Ραγδαία αυξάνεται η ανεργία, η ανέχεια και η φτώχεια, φαινόμενα του καπιταλισμού που ενισχύονται σήμερα με την κρίση

Την παραίτησή του ανακοίνωσε το Σαββατοκύριακο 8-9 Δεκέμβρη ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι υπογραμμίζοντας ωστόσο πως θα προβεί σε αυτή την ενέργεια αφού εξασφαλίσει την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2013. Ηδη την Πέμπτη, η Γερουσία ενέκρινε τον προϋπολογισμό λιτότητας, ενώ αναμενόταν λίγο αργότερα να πράξει το ίδιο και η Βουλή των Αντιπροσώπων. Παρά τις δήθεν «κόντρες», οι βουλευτές του κόμματος «Λαός της Ελευθερίας» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ψήφισαν υπέρ, όπως - αναμενόμενο εξάλλου - και οι βουλευτές του κεντρώου «UdC» αλλά και του δήθεν αντιπολιτευόμενου «Δημοκρατικού Κόμματος». Ο Πρόεδρος της χώρας, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, αναμένεται στη συνέχεια να διαλύσει το κοινοβούλιο και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις 24 Φλεβάρη, αντί για τις προγραμματισμένες τον Απρίλη.

Ο άμεσος λόγος για την παραίτηση του Μόντι θεωρείται η προηγούμενη ανακοίνωση του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πως αποσύρει τη στήριξη του κόμματός του Λαός της Ελευθερίας (PDL) προς την κυβέρνηση του Μόντι και τη στάση αποχής που κράτησε κατά τη διάρκεια δύο ψηφοφοριών τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στη Γερουσία, την Πέμπτη 6 Δεκέμβρη. Την ίδια στιγμή, ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε πως θα ηγηθεί του κόμματός του στις προσεχείς εκλογές, παίρνοντας πίσω τα περί «συνταξιοδότησης» από την πολιτική σκηνή. Οπως έχει υποστηρίξει «δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος διάδοχος για τις εκλογές»... Μάλιστα με αλαζονεία έχει δηλώσει πως δε συμμετέχει στον εκλογικό ανταγωνισμό για να λάβει ένα «καλό αποτέλεσμα», αλλά «...με το χαρακτήρα που έχω, συμμετέχω πάντα για να κερδίσω»...

Τις τελευταίες ημέρες δίνουν και παίρνουν οι διεργασίες σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο να είναι και πάλι υποψήφιος ο Μάριο Μόντι, είτε με κάποιες κεντρώες παρατάξεις, είτε ως επικεφαλής άλλου νέου κόμματος, αλλά και το ενδεχόμενο να αποφασίσει να κατέβει υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα, στις εκλογές που αναμένονται μέσα στο 2013. Ο ίδιος έχει αφήσει ανοικτό κάθε ενδεχόμενο, καθώς δεν κάνει καμία συγκεκριμένη δήλωση, ενώ ο Μπερλουσκόνι έχει υποστηρίξει πως «αν ο Μόντι είναι υποψήφιος για να ηγηθεί της μετριοπαθούς κεντρώας παράταξης, τότε αποσύρομαι». Ο αρχηγός του Δημοκρατικού ΚόμματοςΠιερ Λουίτζι Μπερσάνι σχολίασε πως δε θεωρεί πως ο Μόντι πρέπει να κατέβει υποψήφιος, ωστόσο, δήλωσε πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί του αν το αποφασίσει.

Πάντως, την Τετάρτη ο Μόντι μετέθεσε την προγραμματισμένη για την Παρασκευή συνέντευξη Τύπου για αργότερα, καθώς ο Μπερλουσκόνι ζήτησε περισσότερο χρόνο για να εξετάσει το σχέδιο του προϋπολογισμού για το 2013, που αναμενόταν να συζητηθεί και να ψηφιστεί πριν από τα Χριστούγεννα. Η κίνηση αυτή του Μπερλουσκόνι φαίνεται να πηγάζει από την πρόθεση του πρώην πρωθυπουργού να μεταθέσει για αργότερα τις πρόωρες εκλογές, που τότε, υπολογίζονταν για τις 17 ή τις 24 του Φλεβάρη, με στόχο την αύξηση των ποσοστών του κόμματός του.

Μέσα σε δύο εβδομάδες ο πρώην πρωθυπουργός έχει δει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις. Ετσι ενώ το ποσοστό του κόμματος Λαός της Ελευθερίας δεν ξεπερνούσε το 14%, πρόσφατη δημοσκόπηση που μετέδωσε η ιταλική δημόσια τηλεόραση «Rai Tre» κατέγραψε άνοδο του κόμματος στο 18%. Το Δημοκρατικό Κόμμα (δημιούργημα της συγχώνευσης δύο κομμάτων, του κόμματος Μαργαρίτα και του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς - που προήλθε από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο το 1991 απάλειψε τη λέξη «κομμουνιστικό» από τον τίτλο του και λίγο αργότερα διέγραψε τελείως το σφυροδρέπανο από σύμβολό του) παραμένει πρώτο κόμμα με 36,3%, ενώ η Αριστερά και Ελευθερία, με την οποία έχει συμμαχήσει, συγκεντρώνει το 5,8%. Το Κίνημα Πέντε Αστέρια του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο, που κινείται γενικά και αόριστα ενάντια στους πολιτικούς, χάνει τη δεύτερη θέση καθώς λαμβάνει το 13,8%, ενώ τα κόμματα που στηρίζουν τον Μόντι - το κεντρώο κόμμα UdC και το Μέλλον και Ελευθερία - εξασφαλίζουν το 5,6% και το 1,8%, αντίστοιχα. Η Λίγκα του Βορρά που στήριζε τον Μπερλουσκόνι, συγκεντρώνει το 4,6%.

Σημειώνεται πως ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μπερλουσκόνι μέσα στα τελευταία 17 χρόνια έχει διακυβερνήσει τη χώρα 9 χρόνια, εξυπηρετώντας πάντα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Εχει βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά δικαστικές διαμάχες, με την πιο πρόσφατη να έχει διεξαχθεί στα τέλη του Οκτώβρη, όπου δικαστήριο του Μιλάνου τον καταδίκασε σε 4ετή ποινή φυλάκισης για υπόθεση φοροδιαφυγής. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως θα ασκήσει έφεση.

Διεξάγοντας μια άτυπη προεκλογική εκστρατεία, ο πρώην πρωθυπουργός ασκεί κριτική στην κυβέρνηση Μόντι - παρόλο που τη στήριζε και μόλις πριν λίγες ημέρες ψήφισε τον προϋπολογισμό - προβάλλοντας το επιχείρημα πως η πολιτική λιτότητας, η αύξηση της φορολογίας και οι περικοπές των δημοσίων δαπανών έχουν οδηγήσει τη χώρα σ' αυτήν την κατάσταση. «Δεν μπορώ να επιτρέψω τη χώρα να πέσει σε σπιράλ δίχως τέλος (...) Είναι αδύνατον να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση», σημειώνει. Η Ιταλία, όπως υποστήριξε, βρίσκεται στην άκρη μιας αβύσσου - έχει εξαντληθεί οικονομικά, ένα εκατομμύριο άνθρωποι και περισσότεροι βρίσκονται στην ανεργία, η αγοραστική δύναμη έχει καταρρεύσει, αυξάνεται η φορολογία σε απαράδεκτα επίπεδα»...

Εσκεμμένα, ωστόσο, «ξεχνάει» πως μόλις το καλοκαίρι του 2011, λίγους μήνες πριν την κατάρρευση της κυβέρνησής του - μετά τις αντιρρήσεις που έφερε ο κυβερνητικός εταίρος Λίγκα του Βορρά σε ό,τι αφορά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, φυσικά για δικούς του δημαγωγικούς λόγους - η κυβέρνησή του είχε συμφωνήσει σε δύο πακέτα λιτότητας. Στόχος τους ήταν η «εξοικονόμηση» 476 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα σε τρία χρόνια, με περικοπές στον τομέα της Υγείας και των κοινωνικών παροχών, μέσω της «αποκέντρωσης», καθώς μεγάλοι οργανισμοί, που συνδέονται με τη δημόσια Υγεία και τις Μεταφορές, περνούν στην αρμοδιότητα των δήμων, οι οποίοι με τη σειρά τους επιβάλλουν νέους δυσβάσταχτους φόρους στους πολίτες. Η κυβερνητική απόφαση προέβλεπε περικοπές στις δαπάνες των υπουργείων, των τοπικών κυβερνήσεων και μείωση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις και τις οικογένειες.

Τα «ηνία» της εξουσίας έλαβε ο Μόντι το Νοέμβρη του 2011 ως «τεχνοκράτης» με τη στήριξη του κόμματος Λαός της Ελευθερίας, του Δημοκρατικού Κόμματος και του κόμματος Αριστερά - Οικολογία - Ελευθερία για να «διασώσει τη χώρα» επιβάλλοντας περικοπές 33 δισεκατομμυρίων ευρώ το Δεκέμβρη του 2011. Από τότε μέχρι τώρα έχει επιβάλλει βάρβαρα μέτρα λιτότητας, με το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, αύξηση των φόρων, περικοπές σε συντάξεις, ενώ δρομολογείται μέχρι το 2014 η απόλυση 200.000 δημοσίων υπαλλήλων, η απόλυση του 19% του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και άλλες 150.000 απολύσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των περιφερειακών νοσοκομείων και κέντρων υγείας, η αύξηση κατά μια μονάδα του ΦΠΑ από τις αρχές του 2013 κ.ά.

Οποιες τελικά και αν είναι οι εξελίξεις στην Ιταλία, το σίγουρο είναι πως θα συνεχιστεί η βάρβαρη επίθεση στις συνθήκες διαβίωσης και τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς το κεφάλαιο, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, θα κάνει ό,τι μπορεί για να βγει απ' αυτήν με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες, ρίχνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους. Εξάλλου, πρόσφατα, ο Μόντι, μιλώντας από τις Βρυξέλλες σημείωσε: «Οποιοδήποτε και αν είναι το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, θα προκύψει μια κυβέρνηση στην Ιταλία που θα ευθυγραμμίζεται με την παράδοση της ισχυρής υποστήριξης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.