Μια νέα ...μόδα την τελευταία δεκαετία στη σύγχρονη κοινωνία είναι το ποδόσφαιρο 5Χ5, για το οποίο εργαζόμενοι, αλλά και μικρά παιδιά προσπαθούν να «κλέψουν» χρόνο και να αθληθούν, αλλά με το ...αζημίωτο. Αυτά τα μικρά γηπεδάκια, που ξαφνικά μετατράπηκαν και σε 6Χ6, 7Χ7 και 11Χ11, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα οικονομικό αλισβερίσι, τη στιγμή μάλιστα που οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα έπρεπε να δικαιούνται από την Πολιτεία μια δωρεάν παροχή προκειμένου να αθληθούν, είτε για λόγους υγείας και εκγύμνασης είτε για λόγους ψυχαγωγίας.

Και σε αυτό τον τομέα όμως η κρατική αδιαφορία για τα λαϊκά συμφέροντα οδηγεί στο άνοιγμα του δρόμου για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με σκοπό το κέρδος. Ορισμένοι επιχειρηματίες έχουν πάρει το ...νόμο στα χέρια τους εκμεταλλευόμενοι το όνομά τους (π.χ. παλιοί ποδοσφαιριστές), «βαφτίζουν» τα συμφέροντά τους ...ακαδημίες, με τα λαϊκά στρώματα να αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να περάσουν μια ώρα εκγύμνασης ή ψυχαγωγίας.

«Δυστυχώς, τα πράγματα στον τομέα αυτό δεν πάνε καλά. Ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει κόμιστρο. Αφού η Πολιτεία ως έπρεπε δεν καλύπτει τις ανάγκες του κόσμου για δωρεάν άθληση, θα συμβαίνουν αυτά», μας εξηγεί καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε σχολείο της Δυτικής Αττικής. «Τα σχολεία είναι αυτά που μπορούν να παίξουν το ρόλο τους κυρίως στη νεολαία. Μπορεί το σχολείο να παίξει σημαντικό ρόλο, αφού τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αθληθούν μέσα στο σχολείο και χωρίς να χρειάζεται να βρεθούν εκτός αυτού και να επιβαρύνουν τον ήδη βεβαρημένο οικονομικό προϋπολογισμό της οικογένειας. Αλλωστε, όπως υπάρχουν οι ενισχυτικές σε άλλα μαθήματα, κάλλιστα θα μπορούσαμε να γυμνάζουμε τους μαθητές». Και συνεχίζει: «Το σοσιαλιστικό μοντέλο ήταν αυτό που ανέδειξε όχι μόνο το μαθητικό αθλητισμό, αλλά και έβγαλε στο προσκήνιο τα μεγάλα ταλέντα που άφησαν εποχή».

Ομως αυτός που έχει τον ...καημό από την υπόθεση αυτή είναι ο εργαζόμενος, που θα πληρώσει μαζί με την ομάδα του, δηλαδή το χόμπι του, πάνω από 100 ευρώ για να εκτονωθεί. Και να ήταν μόνο αυτά; Χρειάζονται εμφανίσεις, ειδικά παπούτσια, κάτι που ασφαλώς «ανεβάζει το ποσό πάνω από τα 200 ευρώ. Μεροκαματιάρηδες άνθρωποι είμαστε όχι προύχοντες», τονίζει ο κύριος Κώστας, από την Ηλιούπολη, για να συμπληρώσει: «Εχουμε μια αδυναμία στο ποδόσφαιρο εγώ και μερικοί φίλοι και βρισκόμαστε μια φορά τη βδομάδα για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας από το άγχος της δουλειάς. Γιατί άραγε να πηγαίνουμε στα ιδιωτικά γήπεδα; Δεν μπορούσε η Πολιτεία ή έστω ο εκάστοτε δήμος να προσφέρει δωρεάν κάποιες ώρες σε γήπεδα που υπάρχουν; Καταλαβαίνω ότι αρκετά σωματεία περιμένουν να κάνουν έστω και μια προπόνηση, όμως δεν είναι μόνο τα σωματεία που έχουν τον πρώτο λόγο. Τον πρώτο λόγο τον έχει ο λαός».

Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλος ένας πατέρας που στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά γήπεδα 5Χ5, ο κύριος Θανάσης, από το Περιστέρι: «Οι γιοι μου είναι μικροί, 9 και 7 χρονών. Θέλησα να τα στείλω σε μικρά γήπεδα. Ομως τα χρήματα που χρειάζομαι είναι πάνω από 400 ευρώ το μήνα και έτσι είμαι σε δύσκολη κατάσταση και δεν μπορώ να αντεπεξέλθω». Παρακάτω παραθέτει και το παράπονό του: «Οπου και να πας, ζητάνε λεφτά. Πώς να τα βγάλω πέρα; Ενας μισθός μπαίνει στην οικογένεια, η γυναίκα μου είναι άνεργη εδώ και ένα χρόνο. Ποιος θα την πάρει για δουλειά με δυο παιδιά; Και είναι κρίμα, γιατί τα παιδιά μου αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Οπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Με ποιο δικαίωμα μας κόβουν το δικαίωμα για άθληση;».

Καταλήγοντας μια μητέρα που βρήκαμε σε γήπεδο 5Χ5 στον Ταύρο έδωσε το πραγματικό στίγμα της πλήρους εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου: «Τι να σας πω; Ερχόμαστε εμείς και άλλοι γονείς φέρνοντας τα παιδιά μας για να ξεφύγουν από άλλα... Η μέριμνα της Πολιτείας πού είναι; Δεν πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για να γυμνάζονται τα παιδιά μας; Πρέπει να καταφύγουμε σε ιδιωτικά κλαμπ για να μπορέσουν τα παιδιά μας να αθληθούν. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;».

Στον επίλογο, σημαντικά είναι τα λόγια του παλιού διαιτητή Βαγγέλη Γιαννακουδάκη, που είναι υπεύθυνος στα ανοιχτά γήπεδα της Νέας Φιλαδέλφειας, όπου γυμνάζονται πάνω από 50 παιδιά της γειτονιάς: «Εχουμε ένα συμβολικό ποσό 20 ευρώ για τα λειτουργικά έξοδα κάθε μήνα. Σας διαβεβαιώ ότι οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα να δώσουν αυτό το ποσό. Δεν μπορείς να διώξεις τα παιδάκια. Κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να τα κρατήσουμε κοντά μας».

Το θέμα είναι ότι για μια ακόμη φορά η Πολιτεία είναι απούσα σε ένα ακόμη σοβαρό θέμα. Αντί να δώσει κονδύλια για τον μαζικό λαϊκό αθλητισμό, τα δίνει όλα στους εμπόρους του ποδοσφαίρου που έχουν τελματώσει το λαοφιλέστερο άθλημα.