ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καμιά συνενοχή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί επιμένει ο ΣΕΒ και μάλιστα το επαναλαμβάνει σε άρθρο του στον ηλεκτρονικό Τύπο ο πρόεδρός του Δ. Δασκαλόπουλος, ότι «η αναγκαία αλλαγή πρέπει να γίνει με καθολική συνείδηση»;

Την απάντηση τη δίνει μόνος του στο ίδιο άρθρο. «Καμία λύση, εξάλλου, δε θα είναι εύκολη, γρήγορη ή ανώδυνη».

Θα υποφέρει πολύς κόσμος κι ακόμη περισσότερο από σήμερα εάν προχωρήσουν τα σχέδια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Κι από τον ενθουσιασμό τους για τη νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι η δουλειά τους θα γίνει.

Οπότε, πολύ λογικά κρίνουν ως καθοριστικής σημασίας για την υλοποίηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που εισηγούνται, να έχουν πειστεί όσο γίνεται περισσότεροι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για τη βελτίωση της κατάστασης. Διαφορετικά, η αντίδραση που θα σημειωθεί θα είναι τέτοια που θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα αντεργατικά σχέδια και μέτρα.

Ε, άμα πιστεύει τόσο πολύ ο ΣΕΒ στη δύναμη του αγώνα των εργαζομένων, και πράγματι έτσι είναι, αυτό τον αγώνα φοβούνται, ένας ακόμη λόγος παραπάνω να το πιστέψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και με την πάλη τους να ξεκαθαρίσουν μια και καλή ότι και τα αντεργατικά μέτρα μπορούν να τσακίσουν και τις ανάγκες των οικογενειών τους να διεκδικήσουν.

Μεθοδεύουν «λύσεις - πακέτο»

«Παρέμβαση των ΗΠΑ στο Αιγαίο» («Βήμα»), «Παρέμβαση ΗΠΑ για Κυπριακό, Σκοπιανό» («Καθημερινή»). Οι πανομοιότυποι και αλληλοσυμπληρούμενοι τίτλοι των σχετικών ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν στα κυριακάτικα φύλλα των παραπάνω εφημερίδων, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι έχουν πάρει φωτιά τα παρασκηνιακά παζάρια με την άμεση εμπλοκή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τη διευθέτηση και «επίλυση» κρίσιμων θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, με γνώμονα βέβαια τα ευρύτερα στρατηγικά σχέδια και συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σύμμαχοι θέλουν να τακτοποιήσουν τις «διαφορές» στο Αιγαίο ώστε να αποκατασταθεί η «εύρυθμη λειτουργία» της συμμαχίας στην περιοχή και να «απελευθερωθούν» δυνάμεις για άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (π.χ. Αφγανιστάν), θέλουν να «λύσουν» το Κυπριακό ώστε να διευκολυνθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας κ.ο.κ. Αυτό που προκαλεί όμως μεγάλη ανησυχία είναι η βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις, αλλά και η προθυμία της να συμμετέχει σε όλα τα επιθετικά σχέδια των ιμπεριαλιστών (π.χ. «αντιπυραυλική ασπίδα»). Τίποτα θετικό βέβαια δεν προμηνύεται ο «εφ' όλης της ύλης διάλογος» που έχει ξεκινήσει με την τουρκική κυβέρνηση. Το επιπλέον γεγονός ότι ο «διάλογος» αυτός διεξάγεται σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, επιβεβαιώνει ότι δρομολογούν λύσεις ερήμην του λαού και ενάντια στα συμφέροντά του.

Πλάτες για το συμφέρον της αστικής τάξης

Γερές πλάτες για να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατόν η νέα αντιλαϊκή επίθεση είναι αποφασισμένη να βάλει η ΝΔ όποια ή όποιος και αν εκλεγεί στην ηγεσία της. Αν χρειαζόταν κάποια επιπλέον επιβεβαίωση τη δίνουν ευθέως οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι αρχηγοί. «Εσείς προσωπικά θα στηρίξετε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επώδυνα μέτρα;», είναι η ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν, μεταξύ άλλων, στο ιδιότυπο ντιμπέιτ του «Βήματος» και ιδού οι απαντήσεις τους. «Αν είναι σωστό και αναγκαίο ένα μέτρο, θα προτάξουμε το συμφέρον της χώρας και όχι το κομματικό» (Ντ. Μπακογιάννη). «Θα στηρίξω τα χρήσιμα μέτρα. Αυτά που επιβάλλει το εθνικό συμφέρον» (Α. Σαμαράς). Περιττή μάλλον διευκρίνιση: Οι πάντες βέβαια γνωρίζουν ότι όταν η ηγεσία της ΝΔ μιλά για εθνικό συμφέρον εννοεί το γενικότερο συμφέρον της αστικής τάξης. Και οι δύο τους, πάντως, δε διστάζουν να εκφράσουν τη βούληση και ετοιμότητά τους να «συνεργαστούν» με την κυβέρνηση για την «επίλυση» του ασφαλιστικού, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς να συμφωνήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα». Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Δεν υπάρχει περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Είναι επείγουσα και επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως του τι ψήφισαν, να οργανώσουν την ενωμένη και ενιαία αντεπίθεσή τους με στόχο να μην πληρώσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, να διεκδικήσουν λύση στα δίκαια αιτήματά τους και να ανοίξουν το δρόμο για τη δική τους εξουσία.

Ενιαίος ταξικός αγώνας

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία των λαϊκών οικογενειών και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να επιτρέψουν να παρασυρθούν από το σαρωτικό, για όλες τις κατακτήσεις τους και τα δικαιώματά τους, τυφώνα αντεργατικών μέτρων, που με το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και σφοδρότερος. Σήμερα, ο ταξικός πόλεμος κατά της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, τον οποίο έχουν κηρύξει και διεξάγουν εναλλάξ όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βάζει στο στόχαστρο κάθε εργατικό, λαϊκό δικαίωμα ανεξαρτήτως κλάδου, ηλικίας και φύλου, προκειμένου η κερδοφορία των μονοπωλίων να μεγαλώσει.

Η οργάνωση των εργαζόμενων, το ενιαίο μέτωπο εργατών, μικροπαραγωγών αγροτών, αυτοαπασχολουμένων στις πόλεις, η αναγκαιότητα να δημιουργηθεί το μεγάλο λαϊκό ποτάμι σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση είναι σήμερα παραπάνω από επιτακτική. Στη σφοδρή επίθεση των μονοπωλίων και των κυβερνήσεων που εκφράζουν τα συμφέροντά τους, οι εργάτες και οι εργάτριες, οι μικροί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι νέοι πρέπει να απαντήσουν με αντεπίθεση της δικής τους συμμαχίας. Να οργανωθούν και ενωμένοι, βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες τους, οι οποίες συνεχώς διευρύνονται και μεγαλώνει η δυνατότητα ικανοποίησής τους, καθώς αυξάνεται ο πλούτος που παράγεται, να τις διεκδικήσουν. Η δράση για την εξασφάλιση της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης κόντρα στο κεφάλαιο, κόντρα στην πολιτική που το ενισχύει, σημαίνει και κόντρα στο «δούρειο ίππο» μέσα στο κίνημα, τις πλειοψηφίες, ντίλερ της εργοδοσίας και του κράτους, των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είναι υπέρ των μονοπωλίων, στρέφεται ως τέτοια αντικειμενικά ενάντια και στους εργάτες, αλλά και σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Τσεκουρώνει τα δικαιώματά τους στην ασφάλιση, στη σταθερή δουλειά, στους αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, στο δικαίωμά τους στη δωρεάν, δημόσια και αναβαθμισμένη Υγεία. Αυτή η πολιτική είναι που για χάρη των μονοπωλίων και όλων των μεγαλοεπιχειρηματιών ιδιωτικοποιεί την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση, τα λιμάνια και όλο τον πλούτο και τις υποδομές της χώρας. Αυτή η πολιτική είναι που σέρνει τη χώρα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στηρίζει τις σφαγές ολόκληρων λαών από τους ιμπεριαλιστές.

Με αυτήν την πολιτική έχουν αντικειμενικό συμφέρον να έρθουν σε ρήξη αυτοί που παράγουν τον πλούτο με την εργασία τους και καλούνται συνεχώς να κάνουν θυσίες. Ολοι αυτοί που δέχονται στο πετσί τους τις συνέπειες των μέτρων που παίρνονται για να ενισχυθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Ενας σημαντικός σταθμός στην οργάνωση της αντεπίθεσης είναι και τα σημερινά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, στα οποία καλούν και συμμετέχουν η ΠΑΣΥ (Παναγροτική Συσπείρωση), η ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας), η ΟΒΣΑ (Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Ελλάδας), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Στα συλλαλητήρια, αλλά και σε όλους τους αγώνες που έρχονται πρέπει να συμμετέχουν μαζικά τα λαϊκά στρώματα και να γυρίσουν οριστικά την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, κόντρα στην ταχτική των διαλόγων, γιατί αυτή η ταχτική υποτάσσει τους εργαζόμενους να παζαρέψουν στο πόσα θα χάσουν. Ενιαίος ταξικός αγώνας όχι με στόχο να χάσουν όσο γίνεται λιγότερα οι εργαζόμενοι, ο λαός, αλλά με στόχο να κατακτήσουν όσο γίνεται περισσότερα. Μόνο που η αποτελεσματικότητα τέτοιων αγώνων θα γίνεται ορατή στην πράξη, όσο συνειδητοποιείται η σχέση τους με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των εκμεταλλευτών, για τη λαϊκή εξουσία.