Το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρών αγελαδοτρόφων ξεκίνησε από την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 1992 και την καθιέρωση ποσόστωσης στο αγελαδινό γάλα 625.000 τόνων. Κι αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι στη συνέχεια αυξήθηκε η εθνική ποσόστωση και έγινε 629.000 τόνοι το 1996, 700.000 τόνοι το 2002 και 820.000 τόνοι από το 2004. Ετσι με την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992 και με την Ατζέντα 2000 στη συνέχεια, οι μικροί παραγωγοί αγελαδινού γάλακτος σχεδόν εξαφανίστηκαν. Τώρα με την αναθεώρηση της νέας ΚΑΠ η καμπάνα χτυπά για τους μεσαίους παραγωγούς. Ολο αυτό το διάστημα όμως ο τομέας της γαλακτοβιομηχανίας άνθισε και τα σχετικά κέρδη αυξήθηκαν θεαματικά.

Για το τι συνέβη στον τομέα αυτό υπάρχουν στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος (ΕΛΟΓ), που είναι αρκούντως αποκαλυπτικά. Το γαλακτοκομικό έτος 1993 - 1994, ο αριθμός των γαλακτοπαραγωγών μέχρι 10 τόνους ήταν 15.435, ενώ το γαλακτοκομικό έτος 2002 - 2003 μειώθηκαν σε 2.887! Αντίστοιχα, για 10-50 τόνους, ο αριθμός των αγελαδοτρόφων ήταν την περίοδο 1993 - 1994 9.606 και την περίοδο 2002 - 2003 3.847. Από την άλλη, ο αριθμός αυτών που είχαν ποσόστωση από 200-500 τόνους αυξήθηκε από 277 σε 683 και ακολούθως από 500-1.000 τόνους από 45 σε 134, δηλαδή, διπλασιασμός και τριπλασιασμός, αντίστοιχα. Για την κατηγορία 1.000 τόνοι και πάνω, ο αριθμός αυξήθηκε από 11 σε 48. Εδώ υπήρξε τετραπλασιασμός! Κι όπως εκτιμάται, η συγκέντρωση αυτή ποσοστώσεων από μεγάλους παραγωγούς συνεχίστηκε και μετά το 2003 με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς.

Αποκαλύπτονται κι εδώ περίτρανα τα αποτελέσματα της υλοποίησης της ευρωπολιτικής μείωσης του αριθμού των αγροτοκτηνοτρόφων, από τις ελληνικές κυβερνήσεις και της συγκέντρωσης της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγάλων παραγωγών και βιομηχανιών. Γιατί το 1992 η εθνική ποσόστωση αγελαδινού γάλακτος μπορεί να ήταν 625.000 τόνοι και το 2003 να αυξήθηκε στους 700.000 τόνους και από το 2004 σε 820.000 τόνους, αλλά δεν αυξήθηκε και ο αριθμός των παραγωγών. Αντιθέτως, υπήρξε δραματική μείωση και οι εγκαταλείποντες εξαναγκάστηκαν να πουλήσουν τις ποσοστώσεις τους, κακήν κακώς, στους μεγάλους παραγωγούς.

Παράλληλα η συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια λίγων δεν επέφερε και βελτίωση της τιμής παραγωγού. Οι γαλακτοβιομηχανίες, αφού κράτησαν για χρόνια «παγωμένες» τις τιμές, από το 2005 και μετά άρχισαν να ρίχνουν τις τιμές παραγωγού στο αγελαδινό γάλα. Το κακό παράγινε για την τρέχουσα γαλακτοκομική περίοδο. Πάντως η μείωση των τιμών παραγωγού καθόλου τυχαία δεν έγινε, αφού το δρόμο άνοιξαν οι αποφάσεις της νέας ΚΑΠ. Τον Ιούνη του 2003 ψηφίστηκε μείωση της τιμής παρέμβασης για το βούτυρο κατά 25% μέχρι το 2007 και κατά 15% για το αποβουτυρωμένο γάλα μέχρι το 2006. Παράλληλα καθιερώθηκαν και κάποιες ψευτοαντισταθμίσεις, που για το 2004 ήταν 8,15 ευρώ/τόνο, το 2005 16,31 ευρώ/τόνο και το 2006 24,49 ευρώ/τόνο, οι οποίες από το 2007 γίνονται αποδεσμευμένες ενισχύσεις. Ολα αυτά μαζί, έδωσαν τη δυνατότητα στους γαλακτοβιομήχανους να ποδοπατήσουν τις τιμές παραγωγού. Κι εδώ φαίνεται εκτός των άλλων ότι όσο υπάρχουν βιομήχανοι και καπιταλισμός, είναι αυταπάτη το όνειρο να γίνει κανείς μεγάλος παραγωγός...

Από την άλλη, σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα παραμένει ελλειμματική σε αγελαδινό γάλα, αφού υπολογίζεται ότι οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τους 1.200.000 τόνους. Κι αν η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος ξεπεράσει τους 820.000 τόνους θα υπάρχει και πρόστιμο συνυπευθυνότητας στους παραγωγούς!

ICON

Το προηγούμενο διάστημα υπήρξε ένας αγωνιστικός αντίλογος, με πρωτοβουλία των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων που μετέχουν στην Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ). Ομως ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, να μαζικοποιηθεί και να ενταθεί. Η ΠΑΣΥ έχει θέσει ήδη μια σειρά από καίρια αιτήματα, τα οποία ο «Ρ» παρουσιάζει και σήμερα:

• Τιμές που να αφήνουν ένα λογικό κέρδος στους παραγωγούς.
• Την επιδότηση όλων των αιγοπροβάτων και βοοειδών και την τιμαριθμική αναπροσαρμογή της επιδότησης.
• Την κατάργηση της ποσόστωσης στο αγελαδινό και την επιδότηση ολόκληρης της παραγόμενης ποσότητας, χωρίς πρόστιμα λόγω της υπέρβασης της ποσόστωσης.
• Το σταμάτημα του ξεπουλήματος των εταιρειών μετοχικού ενδιαφέροντος της ΑΤΕ - ΑΣΟ (ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΠΕΚ, ΡΟΔΟΠΗ κ.ά.) στους ιδιώτες και τη μετατροπή τους σε καθαρές συνεταιριστικές οργανώσεις με τη δωρεάν μεταβίβαση των μετοχών της ΑΤΕ στους συνεταιρισμούς.
• Τον εκδημοκρατισμό και στήριξη των συνεταιρισμών για να παίξουν ουσιαστικότερο ρόλο στην παραγωγή και εμπορία των κτηνοτροφικών εφοδίων, αλλά και στη μεταποίηση και εμπορία των ζωοκομικών προϊόντων.
• Την κατάργηση των παρακρατήσεων στη βοοτροφία και αιγοπροβατοτροφία, για τη βελτίωση της ποιότητας, τη διαφοροποίηση και για το ΟΣΔΕ, που είναι και παράνομη.
• Την εκπόνηση και υλοποίηση προγραμμάτων γενετικής βελτίωσης του ζωικού κεφαλαίου.
• Την αναβάθμιση του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος (ΕΛΟΓ), έτσι ώστε η πιστοποίηση της ποιότητας του γάλακτος να γίνεται αποκλειστικά από τα εργαστήριά του και όχι από τα διαπιστευμένα εργαστήρια των μεγάλων γαλακτοβιομηχανιών.
• Τη δωρεάν πιστοποίηση των ζωοκομικών προϊόντων από τον αντίστοιχο κρατικό οργανισμό.
• Τη θεσμοθέτηση οικονομικών κινήτρων για την ανάπτυξη των κτηνοτροφικών καλλιεργειών, που εξασφαλίζουν εγχώριες υγιεινές και φθηνές πρώτες ύλες.

Το σίγουρο πάντως είναι πως η πολιτική που έχουν διαμορφώσει η ΚΑΠ και ο ΠΟΕ δεν έχει να επιφέρει τίποτα το θετικό για τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους. Και γίνεται ολοφάνερο πως απαιτείται μέτωπο αγώνα με όλους όσοι θίγονται από την αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μέτωπο αγώνα με όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τους ανέργους και τους συνταξιούχους. Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι καλούνται να παλέψουν για τη δημιουργία των παραγωγικών συνεταιρισμών, που προτείνει το ΚΚΕ. Βέβαια, η λύση των παραγωγικών συνεταιρισμών που θα στηρίζονται πολύπλευρα από το κράτος προϋποθέτει σύγκρουση με τα μεγάλα και οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα στο χώρο της κτηνοτροφίας, αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Επίσης προϋποθέτει αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων για να εφαρμοστεί μια αγροτική πολιτική που θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και θα αναπτύσσει τη γεωργία και την κτηνοτροφία, με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού και των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων.