Με τη μαχητική συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο, που διοργάνωσαν το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας και το Σωματείο Εργαζομένων ΚΕΑ Αραξου, οι εργαζόμενοι και οι νέοι της Πάτρας έδωσαν χτες τη δική τους απάντηση στο όργιο βίας, τρομοκρατίας και αντικομμουνισμού. Στο συλλαλητήριο συμμετείχαν εργαζόμενοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι και άλλοι πολίτες για να καταγγείλουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, η οποία επιστρατεύει την καταστολή και τον αντικομμουνισμό για να επιβάλλει τις αποφάσεις της.

Στην πρωτοφανή σε έκταση και ένταση επίθεση ενάντια στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα αναφέρθηκε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας, Ανδρέας Αντωνόπουλος,τονίζοντας πως "το όργιο της βίας, του αυταρχισμού, της καταστολής, τα ΜΑΤ, τα ρόπαλα, τα χημικά, η καθ' υπόδειξη δικαστική απαγόρευση του δικαιώματος της απεργίας, ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο για τον περιορισμό και την καταστολή των βασικών δικαιωμάτων του λαού, της νεολαίας, των εργαζομένων.

Ο Α. Αντωνόπουλος, τόνισε πως "κάθε κινητοποίηση βαφτίζεται "μειοψηφία" και συντεχνία". Κάθε απεργία "παράνομη", με τη βούλα των δικαστών που δικάζουν και νύχτα για να προλάβουν τις εντολές της κυβέρνησης. Κάθε διεκδίκηση των εργατών και υπαλλήλων "δάκτυλος κομματικός", κυρίως "κομμουνιστικός". Οι αγρότες έχουν "άδικο", οι ναυτεργάτες επίσης, οι οικοδόμοι είναι "τρελοί", οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής "χάνουν προνόμια", οι της Ιονικής είναι "τεμπέληδες", οι εκπαιδευτικοί "κοπανατζήδες" και "βίαιοι". Σ' αυτόν τον τόπο "δίκαιο", "λογικό" και "νόμιμο" είναι ό,τι λέει ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Κωνσταντόπουλος, η ΕΕ και ο Κλίντον". Απέναντι στα"δίκαιό" τους, που είναι η κατάργηση και ανατροπή του 8ωρου, της συλλογικής σύμβασης, η απαγόρευση της απεργίας και η υπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας μονοπωλίων και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, οι εργαζόμενοι - τόνισε ο Α. Αντωνόπουλος - έχουν "νόμιμο και ιερό δικαίωμα στη δουλιά, στην απεργία, στο 8ωρο". Για εκείνους "νόμος είναι μόνο το δίκιο του εργάτη, του υπαλλήλου, του νέου, του ανέργου, του συνταξιούχου, του αγρότη, του επαγγελματία".

Αναφερόμενος στις δηλώσεις του πρωθυπουργού, πως "όποιος αγωνίζεται, διαμαρτύρεται, διαδηλώνει, ενάντια στις αποφάσεις της κυβέρνησης και τους νόμους της Βουλής είναι "φασίστας"", ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων σημείωσε ότι "εκτός από τη μυρωδιά της ναφθαλίνης της αλήστου μνήμης ΕΡΕ και της χούντας, κάνουν σαφείς τις επιδιώξεις τους", οι οποίες είναι "να μας βάλουν στο γύψο μιας νέας δικτατορίας των αντεργατικών νόμων, μιας δικτατορίας των αποφάσεων του Κοινοβουλίου, της ανοιχτής, ωμής βίας των μονοπωλίων". Οσον αφορά στον αντικομμουνισμό, ο Α. Αντωνόπουλος τόνισε πως "πάει χέρι - χέρι με την πολιτική της ανεργίας, ενθαρρύνει τη δολοφονική δράση του παρακράτους και των φασιστικών ομάδων, οπλίζει τα δολοφονικά χέρια που επιχείρησαν να σκοτώσουν τον καθηγητή και τους δύο φοιτητές, υποθάλπει τη δράση προβοκατόρων και κουκουλοφόρων". Απέναντι σ' αυτά, κατέληξε ο μιλητής, "οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός πρέπει να οργανώσει τώρα την αντεπίθεσή του για να μην περάσει το δηλητήριο του αντικομμουνισμού. Να αντιπαλέψουμε με συντονισμένο αγώνα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης με στόχο την ανατροπή της".

Στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους της Πάτρας,που δονήθηκαν από τα συνθήματα "Βία, ληστεία, αντικομμουνισμός. Αυτός είναι ο καπιταλισμός" και "Αυτή η πολιτική, η αντιλαϊκή, με αγώνες ταξικούς θα ανατραπεί".

Δεν προκύπτουν συγκεκριμένοι δράστες της δολοφονικής επίθεσης σε βάρος του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή,ο οποίος νοσηλεύεται στο Ιατρικό Κέντρο Αμαρουσίου, από προανακριτική δικογραφία του Αστυνομικού Τμήματος Κυψέλης! Στη δικογραφία δε "φωτογραφίζονται" συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά μόνο πολιτικός χώρος που οδηγεί στα εθνικιστικά και φασιστικά στοιχεία της "Χρυσής Αυγής".

Σύμφωνα με πληροφορίες, η προανακριτική δικογραφία βγάζει "λάδι" τους αστυνομικούς, καθώς αποφαίνεται ότι δεν υπήρχε παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο που έγινε η δολοφονική επίθεση κατά του Δ. Κουσουρή και των δύο άλλων συντρόφων του, πράγμα που ισχυρίζονται οι συγγενείς του άτυχου φοιτητή.

Στο μεταξύ ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χρ. Μαρκογιαννάκης άσκησε χτες ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για τρία κακουργήματα, απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή και από κοινού, παράνομη οπλοφορία και παράνομη οπλοχρησία. Παράλληλα, ο εισαγγελέας ανέθεσε την υπόθεση σε τακτικό ανακριτή, ο οποίος καλείται πλέον να αποδώσει τις κατηγορίες σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Ο φοιτητής Δ. Κουσουρής μαζί με δύο φίλους του χτυπήθηκε βάναυσα από "χρυσαυγίτες" απέναντι από τα δικαστήρια με αποτέλεσμα να τραυματιστεί βαρύτατα. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την προανακριτική δικογραφία. Από την περιγραφή των παθόντων προκύπτει ότι οι δράστες δεν έκαναν διάκριση, αλλά κατάφεραν χτυπήματα με μεγάλη αναλγησία και αποφασιστικότητα. Επίσης, τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ξύλινα ρόπαλα και από τα σημεία που καταφέρθηκαν τα χτυπήματα, σύμφωνα με την προανακριτική δικογραφία, προκύπτει ότι οι δράστες είχαν "ανθρωποκτόνο διάθεση".

• Με επιστολή του από το Ιατρικό Κέντρο όπου νοσηλεύεται, ο Δημήτρης Κουσουρής ευχαριστεί όλους όσοι του συμπαραστάθηκαν και επισημαίνει: "Μέρα με τη μέρα έρχομαι ξανά σε θέση να συμβάλω αποφασιστικά, όχι μονάχα στην παραδειγματική υπόδειξη και τιμωρία των υποκειμένων που επιχείρησαν για άλλη μια φορά να βγουν απ' το βρώμικο λάκκο τους με τραμπούκικες πρακτικές, αλλά και στο σπάσιμο του κλίματος συνολικής πολιτικής τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση".

Παίρνοντας το λόγο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,στο πολιτικό μνημόσυνο που έγινε χτες στη Βουλή, για τα δύο χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, σημείωσε:

"Ο Α. Παπανδρέου υμνείται ως μεγάλος και χαρισματικός ηγέτης, ως οραματιστής. Χωρίς να έχουμε την ελάχιστη πρόθεση να αμφισβητήσουμε προσωπικές ικανότητες, εμείς κρίνουμε μια ιστορική προσωπικότητα με βάση το ερώτημα: Στην υπηρεσία τίνος έθεσε τις ικανότητες και τη διορατικότητά του;Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όπως είναι γνωστό, έζησε πολλά χρόνια μακριά από την Ελλάδα, σε κρίσιμες περιόδους - στην Κατοχή, στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Είχε την ευκαιρία, από την πανεπιστημιακή του ακόμα έδρα, να μελετήσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και άλλων διεθνών κέντρων που είχαν κεντρικό στόχο την αναχαίτιση της νικηφόρας πορείας των λαών, την ανάκτηση του χαμένου εδάφους, λόγω του σοσιαλιστικού συστήματος, μετά τη λήξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου.

Είναι πολύ πιθανό να τράβηξε την προσοχή του Ανδρέα Παπανδρέου το αμερικάνικο δικομματικό πολιτικό σύστημα διαχείρισης, αλλά και ο χειρισμός του συνδικαλιστικού κινήματος. Πιστεύουμε ότι προβληματίστηκε σοβαρά για τον τρόπο μεταφοράς μιας τέτοιας πείρας στις συνθήκες της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, σε μια περίοδο που ο λαός είχε κουραστεί αφάνταστα και δικαιολογημένα από τη μακρόχρονη διακυβέρνηση από τη συντηρητική παράταξη, από τη διαπάλη ανάμεσα στα διάφορα κέντρα εξουσίας.

Η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας τον έβλεπε με καχυποψία για ένα διάστημα, έτρεμε μπροστά στη ριζοσπαστική συνθηματολογία του εναντίον της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ. Η πιο σημαντική προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου προς την ελληνική κυρίαρχη τάξη ήταν ότι της απέδειξε πως μπορούσε - στη συγκεκριμένη ιστορική φάση - να γίνει πιο ευέλικτη απέναντι στο λαϊκό ριζοσπαστισμό, χωρίς να βάλει υποχρεωτικά σε κίνδυνο τα "ιερά και τα όσια" του συστήματος. Οτι ήταν δυνατό η αστική τάξη της χώρας μας να γίνει πιο ανθεκτική η ίδια, άρα και το σύστημα, κάνοντας δύο τύπου παραχωρήσεις: Αυτές που είχαν υπερωριμάσει, άρα είχαν χάσει την αρχική τους δυναμική, και αυτές που μπορούσε να τις ανακαλέσει στην πορεία. Αυτό άλλωστε και έγινε, όχι μόνο με την επιστροφή της ΝΔ το 1990, αλλά και πιο πριν, στην 8ετία. Ταυτόχρονα, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ πρόσφερε - έστω με αρνητικό τρόπο - μια υπηρεσία σε όσους πιστεύουν στην υπόθεση του σοσιαλισμού: Απέδειξε ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δούλεψε για να εφαρμοστεί μετά το 1981, το προδικτατορικό πρόγραμμα της Ενωσης Κέντρου, με κάποιες βεβαίως προσαρμογές, που κληρονόμησε ο αγώνας κατά της χούντας και το ρωμαλέο κίνημα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.

Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου παραχώρησε το 1981 - 1983 αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, στις συντάξεις, αύξησε τις κοινωνικές επιχορηγήσεις, μοίρασε επιδόματα, έκανε επιλεκτικές παροχές, χωρίς να πάρει ούτε ένα μέτρο κατά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Αντίθετα, τους έδωσε νέα προνόμια. Βεβαίως, αυτή η πολιτική είχε συνέπειες την απότομη αύξηση των ελλειμμάτων, την αύξηση των έμμεσων φόρων, οδήγησε στη συνέχεια στην υιοθέτηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων, που ήταν η σύγχρονη εκδοχή της λιτότητας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν και πιέστηκε, δεν ενέδωσε στο δογματισμό και στον αναχρονισμό των κλασικών συντηρητικών κομμάτων. Αντίθετα, προχώρησε σε ορισμένες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που συγκινούσαν το λαό, παράλληλα όμως πήρε σοβαρά μέτρα για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος, αξιοποιώντας και την αντίστοιχη γαλλο-γερμανική εμπειρία.

Δε δίστασε να πάρει μέτρα που η ΝΔ δεν είχε τολμήσει, όπως: Τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, την ανοιχτή επέμβαση στη ΓΣΕΕ με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης, το περίφημο άρθρο 4 στις ΔΕΚΟ. Τόλμησε να παραμερίσει την ΑΣΚΕ της ΔΕΗ, όταν ξέφυγε από τον κυβερνητικό έλεγχο και όταν αρνήθηκε να νομιμοποιήσει αυξήσεις στο ρεύμα.

Δε συμφωνούμε με την κριτική ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν προετοίμασε την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Ηξερε ότι η καλύτερη προετοιμασία δεν ήταν η οικονομική, άλλωστε η Ελλάδα και εκτός ΕΟΚ ακολουθούσε πολιτική σύμφωνη με τη γραμμή της Κοινότητας. Με διορατικότητα είδε ότι η καλύτερη προετοιμασία ήταν η επεξεργασία της ψυχολογίας και της συνείδησης του λαού να δεχτεί σαν κάτι το αναπόφευκτο και μοιραίο τη συμμόρφωση σε διεθνείς δεσμεύσεις. Ο ίδιος, προσωπικά, άνοιξε το γνωστό θέμα για τα "ρετιρέ" και τα "υπόγεια" για το ότι "ο ελληνικός λαός, δήθεν, καταναλώνει περισσότερα απ' ό,τι παράγει" κλπ. Επιχειρηματολογία, που αποσκοπούσε να προετοιμάσει το λαό μπροστά στις απαιτήσεις της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της ΕΟΚ.

Στην κατάλληλη στιγμή, ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωτοστατεί σε αυτό που λίγο πριν φαινόταν απίστευτο: Το 1988 στο "νέο Μανιφέστο του ΠΑΣΟΚ" διακηρύσσει ότι οι άξονες του κόμματος είναι η οικονομία της αγοράς και ο δυτικός προσανατολισμός. Εμείς θυμόμαστε πολύ καλά αυτό το καίριο σημείο. Καλό είναι να το θυμούνται και εκείνοι που προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου όπως δεν ήταν, ή όπως δεν ήθελε να ήταν. Ας το πάρουν υπόψη όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι θέμα προσώπων και μόνο. Το ΚΚΕ αντιμετώπισε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με βάση αντικειμενικά δεδομένα, σε συνδυασμό βεβαίως με τα κριτήρια που διατηρεί ως σήμερα, προκειμένου να κρίνει το ρόλο μιας κυβέρνησης και ενός ηγέτη απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι οι φίλοι του Ανδρέα Παπανδρέου μας κατηγόρησαν πως είμαστε σκληροί και ισοπεδωτικοί απέναντί του. Αντίπαλοί του - για τους δικούς τους λόγους - ισχυρίστηκαν ότι είμαστε επιεικείς, ότι τάχα κάναμε διάφορα μορατόριουμ μαζί του. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι τον αντιμετωπίσαμε ως πολιτικό ηγέτη, ανοιχτά και στα ίσια".

Τα μεγάλα λόγια και οι υπερβολικές έως και εξωπραγματικές εκτιμήσεις για το έργο του Α. Παπανδρέου χαρακτήρισαν - όπως ήταν αναμενόμενο - την ομιλία του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη.

Ετσι, κατά τον πρωθυπουργό, χάρη στον Α. Παπανδρέου "η πολιτική έπαψε να είναι υπόθεση των ολίγων και των εκλεκτών" και έγινε "υπόθεση όλων των Ελλήνων". Μία σημαντική αλλαγή στην πολιτική, είπε ο Κ. Σημίτης, ήταν "η επαναδιατύπωση των σχέσεων Ελλάδας με τις χώρες εκείνες που μέχρι το τέλος της δικτατορίας είχαν παρέμβει στο εσωτερικό της χώρας". Προφανώς εννοεί τους Αμερικάνους, αλλά προτίμησε να το πει κομψά και εκσυγχρονιστικά...

Ο Α. Παπανδρέου, είπε ο πρωθυπουργός, είχε πρωταρχικό μέλημα τη διαμόρφωση "μίας ανεξάρτητης, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που θα συμβάλλει στην ύφεση και την παγκόσμια ειρήνη". Βέβαια, το αποτέλεσμα ήταν η συνέχιση των δεσμών της χώρας από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αποτέλεσμα που αναγνώρισε με τον τρόπο του και ο Κ. Σημίτης, ισχυριζόμενος ότι "η θέση της χώρας στη Βορειανατολική Συμμαχία και την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα αναβαθμίστηκε. Ο Α. Παπανδρέου έδωσε μέσα στην ΕΟΚ τον αγώνα να καταστεί η ΕΟΚ ένα υπερεθνικό σύνολο, όπου οι φτωχές και οι πλούσιες χώρες θα συγκλίνουν προς ένα γενικό υψηλότερο βιοτικό επίπεδο".

Αναφέρθηκε στην "πρωτοβουλία των έξι" και είπε ότι επί Παπανδρέου αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση και επέστρεψαν οι πολιτικοί πρόσφυγες, ενώ οδηγήθηκαν στο προσκήνιο τα κοινωνικά στρώματα "που είχαν καταδικαστεί σε μακροχρόνιο αποκλεισμό, μετά την τραγωδία του εμφυλίου".

Χωρίς να φτάνουν όλα τα παραπάνω, ο Κ. Σημίτης είπε ότι ο Α. Παπανδρέου ήταν "ο ιδεολόγος που αναζητούσε νέους δρόμους για το σοσιαλισμό, δρόμους που ξέφευγαν από τα κυρίαρχα πρότυπα"... Μάλιστα, είπε, ότι "οραματίζονταν ένα σοσιαλισμό ο οποίος εδράζεται περισσότερο στην κοινωνικοποίηση από ό,τι στην κρατική ιδιοκτησία". Βέβαια όλοι θυμούνται ότι από το "σοσιαλισμό των κοινωνικοποιήσεων" έχει μείνει μόνο το περιβόητο άρθρο 4, που απαγόρευε τις απεργίες στις δημόσιες επιχειρήσεις.

Στις αναφορές σε προσωπικά στοιχεία του Ανδρέα Παπανδρέου επικέντρωσε την ομιλία του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής,ασκώντας παράλληλα με έμμεσο τρόπο κριτική στα πεπραγμένα της πρώτης 8ετίας διακυβέρνησης της Ελλάδας από το ΠΑΣΟΚ.

Οπως χαρακτηριστικά είπε, ο Ανδρέας Παπανδρέου "καθιέρωσε σχολή και μορφοποίησε έναν πολιτικό χώρο", ενώ "γοήτευε με τη σκέψη αιφνιδίαζε με την πράξη", δημιουργώντας την αίσθηση ότι ταίριαζε με την ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού. Παράλληλα, ως προσωπικότητα ο Κ. Καραμανλής τον χαρακτήρισε "ευμετάβλητο", σημειώνοντας πως διαπιστώθηκε στο παρελθόν ότι "μειονεκτεί στην εφαρμοσμένη πολιτική". Τόνισε ότι ήταν ένας "πολιτικός των ρήξεων", αναφερόμενος στην πολιτική του τακτική.

Ιδιαίτερα επέμεινε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου συχνά "αναπροσάρμοζε την πολιτική του" μέχρι και τα τελευταία χρόνια, όπου ο "αντιδυτικός προσανατολισμός και σοσιαλιστική προσέγγιση έχουν ανατραπεί", ενώ πρόσθεσε ότι "συνένωσε και συνέθεσε αντιφατικές αντιλήψεις" στο ΠΑΣΟΚ, για το οποίο υπήρξε "σιδηρά χείρα". Πάντως εξήρε τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως σήμερα είναι "πόλος σταθερότητας και συνέχειας" για το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Αναφερόμενος και στα σημερινά τεκταινόμενα, ο Κ. Καραμανλής τόνισε πως "η ΝΔ διαφώνησε σχεδόν με όλα όσα ο Ανδρέας Παπανδρέου εφάρμοσε" και σήμερα "δικαιώνεται από τη συμπεριφορά των διαδόχων του", προσθέτοντας πως "υιοθέτησε μετά το 1993 άλλες αντιλήψεις".

Παράλληλα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είπε ότι η ΝΔ αναγνωρίζει στον Ανδρέα Παπανδρέου την πρόθεση για ενσωμάτωση όλων πολιτών και ομάδων στον πολιτικό στίβο της χώρας, για μείωση της κοινωνικής ανισότητας, για ισχυρότερο κράτος πρόνοιας, την προσπάθεια για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, καθώς και την αναγνώριση της επιθετικότητας της Τουρκίας. Καταλήγοντας πρόσθεσε ότι πρόκειται για μια "ισχυρότατη προσωπικότητα και καταλυτική παρουσία" στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου.

"Στην κατάλληλη στιγμή, ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωτοστατεί σε αυτό που λίγο πριν φαινόταν απίστευτο: Το 1988 στο "νέο Μανιφέστο του ΠΑΣΟΚ" διακηρύσσει ότι οι άξονες του κόμματος είναι η οικονομία της αγοράς και ο δυτικός προσανατολισμός...", υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα στην ομιλία της

Τα πολιτικά μνημόσυνα δεν είναι προκαταβολή ιστορικής κρίσης, ούτε αφορμή για να ταχτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους οι ζωντανοί, είπε στη δική του τοποθέτηση ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος.

Είπε ότι το πολιτικό μνημόσυνο του Α. Παπανδρέου πρέπει να αποτελέσει αφορμή εκτίμησης της πορείας της χώρας όλα αυτά τα χρόνια και όχι να γίνει θέαμα για εξωραϊσμό "ζωντανών και πεθαμένων". Πρέπει, είπε, να εκτιμήσουμε τι έγινε τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς ιστορικοί κύκλοι έμειναν ανολοκλήρωτοι και αγώνες και θυσίες αδικαίωτοι.

Χαρακτήρισε τον Α. Παπανδρέου πληθωρική προσωπικότητα που επηρέασε τα πολιτικά πράγματα και έδωσε στα γεγονότα το νόημα που ήθελε ο ίδιος. Είπε ότι είχε αντιφάσεις στην πολιτική του, διαμόρφωσε συγκρούσεις και πλάνες, αλλά, κατά τον Ν. Κωνσταντόπουλο, συνέβαλε στην εμπέδωση της "δημοκρατικής εναλλαγής". Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Α. Παπανδρέου θεμελίωσε το κράτος δικαίου, παρόλο που είπε ότι το έργο του έμεινε μετέωρο και στη μέση του δρόμου.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, είπε ότι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δεν υπερέβη τα όρια της εποχής του, συνέβαλλε στη "μονοκομματική αυτοδυναμία", ενώ τον κατηγόρησε για αδυναμία προσαρμογής στην "ευρωπαϊκή πορεία" της χώρας. Ενα προβληματικό στοιχείο, είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ήταν οι σχέσεις του με την Αριστερά, καθώς ποτέ δεν αποδέχτηκε την "ισότιμη συνεργασία" αλλά επιθυμούσε μία "ετεροβαρή σχέση".

O πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, αφού έπλεξε το εγκώμιο του Α. Παπανδρέου, στην κατακλείδα της ομιλίας του αναφέρθηκε εμμέσως και στα όσα ακολούθησαν το θάνατό του, λέγοντας:

"Ο Α. Παπανδρέου δεν εμπλέκεται πια στην καθημερινότητα της πολιτικής μας πράξης. Αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του εν ζωή σίγουρα δεν ενδιαφέρεται, δεν τον απασχολούν καν οι μικροπρέπειες και όλα τα άλλα μικρά και ασήμαντα που παρακολουθούμε από τον θάνατό του ως τώρα με επίκεντρο τον ίδιο και τη μνήμη του. Πίστευε και σωστά, πως η πολιτική διεξάγεται με πολιτικούς όρους και με θεσμικές διαδικασίες. Με πολιτικά αιτήματα και ιστορικούς στόχους".

Αναβλήθηκε για τις 30 Νοέμβρη η δίκη των Ν. Γιαννοπούλου και Γ. Αλμπάντη,οι οποίοι συνελήφθησαν έξω από το εξεταστικό κέντρο της Πεύκης κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών για να μην περάσει το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο Αρσένη.

Είναι η δεύτερη φορά που γίνεται αναβολή της δίκης, καθώς έλειπαν και πάλι δύο μάρτυρες κατηγορίας, ένας αστυνομικός και ο διευθυντής του σχολείου της Πεύκης που λειτούργησε ως εξεταστικό κέντρο. Να υπενθυμίσουμε ότι και την πρώτη φορά δεν παραβρέθηκαν στο δικαστήριο οι ίδιοι μάρτυρες, ενώ ο διευθυντής του σχολείου έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί τη δίωξη των δύο συλληφθέντων.

Με τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών να εστιάζονται περισσότερο στα στοιχεία της προσωπικότητάς του και λιγότερο στην ουσία της πολιτικής του, έγινε χτες σε ειδική ημερήσια διάταξη στη Βουλή, το πολιτικό μνημόσυνο του Ανδρέα Παπανδρέου με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το θάνατό του. Από το κλίμα αυτό διαφοροποιήθηκε η τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα που μεταξύ άλλων επισήμανε ότι η πολιτική πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου προσέφερε υπηρεσία "σε όσους πιστεύουν στην υπόθεση του σοσιαλισμού: Απέδειξε ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος".

Με τη λήξη της συνεδρίασης τηρήθηκε στη μνήμη του εκλιπόντος πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ενός λεπτού σιγή. Στη συνεδρίαση από τα θεωρεία παρέστησαν τα παιδιά του Α. Παπανδρέου, η χήρα του, Δήμητρα Λιάνη και η πρώην σύζυγός του, Μαργαρίτα Τσαντ.

Το έντονο στοιχείο της υπερβολής σε συνδυασμό με την προσπάθεια εξιδανίκευσης της περιόδου 1981 - 1989 συναποτέλεσαν την ομιλία του προέδρου του ΔΗΚΚΙ, Δ. Τσοβόλα,χτες στο πολιτικό μνημόσυνο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Δ. Τσοβόλας έβαλλε χτες και κατά της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι κινείται μακριά από την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ "ο Παπανδρέου εκλεγόταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διά βοής γιατί με κάποια έννοια ήταν ο ξεχωριστός, ο ένας και τέτοιος έμεινε ως το πικρό τέλος" προσθέτοντας ότι "σαν γνήσιος λαϊκός ηγέτης ήταν οραματιστής και σαν μεγάλος δάσκαλος που ήταν, ήξερε να μεταδίδει το όραμα και στους άλλους".

Ειδικά για την πρώτη 8ετία του ΠΑΣΟΚ, ο Δ. Τσοβόλας υπεραμύνθηκε της εφαρμοζόμενης τότε πολιτικής λέγοντας ότι "τη δεκαετία εκείνη έφαγε ψωμί ο ξεχασμένος για πολλές δεκαετίες μη προνομιούχος Ελληνας" ενώ "οικοδομήθηκε το κράτος πρόνοιας".

Παράλληλα ο Δ. Τσοβόλας άσκησε έντονη κριτική στη σημερινή πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το κατά πόσο συνεχίζει την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου. Οπως χαρακτηριστικά είπε "δεν μπορεί π. χ. ο κ. Σημίτης μέχρι χτες μέσα κι έξω από τη Βουλή να λέει ότι στο παρελθόν, δηλαδή επί πρωθυπουργίας του Ανδρέα ήταν στο περιθώριο και σήμερα που αυτός είναι πρωθυπουργός δήθεν είναι υπολογίσιμη χώρα". Οι παραπάνω αναφορές προκάλεσαν τις αντιδράσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ αλλά και του προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, που διέκοψε την ομιλία του προέδρου του ΔΗΚΚΙ.

Η επιχείρηση εκφοβισμού και τρομοκράτησης των κομμουνιστών, όπως αυτή που σημειώθηκε στην Ηλεία, είναι γνωστό ότι θα πέσει, για μια ακόμα φορά, στο κενό. Το ερώτημα, όμως, παραμένει για τον ηθικό αυτουργό αυτής της ολοένα αναπτυσσόμενης αντικομμουνιστικής δραστηριότητας.

Αλήθεια, ρωτήθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από το "Ρ", η κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη για την ποινικοποίηση και αστυνόμευση της πολιτικής δραστηριότητας, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αλλά και ο Δ. Ρέππας, κατηγορούν βουλευτές του ΚΚΕ, ανάγοντας σε "αξιόποινη" πράξη (!) ότι συμπαραστέκονται στους εκπαιδευτικούς; Η κυβέρνηση είναι αθώα, όταν φτάνει στο σημείο να μιλά για "προπηλακισμούς" και "επιθέσεις" (!) εκ μέρους βουλευτών του Κόμματος;

Ο κ. Ρέππας έσπευσε να πει ότι ούτε ο ίδιος ούτε ο πρωθυπουργός χαρακτήρισαν "αξιόποινη" τη δραστηριότητα του ΚΚΕ. Είναι αλήθεια ότι μέχρι εκεί δεν έφτασαν, αλλά το είπαν με άλλο τρόπο. Αλλωστε, όταν ο υπουργός υποστήριζε πως βουλευτές του ΚΚΕ "προπηλακίζουν", "επιτίθενται" και "διεγείρουν κατά της κοινής ειρήνης" (!), ήξερε ότι δεν προέβαινε σ' αυτόν τον αντικομμουνισμό για να υπεραμυνθεί του "νόμιμου" των ενεργειών του Κόμματος...

Εν πάση περιπτώσει, τώρα που η Αστυνομία φαίνεται να "έλαβε το μήνυμα" και απειλεί και επιχειρεί τον εκφοβισμό στελεχών του ΚΚΕ, ας γνωρίζει η κυβέρνηση πως το "εγώ το είπα στο σκύλο μου και ο σκύλος στην ουρά του" δεν είναι η καλύτερη υπερασπιστική τακτική...

Η Επιτροπή Ετεροδημοτών του Νομού Ηλείας του ΚΚΕ καταγγέλλει τις ενέργειες της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηλείας, "που με εντολή της κυβέρνησης έθεσε υπό διωγμό τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα τον γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής, γιατί συμπαραστάθηκαν στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών".

Η Επιτροπή καταδικάζει "το κλίμα βίας και αντικομμουνισμού της κυβέρνησης, που μας γυρίζει δεκάδες χρόνια πίσω". "Συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες των εκπαιδευτικών και όλων των άλλων εργαζομένων και η απάντηση στην τρομοκρατία και τον αντικομμουνισμό θα δοθεί με τη συνέχιση των αγώνων".