - για τη δικομματική λογική - ήταν και οι χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλου. Απαντώντας σε ερώτηση για σχετικό δημοσίευμα του «Βήματος», ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είπε ότι η κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων ρυθμίζεται με νόμο του '39 και είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας και γνωμοδοτήσεων από συναρμόδιους φορείς. «Το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) -πρόσθεσε - που προωθείται, αποτελεί το επιστέγασμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε επί των ημερών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επί υπουργίας κ. Στεφανή, οπότε και προσδιορίστηκαν οι αναθεωρημένες τιμές των ιατρικών πράξεων τις οποίες παρέχει. Για το θέμα αυτό, έχει αποφανθεί ήδη το ΣτΕ με απόφασή από το 2002 επιβάλλοντας στην πολιτεία την ανακοστολόγηση των ιατρικών πράξεων... Στη συνέχεια διατυπώθηκαν γνώμες από εξειδικευμένες ομάδες εργασίας και μετά από γνωμοδότηση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και του ΚΕΣΥ, το ΠΔ υπογράφεται πλέον επί των ημερών μας».

Ενδεικτικό της πρακτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2737/99 έβαλε το ΙΚΑ να πληρώσει αναδρομικά 22 δισ. δραχμές για ιατρικές πράξεις - πριν το 1998 - που κοστολογήθηκαν παραπάνω!

Το μεγάλο όμως βάρος στα ασφαλιστικά ταμεία μεταφέρθηκε με την αύξηση των νοσηλίων στην οποία προχώρησαν κυβερνήσεις και απ' τα δυο κόμματα: Το 1992 που η κυβέρνηση της ΝΔ τα υπερδιπλασίασε και το 1998 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αύξησε το ημερήσιο ενοποιημένο νοσήλιο από 29 έως 64% ανάλογα με τη θέση νοσηλείας, ενώ με το συνολικό ενοποιημένο νοσήλιο υπήρξε «διατίμηση» των ακριβών ιατρικών πράξεων (π.χ., το μπαϊπάς ή τις μεταμοσχεύσεις οργάνων). Επίσης, το ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία, όπου ο ασφαλισμένος ή το Ταμείο πληρώνει από 25 έως 90 ευρώ για επίσκεψη και 100 ή 150 ευρώ για μικρές ή μεσαίες επεμβάσεις αντίστοιχα.