Περίπου 2.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν την πενταετία 1997 - 2003, από τη ΣΟΦΤΕΞ, ως αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησής της. Τρεις παραγωγικές μονάδες έκλεισαν, καθώς και 22 παραρτήματα σε αντίστοιχες επαρχιακές πόλεις. Η τελευταία μαζική έξοδος στην ανεργία έγινε το 2003, όπου περίπου 500 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλιά τους. Το θέμα έφεραν, με Ερώτησή τους στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, Αγγελος Τζέκης και Λιάνα Κανέλλη.

Οπως αναφέρεται στην Ερώτηση, το Γενάρη του 2004 ψηφίστηκε ομόφωνα από τη Βουλή το άρθρο 47 του Ν. 3220/04, που προβλέπει, για τη διευκόλυνση των ανέργων της ΣΟΦΤΕΞ, τη δημιουργία «ειδικού τοπικού προγράμματος...».

Αν δεν υλοποιηθεί, άμεσα, ο νόμος, οι άνεργοι από τη ΣΟΦΤΕΞ κινδυνεύουν από την αλλαγή των προϋποθέσεων συνταξιοδότησής τους. «Και αυτό γιατί, όπως επισημαίνεται, όσοι είχανε προσληφθεί πριν από την 31η Αυγούστου 1992 υπάγονται στο καθεστώς βαρέων και ανθυγιεινών και κινδυνεύουν να βγουν σε σύνταξη 5 ή και 10 χρόνια αργότερα, αφού δε βρίσκουν δουλιά και, φυσικά, δουλιά με βαριά και ανθυγιεινά που είναι αναγκασμένοι να ψάχνουν. Είναι φανερό ότι ο συγκεκριμένος νόμος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, όμως μπορεί να δώσει μια μικρή ανάσα στους απολυμένους της ΣΟΦΤΕΞ».

Το Σωματείο της ΣΟΦΤΕΞ και η Επιτροπή Απολυμένων ζητάνε να υλοποιηθεί το άρθρο 47 του Ν. 3220. Οι άνεργοι που θα καλύψει σήμερα δεν ξεπερνούν τους 280 με μια πιθανή μικρή απόκλιση. Το κόστος δε που θα υπάρξει για τα 5 χρόνια είναι περίπου 4,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Σ' αυτά τα ποσά έχει υπολογιστεί το ένσημο συν 750 ευρώ καθαρά για κάθε εργαζόμενο, όπως έγινε και στη Δράμα. Αίτημα των εργαζομένων είναι στο πρόγραμμα να ενταχθούν όλοι οι άνεργοι άσχετα από ηλικίες. Επίσης ζητάνε να απασχοληθούν όπως έγινε και στη Δράμα.

Οι βουλευτές, απευθυνόμενοι στους υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Οικονομίας και Οικονομικών, ρωτούν: «Εάν η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υλοποίηση του άρθρου 47 του Ν. 3220/04, ικανοποιώντας τα αιτήματα του σωματείου και των απολυμένων της ΣΟΦΤΕΞ».

Δυναμικό «όχι» στην απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών είπαν το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής οι κάτοικοι και οι φορείς της Χίου στη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν στο λιμάνι του νησιού. Κατέλαβαν μάλιστα το χώρο προσέγγισης των πλοίων και στη συνέχεια τον καταπέλτη του πλοίου «ΜΥΤΙΛΗΝΗ», το οποίο και κράτησαν για μια περίπου ώρα εμποδίζοντας τον απόπλου του.

Με επικεφαλής τον πρόεδρο της Παγχιακής Ενωσης Συνταξιούχων ΝΑΤ καπετάν Νικόλα Γιόμελο απηύθυναν μήνυμα προς την κυβέρνηση και τους εφοπλιστές πως δε θα δεχτούν τις καταστροφικές συνέπειες της απελευθέρωσης των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών στη ζωή και την οικονομία του νησιού και των κατοίκων του.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε και ο κυβερνητικός βουλευτής Γ. Πίττας, ο οποίος, ως «εκπρόσωπος» της ΝΕΛ, μετέφερε τις προτάσεις της εταιρίας που απέρριψαν οι συγκεντρωμένοι και έδειξε τον προσανατολισμό της κυβέρνησης.

Η αποπροσανατολιστική, αλλά και ταυτόχρονα εκβιαστική ρήση του «ή δεχόσαστε τις προτάσεις της εταιρίας ή δεν ισχύουν» απορρίφθηκε ασυζητητί από τη Συντονιστική Επιτροπή, δείχνοντας ότι οι κάτοικοι δεν πρόκειται να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους στα ψίχουλα των εφοπλιστών.

Στη συγκέντρωση πήραν μέρος εκατοντάδες πολύτεκνοι, φοιτητές, άτομα με ειδικές ανάγκες, εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, της ΑΔΕΔΥ, του Εργατικού Κέντρου του νησιού, συνταξιούχοι του ΝΑΤ κ.ά.

Απολύθηκε εργαζόμενη από το κατάστημα «Ζουριδάκης» με δερμάτινα είδη, που βρίσκεται στην οδό Μητροπόλεως, στην Αθήνα. Η εργαζόμενη, 55 ετών, δούλευε στο κατάστημα για 4 χρόνια, χωρίς ένσημα τα τρία χρόνια, χωρίς άδειες και ρεπό.

Σημειώνεται ότι ο εργοδότης τον τελευταίο χρόνο είχε προσλάβει την εργαζόμενη μέσω ΟΑΕΔ, προκειμένου να «αρπάξει» την αντίστοιχη επιδότηση, και μόλις αυτή τελείωσε την απέλυσε. Με παρέμβαση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας έγινε καταγγελία στο ΙΚΑ, κάτι που εξόργισε ιδιαίτερα τον εργοδότη.

Συγκεκριμένα, η εργαζόμενη πήγε στο κατάστημα, συνοδευόμενη από τον υπάλληλο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, προκειμένου να παραλάβει το γραμμάτιο είσπραξης για την αποζημίωσή της. Την επόμενη μέρα ο εργοδότης πήγε στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων και άρχισε να βρίζει τον υπάλληλο και να τον απειλεί ότι θα κάνει μήνυση γιατί «λείπουν» πράγματα από το κατάστημά του. Στο αστυνομικό τμήμα όπου πήγαν στη συνέχεια, παρουσία συνδικαλιστών του Συλλόγου, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και της ΓΣΕΕ, ο εργοδότης αρκέστηκε σε αστειότητες και βεβαίως δεν κατέθεσε καμία μήνυση.

Σε αναγκαστική άδεια προσπαθεί να οδηγήσει εργαζόμενη και μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, η διοίκηση του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετάνια». Το γεγονός καταγγέλλει, με ανακοίνωσή του, το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Αθήνας και σημειώνει ότι «επιχειρούν με αυτή τους την ενέργεια να κάμψουν τη συνδικαλιστική της δράση μέσα στο ξενοδοχείο και να περάσουν πιο έντονα την τρομοκρατία ενάντια σε κάθε εργαζόμενο που σηκώνει το κεφάλι, διεκδικεί τα δικαιώματά του, αγωνίζεται και απεργεί».

Σημειώνεται ότι η άδεια της εργαζόμενης ήταν καθορισμένη από τα μέσα Φλεβάρη για το τέλος Αυγούστου.

Σοβαρά ερωτήματα, ωστόσο, προκαλεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια τριμερούς διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας την περασμένη Παρασκευή, την οποία προκάλεσε το συνδικάτο, αυτή αναβλήθηκε, μετά από αίτημα του εκπροσώπου του ξενοδοχείου. Το επιχείρημα του εκπροσώπου του ξενοδοχείου, που έκανε αποδεκτό η επιθεωρήτρια Εργασίας, ήταν ότι δε νομιμοποιείται η συζήτηση παρουσία εκπροσώπων του κλαδικού σωματείου, της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Επισιτισμού, παρά μόνο παρουσία του εκπροσώπου του επιχειρησιακού σωματείου!

Οπως καταγγέλλει το συνδικάτο, προσπαθούν «να απομονώσουν το συνδικάτο, νόμιμο εκφραστή των εργαζομένων του κλάδου επισιτισμού - τουρισμού και επιχειρούν να επιβάλουν ως διαπραγματευτή σε αυτή την εργατική διαφορά το επιχειρησιακό σωματείο, που ελέγχεται από εκπροσώπους της ΠΑΣΚΕ και ο ρόλος του και οι σχέσεις με την εργοδοσία είναι συγκεκριμένες».