Η νεολαία πρέπει να συγκρουστεί με την πολιτική που υποστηρίζουν και εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες της και ένα καλύτερο αύριο

Η άποψη για ένα σχολείο ουδέτερο, ανεξάρτητο από τα αντικρουόμενα συμφέροντα που παλεύουν στην κοινωνία, είναι πολύ παλιά. Φτάνει ως τις μέρες μας με το επιχείρημα της «εθνικής παιδείας». Ολες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έφερναν κάθε φορά τις μεταρρυθμίσεις τους μιλώντας πάντοτε για την πρόοδο και την πνευματική αναβάθμιση όλων.

Και αφού μιλούν για την πρόοδο γιατί όλα αυτά τα χρόνια τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, παλιότερα, δεν ικανοποίησαν αυτές τις ανάγκες, άλλα αντίθετα έπαιρναν μέτρα που ενίσχυαν τις δυσκολίες της λαϊκής οικογένειας να μορφώσει τα παιδιά της;

Είναι σαφές. Οσο και αν τα κόμματα αυτά μιλάνε για ένα σχολείο ουδέτερο που θα τους «σκέφτεται» όλους, όταν μιλάνε με έργα, υλοποιούν με βάση τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν. Τότε τα κόμματα αυτά μελετούν και λύνουν τα εκπαιδευτικά ζητήματα μέσα στο πλαίσιο των δικών τους συμφερόντων, των συμφερόντων της τάξης που εκπροσωπούν. Γι' αυτό και η πολιτική τους έχει ως αποτέλεσμα όλο και περισσότερα παιδιά να εγκαταλείπουν το σχολείο, να στρέφονται πρόωρα προς την κατάρτιση, γι' αυτό και η πολιτική τους έχει ως αποτέλεσμα τη μορφωτική υποβάθμιση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Αλλωστε όπως και παλιότερα, έτσι και το σημερινό σχολείο, όχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητο, από τα κόμματα και την πολιτική που εφαρμόζουν αυτά, αλλά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής. Οι απόψεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ προπαγανδίζονται μαζικά μέσα από τα μαθήματα για την ΕΕ. Οι «αρχές» της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας - για τις οποίες τόσο κοπιάζουν οι κυβερνήσεις - αποτελούν μαθήματα και εργασίες για τους μαθητές. Η αντίληψη της άρχουσας τάξης για την ιστορία περνάει μέσα από τα επίσημα βιβλία και παραχαράζει την ιστορική πραγματικότητα.

Ας μη μας λένε λοιπόν πως δε θέλουν τα κόμματα και την πολιτική στα σχολεία. Ας το πουν ξεκάθαρα. Αυτό που φοβούνται είναι να φτάνει στους μαθητές, να συζητιέται στα σχολικά προαύλια και στις αίθουσες η πολιτική του ΚΚΕ. Γιατί η πολιτική του ΚΚΕ μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές στους αγώνες. Μπορεί να διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία με τις αξίες της εργατικής τάξης. Μπορεί να αντιτάξει στον ατομικισμό τη συλλογικότητα, στον πόλεμό τους το διεθνισμό και την ειρήνη των λαών, στην ανταγωνιστικότητά τους τη συνεργασία των εργαζομένων. Γιατί η ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ καλεί σε αγώνες για τα προβλήματα του σήμερα, καλεί σε αγώνες που θα ανοίγουν το δρόμο για το αύριο.

Τα κόμματα της άρχουσας τάξης και του οπορτουνισμού ξέρουν πως η πολιτική που ασκείται αντικειμενικά γεννά δυσαρέσκεια, αντιδράσεις. Αυτό που φοβούνται είναι μήπως οι αντιδράσεις αυτές, η αγανάκτηση που νιώθει ο νέος (ο μαθητής για το σχολείο που εξοντώνει και δε μορφώνει, ο φοιτητής για το πτυχίο που δεν του εξασφαλίζει τίποτα εκτός από ανασφάλεια, ο εργαζόμενος για το χαμηλό μεροκάματο) ξεφύγει του «ελέγχου» τους, υιοθετήσει τη ριζοσπαστική πολιτική που προτείνει η ΚΝΕ, την πολιτική του ΚΚΕ. Οταν μιλάνε για «αυτόνομα» κινήματα, προσπαθούν να αποτρέψουν τον μεγάλο για αυτούς κίνδυνο το κίνημα να χειραφετηθεί από την κηδεμονία αυτών των δυνάμεων που υπερασπίζονται τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση. Στην ουσία μιλάνε για κίνημα που θα είναι υπό τη δική τους κηδεμονία. Δηλαδή θα υπερασπίζεται τα δικά τους συμφέροντα, ή απλά θα θίγει ανούσιες πλευρές της πολιτικής τους αφήνοντας στο απυρόβλητο τις στρατηγικές τους πολιτικές. Περιγράφουν και επιδιώκουν ένα κίνημα που στην καλύτερη περίπτωση θα λέει «όχι» σε κάποια μέτρα (π.χ. θα είναι μόνο ενάντια στη βάση του 10), αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα φέρνει στο επίκεντρο και δε θα διεκδικεί τις σύγχρονες ανάγκες (ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σχολείο). Μιλάνε για ένα κίνημα νεολαίας που δε θα συναντιέται με την εργατική τάξη, κατά συνέπεια θα έχει «κοντά ποδάρια».

Φέρνουν μάλιστα σε αντιπαράθεση τη δράση των πολιτικών δυνάμεων στο κίνημα με την ενότητα και προτείνουν προκειμένου να διασφαλιστεί η ενότητα «να είναι το κίνημα αυτόνομο».

Ξέρουν πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δε γίνεται, αφού αντικειμενικά στην κοινωνία υπάρχουν, δρουν και εκφράζονται αντικρουόμενα συμφέροντα. Από τη μία υπάρχουν οι δυνάμεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα μιας χούφτας ανθρώπων που ζουν σε βάρος των άλλων και από την άλλη υπάρχει το Κόμμα μας που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας. Η ενότητα του λαού και της νεολαίας στη βάση των συμφερόντων τους (γιατί εμάς αυτή η ενότητα μας ενδιαφέρει) θα εξασφαλίζεται στο βαθμό που μάζες θα μπαίνουν στον αγώνα, στο βαθμό που θα αναγνωρίζουν ποιος φταίει για όσα ζουν, ποια κόμματα είναι απέναντί τους, και θα έρχονται σε ρήξη και αντιπαράθεση με τα κόμματα αυτά, υιοθετώντας στο κίνημα γραμμή σύγκρουσης, μπαίνοντας μπροστά για να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, ενάντια σε όσους τους τις στερούν.

Παρεμβαίνουμε λοιπόν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο κίνημα. Εδραιώνουμε την παρουσία του Κόμματος και της ΚΝΕ παντού. Επιδιώκουμε με τη δράση μας να αναδεικνύονται τα λαϊκά προβλήματα, να παίρνουν οι νέοι θέση για το σήμερα, να ανοίγει ο δρόμος για το αύριο.