Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπό τη σκιά της ομπρέλας που ακούει στο όνομα «ενότητα στη διαφορετικότητα» ανθίζουν τα πιο αγκαθωτά «λουλούδια». Αναφερόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ, που η αμετροέπεια της ηγεσίας του έφτανε μέχρι να τον χαρακτηρίζει νέο ΕΑΜ και νέα ΕΔΑ. Να διατυπώνει αλαζονικούς καγχασμούς πως είναι η μία και μοναδική αντιπολίτευση. Και μέσα σ' όλα τα παραπάνω, να επιχειρεί και αποκαλυπτικούς παραλληλισμούς με το μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου, δείχνοντας καθαρά τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική που τελικά αυτό το σχήμα εκφράζει και θέλει να εφαρμόσει. Μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος.

Μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η ηγεσία μπορεί να ομνύει στη συλλογικότητα, όμως οι πράξεις, ασφαλές πάντα μέτρο των λόγων, άλλα δείχνουν. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, έδωσε μάχη να πειστούν παλαιότεροι βουλευτές να μην είναι υποψήφιοι ώστε να διευκολύνουν την εκλογή στελεχών προερχόμενων απ' τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθεια δεν καρποφόρησε. Κατόπιν αυτού ο Αλ. Αλαβάνος γνωστοποιεί την απόφασή του - έπειτα από ένα όργιο φημών και σεναρίων πως δε θα είναι υποψήφιος - να θέσει υποψηφιότητα στην αβέβαιη - ως προς την εκλογή του - περιφέρεια του Ηρακλείου της Κρήτης. Επιλογή συνοδευόμενη μετά πολλών επαίνων και τυμπανοκρουσιών απ' τον αστικό Τύπο.

Ηταν πάλι ο Αλ. Αλαβάνος που επαινέθηκε σαν παράδειγμα προς μίμηση όταν στο «απόγειο» της «πολιτικής του σταδιοδρομίας» αποφάσισε να «κάνει τόπο στα νιάτα», στον Αλ. Τσίπρα. Ελάχιστοι και ελάχιστα ασχολήθηκαν τότε με το γεγονός ότι η παράδοση - παραλαβή δαχτυλιδιών δε συνάδει ακριβώς με το ήθος της «αριστεράς» στην οποία όλοι μ' ένα στόμα αυτοτοποθετούνται. Ολοι είχαν να λένε για το πόσο γενναία και παραδειγματική ήταν η στάση του Αλ. Αλαβάνου.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις όμως ο ίδιος άνθρωπος έφτασε να δηλώνει πως δεν έχει ακριβώς αποφασίσει αν μετάνιωσε που έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Αλ. Τσίπρα. Οι σχέσεις τους μπήκαν στην κατάψυξη και τα ένθεν κακείθεν καρφώματα δίνουν και παίρνουν ως και σήμερα. Συμφωνούν και οι δύο πλευρές πως η «δυαρχία» στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λάβει τέλος. Αλλά η κάθε μια διεκδικεί τη ...«μοναρχία» για τον εαυτό της. Η ηγεσία του ΣΥΝ θυμίζει στους συμμάχους της του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι συμφωνημένο απ' την ίδρυσή του πως ο πρόεδρος του ΣΥΝ τίθεται αυτομάτως επικεφαλής του σχήματος σε εκλογικές αναμετρήσεις. Οι σύμμαχοι του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ τον διαψεύδουν και φτάνει ο Αλ. Αλαβάνος απ' το βήμα της πανελλαδικής σύσκεψης να δηλώνει πως δε διεκδικεί την αρχηγία σε ένα χώρο που διαθέτει έναν Γλέζο, έναν Μπανιά, έναν Θεωνά... Κάποιοι αντελήφθησαν την αναφορά του σαν έμμεση υπόδειξη στον Αλ. Τσίπρα να μη διεκδικήσει την αρχηγία ενός χώρου που διαθέτει έναν ...Αλαβάνο. Ισως όμως να ήταν κακοπροαίρετοι και κακεντρεχείς.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν ως άνθρωποι όπως λέγεται και γράφεται. Ο πολιτικός καιροσκοπισμός δεν μπορεί παρά να εκφράζεται και σ' αυτό το επίπεδο. Η χρεοκοπημένη πολιτική τους δεν μπορεί παρά να «γεννά» κρίσεις, αντιφάσεις, παλινωδίες και τέτοιου είδους, υπογραμμίζοντας πάντα με τον πιο εμφατικό τρόπο την αναξιοπιστία και την αφερεγγυότητά τους.