Επιπλέον, υπογράφηκαν οι αποφάσεις σχετικά με τα μέτρα για την εφαρμογή της συμφωνίας «για την αμοιβαία εξασφάλιση ευαίσθητων πληροφοριών στο εσωτερικό της ΟΣΣΑ» και για τη συνεργασία σε βασικά εκπαιδευτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης των κρατών μελών της ΟΣΣΑ στον τομέα της πολιτικής άμυνας και της διαχείρισης των καταστροφών. Συνολικά υπογράφτηκαν 18 συμφωνίες, ενώ έγινε αποδεκτή η αποχώρηση του Ουζμπεκιστάν από την ΟΣΣΑ.

Ο Βλ. Πούτιν αναφερόμενος στην πορεία της ΟΣΣΑ σημείωσε: «Εχουμε σημειώσει πρόοδο σε όλους τους σημαντικούς τομείς της δραστηριότητας - στη στρατιωτική συνεργασία, στην καταπολέμηση της διεθνούς εγκληματικότητας, ιδίως του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και στην αντιμετώπιση των κρίσεων. Στην προετοιμασία για ειρηνευτικές επιχειρήσεις. Στην ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Οργάνωσης, συμπεριλαμβανομένης της Συλλογικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης. Το Σεπτέμβρη, στην Αρμενία πραγματοποιήθηκαν οι τακτικές κοινές ασκήσεις "Αλληλεπίδραση 2012". Εχουμε προγραμματίσει το έργο αυτό, ώστε να δημιουργηθεί στο χώρο της Ευρασίας ένα αποτελεσματικό δίκτυο συνεργατών για την αντιμετώπιση των απειλών της ασφάλειας».

Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής της Ευρασιατικής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), όπου συμμετέχουν 5 από τις παραπάνω χώρες (με εξαίρεση την Αρμενία, που διατηρεί το καθεστώς του «παρατηρητή»).

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν χαρακτήρισε πετυχημένη την πορεία της ΕΟΚ, εστίασε στην εφαρμογή της «Τελωνειακής ένωσης» και υποσχέθηκε πως το 2015 θα έχει ολοκληρωθεί η πορεία της, με τη συγκρότηση της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης (ΕΟΕ). Κατά τη διάρκεια της Συνόδου υπογράφτηκαν 15 συμφωνίες και εγκρίθηκε ο προϋπολογισμός της οργάνωσης.

Να σημειωθεί πως πριν λίγες μέρες η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χ. Κλίντον, στα πλαίσια του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ΗΠΑ - Ρωσίας, είχε εκφράσει τη δυσφορία των ΗΠΑ για τις κινήσεις εμβάθυνσης της καπιταλιστικής ενοποίησης (οικονομικής και στρατιωτικής) των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, στις οποίες το ρόλο της «ατμομηχανής» παίζει η Ρωσία.

Associated Press

Από τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού σε περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας όπου είναι οι πατρογονικές εστίες των Κούρδων

Στη Νοτιοανατολική Τουρκία οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο σχηματισμού κουρδικού κράτους, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στη Συρία και το πώς θα μπορέσουν να τις εκμεταλλευθούν οι κουρδικές ομάδες αυτονομιστών, σχηματίζοντας το ενιαίο Κουρδιστάν, που θα αποκόψει εδάφη από την Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, αναζωπυρώθηκαν, πάντα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών διαγκωνισμών για τον έλεγχο μιας εξαιρετικής σημασίας περιοχής. Ο χώρος του ευρύτερου Κουρδιστάν αποτελεί ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, περιλαμβάνοντας και την περιοχή του Κιρκούκ, η οποία διαθέτει ιδιαίτερα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και ενεργειακών πόρων, που τη βάζουν στο επίκεντρο των ανταγωνισμών. Η δράση των Κούρδων στη Συρία έχει επίσης τη σημασία της στα συγκεκριμένα σενάρια. Παρά το ότι αρχικά το ΡΚΚ εμφανίστηκε να παίρνει θέση υπέρ των «αντικαθεστωτικών», οι εξελίξεις απέδειξαν ότι επί της ουσίας οι Κούρδοι λειτουργούν ως ένα «τρίτο μέτωπο» στην περιοχή, το οποίο δρα «αυτόνομα». Είναι χαρακτηριστικό πως πληροφορίες σημειώνουν ότι ο τουρκικός στρατός πραγματοποιούσε επιθέσεις σε συριακό έδαφος πολύ πριν το χτύπημα στο Ακτσάκαλε της Τουρκίας, τον Οκτώβρη και τους τουρκικούς βομβαρδισμούς που ακολούθησαν, χρησιμοποιώντας πάντα το Κουρδικό, ως επίφαση και προχωρώντας σε διασυνοριακές επιθέσεις, με στόχο κουρδικές δυνάμεις, κυρίως του ΡΚΚ.

Το ΡΚΚ εμφανίζεται να έχει αναλάβει και τον έλεγχο όσον αφορά την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας σε κάποιες περιοχές της Συρίας, με τις συγκεκριμένες πληροφορίες να εντείνουν την εκτόξευση των κατηγοριών εκ μέρους της κυβέρνησης Ερντογάν, η οποία προειδοποιεί ότι θα απαντήσει αποφασιστικά στην οποιαδήποτε «αποσχιστική προσπάθεια».

Οι φόβοι της Τουρκίας για ενδεχόμενη διεκδίκηση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν είναι έκδηλοι και στις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος επικέντρωσε την προσοχή του στη διαμάχη μεταξύ της αυτόνομης κουρδικής διοίκησης στο βόρειο Ιράκ και την κυβέρνηση της Βαγδάτης, με αιχμή την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, εκφράζοντας την ανησυχία του για έναν ενδεχόμενο «αραβο - κουρδικό πόλεμο». Το ίδιο σενάριο δηλαδή που καλλιεργείται και στη Συρία, με αφορμή τις συγκρούσεις μεταξύ κουρδικών δυνάμεων και «αντικαθεστωτικών». Αρθρα στον τουρκικό Τύπο αναφέρονται στην άνοδο του «εθνικισμού», που χαρακτηρίζουν μεγαλύτερο τον κίνδυνο από τις μεμονωμένες «αποσχιστικές τάσεις»...

Το ΡΚΚ έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένως και μάλιστα εξαιρετικά και από τις τουρκικές κυβερνήσεις, προκειμένου να δικαιολογήσουν επιθέσεις και διώξεις κατά κουρδικών πληθυσμών, πολιτικές διώξεις, αλλά και να αρνηθούν στην κουρδική κοινότητα τα δικαιώματά της.

Η κυβέρνηση Ερντογάν το 2008 υποστήριζε ότι προωθεί σειρά μέτρων στο πλαίσιο του υποτιθέμενου «εκδημοκρατισμού» της Τουρκίας, δεδομένων και των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας με την ΕΕ, τα οποία περιλάμβαναν και υποτιθέμενες ρυθμίσεις αναφορικά με τα αιτήματα των Κούρδων, χωρίς ωστόσο στην πραγματικότητα να σταματούν οι πολιτικές διώξεις των Κούρδων, ή να μπαίνει φρένο στις απαγορεύσεις που αφορούν την πολιτιστική και γλωσσική ταυτότητα των Κούρδων.

Δεκάδες δημοσιογράφοι κουρδικής καταγωγής και μη, οι οποίοι επιχειρούν αναφορά στο κουρδικό ζήτημα, ασκώντας κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης Ερντογάν ή εργάζονται σε κουρδικά ΜΜΕ, έχουν συλληφθεί στο πλαίσιο του «αντιτρομοκρατικού νόμου», για στήριξη και συνεργασία με «τρομοκρατικές οργανώσεις», όπως η Τουρκία ονομάζει το ΡΚΚ, με δεκάδες χρόνια καταδίκης ο καθένας. Στη φυλακή οδηγούνται και άνθρωποι, οι οποίοι δρουν στο πλαίσιο οργανώσεων για τα δικαιώματα των Κούρδων στην Τουρκία, επίσης κατηγορούμενοι για «τρομοκρατική δράση».

Αντίστοιχα, διώκονται και πολιτικά πρόσωπα, όπως ο δήμαρχος του Βαν, Μπεκίρ Καγιά, βουλευτές που εκλέγονται στη Νοτιοανατολική Τουρκία, αλλά και εκπρόσωποι του πολιτισμού, αποδεικνύοντας ότι το Κουρδικό παραμένει μεγάλο αγκάθι για την κυβέρνηση του ΑΚΡ, που προσπαθεί να σιγήσει κάθε φωνή η οποία της ασκεί κριτική.

Το αδιέξοδο στο Κουρδικό προσπάθησαν να τονίσουν οι Κούρδοι κρατούμενοι στις φυλακές, οι οποίοι ξεκίνησαν απεργία πείνας από το Σεπτέμβρη, διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματά τους όπως πλήρη άρση των περιορισμών χρήσης της κουρδικής γλώσσας, καθώς επίσης για τις συνθήκες κράτησής τους. Η απεργία έληξε στα μέσα Νοέμβρη, μετά από παρέμβαση του κρατούμενου στις φυλακές του Ιμραλί, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος και παλαιότερα παρενέβη, ζητώντας εκεχειρία, με κάποιους να αμφισβητούν τις συνθήκες υπό τις οποίες λαμβάνει τις αποφάσεις του, ενώ βρίσκεται κρατούμενος σε καθεστώς απομόνωσης. Η κυβέρνηση του Ρ. Ερντογάν κατηγόρησε κυρίως το φιλοκουρδικό κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) καθώς και όσους ενθαρρύνουν τις συγκεκριμένες κινήσεις για «θεατρινισμούς».

Η προπαγάνδα του τουρκικού κράτους ενάντια στην κουρδική κοινότητα, εμφανίζεται ακόμα και στην παρουσίαση των δημογραφικών στοιχείων, καθώς οι αυξημένες γεννήσεις που καταγράφονται στις τάξεις των Κούρδων προκαλούν «ανησυχία» και παρουσιάζονται ως «επικείμενος δημογραφικός κίνδυνος» για τους Τούρκους...

Ο Τούρκος πρωθυπουργός από την πλευρά του, στις δημόσιες εμφανίσεις του - κυρίως στη Νοτιοανατολική Τουρκία - επιλέγει την υποκρισία και τάσσεται υπέρ της δήθεν «ενότητας» Κούρδων και Τούρκων, ζητώντας από τους Κούρδους της Τουρκίας να στραφούν κατά του ΡΚΚ και της «τρομοκρατίας», ισχυριζόμενος ότι δεν πρέπει να ενθαρρύνονται αυτοί που προωθούν το «διχασμό».

Προκειμένου το Κουρδικό να πάψει να είναι «άσσος στο μανίκι» των ιμπεριαλιστών, ο κουρδικός λαός πρέπει να αποφασίσει την αποδέσμευσή του από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και να παλέψει για τα δικαιώματά του με ταξικά κριτήρια, πέρα από τη λογική του «διαίρει και βασίλευε». Στόχος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ, η Τουρκία ή το Ισραήλ δεν είναι η δικαίωση του αγώνα των Κούρδων και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους, αλλά ο έλεγχος των ενεργειακών δρόμων και των μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων, για τα οποία δε διστάζουν να θυσιάζουν χιλιάδες ανθρώπους.