Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο το Μαλάουι, το οποίο παρεμπιπτόντως δίνει δικαίωμα ψήφου σε αλλοδαπούς που ζουν μόνιμα στη χώρα τουλάχιστον 7 χρόνια! Και σε άλλες χώρες να ανέτρεχε ο υφυπουργός, π.χ. στη Δανία, θα διαπίστωνε ότι δικαίωμα ψήφου εκεί έχουν μόνο οι υπήκοοι - μόνιμοι κάτοικοι της χώρας και όσοι από τους υπηκόους της βρίσκονται προσωρινά στο εξωτερικό, π.χ. εργαζόμενοι κρατικών υπηρεσιών ή ιδιωτικών εταιρειών, διεθνών οργανισμών και διαμένοντες για λόγους σπουδών, υγείας και οποιουσδήποτε άλλους λόγους, σε περίπτωση που η παραμονή τους διαρκέσει λιγότερο από 2 χρόνια (στοιχεία από τον ιστότοπο του Εθνικού Κοινοβουλίου της Δανίας, www.thedanishparliament.dk). Το ινστιτούτο που αναφέραμε παραπάνω, και για το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την προσήλωσή του στους αστικούς θεσμούς, συνοψίζει το ζήτημα σε σχετική του δημοσίευση (www.idea.int/sites/default/files/publications/voting-from-abroad-the-international-idea-handbook.pdf, σελ. 72) στις εξής γραμμές: «Ενα δύσκολο πρόβλημα ανακύπτει σε περιπτώσεις μακρόχρονης διαμονής στο εξωτερικό. Πρέπει αυτοί οι πολίτες, που ζουν εκτός επικράτειας, να διατηρούν το δικαίωμα να επηρεάζουν τη σύνθεση των αντιπροσωπευτικών τους οργάνων, οι αποφάσεις των οποίων είναι δεσμευτικές μόνο για τους πολίτες που ζουν εντός της επικράτειας; Από την πλευρά της θεωρίας της πολιτικής εκπροσώπησης, δικαίωμα ψήφου μπορούν να έχουν μόνο τα άτομα εκείνα που υφίστανται και τις συνέπειες των εκλογικών τους προτιμήσεων». Ολα τα άλλα που ακούμε από κυβερνητικά και λοιπά χείλη αυτές τις μέρες αποτελούν καιροσκοπισμό σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών και μεταναστριών.
ΥΓ. Προς υπουργείο Εξωτερικών, ο εκλογικός νόμος του Μαλάουι: https://mec.org.mw/wp-content/uploads/2019/03/electoral-laws-final.pdf