Πήραν το χρέος από το 126% του ΑΕΠ και μέσα σε ένα χρόνο το πήγαν στο 150%.

Τον επόμενο χρόνο, όπως οι ίδιοι ομολογούν, θα το πάνε στο 170%.

Πράγμα γνωστό εξ αρχής. Αυτό είναι το μνημόνιό τους και εκεί οδηγούσε. Ολοι το ήξεραν, όλοι το έβλεπαν.

*

Σήμερα, επικαλούμενοι και πάλι το χρέος, που κατά τον Γιούγκερ «δεν είναι βιώσιμο» - και δεν είναι βιώσιμο, γιατί αυτοί θέλουν να είναι «μη βιώσιμο» - έρχονται και εκβιάζουν, τρομοκρατούν και απειλούν:

Νέες μειώσεις μισθών, νέες μειώσεις συντάξεων, νέες αυξήσεις φόρων, γενικό ξεπούλημα. Κρεμούν στον τράχηλο της Ελλάδα την ταμπέλα «πωλείται». Δένουν στον εργαζόμενο στα κάτεργα της εκμετάλλευσης και της φτώχειας να σέρνει μια σιδερένια μπάλα στα πόδια.

*

Γιατί: Το επιχείρημά τους είναι «ατράνταχτο»: Εχουμε μεγάλο χρέος, λένε οι κυβερνώντες, και πρέπει να το «τιθασεύσουμε».

Και πώς θα το τιθασεύσουμε; Συνεχίζοντας την ίδια πολιτική, την πολιτική του μνημονίου, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και μεγαλύτερη «αποφασιστικότητα»!

Ομως, αυτή η πολιτική είναι που - αποδεδειγμένα - δε μειώνει το χρέος. Το διογκώνει! Αυτή η πολιτική δεν περιορίζει τα περίφημα ελλείμματα. Τα πολλαπλασιάζει!

*

Αρα;

Αρα, το θέμα τους δεν είναι το χρέος και τα ελλείμματα.

Ποτέ δεν ήταν.

Το χρέος και τα ελλείμματα είναι μέρος του δημόσιου πλούτου που παράγεται από τον ιδρώτα των πολλών και που οι λίγοι κηφήνες το έχουν υπεξαιρέσει.

Οι κύριοι κεφαλαιοκράτες και τα πολιτικά τους όργανα ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» να αυξάνουν το χρέος και τα ελλείμματα. Και τούτο διότι:

• Ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» να απομυζούν δάνεια κι άλλα δάνεια, με τα οποία χρηματοδοτούν τις βιομηχανίες τους, τις τράπεζές τους, τις εφοπλιστικές μπίζνες τους, τις εργολαβίες τους.
• Ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» την αποπληρωμή των δανείων, που οι ίδιοι σφετερίζονται, να τη φορτώνουν στο λαό.
• Ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» στις φοροαπαλλαγές, στις φοροελαφρύνσεις, στα «πακέτα» ενισχύσεων, στις επιχορηγήσεις που αδειάζουν τα «δημόσια ταμεία» και παραγεμίζουν τις «ιδιωτικές» τσέπες.
• Ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» να χρηματοδοτούν τις «μεγάλες Ιδέες» των μονοπωλίων, όπως η Ολυμπιάδα, με λεφτά του ελληνικού λαού. Ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «δικαίωμά τους» να ταΐζουν και να σιτίζονται μέσω του πρυτανείου των ΝΑΤΟικών εξοπλισμών.

Γιατί ποτέ, δηλαδή, δεν παραιτήθηκαν - και ποτέ δε θα παραιτηθούν οικειοθελώς - από το «δικαίωμά τους» να αυξάνουν τα χρέη και τα ελλείμματα.

*

Συνεπώς το χρέος - που αυτοί το προκαλούν και αυτοί το δημιουργούν - δεν είναι παρά το πρόσχημα.

Στόχος τους δεν είναι να μειώσουν το χρέος. Στόχος τους είναι:

Πρώτον, να συνεχιστεί στο διηνεκές η πολιτική των χρεών που ισοδυναμεί με την τακτική «άλλος τα τρώει κι άλλος πληρώνει».

Δεύτερο, μέσα από τη «χρεοτρομοκρατία» να παραλύσουν, να πανικοβάλουν, να εξουδετερώσουν τον απειλούμενο λαό με το σλόγκαν της «χρεοκοπίας», ώστε τελικά να επιφέρουν εκείνο που σχεδιάζουν και που υποτίθεται ότι θέλουν να αποτρέψουν: Να επιφέρουν, δηλαδή, την απόλυτη κοινωνική χρεοκοπία, τη λαϊκή χρεοκοπία, την πλήρη πτώχευση και ποινικοποίηση κάθε έννοιας εργατικών δικαιωμάτων!

*

Ο λόγος είναι απλός:

Η κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν πρέπει να αξιοποιηθεί ως η νέα τους «ευκαιρία». Βλέπουν ως «ευκαιρία» τα συντρίμμια και τα ερείπια που θα αφήνει πίσω της η κρίση, ώστε πάνω τους να δημιουργήσουν ένα νέο Ελ Ντοράντο κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας.

Η σταυροφορία που θα καθαρίσει το τοπίο από μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις και «αβαρίες», που μπορεί να σχετίζονται με τα απομεινάρια του λεγόμενου «δημόσιου τομέα», έχει όλα τα χαρακτηριστικά της σφαγής:

Τα επόμενα κέρδη τους θα γεννηθούν πάνω στα θεμέλια της βαρβαρότητας.

*

Η νέα τους κερδοφορία.

Αυτό είναι το μοναδικό «χρέος», το μοναδικό καθήκον που αναγνωρίζουν και που τους απασχολεί. Αυτό το «χρέος» έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Καρατζαφέρης και όλοι οι «πρόθυμοι» της συναίνεσης στην εποχή της τρόικας.

Από δω απορρέει και το πραγματικό χρέος του λαού: Το χρέος του λαού, το ευγένεστερο των «χρεών» του, συνώνυμο της ίδιας του της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να τους πολεμήσει.

Μετά το τέλος του υπουργικού συμβουλίου, ο εκπρόσωπος του κ. Παπανδρέου προέβη, χτες, στις ακόλουθες δηλώσεις:

*

«Εμπρός λοιπόν!

Ελάτε να ζήσουμε αγαπημένοι!

Ελάτε να ζήσουμε αδελφωμένοι!

Το είπε και ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ: "Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε"!

Ελάτε επομένως να "συνεννοηθούμε"!

Ελάτε να υπηρετήσουμε το υπέρτατο χρέος της "συναίνεσης"!

Να τα βρούμε! Τι έχουμε να χωρίσουμε; Αλλωστε, "όλοι μαζί τα φάγαμε"!

Ολοι την ίδια "πατρίδα" έχουμε! Μην κοιτάτε που μερικοί τα 600 δισ. ευρώ των καταθέσεών τους τα έχουν βγάλει στην Ελβετία. Τι Κοζάνη, τι Λοζάνη!

Ολοι στον ίδιο τόπο ζούμε! Μην κοιτάτε που μερικοί έχουν τις "οφ σορ" εταιρείες τους στα νησιά Καϊμάν. Να τους δώσουμε κίνητρα να τις φέρουν στη Λέρο οι άνθρωποι.

Ολοι για την ίδια "χώρα" αγωνιούμε. Μην κοιτάτε που της βάζουμε "πωλητήριο". Θα πιάσουμε καλή τιμή! Είναι για το καλό σας (κοπρίτες)! Το λέει και η τρόικα.

Ελάτε, λοιπόν.

Ο πρωθυπουργός, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, όλοι εμείς οι πρόθυμοι να σας "σώσουμε", σας καλούμε να ενωθούμε. Για την "Ελλάδα"!

Δεν είναι ώρα για διαχωρισμούς. Τι πάει να πει ότι ο ένας είναι εργάτης κι ο άλλος βιομήχανος; Ενα πράμα είμαστε όλοι: Βιομήχανοι και εργάτες. Εφοπλιστές και αγρότες. Τραπεζίτες και συνταξιούχοι. Εργολάβοι και άνεργοι.

Ελληνίδες - Ελληνες: Το "Εθνος" μας καλεί! Και σκεφτείτε το καλά: Τι έχουμε, τελικά, να μοιράσουμε (πέρα από τις συντάξεις σας, τους μισθούς σας, τη ζωή σας, τα όνειρά σας); Είναι "εθνικό" καθήκον!».

*

Προφανώς, οι παραπάνω δηλώσεις του κ. Πεταλωτή είναι φανταστικές.

Προφανώς, οι παραπάνω «δηλώσεις» είναι πραγματικές...

Οπως ανακοίνωσε την περασμένη Πέμπτη ο προϊστάμενος Ειδικής Αγωγής του υπουργείου Παιδείας στους πατεράδες και στις μανάδες των παιδιών που φοιτούν στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείων Κωφών στους Αμπελόκηπους, η απόφαση για το κλείσιμο του σχολείου υπογράφτηκε!

Κλείνουν, δηλαδή, το σχολείο για τα κωφά παιδιά! Και το κλείνουν γιατί, όπως απαντούν, είναι κοστοβόρο!

Το ερώτημα που πλέον τίθεται είναι εξαιρετικά απλό: Αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν διαθέτουν ελάχιστη τιμή; Δε μιλάμε για την «τιμή» που έχει ως μονάδα μέτρησης τα «φράγκα», τα ευρά ή τα ομόλογα.

Μιλάμε για την άλλη τιμή. Αυτήν που έχει για μονάδα μέτρησης το φιλότιμο, την τσίπα και την αξιοπρέπεια.

Διαθέτουν πλέον τίποτα, έστω και ως ανάμνηση, από εκείνη την ανθρώπινη ιδιότητα που διαχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα; Ακουσαν ποτέ για την ιδιότητα του ανθρώπου σε αντίθεση από τα ζώα να κοκκινίζει, δείγμα ότι έχει συναίσθηση της ξεφτίλας, της καταισχύνης; Εχουν, τελικά, ντροπή;