«Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες η πανελλαδική σύσκεψη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη συμμετοχή 1.500 εκλεγμένων συνδικαλιστών από όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς και 300 πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων από όλη τη χώρα. Μέσα σε αυτές τις κρίσιμες από κάθε άποψη συνθήκες, άρχισε να καρποφορεί η προσπάθεια των ταξικών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Στις εισηγήσεις αναλύθηκε "τι είναι και τι θέλει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ.)", όπως ονομάστηκε η κίνηση αυτή, συνδικάτων και συνδικαλιστών».

Μ' αυτόν τον τρόπο, την Κυριακή 4/4/1999, ο «Ριζοσπάστης», από την πρώτη του σελίδα, ανήγγειλε την ίδρυση του ΠΑΜΕ την προηγούμενη μέρα, στις 3 Απρίλη του 1999, σε μια μαζική πανελλαδική σύσκεψη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Είχε προηγηθεί τρίμηνη, πλατιά εξόρμηση στους τόπους δουλιάς από συνδικαλιστές που πλαισίωναν την Επιτροπή Πρωτοβουλίας. Καρπός αυτής της μεθοδικής δουλιάς, στο πλαίσιο της οποίας οργανώθηκαν πάνω από 500 περιοδείες σε όλη τη χώρα, ήταν η μαζική συμμετοχή και η μεγάλη αντιπροσωπευτικότητα που χαρακτήρισε την ιδρυτική σύσκεψη.

Η ίδρυση και η δράση του ΠΑΜΕ σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συγκρότηση του ταξικού πόλου συσπείρωσης στο συνδικαλιστικό κίνημα αποτέλεσε ώριμη ανάγκη των καιρών, κατάκτηση των ίδιων των εργαζομένων. Γι' αυτό και οι ρίζες του απλώθηκαν γρήγορα μέσα στην εργατική τάξη, στέριωσε, μεγάλωσε και δυναμώνει καθημερινά με μοναδικό ζωοδότη την ίδια την εργατιά και τους αγώνες της, στην οργάνωση και στον ταξικό προσανατολισμό των οποίων παίζει καθοριστικό ρόλο.

Συστατικό στοιχείο της δράσης του ΠΑΜΕ αποτέλεσε πάντα η διεθνιστική αλληλεγγύη. Κάτι που καταγράφηκε και στην ιδρυτική σύσκεψη, με την καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας σε βάρος του σέρβικου λαού, που εκείνη την περίοδο οξυνόταν με τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων τους.

Η συζήτηση με τους εργαζόμενους κατά την προετοιμασία της ιδρυτικής σύσκεψης επικεντρώθηκε στο πλαίσιο αρχών και δράσης του ΠΑΜΕ, στους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους και σήμερα, ακόμα πιο αποφασιστικά και με διαρκώς αυξανόμενες δυνάμεις, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνει την πολύμορφη δράση του.

Με τη βασική εκτίμηση ότι «η αποτελεσματική δράση, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και η προοπτική για ουσιαστική αλλαγή της θέσης των εργαζομένων δε συμβιβάζεται με τις λογικές της "κοινωνικής συναίνεσης" και η αλλαγή πορείας βρίσκεται στην ενίσχυση των αγωνιστικών, των ταξικών του χαρακτηριστικών, σε αντίθεση με όσους στηρίζουν τη γραμμή της ενσωμάτωσής του στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου», το ΠΑΜΕ έθεσε από την πρώτη στιγμή σαν στόχο την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, με ανοιχτό το μέτωπο στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά και στους μηχανισμούς φθοράς και σήψης που τον χαρακτηρίζουν.

Θεμέλιο στην ίδρυσή του αποτέλεσε η ανάγκη να οξυνθεί η σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, την ΕΕ και την πολιτική της, να εκφραστεί μαζικά η αντίθεση των εργαζομένων στον «κοινωνικό διάλογο» και σε κάθε μορφή ταξικής συνεργασίας, να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων στη βάση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους. Τους παραπάνω στόχους συμπύκνωσε και ο Γ. Μαυρίκος στην κεντρική εισηγητική ομιλία της σύσκεψης, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Κυρίαρχη λογική μας είναι η προώθηση της ταξικής αγωνιστικής ενότητας, που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο για να ξανακερδίσουν τα Συνδικάτα τους εργαζόμενους, να τους ξαναεμπνεύσουν και να ενισχύσουν τα ιδανικά, τις αξίες, τις αρχές, τα οράματα και την ομορφιά του αγώνα».

Η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, στις 6 Απρίλη του 2002, τρία ακριβώς χρόνια μετά την ιδρυτική σύσκεψη, βρήκε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα εφοδιασμένο με την πείρα των αγώνων, που όλο το προηγούμενο διάστημα είχε αναπτύξει, σε όλα τα μέτωπα και αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης. Στη Συνδιάσκεψη, στο κλειστό γήπεδο «Νήαρ Ηστ» της Καισαριανής, πήραν μέρος 2.000 συνδικαλιστές από όλη την Ελλάδα, εκπροσωπώντας 480.000 εργαζόμενους και αντιπροσωπείες από 17 συνδικαλιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο.

Το ΠΑΜΕ είχε, ήδη, δημιουργήσει μια πλούσια αγωνιστική παρακαταθήκη, πολύτιμη για τις μάχες που θα ακολουθούσαν και που βρίσκονταν τότε σε εξέλιξη, με επίκεντρο την Κοινωνική Ασφάλιση και τις σαρωτικές ανατροπές που προωθούσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στη βάση των νόμων Σιούφα της ΝΔ. Στις ξεχωριστές στιγμές του ΠΑΜΕ, κατά το πρώτο τρίχρονο της ζωής του, συγκαταλέγονται η πολύμορφη μαζική αντιπολεμική δράση ενάντια στον πόλεμο των ΝΑΤΟικών στα Βαλκάνια, τα μεγάλα συλλαλητήρια κάθε Σεπτέμβρη στα εγκαίνια της ΔΕΘ, με τα λαϊκά συσσίτια και τις συμβολικές εκδηλώσεις, η συμμετοχή στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις κατά τον ερχομό του Κλίντον στην Αθήνα.

Ακόμα, οι καταλήψεις του υπουργείου Εμπορίου για τις αυξήσεις τιμών στο πετρέλαιο θέρμανσης, της κεντρικής Διοίκησης του ΙΚΑ για τις συντάξεις, του υπουργείου Εργασίας για την Κοινωνική Ασφάλιση, το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο της Αθήνας, η καθοριστική συμβολή στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση, η συμμετοχή στις διαδηλώσεις της Γένοβας, της Νίκαιας, στη Γενεύη και στις Βρυξέλλες, οι μαζικές και μαχητικές εκδηλώσεις τις Πρωτομαγιές, οι ημερίδες κι άλλες πολύπλευρες εκδηλώσεις του και κυρίως η καθημερινή παρουσία και δράση μέσα στους χώρους δουλιάς.