Μάχη κρίσιμη για την προστασία των εργαζομένων από την εξαθλίωση αποτελεί τόσο η φετινή Πρωτομαγιάτικη απεργία, όσο και η περαιτέρω αγωνιστική κλιμάκωση με πρώτο σταθμό την πανεργατική πανελλαδική απεργία που αποφασίστηκε προχτές για τις 11 Μάη. Καθώς δυναμώνουν τα «παζάρια» για το πώς τα μονοπώλια θα βγουν από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, αλλά και η προσπάθεια των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να αθωώσουν τους ενόχους των λαϊκών προβλημάτων, αναδεικνύεται πως βασικό κριτήριο για την επιτυχία της διπλής απεργιακής μάχης αποτελεί η αφύπνιση και οργάνωση ακόμα περισσότερων εργαζομένων ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την πλουτοκρατία.

Τη συμμετοχή της στην απεργία στις 11 Μάη ανακοίνωσε χτες και η ΑΔΕΔΥ, καλώντας γενικά και αόριστα τους εργαζόμενους να... «αντιδράσουν».

Το ΠΑΜΕ, με χτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας, όπου συζητήθηκαν τα σύνθετα καθήκοντα της διπλής απεργιακής μάχης, υπογράμμισε ότι η ενίσχυση της θέσης και των αγώνων των εργαζομένων συνδέεται με την οργάνωσή τους ενάντια στην πολιτική που με συνέπεια υλοποιούν κυβέρνηση - τρόικα, με τη στήριξη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, προς όφελος της πλουτοκρατίας. Αυτό το απεργιακό μήνυμα πρέπει να φτάσει και να συζητηθεί με κάθε εργάτη και εργάτρια, μέσα στους τόπους δουλειάς, στα γραφεία, στα γιαπιά, παντού.

Στη Γραμματεία συζητήθηκε αναλυτικά το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015», το οποίο και χαρακτηρίστηκε σχέδιο αντιλαϊκής λεηλασίας 76 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της πλουτοκρατίας. Αναδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο ιστορικό του όριο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν υπάρχει ανάγκη για ένα κίνημα που απλά θα περιγράφει τις συνέπειες αυτών των μέτρων, αλλά που θα δίνει πρόταση εξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτό το σημείο, μπαίνει και η διαχωριστική γραμμή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος από τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη κάνουν λόγο για πιο δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης, ωστόσο, κρίνουν επί της ουσίας αναγκαία τα μέτρα για να υπάρξει ανάπτυξη. Σε αυτό το μήκος κύματος εστιάζονται και οι προτάσεις των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση», όπως και τα κόμματα που στηρίζουν, κινούνται στην ίδια κατεύθυνση της επιμήκυνσης ή της αναδιάρθρωσης του χρέους. Καλούν, δηλαδή, τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στη συζήτηση για το πώς τα μονοπώλια θα βγουν από την κρίση με τη μικρότερη ζημιά, έτοιμα για νέα επέλαση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων.

Μέσα στο παραπάνω πολιτικό και συνδικαλιστικό πλαίσιο, οι ταξικές δυνάμεις καλούνται να μετατρέψουν τις δύο απεργιακές κινητοποιήσεις, και της Πρωτομαγιάς και της 11ης Μάη, σε μέρες αντίστασης και διεκδίκησης. Εκείνο που ενδιαφέρει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι να κατέβει μαζικά ο κόσμος στις διαδηλώσεις, να υπάρξουν μετρήσιμα βήματα στη χειραφέτηση και τον απεγκλωβισμό των εργαζομένων από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Ο στόχος, λοιπόν, της μαζικοποίησης της απεργίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν όλοι οι κρίκοι του ταξικού κινήματος, από τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων, τις Επιτροπές Αγώνα μέχρι και τις κλαδικές Γραμματείες, δουλέψουν σε αυτή την κατεύθυνση με πρόγραμμα και σχέδιο για κάθε χώρο δουλειάς, έτσι ώστε να φτάσει και να συζητηθεί το απεργιακό μήνυμα με όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.

Σε αυτή την κατεύθυνση τέθηκαν στην Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ και μια σειρά από επιμέρους μέτωπα πάλης που θα πρέπει να δουλευτούν παραπέρα. Ενδεικτικά, ως τέτοια σημειώθηκαν:

-- Οι ιδιωτικοποιήσεις, όπου οι ταξικές δυνάμεις στους χώρους που προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις θα πρέπει να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα και να εκφραστούν οι διαθέσεις του κόσμου τόσο την Πρωτομαγιά όσο και την 11η Μάη.

-- Οι εξελίξεις στο Δημόσιο, όπου απαιτείται ξεχωριστή δουλειά τόσο για το μισθολόγιο όσο και για τους συμβασιούχους.

-- Η εκτίναξη της ανεργίας, που βάζει νέα καθήκοντα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, τόσο κατά κλάδο όσο και στα ταξικά Εργατικά Κέντρα, θα πρέπει να πραγματοποιήσουν σειρά παρεμβάσεων γι' αυτά τα ζητήματα.

-- Τα ζητήματα της Υγείας και της Παιδείας, που παραμένουν στην πρώτη γραμμή.

-- Μέσα από αυτό το γενικότερο πλαίσιο ενισχύεται αντίστοιχα και η ανάγκη για την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που να διεκδικούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Ακόμα, εκτιμήθηκε ότι η μάχη για την επιτυχία των απεργιών πρέπει να δοθεί με βάση ακριβώς την κατά κλάδο δουλειά. Κάθε κλαδική γραμματεία, κάθε επιτροπή και κάθε σωματείο θα πρέπει να έχει καθημερινή παρουσία μέσα στους χώρους δουλειάς. Να γίνουν εκδηλώσεις κατά χώρο δουλειάς μπροστά στην Πρωτομαγιάτικη απεργία. Να μπει μπροστά η δραστηριότητα των ίδιων των μελών του Συνδικάτου. Οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να επιμείνουν στην οργάνωση μέσα στους ίδιους τους τόπους δουλειάς.