Χαιρετισμό, σε συνέντευξη Τύπου της «ΜΙΝΟΑΝ ΓΚΡΟΥΠ», για μια υπερμεγέθη τουριστική επένδυση στο Κάβο Σίδερο στην Κρήτη, απηύθυνε η υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Φ. Πάλλη - Πετραλιά χτες, προκειμένου να αποδείξει το έμπρακτο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για το «ξεμπλοκάρισμα» τέτοιου μεγέθους επενδύσεων. (Οπως έγινε ακόμη περισσότερο και με τη σκανδαλώδη τροπολογία για την επένδυση Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία).

«Στόχος μας είναι να περιορίσουμε τη γραφειοκρατία», είπε, και γι' αυτό η κυβέρνηση προώθησε την απλοποίηση των διαδικασιών και τη δραστική μείωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών. Είναι το γνωστό ψευτοεπιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να επιτρέψει στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο να φτιάξει ό,τι θέλει, όπου θέλει, όσο θέλει, μετατρέποντας σε κουρελόχαρτα τους όποιους χωροταξικούς κανόνες, τις πολεοδομικές ρυθμίσεις, τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις.

Αλλά σα να μη φτάνουν όλα αυτά, η υπουργός πρόσθεσε και μια φράση για την «προστασία του περιβάλλοντος», που είναι και της ...μόδας. Για ποια «προστασία» μιλάει όμως, όταν όλα ανατρέπονται για να περάσει η μεγάλη τουριστική επένδυση; Προφανώς, αναφέρεται στο «περιβάλλον» που καθορίζεται ως το κατάλληλο για να περιβάλλει τις ξενοδοχειακές μονάδες και τις παραθεριστικές κατοικίες, προς πώληση ή ενοικίαση, και το γρασίδι στα γήπεδα γκολφ.

Αυτό εννοούν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες όταν μιλούν για «περιβάλλον».

Οσο και αν επιμένει υποκριτικά η κυβέρνηση ότι στόχος της με το νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) είναι η βελτίωση της οδικής ασφάλειας, κοινή πεποίθηση είναι ότι η αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού προβλήματος δεν μπορεί να βασίζεται σε εισπρακτικού και κατασταλτικού χαρακτήρα μέτρα. Αλλωστε, δεν είναι μόνον η κακή οδική συμπεριφορά των όποιων οδηγών αιτία των ατυχημάτων, αλλά και μια σειρά άλλοι παράγοντες, όπως, π.χ., το ίδιο το ανεπαρκές και σε πάρα πολλά σημεία επικίνδυνο οδικό δίκτυο.

Ηδη, την αντίθεσή τους με τα υπέρογκα πρόστιμα που προβλέπει ο νέος ΚΟΚ έχουν εκφράσει πολλοί επιστημονικοί φορείς, ενώ δε λείπουν και οι φωνές που υποστηρίζουν πως υπάρχουν και άρθρα που διέπονται από αντιεπιστημονικές αντιλήψεις.

Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, πρωτίστως απαιτείται η ενημέρωση του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, απαιτείται η καλλιέργεια συνείδησης οδικής ασφάλειας ακόμα και από την προσχολική ηλικία. Από εκεί πρέπει να αρχίσει κανείς και όχι από τα εισπρακτικά μέτρα που επέλεξε η κυβέρνηση. Αλλωστε, για την οδική ασφάλεια υπάρχει από το 1996 ομόφωνο πόρισμα Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, μόνο που οι ομόφωνες αυτές προτάσεις έχουν μείνει στα χαρτιά. Οπως στα χαρτιά έχουν μείνει, επίσης, και δεκάδες μελέτες αρμόδιων επιστημονικών φορέων και πανεπιστημίων.

Κοντολογίς, με πνεύμα καταστολής και επιβολής ποινών, είναι σίγουρο ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται. Οσο το θέμα της οδικής ασφάλειας δεν «εισάγεται» στην Εκπαίδευση, από τις πρώτες της βαθμίδες, κάθε συζήτηση και κάθε μέτρο είναι άνευ ουσιαστικής σημασίας.