Κύριε Μητσοτάκη, μπορεί να επιλέξατε, ιδιαίτερα στη δευτερολογία σας, να χαριεντίζεστε εδώ μέσα με τον κ. Τσίπρα και να ανταποκρίνεται έως ένα βαθμό ο κ. Τσίπρας στους χαριεντισμούς αυτούς, με μπαλαντέρ την κα Γεννηματά και τον κ. Βαρουφάκη, ως αναφορές δηλαδή, όμως ο λαός μας παρακολουθεί με πραγματική αγωνία την επόμενη μέρα. Και το σήμερα, αλλά κυρίως την επόμενη μέρα.

Γι' αυτό βέβαια δεν θα ακολουθήσουμε αυτόν τον κατήφορο, άλλωστε αυτό κάναμε πάντα. Θα προσπαθήσουμε με επιχειρήματα, όσο και αν διαφωνείτε οριζόντια και κάθετα με τις απόψεις του ΚΚΕ, εδώ μέσα όμως προσπαθούμε πάντα τεκμηριωμένα να αναλύουμε τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας, απευθυνόμενοι κυρίως από αυτό εδώ το βήμα προς τον ελληνικό λαό, που μας ακούει με πραγματικό ενδιαφέρον.

Τους τελευταίους αυτούς δύο μήνες εμφανιστήκατε όλοι σας σχεδόν ως όψιμοι οπαδοί του δημόσιου συστήματος και των εργαζομένων σε αυτό, αφού πρώτα είχατε φροντίσει να κλείσετε νοσοκομεία, άλλες δομές Υγείας, να πετσοκόψετε προϋπολογισμούς, εργασιακά δικαιώματα. Μέχρι και το δίκαιο αίτημα για την ένταξη των εργαζομένων στα νοσοκομεία στα βαρέα και ανθυγιεινά το θυμηθήκατε τώρα, όμως κανείς σας, από όλους σας όσοι κυβερνήσατε μέχρι σήμερα αυτόν τον τόπο, δεν τόλμησε τόσα χρόνια να το κάνει πράξη, παρότι αυτοί που αναφέρονται σε αυτό είχαν κυβερνήσει αυτόν τον τόπο.

Ακριβώς για να υπάρξει υγειονομική θωράκιση, από την πρώτη στιγμή απαιτήσαμε να γίνουν προσλήψεις όλου του αναγκαίου υγειονομικού προσωπικού, να εξοπλιστούν τα νοσοκομεία με όλα τα μέσα και τις υποδομές. Επιμείναμε στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ο οποίος έπρεπε και πρέπει να μπει κάτω από την ευθύνη και τον έλεγχο του κράτους, για να εξασφαλιστεί η επάρκεια και μέσων και υποδομών, αλλά κυρίως η τήρηση κανόνων.

Αν είχε γίνει αυτό, θα είχαν αποτραπεί φαινόμενα, όπως και η σπατάλη αρχικά διαγνωστικών τεστ, που στον ιδιωτικό τομέα γίνονταν ανάλογα με το πορτοφόλι βέβαια του καθενός, ή - πολύ περισσότερο - η έλλειψη προστασίας σε ιδιωτικές δομές, που στοίχισαν μέχρι και τη ζωή και την υγεία ασθενών συνανθρώπων μας, αλλά και υγειονομικών σε αυτές τις δομές.

Φυσικά, αυτή την πραγματική επίταξη την απορρίψατε όλοι σας. Φτάσατε μάλιστα στο σημείο να βαφτίσετε επίταξη τη μίσθωση υπηρεσιών μέσω συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ και αυτή ακόμη με το αζημίωτο βέβαια, όπως όλοι ξέρουμε, για τους μεγαλοκλινικάρχες. Και αυτό το κάνατε και οι της ΝΔ, αυτό πρότειναν και οι του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την πρώτη στιγμή είπαμε επίσης ότι η αναγκαία καραντίνα δεν σημαίνει καραντίνα στη διεκδίκηση, στη φωνή του λαού, δεν σημαίνει σιωπητήριο γενικό, σαν κι αυτό που ήθελε να επιβάλει και επιδιώκει να το επιβάλει η κυβέρνησή σας, με τη συμβολή δυστυχώς και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα μάλιστα μιας ψευδεπίγραφης υπεύθυνης αντιπολίτευσης, αλλά και με τη συνδρομή κάποιων ΜΜΕ που έχουν επιβάλει στην κυριολεξία καραντίνα στην πραγματική ενημέρωση, εξοβελίζοντας κάθε φωνή που αναδεικνύει κρατικά κενά και ελλείψεις.

Σήμερα, μπροστά και στη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, η φωνή του λαού, των εργαζομένων, των αγωνιών τους για το σήμερα και το αύριο πρέπει να ακουστεί πολύ πιο δυνατά.

Ο τερματισμός της καραντίνας θα αποκαλύψει ακόμα περισσότερο την πραγματική εικόνα: Θα αποκαλύψει ότι ο δημόσιος τομέας Υγείας παραμένει αθωράκιστος.

Κι ας λέτε, κύριε Μητσοτάκη, πως έχουμε πλέον «ένα καλύτερο δημόσιο σύστημα».

Για πείτε μας, λοιπόν, τι άλλαξε μέσα στους δύο μήνες, σε συνθήκες κορονοϊού; Φυσικά ξέρουμε πολύ καλά. Ρητορικό είναι το ερώτημα.

Ενώ χρειάζονται ως μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων τουλάχιστον 30.000 προσλήψεις υγειονομικών, με βάση τα στοιχεία και αυτά που λένε οι αρμόδιοι οργανισμοί, έγιναν μόλις 3.000 και κάτι προσλήψεις επικουρικού προσωπικού, εκ των οποίων μόνο 381 γιατροί και 2.692 νοσηλευτικό και λοιπό υγειονομικό προσωπικό.

Και μάλιστα, όταν ξέρετε ότι και αυτές οι 30.000 που χρειάζονται είναι πίσω και από τις πραγματικές ανάγκες, αφού τα προηγούμενα χρόνια καταργήθηκαν χιλιάδες νοσοκομειακές κλίνες, έκλεισαν εργαστήρια, ακόμα και ολόκληρα νοσοκομεία!

Τα κρεβάτια ΜΕΘ από 557 πριν την επιδημία έγιναν 775 τώρα. Στόχος σας, βέβαια, λέτε, είναι «να προσεγγίσετε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 1.200 κρεβατιών ΜΕΘ». Αυτός όμως ο μέσος όρος της ΕΕ είναι κάτω από το 50% των κρεβατιών ΜΕΘ που θα έπρεπε να έχει η δική μας χώρα. Είναι αυτός ο μέσος όρος που στοίχισε και στοιχίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε χώρες της ΕΕ. Είναι αυτός ο μέσος όρος που ανάγκαζε τους γιατρούς στην Ευρώπη - και τώρα και πριν την επιδημία - να αναγκάζονται να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.

Το ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι πολύ πίσω ακόμα και από τις καθημερινές ανάγκες του λαού, πολύ περισσότερο της πανδημίας, το ξέρουν εκατομμύρια ασθενείς με χρόνια νοσήματα που ανέβαλαν θεραπείες, ακόμα κι αυτοί που βρίσκονται στη φάση της διερεύνησης.

Ξέρετε πολύ καλά ότι στα νέα ιατρικά ραντεβού θα προστεθούν τα προηγούμενα και στα οποία φυσικά το δημόσιο σύστημα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί επαρκώς.

Αρα αυτά πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα, αυτά σας προτείνουμε.

Τι να πρωτοπούμε; Για τα προνόμια που δώσατε, επίσης θα επιμείνουμε, στη μεγάλη εργοδοσία;

Για τη δυνατότητα να επιβάλλει μονομερώς εκ περιτροπής εργασία ή για τη δυνατότητα να επιβάλλει ελεύθερα χωρίς περιορισμούς μειώσεις στους μισθούς κατά 50% για τουλάχιστον 6 μήνες;

Για τη δυνατότητα που δίνετε σε κάθε επιχείρηση να κάνει συνδυασμένη χρήση όλων των «εργαλείων ευελιξίας»;

Δηλαδή να μπορεί ταυτόχρονα να επιβάλλει μονομερώς εκ περιτροπής εργασία σε τμήμα του προσωπικού, να αναστέλλει τις συμβάσεις εργασίας άλλων εργαζομένων, να συνδυάζει αυτό το μέτρο και με τηλεργασία στον ίδιο εργαζόμενο και ό,τι άλλο γουστάρει;

Ακόμα και να μεταφέρει εργαζόμενους από τη μια επιχείρηση στην άλλη επιχείρηση του ομίλου της, χωρίς όμως να διασφαλίζονται τα δικαιώματά τους.

Ολα αυτά τα δήθεν έκτακτα, προσωρινά, βαθιά αντεργατικά, ήρθαν για να μείνουν! Κι αυτό το λένε πρώτα απ' όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που θέλουν βέβαια να «μείνουν ασφαλείς», κύριε Μητσοτάκη, ασφαλείς όχι μόνο απέναντι στον κορονοϊό, αλλά και ταυτόχρονα ασφαλείς απέναντι σε όλη αυτή την ασυδοσία. Θέλουν να μείνουν δυνατοί προστατεύοντας τη ζωή τους, αλλά και τα δικαιώματά τους.

Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να μεταφερθεί για κάποιο απώτερο μέλλον!

Διεξάγεται καθημερινά, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Γιατί, τώρα είναι που πρέπει να θωρακιστεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, όχι αύριο.

Τώρα πρέπει να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας, να μπει κάτω από τον κρατικό έλεγχο και σχεδιασμό, όχι αύριο.

Τώρα πρέπει να παρθούν μέτρα προστασίας σε κάθε τόπο δουλειάς, όχι αύριο.

Τώρα πρέπει να δυναμώσει η αγωνιστική δράση για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της κρίσης, για να μη μονιμοποιηθούν η απληρωσιά, η εκ περιτροπής εργασία, η τηλεργασία και τόσα άλλα, όχι αύριο.

Τώρα πρέπει να καταργηθούν όλα τα δήθεν «έκτακτα» αντεργατικά μέτρα, που μέσα στην πανδημία πέρασαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχόμενου, για να φορτώσουν ξανά τα βάρη της κρίσης στον ελληνικό λαό.

Αυτό είναι και το μήνυμα των αγωνιστικών εκδηλώσεων αυτές τις μέρες, της Πρωτομαγιάς αύριο (σ.σ. την Παρασκευή), μέσα στις ειδικές συνθήκες, που οργανώνουν τα σωματεία αύριο σε όλη τη χώρα!

Και με την ευκαιρία: Η ευθύνη και η απόφαση για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς ανήκει στους ίδιους τους εργαζόμενους, στους συλλόγους τους, στα σωματεία τους και όχι στην κυβέρνηση και σε καμιά κυβέρνηση. Να μην κρύβεστε λοιπόν πίσω από το υγειονομικό επιτελείο. Ούτε αυτό δεν τολμήσατε βέβαια και εσείς, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, να πείτε, έτσι για να κρατήσετε τουλάχιστον τα προσχήματα!

Το καινούργιο σας αφήγημα, κύριοι της ΝΔ, είναι πως θα πληρώσουμε όλοι τα βάρη της νέας κρίσης με δίκαιο τρόπο.

Ποιον προσπαθείτε να ξεγελάσετε; Πάλι τους εργαζόμενους, που ακόμα πληρώνουν τα σπασμένα της προηγούμενης κρίσης.

Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Η πολιτική σας είναι πολιτική που ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που θα συνεχίζει να τραβάει το δύσκολο κουπί. Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στις απευθείας αναθέσεις, στα διάφορα «σκάνδαλα» τύπου ΙΕΚ Βρούτση, αλλά στα μεγαλύτερα, στο μεγάλο σκάνδαλο.

Το μεγάλο σκάνδαλο είναι πως η δική σας κυβέρνηση, όπως έκαναν και οι προηγούμενες, τελικά βρήκε ευκαιρία για να φορτώσει τα βάρη, τα προβλήματα και τις αντιθέσεις που δημιουργεί το σύστημα στην οικονομία, πάλι στις πλάτες των εργαζομένων.

Τα διάφορα πακέτα στήριξης - είτε άμεσα είτε έμμεσα - πάνε στο μεγάλο κεφάλαιο, που πλέον μπορεί να «παρκάρει» όσους εργαζόμενους θέλει δωρεάν, λαμβάνοντας όμως άμεσες ενισχύσεις, χρηματοδοτική στήριξη απ' τις τράπεζες και πολλές φοροαπαλλαγές.

Ακόμα και τα μέτρα στήριξης των εργαζομένων έχουν τελικά όριο και μέτρο τις ανάγκες πάλι των μεγάλων επιχειρηματιών, που δεν θέλουν να καταρρεύσει η κατανάλωση, ούτε να κλείσουν απότομα εκατοντάδες, χιλιάδες επιχειρήσεις.

Το «μαξιλάρι», για το οποίο τσακωθήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έπεσε απ' τον ουρανό. Είναι τα ματωμένα πλεονάσματα. Είναι χρήματα του ελληνικού λαού, και τα δίνετε μόνο για να ενισχύσετε πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.

Και φυσικά, πολύ σύντομα, όλος αυτός ο λογαριασμός, αυτά τα μέτρα θα πρέπει να πληρωθούν. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα γράφει μείον, τα κρατικά χρέη θα τρέχουν και ποιος θα κληθεί να πληρώσει πάλι; Το ερώτημα φυσικά, καταλαβαίνετε όλοι σας, είναι πάλι ρητορικό.

Γιατί είναι φανερό πως θα καλέσετε πάλι τους εργαζόμενους να βάλουν βαθιά το χέρι τους στην τσέπη, με νέους, ακόμα περισσότερους φόρους, με πιθανές μειώσεις μισθών και με νέες περικοπές σε συντάξεις. Δεν κάνουμε μελλοντολογία. Ηδη, οι ΠΝΠ με τις οποίες κυβερνάτε, τα κυβερνητικά διατάγματα δηλαδή, δείχνουν ποιος πληρώνει την κρίση.

Πιστεύει κανείς στα σοβαρά πως ο Κέινς μπορεί να λύσει το πρόβλημα; Δεν τα κατάφερε τη δεκαετία του '30, δεν θα τα καταφέρει ούτε και τώρα. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη κεφαλαίων, αλλά, αντιθέτως, τα υπάρχοντα υπερβολικά κεφάλαια και η έλλειψη ικανοποιητικού κέρδους για να επενδυθούν αυτά. Και η κρατική «τόνωση» της οικονομίας όχι απλά δεν αντιμετωπίζει ριζικά αυτό το πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, τελικά το διογκώνει. Οι κρατικές δαπάνες διογκώνουν το κρατικό χρέος και έτσι θα πρέπει πάλι να αποπληρωθούν στη συνέχεια.

Και το βάρος θα πέσει στις πλάτες των λαών. Κανείς από όλους αυτούς δεν θα βάλει το κεφάλαιο να πληρώσει. Αλλωστε και τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ είναι σε πλήρη ισχύ.

Ο καπιταλισμός, που τόσο καλοί του οπαδοί και προπαγανδιστές λάτρεις είστε όλοι εδώ μέσα, είναι τελικά χρεοκοπημένος. Παράγει οικονομικές κρίσεις, τη μία μετά την άλλη, φτώχεια, πολέμους, επεμβάσεις.

Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση της δήθεν αλληλεγγύης, τώρα «δείχνει τα δόντια της» τόσο ανάμεσα στα κράτη - μέλη της, όσο και κυρίως απέναντι στους λαούς. Γιατί είναι ένωση τέτοιων ανταγωνιζόμενων καπιταλιστικών κρατών.

Κυρίες και κύριοι,

Ακριβώς επειδή οι στρατηγικές πολιτικές σας επιλογές ταυτίζονται, μπορείτε να καβγαδίζετε, ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετεί αυτές.

Σαν τα ζευγαράκια, σε συνθήκες καραντίνας...

Αυτός είναι ο δικός σας ρεαλισμός! Ο ρεαλισμός ο δικός μας έχει κατατεθεί όλους αυτούς τους μήνες, κάθε μέρα - θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό και εδώ στη Βουλή, με προτάσεις, με Ερωτήσεις συνεχώς - αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, που βασανίζονται όλο αυτόν τον καιρό, όχι μόνο τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες των πόλεων, αλλά και τους καλλιτέχνες και τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας, τους εργαζόμενους μέσα στις Ενοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας και μια σειρά άλλους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.

Αλλά και αυτός ο δήθεν ρεαλισμός ο δικός σας αρχίζει και θολώνει πλέον στη σκέψη όλο και περισσότερων εργαζομένων που μέχρι σήμερα τον αποδέχονταν. Που βλέπουν ακριβώς τα αδιέξοδά σας. Τα αδιέξοδα ενός συστήματος που έχει χρεοκοπήσει. Που νιώθουν ότι υπάρχει, πρέπει να υπάρχει και άλλος δρόμος ανάπτυξης, αυτός της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, του μόνου δρόμου, δηλαδή, που μπορεί να ικανοποιήσει πραγματικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Κι αυτός είναι πραγματικά ρεαλιστικός, γιατί ακριβώς είναι και πραγματικά ο μόνος φιλολαϊκός!