Αν είναι «επιτυχία» η διαδικασία μετατροπής του «εδάφους» των «λευκών κελιών» στην Τουρκία σε ευρωπαϊκό έδαφος...

*

Αν είναι «επιτυχία» ότι 12.000 πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία μετατρέπονται σε «Ευρωπαίους» πολιτικούς κρατούμενους...

*

Αν είναι επιτυχία ότι η φτώχεια, η ημιαπασχόληση, η ανεργία που μαστίζει τον τουρκικό λαό συνταιριάζεται με τα εκατομμύρια των φτωχών και ανέργων της ΕΕ...

*

Αν είναι «επιτυχία» ότι η Κύπρος αντί για τη δικαίωσή της πήρε ένα «θα» - που μοιάζει περισσότερο με «ίσως» - για την αναγνώριση όχι όλου αλλά του μισού νησιού και ότι κανείς πολιτισμένος Ευρωπαίος δεν έθιξε καν το θέμα του «Αττίλα»...

*

Κι αν είναι «επιτυχία» το «ναι» των ελληνικών αστικών κομμάτων για μια χώρα, που απειλεί επίσημα την Ελλάδα με πόλεμο και αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο...

*

Ε, τότε... «όπερ, έδει, δείξαι»!

• Από το 1980 μέχρι το 2003, το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας, απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, υπερτετραπλασιάστηκε. Ετσι, από τα 6,8 δισ. δολάρια, έφτασε στα 27 δισ. δολάρια.
• Το 1980, μέχρι και το 2003, το αθροιστικό έλλειμμα των οικονομικών συναλλαγών της Ελλάδας με την ΕΕ ανήλθε στα 46,9 τρισεκατομμύρια δραχμές!
• Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 3,3 δισ. δρχ. στο γεωργικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 377 εκατ. δολαρίων. Μέχρι το 2001, το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε πλέον στα 635,6 δισ. δραχμές. Επιπλέον: Μόνο μέσα στον πρώτο χρόνο του εισαγωγής του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείμματος του γεωργικού της ισοζυγίου με όλες τις χώρες του κόσμου (κοινοτικές και μη) της τάξης του του 74%!
• Το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών συγκεντρωτικά από το 1980 αυξήθηκε κατά ...8.412%
• Μέσα στην περίοδο 1988-2001, οπότε και η δραχμή έδωσε τη θέση της στο ευρώ, το δολάριο ανατιμήθηκε έναντι της δραχμής κατά 212% και το ECU (ευρώ) ανατιμήθηκε κατά 51%.
• Το χρέος του δημόσιου τομέα την περίοδο 1987-2003 υπερτετραπλασιάστηκε και από τα 17,1 τρισ. δραχμές εκτιμάται ότι - μετά τη διενεργούμενη απογραφή της κυβέρνησης - στα 68,7 τρισ. δραχμές.
• Ο εξωτερικός δανεισμός της Ελλάδας από το 1990 μέχρι και το 2000 αυξήθηκε κατά 931%.
• Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της «Γιούροστατ», πάνω από το 20% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Λέει η ΝΔ, λέει το ΠΑΣΟΚ, λέει και ο ΣΥΝ: «H διαδικασία πρόσδεσης της Τουρκίας με την ΕΕ είναι η εγγύηση για τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό της»...

*

Μπα! Αλήθεια;

*

Και τότε, γιατί μετά και την ένταξη της Λετονίας στην ΕΕ το 1/4 του πληθυσμού της χώρας παραμένει χωρίς πολιτικά δικαιώματα; Γιατί το κομμουνιστικό κόμμα (όπως και στην Εσθονία, όπως και στη Λιθουανία) είναι εκτός νόμου; Γιατί δικάζονται και φυλακίζονται βετεράνοι αντιφασίστες, επειδή πολέμησαν ενάντια στους συνεργάτες των ναζί (!), όπως ο Βασίλι Κόνονοφ; Γιατί τα «δημοκρατικά» μνημεία που έφερε η είσοδος της Λετονίας στην ΕΕ είναι σαν κι αυτό στο Λέστενε, που στήθηκε προς τιμήν (!) των λεγεωνάριων των «Ες - Ες» που έδρασαν στη χώρα;...

*

Πόσο περισσότερη «δημοκρατία» θα φέρει στην Τουρκία η ΕΕ, από τη «δημοκρατία» που ήδη έφερε στην Πολωνία, όπου το Σύνταγμά της διαπνέεται από το μένος κατά του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού»; `Η στην Ουγγαρία, όπου το διαφημιστικό της «Χάινεκεκ» με το αστέρι μπορεί να προβάλλεται ελεύθερα, αλλά κάθε απεικόνιση του αστεριού, μόνου του, απαγορεύεται, όπως και οποιουδήποτε άλλου συμβόλου που θεωρείται «κομμουνιστικό σύμβολο»;

Πήγαν στις Βρυξέλλες με τη θέση «δε δεχόμαστε τίποτα πλην της αναγνώρισης της Κύπρου».

Μετά, η θέση έγινε «θέλουμε μια σαφή δέσμευση για αναγνώριση».

Κατόπιν, άλλαξε πάλι η θέση και έγινε «τίποτα λιγότερο από την τελωνειακή σύνδεση».

Υστερα, η θέση ...ξανακόντυνε κι άλλο κι έγινε «τίποτα λιγότερο από τη μονογραφή του Ερντογάν ότι "θα" αναγνωρίσει».

Και, τελικά, αυτό που πήραν ήταν ένα ...«θα».

*

Μόλις σας περιγράψαμε τη διπλωματική τακτική της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

Πρόκειται, δε, για μόνιμη τακτική όχι μόνο της ΝΔ, αλλά όλων των ελληνικών κυβερνήσεων:

Να ξεκινούν από την Ελλάδα, προτάσσοντας αυτό που προπαγανδίζουν σαν το «μάξιμουμ των εθνικών διεκδικήσεων», φτάνοντας εκεί να μιλούν για «ανεκτή εξέλιξη της διαβούλευσης», τελικά τα πράγματα να οδηγούνται στον «πάτο», και τότε, αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα - τον «πάτο» - να τον παρουσιάζουν σαν ...«θρίαμβο»!

*

Και είναι πράγματι «θρίαμβος». Της πεπατημένης επικοινωνιακής απάτης και της διπλωματικής πε...πατωμένης.