Η τέχνη μπορεί να μετατραπεί σε ένα ακόμα ισχυρό όπλο του λαού κατά των δυναστών του. Να αναδείξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της εργατικής τάξης, την ιστορική της αποστολή να απελευθερώσει τα μέσα παραγωγής από τα παράσιτα τους καπιταλιστές με το αναντικατάστατο όπλο της ταξικής πάλης. Μπορεί μέσα από το πινέλο, τον πηλό, τον χαλκό, το σίδερο, τον φωτογραφικό φακό να αφυπνίσει συνειδήσεις, να συμβάλει στην οργάνωση της πάλης, να συνειδητοποιήσουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι τη δύναμή τους.

Αυτά ακριβώς έρχεται να σηματοδοτήσει η έκθεση εικαστικών τεχνών και φωτογραφίας «Ανθρωποι χρώμα + σίδερο 6», που ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή μέσα στο χώρο του ναυπηγείου ΝΑΥΣΙ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος και θα ολοκληρωθεί την ερχόμενη Κυριακή, 28 Οκτώβρη, και ήδη «μετράει» πλήθος επισκεπτών, ενώ από αύριο Τρίτη και για όλη τη βδομάδα που θα λειτουργεί, έχουν προγραμματιστεί επισκέψεις και σχολείων από την περιφέρεια του Πειραιά.

Η έκθεση διοργανώνεται για 6η συνεχή χρονιά. Τίτλος: «Οι αγώνες είναι "τέχνη" του λαού, και η τέχνη όπλο του». Κοντά 200 καλλιτέχνες της Κίνησης Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα», ενώνουν τις «δυνάμεις» τους μαζί με τα ταξικά συνδικάτα της Ζώνης, Επιτροπές Ανέργων και Λαϊκές Επιτροπές της πειραιώτικης περιφέρειας. Μέσα από πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, φωτογραφίες, αλλά και θεατρικές παραστάσεις, μουσική, όλα εμπνευσμένα από τα βάσανα των εργαζομένων, όπως η άγρια εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς, η ανεργία και η εξαθλίωση, αλλά εμπνευσμένα και από τους μεγαλειώδεις αγώνες τόσο των εργατών της Ζώνης, των χαλυβουργών, όσο και συνολικά της εργατικής τάξης, έρχονται να δείξουν με έμφαση και με το δικό τους τρόπο ότι ο δρόμος για τη διέξοδο περνάει μέσα από την ταξική αλληλεγγύη, μέσα από την οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης.

Από τη συζήτηση το Σάββατο το βράδυ

Το απόγευμα του Σαββάτου ο Παντελής Παπαβασιλείου, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Ελευσίνας «ΜΑΣΙΝΑ» (ενταγμένο στη δύναμη του ΠΑΜΕ) και γραμματέας της ΠΟΕΜ και ο Ακης Αντωνίου, γραμματέας του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, συζήτησαν με τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες της έκθεσης το θέμα: «Η αλληλεγγύη όπλο της εργατικής τάξης στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Το παράδειγμα της "Ελληνικής Χαλυβουργίας"».

Ξεκινώντας τη συζήτηση ο Π. Παπαβασιλείου αναφέρθηκε στο πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης, υλική, χρηματική και ηθική που προκάλεσε ο μεγαλειώδης απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών τόσο σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους της χώρας όσο και στο εξωτερικό που αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται και απάντηση στην «αλληλεγγύη» της ελεημοσύνης τύπου εκκλησιών, αλλά και άλλων «εθνικών ευεργετών» όπως οι εφοπλιστές, που θέλει τον εργάτη να έχει απλωμένο το χέρι, για να μη σφίγγει τη γροθιά. Κύμα αλληλεγγύης στη δημιουργία του οποίου πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές συσπειρώσεις, οι Σύλλογοι Γυναικών (μέλη της ΟΓΕ), φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές μέσα από το ΜΑΣ και τα Συντονιστικά τους. Ενώ καθοριστικός - όπως ανέφερε - ήταν ο ρόλος των συνθημάτων των ίδιων των χαλυβουργών όπως «Ολη η Ελλάδα μια χαλυβουργία», που έδειχναν και δείχνουν μέσα από αυτά το δρόμο συνολικά στην εργατική τάξη για να αποκρούσει την ολομέτωπη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων, να ετοιμάσουν την αντεπίθεσή τους.

«Αν δεν ήταν αυτή η αλληλεγγύη οι χαλυβουργοί δε θα άντεχαν ούτε μια βδομάδα» ανέφερε και ο πρόεδρος του σωματείου τους Γιώργος Σιφωνιός, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση και συνέχισε: «Είχαμε συσπειρωθεί αποφασιστικά στις ταξικές δυνάμεις γιατί μόνο αυτές θα μπορούσαν να σηκώσουν τέτοιο κύμα» και τόνισε ότι ο αγώνας αυτός έδειξε τι σημαίνει το σύνθημα «Ολοι για έναν και ένας για όλους», τα σημαντικά αποτελέσματα που φέρνει η οργάνωση και ο αγώνας στους τόπους δουλειάς. Το λόγο πήραν και άλλοι εργαζόμενοι. Χαρακτηριστικές ήταν οι φράσεις ενός λογιστή ότι η πείρα της εργατικής τάξης από αγώνες όπως αυτός των χαλυβουργών πρέπει να μεταφέρεται σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά για να βγάζουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι συμπεράσματα, να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. 'Η θα μοιραστούμε όλοι μαζί την ήττα ή θα μοιραστούμε τους αγώνες, άλλος δρόμος δεν υπάρχει» κατέληξε.

Το βράδυ ακολούθησε θεατρική παράσταση: «Η πτώση και η άνοδος του κυρίου Γκρόσαπ», από την «Αγνωστη Ιστορία του Εργατικού κινήματος των ΗΠΑ» με θεατρική ομάδα εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών.

Τις εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου παρακολούθησαν ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και πολλά μέλη της ΚΕ.

Αποψη από τη συναυλία

Ξεχωριστή ήταν η στιγμή, όταν με φόντο τα εργαλεία που βρίσκονται στο μηχανουργείο, η ατμόσφαιρα δονήθηκε από το σύνθημα: «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

«Οποιος γνωρίζει το Πέραμα, πόσες ζωές έχουν χαθεί εδώ, τι όνειρα έχουν χαθεί εδώ και έχουν κερδηθεί και τι αγώνας έχει γίνει, σε τέτοιου είδους μηχανοστάσια, στα ορυχεία, στις φλόγες και τα πυρακτωμένα σίδερα, το να πεις ένα τραγούδι γι' αυτό τον κόσμο, για αυτούς που ζουν τέτοια γεγονότα, τόσο καιρό με τέτοια προβλήματα όπως ανεργία, αυτή η βαρβαρότητα, το να πεις λοιπόν ένα τραγούδι είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις». «Κανένας καπιταλισμός δεν μπορεί να ελέγξει τον άνθρωπο, αν δεν μπορεί να τον ελέγχει και πολιτιστικά. Και το τελευταίο που μπορούν να μας πάρουν είναι το πιστεύω μας και το πιστεύω μας είναι η τέχνη μας, είναι η ελπίδα μας, και με αυτά μπορούμε να αμυνθούμε για να κερδίσουμε το μεροκάματο, είναι δρόμος, είναι τρόπος σκέψης για να διεκδικήσουμε, είναι φύλλο πορείας». Ανέφερε ανάμεσα σε άλλα στο «Ρ» ο Γιώργος Μεράντζας μόλις κατέβηκε από την εξέδρα ο οποίος ήρθε από το χωριό του τα Τζουμέρκα για να δώσει το παρών του στις εκδηλώσεις και να ερμηνεύσει μέρος από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Ρίτσου.

Λεωφορεία για την Εκθεση (κάνουν τέρμα στην Πύλη της Ζώνης Περάματος): Από Ομόνοια (Μενάνδρου): το Β18 και το Γ18. Από Πειραιά (σταθ. Ηλεκτρικού): το 843.