Εως και το «τέλος της υπερδεκάχρονης κρίσης» βλέπουν τα αστικά επιτελεία στην έκθεση της Κομισιόν για την «ενισχυμένη εποπτεία», η οποία - όπως ανακοινώθηκε - θα ολοκληρωθεί τυπικά τον ερχόμενο Αύγουστο.

Με τον λαό να στενάζει από την ακρίβεια και τις προβλέψεις για την οικονομία της Ευρωζώνης να αναπροσαρμόζονται προς το χειρότερο, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον λαό ότι έρχονται «καλύτερες μέρες» και ότι η οικονομία απαλλάσσεται από τα «απομεινάρια» των μνημονίων επειδή βαδίζει πλέον στον «σωστό δρόμο».

Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αν κοιτάξει κανείς τη μεγάλη εικόνα.

Η «ενισχυμένη εποπτεία», το καθεστώς δηλαδή που αποφάσισαν το 2018 ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «θεσμοί» ως προέκταση των τριών μνημονίων, δίνει τη θέση της στα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο.

Που σημαίνει ότι οι αντιλαϊκοί δημοσιονομικοί και άλλοι στόχοι θα ελέγχονται και θα αναπροσαρμόζονται προς το χειρότερο, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.

Κι όχι μόνο αυτό: Οσα «προαπαιτούμενα» αντιλαϊκά μέτρα δεν ολοκληρωθούν έως τον Αύγουστο, όπως για παράδειγμα οι ρυθμίσεις που αφορούν τους «φαστ τρακ» πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, θα έρθουν να προστεθούν στα μόνιμα μνημόνια των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων.

Αλλά και στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, που περιλαμβάνει δεκάδες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» ως προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των νέων πακέτων στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σε συνάρτηση με όλα αυτά, ο λαός θα κληθεί να πληρώσει και τα προηγούμενα κρατικά και ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, στο πλαίσιο της επεκτατικής πολιτικής για τη διαχείριση της τελευταίας κρίσης και της πανδημίας, που αντανακλώνται στην αύξηση του κρατικού χρέους.

Εκεί ακριβώς στοχεύει η επιστροφή στα περίφημα ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», που προβλέπεται με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2023 - 2026.

Η έκθεση της Κομισιόν δεν αφήνει άλλωστε κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι ετοιμάζουν στον λαό. Καλεί την κυβέρνηση να συνεχίσει και να αυξήσει «τις προσπάθειες, ιδίως όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στον χρηματοοικονομικό τομέα, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (...) στην κωδικοποίηση της εργασίας».

Σε απλή μετάφραση αυτό σημαίνει: Ταχύτερη «απορρόφηση» των «κόκκινων» δανείων, με ένταση των εκβιασμών στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και των πλειστηριασμών. Νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, που ήδη δοκιμάζονται στις πλάτες υγειονομικών και ασθενών με το «νέο ΕΣΥ».

Και βέβαια, θωράκιση και επέκταση της αντεργατικής νομοθεσίας όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων μέσα και από την «κωδικοποίησή» της.

Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Γιατί η άλλη «γράφει» νέα προνόμια, διευκολύνσεις και επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο για να επενδύει σε πράσινες μπίζνες.

Τέτοια μέτρα προβλέπουν οι επενδυτικοί νόμοι που ψήφισαν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Εκεί θα κατευθυνθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά και τα 300 δισ. για τη «διαχείριση της ενεργειακής κρίσης», που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα η Κομισιόν.

Εκεί στοχεύει και η λεγόμενη «ρήτρα διαφυγής» από το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, που επεκτείνεται για έναν ακόμα χρόνο.

Οχι επειδή τους έπιασε ο πόνος για το πώς ζει ο λαός, αλλά επειδή βλέπουν τα σύννεφα μιας νέας οικονομικής κρίσης να πυκνώνουν στον ορίζοντα, μεγαλώνοντας την ανησυχία τους από τον συνδυασμό του ιμπεριαλιστικού πολέμου, του υψηλού πληθωρισμού και των χαμηλών προσδοκιών για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις, το πραγματικό δίλημμα δεν είναι αυτό που προσπαθούν να επιβάλουν στον λαό η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Το ποιος δηλαδή μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τις επερχόμενες νέες «οικονομικές προκλήσεις» για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, χειραγωγώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει.

Για τον λαό το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: Θα δεχτεί τη χωρίς τέλος βαρβαρότητα που του «εγγυώνται» το κεφάλαιο, η ΕΕ και όλα τα αστικά κόμματα;

'Η θα οργανωθεί, θα παλέψει, θα περάσει στην αντεπίθεση απέναντι σε όλους αυτούς, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να πάρει ανάσες και να ανοίξει ο ελπιδοφόρος δρόμος για την ικανοποίηση των δικών του σύγχρονων αναγκών;