Σήμερα πάνω από 107 εκατομμύρια Ρώσοι ψηφοφόροι καλούνται σε 96 χιλιάδες εκλογικά τμήματα για να αναδείξουν τους 450 βουλευτές της Κρατικής Δούμας, ανάμεσα στους περίπου 4.500 υποψηφίους των 11 πολιτικών κομμάτων, στα οποία επιτράπηκε η κάθοδος στις εκλογές.

Στο εκλογικό σύστημα υπάρχουν διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 2003:

α) Καταργήθηκαν οι 225 μονοεδρικές περιφέρειες, κι όλες οι έδρες θα μοιραστούν αναλογικά, μεταξύ των κομμάτων που θα περάσουν το εκλογικό μέτρο και με βάση την κομματική λίστα προτίμησης.

β) Αυξήθηκε το εκλογικό μέτρο για την είσοδο στη Βουλή στο 7% (από 5%).

γ) Απαγορεύεται η κάθοδος στις εκλογές σε συνασπισμούς κομμάτων. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνον όσες πολιτικές δυνάμεις «χριστούν» από το υπουργείο Δικαιοσύνης «πολιτικά κόμματα». Στα ψηφοδέλτια των «πολιτικών κομμάτων» δεν έχουν το δικαίωμα να συμπεριληφθούν μέλη άλλων κομμάτων.

δ) Καταργήθηκε η επιλογή του «λευκού», που στις ρωσικές εκλογές εκφραζόταν με την επιλογή «ενάντια σε όλους».

Οι αλλαγές αυτές συνδέονται με ένα γενικότερο αντιδραστικό πλαίσιο για τα πολιτικά κόμματα, που έχει διαμορφωθεί στην καπιταλιστική Ρωσία. Τα πολιτικά κόμματα, για να αναγνωριστούν ως τέτοια, θα πρέπει να παραδώσουν στις αρχές τα προσωπικά στοιχεία 50 χιλιάδων μελών τους, καθώς επίσης να δεχτούν έλεγχο (οργανωτικό και οικονομικό) των τοπικών και κεντρικών οργάνων τους, από αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, που έχουν συγκροτηθεί γι' αυτόν το σκοπό.

Ακόμη όμως κι αν δεχτούν αυτούς τους όρους, η αναγνώρισή τους ως «πολιτικό κόμμα» δεν είναι δεδομένη, όπως φάνηκε και στην περίπτωση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), αφού αυθαίρετα τού ακύρωσαν χιλιάδες μέλη, με αποτέλεσμα τον «αποχαρακτηρισμό» του από «πολιτικό κόμμα» και, βέβαια, την απώλεια του δικαιώματος καθόδου στις εκλογές.

Είναι φανερό πως το Κρεμλίνο ανοιχτά επεμβαίνει στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, τόσο με τα εμπόδια που βάζει στη δράση των πολιτικών δυνάμεων, όσο και με το εκλογικό όριο του 7%, που έχει σκοπό να λειτουργήσει ως «σουρωτήρι» για τη μελλοντική σύνθεση της Κρατικής Δούμας.

Χαρακτηριστικό του «ελεγχόμενου» τρόπου διεξαγωγής των εκλογών είναι οι παράξενες αυξομειώσεις των εγγεγραμμένων στους καταλόγους, που έρχονται σε αντίθεση με την τάση μείωσης του πληθυσμού, που καταγράφει η στατιστική υπηρεσία της χώρας. Πέρα όμως απ' αυτήν τη «σύγχυση» των αριθμητικών τάσεων, όλη η διαδικασία των εκλογών έχει από μόνη της αρκετές «τρύπες», που μπορούν να κάνουν διάτρητο το όποιο αποτέλεσμα.

Ετσι, στο κάθε εκλογικό τμήμα υπάρχουν δύο κάλπες: Μια σταθερή και μια περιφερόμενη στα σπίτια, για όσους δηλώσουν ότι δεν μπορούν να μετακινηθούν! Επίσης, όσοι το ζητήσουν έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν νωρίτερα από τη μέρα των εκλογών! Ακόμη κάποιος μπορεί να πάρει νωρίτερα «βεβαίωση μη άσκησης του εκλογικού δικαιώματος» από την εκλογική επιτροπή της περιοχής του και να ψηφίσει χιλιόμετρα μακριά, χωρίς να είναι εγγεγραμμένος στους εκεί εκλογικούς καταλόγους!

Τα παραπάνω έχουν προκαλέσει στο πρόσφατο παρελθόν διαμαρτυρίες, αφού δημιουργούν προϋποθέσεις μαζικού εξαγορασμού ψηφοφόρων, ελέγχου της ροής της ψηφοφορίας (και των αποτελεσμάτων της) και, συμπερασματικά, νοθείας της όποιας εκλογικής συμπεριφοράς. Την ίδια ώρα, επιβεβαιώνουν την πεποίθηση των μισών περίπου Ρώσων, που δε συμμετέχουν στις εκλογές, πως οι όποιες σοβαρές πολιτικές λύσεις, τουλάχιστον στη Ρωσία, δε θα έχουν σχέση με τις αστικές «δημοκρατικές» εκλογές.

Το όριο του 7% αναμένεται να ξεπεράσουν το κυβερνητικό κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας» (ΕΡ), στο οποίο έχει τεθεί επικεφαλής ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας, Βλ. Πούτιν, και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Ελπίδες, επίσης, να περάσουν το εκλογικό πλαφόν έχουν το αντικομμουνιστικό και λαϊκίστικο «Φιλελεύθερο - Δημοκρατικό κόμμα» του Β. Ζιρινόφσκι και η «Δίκαιη Ρωσία», στην οποία ηγείται ο Πρόεδρος της Ανω ρωσικής Βουλής, Σ. Μιρόνοφ. Ελάχιστες ελπίδες έχουν η «Ενωση δεξιών δυνάμεων», το κεντροδεξιό «Γιάμπλακο» και το κεντρώο «Αγροτικό κόμμα» (οι δημοσκοπήσεις τούς δείχνουν μεταξύ 4%-2%) κι ακόμη λιγότερες τα υπόλοιπα 4 κόμματα («Δημοκρατικό κόμμα», «Δύναμη πολιτών», «Κόμμα κοινωνικής δικαιοσύνης», «Πατριώτες της Ρωσίας»).

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, χάρη στην «πλύση εγκεφάλου» που είχε γίνει στα χρόνια της περεστρόικα, υπήρχε μια αποστροφή πλατιών λαϊκών στρωμάτων από την έννοια της «σχεδιασμένης οικονομίας». Ετσι, τα όποια κυβερνητικά κόμματα δημιουργήθηκαν, για να στηρίξουν την καπιταλιστική παλινόρθωση, κατακεραύνωναν το σοσιαλισμό και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και υποστήριζαν την «οικονομία της αγοράς».

Μετά από 15 χρόνια, και αφού ο λαός «γεύτηκε» τους «καρπούς» του καπιταλιστικού συστήματος (ανεργία, φτώχεια, κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων κλπ.), οι διαθέσεις αλλάζουν. Σε δημοσκόπηση (Οκτώβρης 2007) το 35% των Ρώσων δήλωσε ότι θα 'θελε ένα κοινωνικο-πολιτικό σύστημα όπως αυτό που υπήρχε επί ΕΣΣΔ, ενώ ευχαριστημένο με το σημερινό σύστημα δηλώνει το 27% και ένα 19% θεωρεί πως καλύτερη είναι η «δυτική δημοκρατία». Μεγάλο μέρος των Ρώσων τάσσεται υπέρ της επιστροφής στη «σχεδιασμένη οικονομία» (24%), ενώ την «οικονομία της αγοράς» υποστηρίζει μόλις το 15% και το 47% ζητά κάτι «ενδιάμεσο».

Να, λοιπόν, πώς εξηγείται το κεντρικό σύνθημα του κυβερνητικού κόμματος της ΕΡ, που έχει αυτή τη φορά τη λέξη «Σχέδιο» (έστω του Πούτιν), με το οποίο υποτίθεται ότι θα προχωρήσει στην παραπέρα ανάπτυξη της Ρωσίας, που θα ξαναγίνει ισχυρή στον κόσμο και από την αύξηση της «πίτας» θα κοπεί (στη βάση του «σχεδίου Πούτιν») κι ένα «μεγαλύτερο κομμάτι» κοινωνικών παροχών για τους εργαζομένους.

Εκτός αυτού, είναι χαρακτηριστικό το πώς ο Πρόεδρος Πούτιν και το κόμμα της ΕΡ προσπαθούν να καρπωθούν από την ιστορία, από τον ηρωισμό της σοβιετικής περιόδου, που στο μεταξύ κατακρίνουν. Ετσι, από τη μια, κατάργησαν την αργία της 7ης Νοέμβρη, της μέρας της Οχτωβριανής Επανάστασης, κι από την άλλη στις 7 Νοέμβρη διοργανώνουν κάθε χρόνο στην Κόκκινη Πλατεία μεγάλη στρατιωτική παρέλαση με τις Σημαίες του Κόκκινου Στρατού, για να τιμήσουν την παρέλαση που έγινε στις 7 Νοέμβρη του 1941, παρουσία του Στάλιν, όταν οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις, που περνούσαν μπροστά από το Μαυσωλείο του Λένιν, κατευθύνονταν μετά την παρέλαση απευθείας στη γραμμή του μετώπου, που ήταν λίγο έξω από τη Μόσχα. Μόνο που αποσιωπούν πως εκείνη η παρέλαση είχε γίνει ακριβώς προς τιμήν της Οχτωβριανής Επανάστασης και η τελική προτροπή εκείνης της ιστορικής ομιλίας, του τότε Σοβιετικού ηγέτη, που άκουσαν τα συντάγματα πριν την παρέλαση ήταν: «Με τη σημαία του Λένιν, εμπρός για τη νίκη!».

Το «δίδυμο αδελφάκι» της «κεντροδεξιάς» ΕΡ, είναι η «κεντροαριστερή» «Δίκαιη Ρωσία» (ΔΡ), που αποτελεί συγχώνευση των κομμάτων «Πατρίδα», «Συνταξιούχοι», «Ζωή». Το συγκεκριμένο κόμμα δημιουργήθηκε από το Κρεμλίνο ως «δεύτερος πυλώνας» του αστικού πολιτικού συστήματος, με στόχο τη συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του ΚΚΡΟ. Η ΔΡ χρησιμοποιεί τα κόκκινα χρώματα κι επαγγέλλεται μια «δικαιότερη ανακατανομή» του πλούτου, χωρίς όμως να θιχτούν τα θεμέλια του σημερινού άδικου κοινωνικο-πολιτικού συστήματος.

Η ΔΡ έδειξε ποιον έχει αντίπαλο! Προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ζητώντας να ακυρωθεί (!) η συμμετοχή του ΚΚΡΟ στις εκλογές, με το επιχείρημα ότι το ΚΚΡΟ χρησιμοποιεί «παράνομα» τα σοβιετικά σύμβολα, που σύμφωνα με τη ΔΡ αποτελούν «λαϊκή περιουσία» και δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται από κανένα πολιτικό κόμμα.

Η προσφυγή της ΔΡ απορρίφθηκε τελικά από το Ανώτατο Δικαστήριο, έδειξε όμως (όπως άλλωστε κι η χρήση της λέξης «Σχέδιο» από την ΕΡ, αλλά κι οι παρελάσεις με τις Σημαίες του Κόκκινου Στρατού κ.ά.) ότι η σοβιετική εποχή είναι ζωντανή στη λαϊκή συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων και σ' ένα βαθμό μεταδίδεται και στη νέα γενιά! Κι αυτό δεν ενοχλεί μόνο τα φασιστοειδή των χωρών της Βαλτικής, που επιδιώκουν την καταστροφή των σοβιετικών συμβόλων, αλλά και τη ρωσική «κεντροδεξιά» και «κεντροαριστερά», που επιδιώκουν με τον τρόπο τους όχι απλώς την εξουδετέρωση, αλλά τη «μετάλλαξη» του περιεχομένου τους, σ' έναν «άοσμο πατριωτισμό», προσπαθώντας να τα «αποστειρώσουν» από τον κοινωνικό - ταξικό χαρακτήρα τους, δηλαδή από το τι είδους εξουσία υπήρχε επί ΕΣΣΔ, κάτω από την ηγεσία ποιανού κόμματος μεγαλούργησε εκείνη την περίοδο ο λαός και τι είδους κοινωνία οικοδομούσε. Μια σοσιαλιστική κοινωνία, εντελώς διαφορετική από αυτήν των τεράστιων κοινωνικών αντιθέσεων και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, που στηρίζουν ΕΡ και ΔΡ.

Θα ήταν άλλωστε επικίνδυνο γι' αυτούς και για το καπιταλιστικό σύστημα στη Ρωσία, αν οι φιλοσοβιετικές διαθέσεις συνταιριάξουν με το νέο κύμα λαϊκής και εργατικής αγανάκτησης, που συνεχώς αναπτύσσεται, όπως έδειξαν οι πρόσφατοι σημαντικοί απεργιακοί αγώνες στο λιμάνι του Λένινγκραντ και στο εργοστάσιο της «Φορντ».

Στο προεκλογικό πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρώσικης Ομοσπονδίας σημειώνονται αναλυτικά οι συνέπειες από την καπιταλιστική παλινόρθωση. Ενδεικτικά, αναφέρουμε:

• 55 εκατομμύρια (από τα 74 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού) έχουν μηνιαίο εισόδημα λιγότερο από 5 χιλιάδες ρούβλια (περίπου 150 ευρώ).
• Η κυβέρνηση θεωρεί ότι κάτω από τα όρια φτώχειας βρίσκεται κάθε έκτος κάτοικος, ενώ διεθνείς οργανώσεις περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους.
• Μια μικρή ομάδα ανθρώπων ιδιοποιήθηκε αμέτρητο πλούτο. Η Ρωσία βρίσκεται στη δεύτερη θέση στον κόσμο σε αριθμό των δισεκατομμυριούχων.
• Εντείνεται η καταστροφή του τομέα Υγείας.
• Οργιο εγκληματικότητας έχει αγκαλιάσει τη χώρα.
• Συνεχίζεται η μείωση του πληθυσμού.
• Σε κίνδυνο βρίσκεται όλη η κοινωνική σφαίρα.
• Μειώνεται ο αριθμός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Κατά δυο φορές μειώθηκε ο αριθμός των προσχολικών ιδρυμάτων.
• Ολο και λιγότερος αριθμός παιδιών παίρνει απολυτήριο.
• Ελαττώνεται ο αριθμός των φοιτητών, που εισάγονται στα ΑΕΙ χωρίς δίδακτρα, που αυξάνονται ραγδαία.
• Εξαφανίστηκαν ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας. Τεμαχίζεται ο ηλεκτρο-ενεργειακός τομέας. Τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του θα ιδιοποιηθούν από τη ρώσικη ολιγαρχία και το ξένο κεφάλαιο. Σαν αποτέλεσμα θα έχουμε αύξηση τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια. Και αυτό, παρά το ότι από το 1997 οι τιμές των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας αυξήθηκαν κατά 600%!
• Αμεσα απειλείται το δικαίωμα στη ζωή εκατομμυρίων πολιτών.
• Η υποστήριξη της αγροτικής οικονομίας από το κράτος έπεσε στο 1% των δαπανών του προϋπολογισμού, ενώ απαιτείται όχι λιγότερο από το 10%. Τα καταστήματα κατά το ήμισυ γέμισαν με εισαγόμενα προϊόντα, συχνά κακής ποιότητας.
• Το «κόμμα της εξουσίας» κατευθύνεται προς τη δικτατορία, με το πρόσχημα «της ενίσχυσης της εξουσίας» καταπατούνται τα πολιτικά δικαιώματα.

Το ΚΚΡΟ προτείνει 7 «βήματα», σε περίπτωση συγκρότησης κυβέρνησής του:

1) Εθνικοποίηση φυσικών πόρων και στρατηγικών κλάδων της οικονομίας. Αποκατάσταση σχεδιασμού. Θα περιοριστεί η εξαγωγή φυσικών πόρων, όπως πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διαμάντια. Θα πραγματοποιείται πλήρης κατεργασία τους στη χώρα, παράλληλα με την ξυλεία, καθώς και τους θαλάσσιους πόρους.

2) Το κράτος θα υπηρετεί το λαό. Το κράτος θα αναλάβει την εξασφάλιση των συντάξεων. Δε θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης. Αύξηση μισθών, συντάξεων. Σταθερές τιμές φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας. Οι οικογενειακές δαπάνες των κοινωνικών υπηρεσιών δε θα ξεπερνούν το 10% από το συνολικό εισόδημα της οικογένειας. Θα αποκατασταθούν τα κοινωνικά δικαιώματα της σοβιετικής περιόδου.

3) Τα έσοδα από την εθνικοποίηση θα επενδυθούν στον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας, της αγροτικής οικονομίας, καθώς και των συγκοινωνιών, στην οικοδόμηση κατοικιών.

4) Προς τη λαϊκή εξουσία. Το ΚΚΡΟ θα θέτει τις στρατηγικές επιλογές του σε δημοψήφισμα. Θα διευρυνθούν τα δικαιώματα των συνδικάτων και των εργατικών κολεκτίβων.

5) Ανεξαρτησία της χώρας, ασφάλεια των πολιτών. Ανεξάρτητη, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική. Εθελοντική ένωση των αδελφών λαών που ήταν στην ΕΣΣΔ, πρώτα απ' όλα Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας και πιθανόν Καζαχστάν. Σύναψη πραγματικής, σταθερής ένωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας. Εξωτερική πολιτική για την εδραίωση πολυ-πολικού κόσμου, τη διερεύνηση της συνεργασίας με κράτη που ακολουθούν ανεξάρτητη πολιτική, τη διάλυση του επιθετικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ, την αύξηση του ρόλου του ΟΗΕ.

6) Ανοδο της επιστήμης, του πολιτισμού. Επαναφορά εγγυήσεων ποιοτικής, δωρεάν Παιδείας και Υγείας. Απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης των ιατρικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

7) Νέο σχέδιο Συντάγματος, που θα εξασφαλίζει το πέρασμα της εξουσίας στα Σοβιέτ των εργαζομένων.

Το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - ΚΚΡ συμμετέχει και πάλι στα ψηφοδέλτια του ΚΚΡΟ κι ο Βίκτωρ Τιούλκιν, Α΄ Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ, είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΚΚΡΟ στην περιοχή «Πριμόριε», με έδρα το Βλαδιβοστόκ.

Μετά την απόφαση «εξάλειψης» του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ από το Ανώτατο Δικαστήριο, η ένταξη του Β. Τιούλκιν στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΡΟ ήταν «μονόδρομος» στην προσπάθεια του ΚΕΚΡ να διατηρήσει τη βουλευτική έδρα. Την ίδια ώρα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εργαζόμενη Ρωσία», ο Β. Τιούλκιν διατυπώνει την εξής κριτική στάση: «Το ΚΚΡΟ σωστά κριτικάρει, σωστά εκφράζει τα βάσανα του λαού, σωστά ψηφίζει στο κοινοβούλιο, όμως δεν έχει στρατηγική νίκης. Δε στοχεύει στο να κατακτήσει την ίδια την εξουσία και να αλλάξει το πολιτικό σύστημα... Οι κομμουνιστές δεν πρέπει να έχουμε απλώς το στόχο της υπεράσπισης των εργαζομένων, αλλά το πώς να συμβάλουμε στην οργάνωσή τους», υποστηρίζοντας πως το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ θα χρησιμοποιήσει την προεκλογική εκστρατεία για διαφωτιστική και οργανωτική δουλιά «με στόχο τη μετατροπή των ψηφοφόρων σε αγωνιστές».

Το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ θεωρεί πως δεν αρκεί η σωστή περιγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, ούτε η υποστήριξη των αιτημάτων, αλλά απαιτείται όλη η δράση των κομμουνιστών και η κοινοβουλευτική παρουσία να βοηθά στην οργάνωση κι ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Μια σειρά ταξικά σωματεία και συνδικαλιστές, από τους χώρους των λιμενεργατών, της αυτοκινητοβιομηχανίας, των σιδηροδρομικών, καθώς κι από εργοστασιακές επιχειρήσεις, με καλέσματά τους στους εργαζόμενους της περιοχής Πριμόριε, καλούν σε υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΡΟ, ώστε να επιτευχθεί η (δύσκολη) επανεκλογή του Β. Τιούλκιν.