ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 27 Μάη 2021
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Νέες ταινίες και ενδιαφέρουσες επανεκδόσεις

Δεύτερη βδομάδα λειτουργίας των θερινών κινηματογράφων, με νέες αίθουσες να προστίθενται στον κατάλογο και αξιόλογες ταινίες να έρχονται στη μεγάλη οθόνη. Αν και την πρωτοκαθεδρία διατηρούν οι νέες διανομές, εντούτοις το θερινό σινεμά ενδείκνυται για επανεκδόσεις σπουδαίων ταινιών του παρελθόντος. Ετσι αυτήν τη βδομάδα θα μας συντροφεύσουν οι ημι-αυτοβιογραφικοί «Βιτελόνι» του Φεντερίκο Φελίνι σε αποκατεστημένη κόπια και η αριστουργηματική «Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» του Λουίς Μπουνιουέλ. Επίσης στο «Τριανόν» έρχεται από σήμερα έως και τις 2 Ιούνη το «13o PSAROKOKALO Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους».

Μάρτιν Ιντεν / Martin Eden / Πιέτρο Μαρτσέλο / 2019

Ο Μάρτιν Ιντεν, ένας νέος εργάτης με ελάχιστη μόρφωση, ονειρεύεται να «ξεφύγει» από τη σκλαβιά της τάξης του, να μορφωθεί και να γίνει καταξιωμένος συγγραφέας. Το έναυσμα για αυτή την πορεία χαράζεται μετά την τυχαία γνωριμία του με μια νεαρή της αστικής τάξης την οποία και ερωτεύεται, αλλά ταυτόχρονα γοητεύεται και από τη μόρφωση και την «υψηλή αισθητική» των αστών.

Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον, στο οποίο, έτσι κι αλλιώς, καθρεφτίζονται οι αντιφάσεις και συγχύσεις του μεγάλου αυτού Αμερικανού συγγραφέα. Ο Λόντον επηρεάστηκε και από τις σοσιαλιστικές ιδέες αλλά και από τη λογική της «επιβίωσης του ισχυρότερου», όπως την αποτύπωσε ο Χέρμπερτ Σπένσερ. Χαρακτηριστικά, ενώ ο Ιντεν γραφεί για τους κατατρεγμένους και αποτυπώνει την κοινωνική ανισότητα, ο ίδιος «πάσχει» από έναν ναρκισσιστικό ατομισμό που τον οδηγεί σε τεράστια αδιέξοδα. Ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας είναι η γνωριμία του Ιντεν με έναν διανοούμενο του καιρού του, που θα τον φέρει σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Η ταινία μάς μεταφέρει στην Ιταλία του 20ού αιώνα, απροσδιόριστη χρονικά, αφού τα ονειρικά φλασμπάκ του σκηνοθέτη διατρέχουν διάφορες δεκαετίες.

ΜΑΡΤΙΝ ΙΝΤΕΝ ΤΑΙΝΙΑ
ΜΑΡΤΙΝ ΙΝΤΕΝ ΤΑΙΝΙΑ
Αναμφισβήτητα μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, που σε ωθεί να διαβάσεις το μυθιστόρημα και εγείρει προβληματισμούς που αξίζει να συζητηθούν. Καλογυρισμένο φιλμ, που μεγάλο μέρος του είναι με κάμερα στο χέρι. Ο κόκκος του φιλμ που κυριαρχεί δίνει μια νοσταλγική ατμόσφαιρα.

Σουπερνόβα / Supernova / Χάρι Μακουίν / 2020

Ο Σαμ και ο Τάσκερ είναι ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι μεσηλίκων αντρών, που έρχεται αντιμέτωπο με την ασθένεια της άνοιας. Ο Τάσκερ όταν καταλαβαίνει ότι αρχίζει η κατηφόρα της υγείας του, προσπαθεί να «τακτοποιήσει» τους λογαριασμούς του και να δώσει στον Σαμ, που στέκεται δίπλα του βράχος αγάπης, μια τελευταία όμορφη στιγμή πριν ξεχάσει ολότελα ποιος είναι... Διοργανώνει ένα ταξίδι - έκπληξη στον Σαμ, οπού εκεί βρίσκει την αφορμή να αποχαιρετίσει τους καλύτερούς τους φίλους, και τον σύντροφο του επίσης... Μια βαθιά ανθρώπινη και τρυφερή ιστορία, για ένα πολύ δύσκολο ζήτημα, που ξεκινάει να απασχολεί όλο και περισσότερο τον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια, με δυο πραγματικά εκπληκτικούς Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Πώς αποχαιρετά κανείς τον ίδιο του τον εαυτό, τους ανθρώπους που αγάπησε, την ίδια του τη ζωή και πόσο δύσκολη είναι η αποδοχή της εν ζωή απώλειας των χαρακτηριστικών του ανθρώπου που αγαπάς.

Εντιμος Κλέφτης / Honest Thief / Μαρκ Γουίλιαμς / 2020

SUPERNOVA
SUPERNOVA
Ο Τόμας είναι ληστής τραπεζών, που γνωρίζοντας τον έρωτα στο πρόσωπο της Αννι, αποφασίζει να παραδοθεί στο FBI και να επιστρέψει τα λάφυρα των ληστειών με αντάλλαγμα μια ελάχιστη ποινή, επειδή δεν θέλει να υπάρχουν «σκιές του παρελθόντος» στην καινούργια ζωή που χτίζει. Ομως η διαφθορά των πρακτόρων ανατρέπει τα σχέδιά του και τον αναγκάζει να συμπεριφερθεί διαφορετικά... Ο πάντα πολύ καλός υποκριτικά Λίαμ Νίσον δεν πλαισιώνεται με αντίστοιχες ερμηνείες, γεγονός που δεν βοηθάει ιδιαίτερα το γεμάτο καταιγιστική δράση σενάριο να εξελιχθεί όπως θα μπορούσε. Παρ' όλα αυτά είναι μια συμπαθέστατη ταινία για να περάσεις ευχάριστα δυο ώρες σε θερινό σινεμαδάκι.

Ενας Χρόνος στη Νέα Υόρκη / My Salinger Year/ Φιλίπ Φαλαρντό / 2020

Η Τζοάνα είναι μια νέα επίδοξη συγγραφέας που μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και βρίσκει δουλειά στο γραφείο της ατζέντισσας του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (Ο φύλακας της σίκαλης), με σκοπό να διαχειρίζεται την αλληλογραφία του. Διαβάζοντας τα γράμματα των θαυμαστών του, γεγονός που τη βοηθάει να ωριμάσει προσωπικά, δυσκολεύεται να στέλνει την τυποποιημένη απαντητική επιστολή που έχει οριστεί από το πρακτορείο και απαντάει η ίδια χρησιμοποιώντας το όνομα της. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Τζοάνα Ράκοφ και ενώ έχει μια υπέροχη ερμηνεία της Σιγκούρνι Γουίβερ (ατζέντισσα) και μια γλυκιά παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα, δεν έχει τίποτα περισσότερο να σου δώσει.


Π. Α.


ΚΑΣ
«Πράσινο φως» στον οίκο «Dior» για φωτογράφιση σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία

«Πράσινο φως» έδωσε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) να χρησιμοποιηθούν αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία ως ντεκόρ για την προβολή της συλλογής του οίκου «Dior». Πιο συγκεκριμένα, δόθηκε η άδεια για φωτογράφιση και κινηματογράφηση στην Ακρόπολη, στο Ηρώδειο, στην Αρχαία Αγορά, στον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και στον Nαό του Δία στη Νεμέα. Σήμερα άλλωστε αναμένεται να συνεδριάσει και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ), για να αποφασίσει αν θα παραχωρηθεί στον συγκεκριμένο οίκο και το Καλλιμάρμαρο για επίδειξη μόδας.

Σύμφωνα με το υπουργείο Τουρισμού, «κρίθηκε ότι οι εκδηλώσεις αυτού του επιπέδου, με την εμβέλεια και την προβολή που θα έχουν σε πολύ σημαντικές τουριστικές αγορές για την Ελλάδα, όπως αυτές της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ασίας, θα έχουν ιδιαίτερα θετικό πρόσημο».

Πρόκειται για άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πώς η πολιτιστική κληρονομιά αντιμετωπίζεται με αποκλειστικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιεχόμενο που θα της αποδοθεί και τον ρόλο που θα διαδραματίζει για να προσελκύει «πελάτες», για να εμπλουτίζει το «τουριστικό προϊόν» της χώρας. «Οικονομία των εμπειριών» το έχει χαρακτηρίσει η υπουργός Πολιτισμού, η οποία με περηφάνια δηλώνει ότι το υπουργείο Πολιτισμού υιοθετεί «ολιστικές και περιεκτικές στρατηγικές διαχείρισης των πολιτιστικών πόρων, ώστε να επιτυγχάνεται το μέγιστο δυνατό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και οικονομίες κλίμακας».

Και εδώ η κυβέρνηση βαδίζει με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις και υπηρετούν και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις από τη θέση της αντιπολίτευσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ π.χ. να μιλάει στο σχέδιο των προγραμματικών του θέσεων περί «μοντέλου δημιουργικής οικονομίας, που θα συνδυάζει την αξιοποίηση του πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, το φυσικό περιβάλλον και το ανθρώπινο δυναμικό με τον τουρισμό και την οικολογία».

Με αφορμή την απόφαση, από χτες οι διάφοροι καλοθελητές επαναφέρουν τα γνωστά επιχειρήματα, όπως ότι ένα ντεφιλέ μόδας ή μια εμπορική διαφήμιση μπορεί να ανεβάσει την «ακτινοβολία» της χώρας, να προσελκύσει τουρίστες ή ακόμα και να συμβάλει στην πολιτιστική κληρονομιά, όλα όσα διαχρονικά επιστρατεύονται για να γίνει αποδεκτή η λογική τέτοιων παραχωρήσεων μνημείων στο κεφάλαιο ως κάτι το «φυσιολογικό». Κρύβουν βέβαια ότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια, της πολιτικής της εμπορευματοποίησης, όπου η πολιτιστική κληρονομιά αντιμετωπίζεται ως «κελεπούρι» κερδοφορίας και «ντεκόρ», η ανάδειξη, συντήρηση και αξιοποίησή της υπονομεύονται παραπέρα, γίνονται με βάση τις προτεραιότητες των επιχειρηματιών, όπως δείχνει άλλωστε και η υποστελέχωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας κ.ά, ενώ χάνεται το περιεχόμενό της. Ακόμα μετατρέπεται σε απλησίαστο εμπόρευμα για τα λαϊκά στρώματα, που αδυνατούν να επισκεφτούν τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, λόγω του δυσβάσταχτου κόστους των εισιτηρίων, ή πρέπει να περιμένουν τις λιγοστές πια μέρες ελεύθερης εισόδου, που γίνεται το αδιαχώρητο.

Ομως, η πολιτιστική κληρονομιά είναι μια πολύτιμη, ανεκτίμητη παρακαταθήκη, η οποία μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη γνώση του παρελθόντος, που βοηθά στην κατανόηση του παρόντος. Ως πανανθρώπινο δημιούργημα, είναι συλλογική, λαϊκή περιουσία και όχι «ιδιοκτησία» των καπιταλιστών και του κράτους τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ