ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 23 Φλεβάρη 2017
Σελ. /24
Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:
  • Συνέντευξη με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει στα Τμήματα των πανεπιστημίων και ΤΕΙ για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους.
  • Αρθρο: Μιλώντας σε παιδιά του Γυμνασίου για την καλή διατροφή.
  • Ιστορικό διήμερο στα χνάρια του ΔΣΕ στη Βόρεια Εύβοια το Σαββατοκύριακο 18 - 19 Μάρτη.
  • Αλλες νεολαιίστικες εκδηλώσεις.

Για τη συζήτηση που έχει ανοίξει σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ για τα επαγγελματικά δικαιώματα

Συνέντευξη με την Κέλλυ Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ

Motion Team

Το υπουργείο Παιδείας έχει δώσει κατεύθυνση στις συνόδους πρυτάνεων και προέδρων ΤΕΙ να συζητήσουν στα Τμήματα και να βγάλουν εν είδει ΦΕΚ επαγγελματικά δικαιώματα σε κάθε Τμήμα. Αυτή η συζήτηση γίνεται στο πλαίσιο διαμόρφωσης του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας. Προσδοκούν, με βάση αυτό, να ξεκαθαριστούν και περιπτώσεις που υπάρχει αλληλοεπικάλυψη επαγγελματικών δικαιωμάτων και επιστημονικών αντικειμένων. Και, βέβαια, μέσα σε αυτήν τη συζήτηση που ανοίγει, μπαίνουν και θέματα αναδιαμόρφωσης προγραμμάτων σπουδών, πιστοποίησης προγραμμάτων και προσόντων.

Ακόμα και στα Τμήματα που έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονται με ΦΕΚ, αυτά μπαίνουν πάλι υπό συζήτηση, φτιάχνονται νέα περιγράμματα για το τι μπορούν να κάνουν οι απόφοιτοί τους και πού θεωρητικά μπορούν να δουλέψουν.

Με αφορμή αυτήν τη συζήτηση που έχει ανοίξει στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, μιλήσαμε με την Κέλλυ Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας του ΚΚΕ, για τους στόχους που έχει αυτή η διαδικασία, αλλά και το πώς πρέπει να σταθούν οι φοιτητές απέναντί της.

Μιλώντας για τα επαγγελματικά δικαιώματα, η Κ. Παπαϊωάννου ξεκαθαρίζει εισαγωγικά: «Γενικά ένα πλαίσιο ευθυνών, ένα περίγραμμα που περιγράφει με βάση το επιστημονικό αντικείμενο το πού μπορεί ένας απόφοιτος να εργαστεί, τι περιλαμβάνει ο χώρος ευθύνης του, προφανώς πρέπει να ορίζεται και να υπάρχει. Βέβαια, το επαγγελματικό δικαίωμα, με βάση τον ορισμό που δίνουν, αλλά και με βάση τις εξελίξεις που υπάρχουν, με πιστοποιήσεις, προσόντα, με την ολοένα και μεγαλύτερη αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που εννοούμε εμείς πλαίσιο ευθύνης, που πρέπει να καθορίζεται με βάση το επιστημονικό αντικείμενο.

Η συντάκτης του «Ριζοσπάστη» συζητά με την Κέλλυ Παπαϊωαννου
Η συντάκτης του «Ριζοσπάστη» συζητά με την Κέλλυ Παπαϊωαννου
Αρκεί να σκεφτούμε για να καταλάβουμε τη λογική τους, αλλά και τις δυσκολίες που συναντούν σε αυτήν την υπόθεση, ότι για τους αποφοίτους π.χ. που έρχονται από το εξωτερικό, υπάρχει από τη μια το όργανο που καθορίζει επίπεδα ακαδημαϊκών προσόντων (ΔΟΑΤΑΠ, πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) και από την άλλη υπάρχει άλλο όργανο (ΣΑΕΠ) που καθορίζει επίπεδα επαγγελματικών προσόντων. Αυτός ο διαχωρισμός είναι προβληματικός: Αποτυπώνει τη δική τους αντίληψη σε σχέση με το τι είναι επαγγελματικό δικαίωμα και είναι προβληματικό εξ αντικειμένου, γιατί λέει ότι είναι άλλο ο ακαδημαϊκός τίτλος και άλλο το τι μπορεί να κάνεις στην αγορά εργασίας, ενώ αυτά τα δυο θα έπρεπε κανονικά να ταυτίζονται».

Απόπειρα συγκρότησης του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης

Σ' όλη αυτήν τη συζήτηση που έχει ανοίξει, υπάρχει από τη μια το στοιχείο ότι θέλουν να βάλουν μια τάξη στο τοπίο των επαγγελματικών δικαιωμάτων, με όρους βέβαια αστικού εκσυγχρονισμού και, ως ένα βαθμό, υπάρχει η ανάγκη προσαρμογής σε αλλαγές που έχουν υπάρξει σε προγράμματα σπουδών ή στους κλάδους στο χώρο της εργασίας. Πέρα όμως από αυτά τα κάπως αντικειμενικά στοιχεία, η Κ. Παπαϊωάννου επισημαίνει πως:

«Φαίνεται ότι πρόκειται για μια απόπειρα της συγκρότησης του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα γίνει μέσα και από την περιγραφή των επαγγελματικών δικαιωμάτων, που στην ουσία προχωρά παράλληλα με τις αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, που είναι επίσης μια γενικευμένη και ενιαία διαδικασία στα Τμήματα. Δηλαδή, αν κοιτάξει κανείς τα ΦΕΚ που συζητάνε τα Τμήματα και που υποβάλλουν σαν προτάσεις στο υπουργείο Παιδείας για τα επαγγελματικά δικαιώματα, έχουν ένα περίγραμμα του τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα σπουδών και με βάση αυτό τι μπορεί να κάνει ο απόφοιτος. Και εκεί μπορεί κανείς να δει μεγάλες αλλαγές σε διάφορα επιστημονικά αντικείμενα, σε σχέση με το τι υπήρχε μέχρι τώρα. Αλλαγές που περιλαμβάνουν βέβαια την αντικειμενική εξέλιξη κάθε επιστημονικού αντικειμένου ή και τις εξελίξεις σε κλάδους. Περιλαμβάνουν όμως κι αυτό που λέμε έμφαση σε τομείς που μπορεί σε αυτήν τη φάση το κεφάλαιο, τα μονοπώλια του κάθε κλάδου να δίνουν βάση.

Για παράδειγμα, στο Φυσικό ήρθε μια πρόταση για αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών, ώστε να δίνει τη δυνατότητα στους φυσικούς να μπορούν (επειδή υπάρχει δυσκολία πλέον να απορροφηθούν στην εκπαίδευση, που σε ένα μεγάλο βαθμό απορροφούνταν παλιότερα αλλά τώρα δεν γίνονται προσλήψεις) να ανοιχτούν και στο κομμάτι το ενεργειακό, να μπορούν να παίρνουν πιστοποίηση μετά το πτυχίο, όπως γίνεται και με τους μηχανικούς, ως ενεργειακοί επιθεωρητές. Είναι πρόταση αρκετά χαρακτηριστική, με την έννοια ότι το περίγραμμα το επαγγελματικό των φυσικών ήταν από τα συμπαγή μέχρι τώρα. Τώρα φαίνεται ότι αφού υπάρχει δυσκολία να απορροφηθεί μια μεγάλη μάζα αποφοίτων εκεί που προσανατολίζονταν παλιότερα, το Τμήμα - σε μια λογική άμυνας, αλλά όχι μόνο - θέλει να διεισδύσει, να πιάσει χώρο στην αγορά σε έναν τομέα όπως είναι η Ενέργεια, όπου φαίνεται ότι με τις ενεργειακές αναβαθμίσεις των κτιρίων ανοίγει ένα πεδίο για το κεφάλαιο.

Τα Τμήματα προσπαθούν να κατοχυρώσουν, για τους δικούς τους λόγους, τα πτυχία που παρέχουν και στο πλαίσιο αυτό ανοίγουν ζητήματα αριστείας, ισχύος, κύρους, που προφανώς έχει να κάνει με το τι πτυχία δίνουν και τι περιλαμβάνουν αυτά τα πτυχία. Από την άλλη όμως η συζήτηση - και είναι χαρακτηριστικό και το πώς συμμετέχουν οι διοικήσεις σε αυτήν τη συζήτηση - δεν είναι ανεξάρτητη από το ότι αποδέχονται τη στρατηγική της ΕΕ και της κυβέρνησης και το περιεχόμενου του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης».

Από τα παραπάνω, είναι επίσης φανερό ότι θα ενταθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε Τμήματα και Ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ όπως επισημαίνει η Κ. Παπαϊωάννου μια από τις συνέπειες της όλης αυτής συζήτησης είναι και το ότι «θα προχωρήσει παραπέρα και η κατηγοριοποίηση των Ιδρυμάτων, των Σχολών, των Τμημάτων και κατ' επέκταση των πτυχίων, των αποφοίτων κ.λπ.».

Μεγαλύτερη αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, νέα φίλτρα και δοκιμασίες για τους απόφοιτους

Μέσα στη συζήτηση που ανοίγει στα Τμήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, με αφορμή τα επαγγελματικά δικαιώματα, εντάσσονται και συνδέονται και μια σειρά άλλες πλευρές, πέρα από την περιγραφή των προγραμμάτων σπουδών και τα επαγγελματικά περιγράμματα. Εντάσσεται, για παράδειγμα, ο ατομικός φάκελος του φοιτητή, το προσοντολόγιο και η πιστοποίηση των προσόντων του. Επίσης, εντάσσεται το ζήτημα της επάρκειας, που τώρα είναι πολύ έντονο και συζητιέται ειδικά στις λεγόμενες καθηγητικές σχολές αναφορικά με την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια.

Οσο για τις συνέπειες που θα έχει όλη αυτή η συζήτηση και η κατάληξή της, η τάση που ήδη έχει διαφανεί είναι ότι θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη απομάκρυνση του πτυχίου από το επάγγελμα.

Εξηγεί σε σχέση με αυτό η Κ. Παπαϊωάννου:

«Υπάρχει μια αντιφατική κίνηση. Από τη μια, βλέπουμε ότι ακόμα κι αυτά τα επαγγέλματα, που είχαν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, αυτά που λέμε ότι ήταν νομοθετικά ρυθμιζόμενα, τώρα απελευθερώνονται, δηλαδή τίποτα δεν εξασφαλίζει κανέναν. Και από την άλλη, επανέρχονται να ξανακάνουν επαγγελματικά δικαιώματα και περιγράμματα και ΦΕΚ, που το κάνουν κυρίως όχι για να εξασφαλίσουν την πρόσβαση στο επάγγελμα, γιατί το επάγγελμα απελευθερώνεται, αλλά για να βοηθήσουν μια διαδικασία που λέει ότι ο φοιτητής έχει το πτυχίο του κι από και πέρα έχει κι άλλο ένα προσόν... έχει παρακολουθήσει κι ένα πρόγραμμα... έχει και το τάδε πιστοποιητικό... έχει παρακολουθήσει κι αυτά τα σεμινάρια... έχει κι αυτά τα προσόντα από την άτυπη ή μη τυπική εκπαίδευση... έχει και τόσα χρόνια προϋπηρεσία κ.τ.λ. Δηλαδή, σε αυτόν τον ατομικό φάκελο του αποφοίτου, όντως το πτυχίο και ό,τι αυτό περιλαμβάνει είναι ένα προσόν ανάμεσα σε άλλα.

Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από το Πολυτεχνείο και γενικότερα τους μηχανικούς, όπου αυτή η συζήτηση έχει προχωρήσει και γίνεται εδώ και χρόνια, γιατί όντως υπάρχει αλληλοεπικάλυψη σε μεγάλο βαθμό και μεταξύ των ίδιων των σχολών του Πολυτεχνείου στα επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά και σε σχέση με τις αντίστοιχες Σχολές και Τμήματα των ΤΕΙ. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτηση, λοιπόν, ακόμα και τώρα με τις εξελίξεις που υπάρχουν με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, διαχωρίζουν στους απόφοιτους που προέρχονται από το εξωτερικό την αναγνώριση του ακαδημαϊκού τίτλου από το επαγγελματικό προσόν και βάζουν και επίπεδα. Σου λένε π.χ. ότι για να έχεις πρόσβαση σε ένα χ μέγεθος έργων πρέπει να έχεις μια προϋπηρεσία επαγγελματική. Μπαίνουν επίπεδα και μετά το πτυχίο, παρόλο που έτσι κι αλλιώς δίνεις εξετάσεις για να πάρεις την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Αρα, το πτυχίο σου δεν σου εξασφαλίζει κάτι με το που τελειώνεις.

Αλλά και από εκεί και πέρα, εξακολουθούν να διαχωρίζονται και διάφορα επίπεδα, κατηγορίες και τάξεις για την πρόσβαση σε αυτό που μπορεί να λέμε ολοκληρωμένο επαγγελματικό πεδίο. Ας πούμε, για αυτούς που έρχονται από το εξωτερικό, το Τεχνικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο (ΤΕΕ) έχει κάνει μία πρόταση να υπάρχουν κάποια χρόνια πρακτικής άσκησης πριν την άσκηση του επαγγέλματος, για την οποία όμως έχουμε την πείρα και από τους δικηγόρους και ξέρουμε τι σημαίνει για τους όρους εργασίας. Υπάρχει αυτή η διαβάθμιση, υπάρχουν εξετάσεις, υπάρχει η δοκιμασία επάρκειας που λένε ότι θέλουν να καθιερώσουν. Δηλαδή, να δουλεύεις δυο χρόνια για να δούνε σε ποιο επίπεδο θα σε κατατάξουν αφού έχεις πάρει πτυχίο»...

Επιπρόσθετα, η Κ. Παπαϊωάννου σημειώνει ότι πέρα από το ΤΕΕ και άλλα Επιμελητήρια και Επαγγελματικές Ενώσεις μπαίνουν σε αυτήν τη συζήτηση και επιδιώκουν να έχουν ρόλο συμβούλου του κράτους σε σχέση με την πρόσβαση των αποφοίτων στο επάγγελμα. Και επισημαίνει ακόμα, αναφορικά με το ΤΕΕ, τη σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ όλων των άλλων δυνάμεων, πλην του ΚΚΕ, που σε μια συντεχνιακή λογική κατεβάζουν κοινά κείμενα στις συνεδριάσεις για το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάτι που δείχνει και το επίπεδο της βαθύτερης συμφωνίας που έχουν.

Να προβληματιστούν οι φοιτητές για την κατάσταση που υπάρχει στην αγορά εργασίας

Πώς όμως στέκονται οι φοιτητές απέναντι σε αυτήν τη συζήτηση; Οταν, για παράδειγμα, μέσα από τις προτάσεις των Τμημάτων για τα νέα ΦΕΚ των επαγγελματικών δικαιωμάτων, ανοίγονται στους φοιτητές νέα πεδία για να εργαστούν ως απόφοιτοι στα οποία δεν είχαν πρόσβαση παλιότερα, οι φοιτητές έχουν την αίσθηση ότι τα πτυχία τους αναβαθμίζονται.

Σε σχέση με αυτό, η Κ. Παπαϊωάννου επισημαίνει:

«Αν ξεκινήσει κανείς από το ότι η ανασφάλεια είναι πάρα πολύ μεγάλη, η ανεργία αυξάνεται και στους αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης, είναι λογικό οι φοιτητές να σκέφτονται ότι όσα περισσότερα πεδία μπορούν να ακουμπήσουν με βάση το πτυχίο τους, τόσο περισσότερες δυνατότητες και περιθώρια θα έχουν. Ομως, εμείς λέμε στον φοιτητή ότι πρέπει να δει και την κατάσταση που επικρατεί στους κλάδους σήμερα και να αναρωτηθεί πού πραγματικά οφείλεται η ανεργία του.

Οι κατάσταση με τους ενεργειακούς επιθεωρητές, μιας και φέραμε αυτό το παράδειγμα παραπάνω, είναι πολύ χαρακτηριστική. Σήμερα για να γίνει κάποιος ενεργειακός επιθεωρητής, είτε έχει πτυχίο μηχανικού είτε και φυσικού (αν μπορέσουν να ανοιχτούν και σ' αυτόν τον τομέα οι φυσικοί στο μέλλον) πρέπει μετά το πτυχίο να πληρώσει σεμινάρια. Μάλιστα, οι απόφοιτοι του ΕΜΠ τα πληρώνουν αυτά τα σεμινάρια στις ίδιες τις σχολές από τις οποίες παίρνουν πτυχίο, με ποσά που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα! Οι ίδιες οι σχολές τους διοργανώνουν τέτοια σεμινάρια επί πληρωμή, όπως επίσης και άλλοι «πιστοποιημένοι» ιδιωτικοί φορείς. Πρέπει να παρακολουθήσει, λοιπόν, κάποιες ώρες, τον υποχρεώνουν για να γίνει ενεργειακός επιθεωρητής να αγοράσει ένα ειδικό πρόγραμμα - εφαρμογή υπολογιστών με το οποίο θα κάνει τους υπολογισμούς για να πιστοποιήσει την ενεργειακή επάρκεια ενός κτιρίου και αφού το αγοράσει κι αυτό (το οποίο κοστίζει κοντά στα 1.000 ευρώ) μετά να πάει να δώσει εξετάσεις. Ασε που μετά μπορεί να κοπεί και να πρέπει να ξαναπληρώσει τα σεμινάρια... Αν σκεφτούμε τώρα ότι όσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός και η ανεργία, ένα ενεργειακό πιστοποιητικό σήμερα φτάνει να αποδίδει ποσά της τάξης των 50 ευρώ, καταλαβαίνουμε ότι και μόνο για να αποσβέσει τα ποσά που έδωσε ο απόφοιτος για να γίνει ενεργειακός επιθεωρητής χρειάζεται πολλές δεκάδες κτίρια...

Με άλλα λόγια, πρέπει να βλέπει κανείς και με τι όρους δουλεύουν οι απόφοιτοι, αφού αποκτήσουν πρόσβαση στα όποια καινούργια πεδία μπορούν να τους ανοίγονται μέσω των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Πρέπει να σκέφτεται ο φοιτητής πώς είναι η κατάσταση στο επάγγελμα, όπως είναι σήμερα τα πράγματα».

Είναι μια ευκαιρία να ανοίξει η συζήτηση για το ποια ανάπτυξη εξυπηρετείται

«Δηλαδή - συνεχίζει η Κ. Παπαϊωάννου - πρέπει να σκεφτεί ένας φοιτητής πόσο αυτή η συζήτηση πραγματικά του ανοίγει δυνατότητες και πόσο εξαρτάται τελικά η ζωή του και οι όροι εργασίας του από το τι γράφει το πτυχίο του και ένα ΦΕΚ. Παλιότερα, βέβαια, μπορεί σε ένα βαθμό όντως να του έδινε κάποιες δυνατότητες, αλλά σε κάποιους μόνο τομείς και πριν από την κρίση. Σήμερα, όμως, με την ανεργία που υπάρχει και την κατάσταση που επικρατεί σε όλους τους κλάδους δεν είναι το επαγγελματικό περίγραμμα και το ΦΕΚ που θα του δώσουν τη λύση».

Και επιπρόσθετα στα παραπάνω, η Κ. Παπαϊωάννου επισημαίνει ότι μπορούμε να δούμε αυτήν τη φάση ως μια καλή ευκαιρία να ανοίξει ανάμεσα στους φοιτητές η συζήτηση για το ποια ανάπτυξη έχουν ανάγκη:

«Σήμερα με δεδομένη την κατάσταση που υπάρχει, τη μεγάλη ανεργία κ.λπ. είναι ακόμα πιο πρόσφορο το έδαφος να καθίσει ο φοιτητής να αναλογιστεί σε τι πρέπει να απαντήσει πραγματικά. Χωρίς να κάνει πίσω από τα δικαιώματα που πρέπει να απαιτεί, από αυτό που λέμε μορφωτικά δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας, πρέπει να απαντήσει στο ζήτημα: Τελικά, μήπως, είναι πρόβλημα της ανάπτυξης της καπιταλιστικής το γεγονός ότι απελευθερώνεται το επάγγελμα, το ότι έχω πτυχίο πάλι δεν μπορώ να βρω δουλειά, το ότι η δουλειά που θα βρω δεν θα είναι πάνω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει, ή θα είναι, αλλά θα είναι με μπλοκάκι...

Η συζήτηση αυτή είναι αλληλένδετη και ξεκινάει από το ερώτημα ποια ανάπτυξη εξυπηρετείται. Γιατί με την ανάπτυξη την καπιταλιστική, έχει αποδειχθεί ότι όσα ΦΕΚ και να βγούνε δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να κατοχυρώσουν το δικαίωμα στη δουλειά. Γιατί όσο πιέζεται ο εργαζόμενος για να βρει δουλειά, τόσο πιο φθηνός είναι. Και αυτός είναι όρος για το κεφάλαιο».

Το φοιτητικό κίνημα να διεκδικήσει: Καμιά αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα!

Πέρα, δε, από τον κάθε φοιτητή ξεχωριστά, τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς του σχετικά με τη συζήτηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα, αυτά τα θέματα πρέπει να γίνουν και υπόθεση του φοιτητικού κινήματος. Η Κ. Παπαϊωάννου επισημαίνει σχετικά:

«Εμείς λέμε ότι και σε αυτήν τη συζήτηση που σήμερα εξελίσσεται οι φοιτητές πρέπει να πάρουν θέση. Και παίρνουν θέση μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, τοποθετούνται στις συνελεύσεις των Τμημάτων και στα άλλα όργανα που συζητάνε αυτά τα ζητήματα. Και καλώς κάνουν.

Πρέπει να σκύψουν και να επιμείνουν στο αίτημα που απαντά και στο σήμερα και γενικότερα στις ανάγκες: Καμιά αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα! Ο τίτλος σπουδών, δηλαδή, να είναι αυτός που θα δίνει απευθείας πρόσβαση στο επάγγελμα. Κι όταν λέμε ο τίτλος σπουδών, εννοούμε το πτυχίο με βάση το επιστημονικό αντικείμενο και όλα όσα περιλαμβάνει. Αυτό να είναι η μοναδική και αποκλειστική προϋπόθεση για την πρόσβαση στο επάγγελμα. Να μη χρειάζονται ούτε πιστοποιήσεις, ούτε σεμινάρια, ούτε επάρκειες τίποτα άλλο από εκεί και πέρα.

Αυτό για το φοιτητικό κίνημα πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι κόκκινη γραμμή, να μην κάνει πίσω από αυτό. Αυτή η πλευρά μπορεί να διεκδικηθεί και να μπει μέσα στις προτάσεις για ΦΕΚ που κάνουν τα Τμήματα. Πρέπει να απαιτήσει το φοιτητικό κίνημα να κατοχυρωθεί αυτό».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ