«Στον τόπο του εγκλήματος» επέστρεψε την Τετάρτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, περιοδεύοντας σε χωριά της Θεσσαλίας, όπου παρουσίασε τις θέσεις του κόμματός του για την αγροτική παραγωγή. Βέβαια, έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2013, όταν ο Αλ. Τσίπρας, ανεβασμένος σε τρακτέρ, πουλούσε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους αγρότες. Προπάντων, μεσολάβησε η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την οποία οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι γνώρισαν από πρώτο χέρι την πολιτική του, υλοποιώντας όπως και οι άλλες κυβερνήσεις τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ, ψηφίζοντας μια σειρά από μέτρα που τις συνέπειές τους ζουν στο πετσί τους οι σημερινοί αγρότες και κτηνοτρόφοι. Γι' αυτά τα μέτρα, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, Αγροτικές Ομοσπονδίες και Σύλλογοι πέρασαν μερόνυχτα στους δρόμους και στα μπλόκα, παλεύοντας ενάντια στην εφαρμογή τους, για την ανακούφιση και την επιβίωση των λαϊκών οικογενειών στην ύπαιθρο.

Ποιος δεν θυμάται άραγε το αίσχος των ανοιχτών και εξευτελιστικών τιμών για το σύνολο των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, που διατηρήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ; Παρ' όλα αυτά, ο Αλ. Τσίπρας υποκρίθηκε στην προχτεσινή περιοδεία του ότι δεν ξέρει τίποτα για το φόνο και διαπίστωσε ότι οι αγρότες «δέχονται πίεση από τα οργανωμένα καρτέλ»! Ποιος δεν θυμάται το υψηλό κόστος παραγωγής και την κατάργηση της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών, την ώρα που η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε να μπουκώνει το κεφάλαιο με απαλλαγές δισεκατομμυρίων; Οι αγρότες έχουν και σήμερα να λένε για τη σύνταξη - πείνας των 94 ευρώ, συν το ανταποδοτικό ποσό από τις εισφορές δεκάδων χρόνων, που καταδικάζει την πλειοψηφία όσων βγαίνουν στη σύνταξη να ζήσουν με περίπου 340 ευρώ το μήνα. Ποιος ξεχνάει τα μέτρα που επιχείρησε να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Φορολογικό το 2016, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις; Ακόμα και το αφορολόγητο όριο αποτέλεσε κατάκτηση του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, όταν χιλιάδες τρακτέρ σε όλη την Ελλάδα, επί 40 συνεχή μερόνυχτα, ανάγκασαν την κυβέρνηση να το ψηφίσει. Παραμένει όμως γεγονός ότι με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ οι αγρότες, όπως και τα άλλα λαϊκά στρώματα, υπερφορολογούνται, αφού υπολογίζεται όχι το πραγματικό τους εισόδημα, αλλά τα πλασματικά τεκμήρια διαβίωσης.

Δίπλα σ' αυτά, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ παρέμειναν και οξύνθηκαν οι ανεπάρκειες και οι καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις, «πάγωσε» η εκτροπή του Αχελώου, που θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα στους παραγωγούς, συνεχίστηκαν η ποινικοποίηση των αγροτικών αγώνων, η παραπέρα υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας για τους αγρότες και τις οικογένειές τους. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καταλογίζει στην κυβέρνηση «αποσπασματικότητα» στην αγροτική πολιτική και λανσάρει ένα «νέο παραγωγικό μοντέλο, στηριγμένο σε ενώσεις αγροτών και συνεταιρισμούς, σε σύνδεση με την επιχειρηματικότητα (...) που θα επιφέρει προστιθέμενη άξια και θα είναι ανταγωνιστικό». Οι προτάσεις του, όπως και αυτές της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την ΚΑΠ, απευθύνονται σε ιδιοκτήτες μεγάλων εκμεταλλεύσεων, έχουν όμως παράλληλα στόχο να σπείρουν αυταπάτες και ανεκπλήρωτες προσδοκίες σε μικρότερους παραγωγούς ότι υπάρχει διέξοδος και σωτηρία στο πλαίσιο της σημερινής αδιέξοδης πολιτικής, που δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε καταστροφική για τους αυτοαπασχολούμενους αγροτοκτηνοτρόφους.

Το «νέο παραγωγικό μοντέλο» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φτιαγμένο με τα ίδια παλιά υλικά και στενεύει κι άλλο τα περιθώρια επιβίωσης για μικρές και μεσαίες εκμεταλλεύσεις. Η συγκέντρωση της παραγωγής μέσω μορφών συλλογικής ιδιοκτησίας, όπως οι συνεταιρισμοί, ευνοεί τους μεγάλους, εκθέτει όμως ακόμα περισσότερο τους μικρούς στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Το ίδιο ισχύει και με το «ζεστό» χρήμα που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κερδισμένοι θα βγουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτοδιατροφικού τομέα, που επενδύουν στην παραπέρα συγκέντρωση και καθετοποίηση της παραγωγής, στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και καινοτομιών, για την παραγωγή ανταγωνιστικών, «εξωστρεφών» προϊόντων από μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που θα διεκδικούν μερίδιο στην εσωτερική και τη διεθνή αγορά. Τα παραδείγματα για τις αντιθέσεις που οξύνονται στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής είναι πολλά. Ενδεικτικά, στο νομό Τρικάλων, ο κλάδος της βιομηχανίας μεταποίησης γάλακτος - τροφίμων είναι «πρωταθλητής» της λεγόμενης «εξωστρέφειας», εξασφαλίζοντας μεγάλα κέρδη από τις εξαγωγές. Την ίδια ώρα, όμως, στους χώρους δουλειάς οι περικοπές μισθών διαδέχονται η μία την άλλη, όπως και η επιβολή ατομικών συμβάσεων, η απληρωσιά σπάει κόκαλα, ενώ οι παραγωγοί βλέπουν μεγάλη πτώση στην τιμή του αγελαδινού γάλακτος και του πρόβειου κρέατος.

Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν όσο παραμένουν παγιδευμένοι στις συμπληγάδες της ΚΑΠ της ΕΕ και της πολιτικής των κομμάτων που την υπηρετούν. Διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο με μαχητική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους, μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που είναι κατάκτηση των ίδιων των αγροτών και κτηνοτρόφων. Ο αγώνας αυτός, για να έχει μέλλον και προοπτική, θα πρέπει να κοιτάει μπροστά, σε μια διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, έξω από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ, με κοινωνική ιδιοκτησία στη γη και σε όλα τα μέσα παραγωγής, που θα εγγυάται στον αγρότη σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, καλύτερη ζωή στην οικογένειά του, επαρκή και ασφαλή τρόφιμα στο λαό. Αυτός ο δρόμος, σε συμμαχία με τους μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τους άλλους αυτοαπασχολούμενους, είναι η μόνη εναλλακτική επιλογή. Και μπορεί να μην είναι εύκολος, έχει όμως θυσίες που πιάνουν τόπο και μπορούν να οδηγήσουν στην πραγματική λαϊκή ευημερία.